Το ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ πάει σινεμά την Παρασκευή, 1η/6/2018, 21.00, όπου θα δούμε το «Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι», στην ταράτσα, με θέα την Ακρόπολη, του Ash In Art. Συνάντηση μισή ώρα νωρίτερα.

The Big Lebovski

Η σημαντικότερη κατά πολλούς ταινία των 90’s, μια ετεροχρονισμένη βόμβα γούστου και ασύλληπτου χιούμορ «Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι» των αδερφών Κοέν, η ταινία που όρισε σε πολλούς άστεγους σινεφίλ το νόημα της κινηματογραφικής τους ζωής, που κούμπωσε με το grunge και τα τελευταία αληθινά πάρτυ, προβάλλεται την Παρασκευή 1 Ιουνίου ώρα 9μμ στην ταράτσα του Ash In Art. Συνδεθείτε μαζί της με θέα σε Ακρόπολη και Φιλοπάππου.

Kριτικοί και κοινό μετα απο χρόνια τελικά συμφώνησαν. Το αριστούργημα των αδερφών Κοέν είναι «δεκάρι». Προβάλλεται την Παρασκευή 1/6, ώρα 9μμ, στην ταράτσα του Ash In Art (Ηρακλέους 10, Αθήνα). Η ταινία, με σαφείς αναφορές στο μηδενισμό και τη νέα ακτιβιστική, την πιο φιλειρηνική αμερικανική δήλωση των 90s, όσον αφορά στον κινηματογράφο. Κοντά στην εκπνοή της δεκαετίας, πάει στην αρχή της, πριν το Grunge και την Desert Storm, για να.. συνοψίσει όλα όσα δεν κάναμε ως ανθρωπότητα.

Υπόθεση : Ο Jeff Lebowski που θέλει να είναι γνωστός μόνο σαν Dude, δέχεται την επίσκεψη δυο μπράβων. Αφού διαπιστώνουν ότι κοπανάγανε λάθος Lebowski αποχωρούν. Ο Dude, τύπος αραχτός από άποψη και ο φίλος του Walter, βετεράνος του Βιετνάμ και.. εβραίος από άποψη, αποφασίζουν να μη το αφήσουν να περάσει έτσι (αφού το χαλί που τους μαγάρισαν οι μπράβοι ταίριαζε πολύ στο δωμάτιο).

Aπό την έναρξη όπου ο εκφωνητής (για πρώτη φορά ίσως στην κινηματογραφική ιστορία) χάνει τα λόγια του και τα παρατάει, είναι φανερό ότι ο Big Lebowski είναι κάτι άλλο. Κάτι νέο και διαφορετικό. Ακριβώς όπως ο κεντρικός της χαρακτήρας, η ταινία αυτοσχεδιάζει στο δρόμο αντιμετωπίζοντας τις καταστάσεις όπως έρχονται, με χιούμορ, κάνοντας επιλογές με βάση αρχές και όχι συμφέροντα!

Το συμφέρον των Joel και Ethan Cohen μετά το Fargo θα ήταν να κάνουν μια ταινία στο ίδιο στυλ. Αντί γι` αυτό προτίμησαν να μην επαναληφθούν (όπως έχει γίνει πια.. συνήθειά τους). Και επέλεξαν για ήρωα έναν αντι-ήρωα, που δε συγκινεί κανέναν αλλά εκεί βρίσκεται και ο κρυφός τους ασσος.

Ο (αντι)ήρωας που επέλεξαν είναι ο Jeff Bridges στο ρόλο του Dude. Ίσως ο πιο ξεχωριστός ηθοποιός των 90s και σίγουρα ο πιο αδικημένος, ο Bridges μετά από μια σειρά αντι-επιλογών καριέρας, ταυτίζεται με τον ήρωά του, φτιάχνοντας τον τελειότερο που έπαιξε ποτέ. Απλά αίρει κάθε αμφιβολία για το πως θα κατέληγε αν το αναμφισβήτητο ταλέντο του δε γίνονταν αντιληπτό.

