Κυριάκου Κόκκινου – Δικηγόρου-Προέδρου Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ-Αντιπροέδρου Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων

(Σκέψεις από τον εναρκτήριο λόγο μου στην εκδήλωση της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, που έλαβε χώρα την Τετάρτη, 22/3/2017, στο ΑΙΤΙΟΝ, εν όψει της Εθνικής μας Επετείου της 25^ης Μαρτίου 1821. Η εκδήλωση αφορούσε την ομιλία του Δημήτρη Σταθακόπουλου, Δικηγόρου, δρ της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας και Μουσικολόγου, με θέμα: «Οι απαρχές της Επανάστασης του ΄21 και τα γεγονότα της Αγίας Λαύρας»).

Καθώς μέσα από τις δράσεις και τα προγράμματα του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, όλοι εμείς, ως όντα που αισθάνονται, συναισθάνονται, νοούν και δρουν, επιχειρούμε να πορευτούμε ένα δρόμο αυτογνωσίας, συνείδησης και ευδαιμονίας, μέσα από τη συνθετικό όραμα της οργανικότητας, η Ιστορία δεν θα μπορούσε να αποτελεί έλασσον ζήτημα της πορείας μας.

Γιατί μπορούμε να αναρωτηθούμε τι είναι η Ιστορία, αναλογικά για τον άνθρωπο και τις συλλογικότητές του, υπό το πρίσμα της Οργανικότητας.

Ο άνθρωπος αποτελεί συνδυασμό ατομικότητας και συλλογικότητας, υπό την έννοια ότι είναι αδιανόητη η ύπαρξή του ως μονάδας εκτός ευρύτερων ομάδων, με τις οποίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένη η ζωή και το «πεπρωμένο» του, όπως τα κύτταρα είναι αδιανόητο να νοηθούν εκτός των οργάνων και του ιδίου του οργανισμού. Ο Αριστοτέλης το εξέφρασε με τη φράση ότι ο άνθρωπος είναι φύσει πολιτικό ον και ότι ο άνθρωπος, που ζει εκτός πολιτικής κοινωνίας είναι είτε θηρίο είτε θεός (Ἀριστοτέλης, Πολιτικά, Α, 1253a 1-5 και Α, 1252b – 1253a 33). Δεν μπορεί ομοίως να νοηθεί άνθρωπος εκτός της φυσικής οικογενείας των γεννητόρων και των αδελφών του, εκτός της ευρύτερης κοινότητάς του, της πόλης , της πολιτείας και του έθνους του και συνολικά της ανθρωπότητας.

Ποια είναι η κύρια λειτουργία όμως, που δίνει τη δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο να αποκτά επίγνωση του εαυτού του, ως ατομικότητας και ως μέρους της συλλογικότητας; Η λειτουργία του «νοείν» και μία από τις σημαντικότερες ικανότητες της νόησης, που αποτελεί και το μέσο παίδευσης του κάθε ανθρώπου, η «μνήμη». Μέσω αυτής κάθε άνθρωπος μαθαίνει να αναγνωρίζει το περιβάλλον του, να επιβιώνει εντός αυτού, να διακρίνει θετικά και αρνητικά, ωφέλιμα κι επικίνδυνα, να κάνει λάθη και να διορθώνεται, να έχει επιτυχίες, που να μπορεί να επαναλάβει, να μαθαίνει από διεργασίες τόσο εσωτερικές όσο και εξωτερικές και να μπορεί να κάνει πράξη και έργο ό,τι έμαθε.

Χωρίς μνήμη ο άνθρωπος εκπίπτει της θέσης του ως ανθρώπου, νοήμονος και συνειδητού, αφού χωρίς αυτήν βρίσκεται σε παντελή αδυναμία ακόμη και να επιβιώσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αντλούμε από άτομα με άνοια ή βλάβες, που επιδρούν στα κέντρα της μνήμης, που τελούν σε αδυναμία να μάθουν και φροντίσουν ακόμη και τις ενστικτώδεις  ζωώδεις ανάγκες τους.

Η λειτουργία της μνήμης στο κοινωνικό γίγνεσθαι, διασφαλίζεται μέσω του συστήματος παιδείας και ειδικότερα της επιστήμης της Ιστορίας, η οποία θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί ένα από τα κυριότερα εργαλεία συλλογικής αυτογνωσίας, εκπαίδευσης και εκμάθησης των αναγκαίων μέσων, προς συλλογική επιβίωση και ευδαιμονία.

Μέσω της Ιστορίας μία κοινότητα και ένας Λαός μπορεί να αποκτήσει συνείδηση της ιδιαίτερης ταυτότητάς του, να λάβει τη θέση του μέσα στον ευρύτερο οργανισμό της ανθρωπότητας, να διδαχθεί από τα λάθη και τις επιτυχίες του και να διεκδικήσει Λόγο και ρόλο ύπαρξης, δηλαδή Ζωής με νόημα κι ουσία!