Τον (σχεδόν τρομακτικά) τέλειο Bridges ακολουθούν σε απόδοση όλοι ανεξαίρετα οι ηθοποιοί του cast (άλλη μια.. συνήθεια των Cohen). Δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και όσο ξαναβλέπεις την ταινία, τόσο τους προσέχεις να αναφέρουν τις λεπτομέρειες που διαμόρφωσαν το χαρακτήρα τους. Πρώτη μούρη ο John Goodman (Walter) που έτσι κι αλλοιώς θα ήταν αστείος διαβάζοντας ακόμα και τον κατάλογο του ΟΤΕ…

Πηγές: Wiki, Αθηνόραμα, IMBD. Επιμέλεια κειμένων: AMM Club., Oικ. ενίσχυση 2€. Λειτουργεί κυλικείο. Ακολουθεί ημίωρη συζήτηση για όποιους θέλουν να παρατείνουν την παραμονή τους, με θέα σε Ακρόπολη.

Τα μέλη του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ μπορούν να συνεχίζουν τη συζήτηση, όπου η ομάδα αποφασίσει.

ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ – ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ “ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑ” ΚΑΙ ΔΙΑΛΕΞΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΗΦΑΙΣΤΟΥ «Κοινωνικό και Πολιτικό γεγονός στον τόπο και στον χρόνο, κατά την διάρκεια των πέντε χιλιετιών πολιτικού πολιτισμού» – ΔΕΚ 2017

Η Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ στα πλαίσια του εκπαιδευτικού της προγράμματος ανάπτυξης της προσωπικότητας των ανθρώπων, ως ΟΛΟΝ, διοργάνωσε διάλεξη του εκλεκτού Διεθνολόγου, Στρατηγικού Αναλυτή και Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιά Παναγιώτη Ήφαιστου, με θέμα: «Κοινωνικό και Πολιτικό γεγονός στον τόπο και στον χρόνο, κατά την διάρκεια των πέντε χιλιετιών πολιτικού πολιτισμού».

Η ομιλία έλαβε χώρα την Τετάρτη, 6/12/2017, στις 18.30, στον πολυχώρο ΑΙΤΙΟΝ, ο οποίος γέμισε από ανήσυχους κι ενεργούς πολίτες, που τιμούν την ιδιότητα του πολίτη , φιλοσοφούντες και δρώντες επ’ αγαθώ. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, λόγω των επεισοδίων του κέντρου ελέω επετείου Γρηγορόπουλου, παρά το εορταστικό της ημέρας του Αγ. Νικολάου και τα μέτρα για την επίσκεψη Ερντογάν, επέλεξαν να αφήσουν τη ζώνη άνεσης και παθητικότητας και να απαντήσουν θετικά στο προσκλητήριο ενότητας. Μεταξύ αυτών και ο εκλεκτός καθηγητής του Πενπιστημίου Πειραιά (υπεύθυνος του Τμήματος Πληροφορικής και του Μεταπτυχιακού Συστημικής Ανάλυσης) Νικήτας Ασσημακόπουλος, που μας τίμησε επίσης με την παρουσία και την παρέμβασή του.

Τον ομιλητή προλόγισε ο Πρόεδρος του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ Κυριάκος Κόκκινος παρουσιάζοντας την έννοια του πολιτικού και κοινωνικού γεγονότος υπό την έννοια της ιδέας της οργανικότητας.