Όσοι πολεμούν τη διδαχή της ιστορίας, είτε ως πολιτικοί είτε ως εκπαιδευτικοί, ακαδημαϊκοί ή από άλλη θέση ισχύος, δεν κάνουν τίποτε άλλο, παρά να βυθίζουν τις κοινότητες και τους λαούς μέσα στην ασθένεια της συλλογικής άνοιας, που φέρνει ανάλογα αποτελέσματα με αυτά της ατομικής άνοιας και αμνησίας.

Γι’ αυτό το ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ με αφορμή της εθνική μας επέτειο της 25^ης Μαρτίου 1821, της έναρξης του αγώνα απελευθέρωσης των Ελλήνων από ένα βάναυσο ζυγό, οργάνωσε μία ομιλία με θέμα την προετοιμασία του επαναστατικού αγώνα. Γιατί κάθε επιτυχημένη προσπάθεια, υπήρξε αποτέλεσμα και συνισταμένη πολλών παραγόντων, που ενεργοποιήθηκαν με τις επιλογές ανθρώπων. Κι επειδή η ιστορία έχει την τάση να ανακυκλώνεται, μέχρι οι άνθρωποι να έχουν λάβει τα μαθήματα από το παρελθόν τους, κάνοντας χρήση της συλλογικής τους μνήμης, ζώντας σήμερα μία ακόμη περίοδο ακραίας ανελευθερίας και υποδούλωσης, δυστυχώς λιγότερο ορατής απ’ ό,τι τότε, την έχουμε πολύ περισσότερο ανάγκη, αν θέλουμε και τώρα να συμμετέχουμε σε μία νέα πορεία επιτυχημένης απελευθέρωσής μας.

Ένα τέτοιο όραμα αντίστασης προς τις δυνάμεις της άρνησης και ενεργητικής πορείας προς την βίωση της ζωής, με συνθήκες, που αξίζουν σε ανθρώπους, με αξίες, με ελευθερία, με δικαιοσύνη, αλληλοσεβασμό και αρετή, δεν θα μπορούσε καν να περιγραφεί και διεκδικηθεί, χωρίς γνώση της ιστορίας.

Μιας ιστορίας όμως, για παράδειγμα της επανάστασης του 1821, απελευθερωμένης από τα ιδιοτελή «δεσμά» της σκοπιμότητας. Μιας ιστορίας, που δεν ανήκει ούτε στην αριστερά, που βλέπει παντού ταξικές συγκρούσεις και ερμηνεύει τα γεγονότα μέσα από εθνομηδενιστικούς παραμορφωτικούς φακούς, ούτε στη δεξιά, που τείνει σε εθνική ωραιοποίηση κι αρνείται να δει τις αρνητικές παραμέτρους , που οδήγησαν ήδη μεσούσης της επανάστασης σε άκρατη διαφθορά και διχαστικές και ιδιοτελείς επιλογές.

Μιας ιστορίας, η οποία, με κριτικό και όσο το δυνατόν «αντικειμενικό» μάτι, υπό την έννοια της μέσω αυτής ειλικρινούς αναζήτησης της Αλήθειας, επιχειρεί να πλησιάσει την απλησίαστη αυτή Αλήθεια, πάντα με την υποκειμενική ματιά, μέσα από την οποία καθένας βιώνει την δική του πραγματικότητα. Ταυτόχρονα όμως συσχετίζοντας την υποκειμενική του αυτή οπτική, με όλες τις άλλες, που αφορούν οπτικές άλλων ατόμων και συλλογικοτήτων, σε συγκεκριμένες περιόδους, μεταβάλλοντας κι αποκαθιστώντας την έτσι σε εργαλείο νόησης και μνήμης για την ευημερία όλης της ανθρωπότητας, για να μπορέσουν τα άτομα και οι λαοί, να μάθουν το πώς πρέπει να βελτιωθούν και να δρουν ορθότερα υπό ανάλογες συνθήκες.

Η ιστορία αυτή δεν χρειάζεται να είναι ούτε ιδεοληπτικά μηδενιστική ούτε ανορθολογικά εθνοκατευθυνόμενη, αλλά να υπηρετεί αρμονικά την ανάγκη αναζήτησης της ιστορικής πραγματικότητας, υπό τους όρους της Οργανικότητας, δηλαδή της συνειδητοποίησης ότι κανείς δεν είναι αληθινά αποκομμένος από τους υπόλοιπους ανθρώπους, οι οποίοι συνολικά έχουν έναν αναγκαίο ρόλο, ατομικό και συλλογικό, τον οποίο οφείλουν να ανακαλύψουν και παίξουν εντός της ανθρωπότητας και τον παίζουν, είτε το συνειδητοποιούν είτε όχι, άλλοτε με θετικό και δημιουργικό και άλλοτε με αρνητικό και καταστροφικό τρόπο. Έτσι η Ιστορία καθίσταται μια μορφή πυξίδας κατεύθυνσης των ανθρώπων και των συλλογικοτήτων τους προς την κατάκτηση του πεπρωμένου τους, υπό την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης, του τόπου δηλαδή, όπου οδηγούν οι πράξεις τους!

Μια τέτοια ιστορία αναζητά όλες τις παραμέτρους, βλέπει τα γεγονότα από όλες τις σκοπιές, οράται το σύνολο και τη συλλογικότητα από όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ύψος και διεκδικεί για το υποκείμενο της ιστορίας, τον άνθρωπο, ρόλο νοήμονος, ελεύθερου κι ενάρετου πολίτη, τόσο της μερικής όσο και της ευρύτερης συλλογικότητας, στην οποία ανήκει κι υπό την έννοια αυτή δεν της αξίζει μείωση και υποβάθμιση, αλλά ανάδειξη , μελέτη και εμβάθυνση.

Ο ρόλος όλων μας είναι αυτονόητος. Ουδείς έχει το δικαίωμα να αδιαφορήσει για την ιστορική και συλλογική του ταυτότητα, όπως δεν μπορεί να αδιαφορεί και για την ατομική του ταυτότητα. Όλα φίλοι μου κατατείνουν στην επίτευξη μια ζωής με συνείδηση και ουσία, μιας ευτυχισμένης ζωής, την οποία όλοι μας αναζητούμε και σ’ αυτόν τον τόσο σημαντικό σκοπό, η συστράτευση κι η συνένωση όλων είναι αναγκαία. Στην Οδό αυτή η ιστορική μνήμη δεν αποτελεί εμπόδιο, αλλά εφόδιο κι είναι το αναγκαίο αντίδοτο στη συλλογική άνοια, που αποτελεί το εφαρμοζόμενο, σύγχρονο μέσο, πολιτιστικής και πνευματικής μαζικής καταστροφής των Α-ΝΟΗΤΩΝ.

.

Η Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ στα πλαίσια του εκπαιδευτικού της προγράμματος ανάπτυξης της προσωπικότητας των ανθρώπων, ως ΟΛΟΝ, διοργανώνει εν όψει και της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου, διάλεξη του Δικηγόρου και δρ. κοινωνιολογίας της ιστορίας Δημητρίου Σταθακόπουλου, με τίτλο: «Οι απαρχές της Επαναστάσεως του 1821 και τα γεγονότα της Αγίας Λαύρας», την Τετάρτη, 22/3/2017, στις 18.30, στον πολυχώρο ΑΙΤΙΟΝ.

Από πλευράς του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, θα τοποθετηθεί στο θέμα ο Πρόεδρος της Κίνησης κ. Κυριάκος Κόκκινος . Θα επακολουθήσει συζήτηση με τα μέλη και τους παρευρισκομένους, προς την κατεύθυνση απάντησης, από όποιον θέλει, του φλέγοντος ερωτήματος: «Κι εμείς τί κάνουμε σήμερα για την Ελευθερία, για την Πατρίδα, για μια Ζωή με ουσία»;

 ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Σπούδασε νομικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με ειδικότητα στο εμπορικό και ναυτικό δίκαιο. Είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, μέλος του Δ.Σ. της Ε.Α.Α.ΔΗ.ΣΥ. Γνωρίζει αγγλικά, ιταλικά, γαλλικά και τούρκικα.

Έλαβε διδακτορικό δίπλωμα με άριστα από το Πάντειο πανεπιστήμιο (τμήμα κοινωνιολογίας της ιστορίας), όπου και δίδαξε ως συνεργάτης του καθηγητή Νεοκλή Σαρρή.
Υπήρξε επί σειρά ετών εκλεγμένο μέλος του Δ.Σ του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς και τακτικό μέλος της Ελληνικής αντιπροσωπείας στην Ένωση Ευρωπαϊκών Δικηγορικών Συλλόγων ( CCBE – Βρυξέλλες ).
Μέλος Νομοπαρασκευαστικών Επιτροπών.
Πιστοποιημένος Διαμεσολαβητής/ Mediator από το ΚΕ.ΔΙ.Πειραιώς.
Σπούδασε Βυζαντινή μουσική και παραδοσιακούς χορούς στον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Είναι διπλωματούχος μαϊστωρ – μουσικολόγος με έμφαση στην παραδοσιακή μουσική.
Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο 575 Τάγμα Πεζοναυτών και το Κ.Ε.Ε.Δ.
Υπήρξε αθλητής της υδατοσφαίρισης στον Εθνικό Πειραιώς και ιστιοπλοΐας στον ΠΟΙΑΘ.
Συγγραφέας αρκετών βιβλίων, πονημάτων και πλέον των 300 άρθρων με έντονη κοινωνική παρεμβατική παρουσία στα επιστημονικά και πολιτιστικά δρώμενα.

Απευθύνουμε πρόσκληση ενεργοποίησης και συμμετοχής προς κάθε ενεργό Έλληνα και πολίτη, αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο για την πορεία της ανθρωπότητας!

Στην τόσο κρίσιμη για την πατρίδα μας ιστορική συγκυρία, όπου διακυβεύεται για πρώτη φορά στην ιστορία της η ίδια η βιολογική υπόστασή της , αλλά κι η μακραίωνη πολιτιστική της ταυτότητα και καθώς το σύνολο της ανθρωπότητας αναζητά ένα υγιές κι αληθινό φως για τη διέξοδο από το σκοτεινό τέλμα , στο οποίο έχει παγιδευτεί, η παρουσία όσων ενδιαφέρονται να φωτισθούν από διαφορετικές όψεις της αλήθειας , να διασυνδεθούν και γνωριστούν μαζί μας και να δράσουν, ατομικά και συλλογικά, μη αρκούμενοι στα λόγια, είναι απαραίτητη…!

Η διάλεξη αποτελεί μέρος της εκπαιδευτικής δομής ολικής ανάπτυξης της προσωπικότητας της Ακαδημίας του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, μέσω της οποίας παρέχονται ερεθίσματα, δυνατότητες κι ευκαιρίες σε όσους ενδιαφέρονται κι είναι ΕΝΕΡΓΟΙ, να ανέβουν ενεργειακό επίπεδο, σωματικά, ψυχικά και πνευματικά.

Οι διαλέξεις μας στα πλαίσια της Οργανικής συνειδητοποίησης, δηλαδή της βίωσης κάθε ανθρώπου ως κυττάρου ευρύτερων οργανισμών – συλλογικοτήτων, αναγκαίο μέρος των οποίων είναι καθένας μας, πετυχαίνουν το στόχο, της ένθεης μεταβολής, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

• Συμμετέχουμε με την καρδιά μας, ψυχή τε και σώματι.

• Κάνουμε κάποια ελάχιστη προετοιμασία στο θέμα της συζήτησης, έστω κι αν αυτή είναι 5 λεπτά σκέψης μας πάνω στο ζήτημα.

• Είμαστε παρόντες ψυχοπνευματικά κατά την εκδήλωση.

• Επικοινωνούμε τα βιώματα, τις ιδέες και τα συναισθήματά μας, αφού καθένας μας αποτελεί ένα μοναδικό κύτταρο του οργανισμού της Ελλάδας και του Κόσμου κι επομένως έχει δικαίωμα κι οφείλει να εκφράσει ελεύθερα την προσωπικότητά του.

• Η επικοινωνία μας είναι ειλικρινής, πηγαία και εποικοδομητική, πάνω στο αντικείμενο της συζήτησης. Σκοπός των διαλέξεων είναι, όλοι όσοι μετέχουν αυτών, να φεύγουν εμπλουτισμένοι ψυχοπνευματικά από την εμπειρία συμμετοχής σε μία οργανική συλλογικότητα, που αισθάνεται, νοεί και δρα επ’ αγαθώ.

• Εκτιμούμε και σεβόμαστε όλα τα υπόλοιπα κύτταρα της κοινωνίας μας, που βρίσκονται σε μία αντίστοιχη πορεία αγώνα συνειδητοποίησης και ευδαιμονίας και με εμάς. Εκδηλώνουμε κάθε θετική σκέψη ή συναίσθημα και διαχειριζόμαστε δημιουργικά κάθε αντίστοιχο αρνητικό, για να βελτιώσουμε το επίπεδο ατομικής και συλλογικής αυτογνωσίας.

• Διαδίδουμε το πνεύμα της Οργανικότητας και περιορίζουμε κάθε αρνητικότητα, που αποτελεί εμπόδιο της ένωσης και δράσης από κοινού με άλλους συνανθρώπους μας. Βιώνουμε το όραμα δημιουργίας πολλών δικτυωμένων, συνεργαζομένων και ευτυχισμένων κοινοτήτων, υπό το πρότυπο των συνεργαζομένων κυττάρων και οργάνων εντός του ανθρώπινου οργανισμού, αποβάλλοντας το δηλητήριο των συγκρουσιακών αντιλήψεων του παρελθόντος.