Ο ομιλητής Παναγιώτης Ήφαιστος με την μακρά και πλούσια σε έργο πορεία του, μοιράστηκε μαζί μας τα βιώματα και τις γνώσεις του , προσφέροντας ένα πολύτιμο υλικό και έναυσμα συζήτησης , για ζητήματα που αγγίζουν το χαρακτήρα και την ιδιοσυστασία του Πολιτικού Γεγονότος, που συντελείται σε ένα κόσμο, ο οποίος είναι κοινωνικά και πολιτειακά διαφοροποιημένος. Πώς δηλαδή συμπλέκονται σκοποί, κριτήρια πολιτικής ηθικής, που τους δικαιολογούν, καθώς και αποφάσεις και σχέσεις των ανθρώπων, ως άτομα και ως συλλογικότητες.
Η επικέντρωση του ομιλητή μας φώτισε τα θέματα αυτά σε τρία επίπεδα:
Πρώτον, πως φορείς κοινών παραδοχών συσπειρώνονται με τρόπο, που διακρίνει την ιεραποστολική προσπάθεια πειθούς από την πολιτική προσπάθεια πειθούς. Στην εποχή του πολιτικού πολιτισμού, η αφετηρία του οποίου τοποθετείται πριν πέντε χιλιάδες χρόνια, Πολιτικό Γεγονός σημαίνει πολιτική οργάνωση, προσδιορισμό των σκοπών, διανεμητική δικαιοσύνη και νομιμοποιημένες πολιτικοοικονομικές ιεραρχίες.
Δεύτερον, το Πολιτικό γεγονός με διαφορετικό τρόπο και διαφορετικά όμως χαρακτηριστικά μπορεί να είναι: α) πολιτειακό γεγονός, β) διαπολιτειακό γεγονός (συμφωνίες, συνθήκες, συμβάσεις, διεθνείς θεσμοί) και γ) παγκόσμιο γεγονός. Και στα τρία επίπεδα το μέγα ζήτημα είναι η συσχέτιση πνευματικών κριτηρίων και παραγόντων με Πολιτικά άξια λόγου γεγονότα. Με δεδομένη την διαφοροποίηση πολιτισμών και πολιτικών παραδόσεων, στο παγκόσμιο επίπεδο, επίσης, κανείς θα πρέπει να σκεφτεί την πολιτική τους ένταξη.
Τρίτον, η πολιτική οργάνωση πέραν του κράτους μπορεί να νοηθεί: α) ως δεσποτική ηγεμονική (Ρωμαίοι, Οθωμανοί, Αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες), β) ως μετακρατική/διεθνιστική (ΕΣΣΔ και κάποιες τάσεις στην ΕΕ αλλά και στα αναρχικά ρεύματα) και γ) ως μετακρατοκεντρική/κοσμοσυστημική (Βυζαντινή Οικουμένη). Σε αυτές τις τρεις εκδοχές ενδιαφέρον είχε η άποψή του για το ποια είναι η σχέση του μέρους με το όλο (ανθρώπου-κράτους, ανθρώπου-κόσμου, κράτους-κόσμου).
Επακολούθησε συζήτηση με τα μέλη και τους παρευρισκομένους σε ένα κλίμα , όπως πάντα θερμό.

Όλη την εκδήλωση μπορείτε να την δείτε ΕΔΩ!

Είναι πολλοί οι συνάνθρωποί μας, που έχουν παγιδευτεί σε ιδέες πολεμικής κατά της πίστης προς το Θεό, την οποία επενδύουν με ποικίλα λογικοφανή και επιστημονικοφανή επιχειρήματα. Αποτελεί μία αναλαμπή στην επικράτηση των μηδενιστικών εν πολλοίς και υποτιμητικών για την ίδια τη φύση του ανθρώπου και του κόσμου αυτών απόψεων, η ύπαρξη φωτεινών εξαιρέσεων ανήσυχων πνευμάτων , που μέσω της επιστήμης τους στήριξαν με την ίδια ενέργεια της λογικής και της επιστήμης τους την πίστη τους στο Θείο, στηρίζοντας έτσι και τους πλέον αδύνατους συνανθρώπους μας στον αγώνα τους να προσεγγίσουν τα μεγάλα αυτά μυστήρια της ζωής. Το παρόν άρθρο αναφέρεται σε ένα τέτοιο υπόδειγμα Οργανικότητας, το Dr. Francis S. Collins!

 Επιμέλεια: πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού)

Α.Το βιβλίο-Η γλώσσα του Θεού

 

Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα στη διαχρονική πορεία των Ιατροβιολογικών Επιστημών θεωρείται η ολοκλήρωση της μελέτης του ανθρώπινου γονιδιώματος, γεγονός το οποίο, κατά γενική παραδοχή, θα επηρεάσει την πορεία του ανθρώπινου γένους σε όλες τις μελλοντικές γενιές. Ο Dr. Francis S. Collins είναι ένας από τους εξέχοντες γενετιστές της Αμερικής, που για πολύ καιρό υπήρξε ο επικεφαλής του Σχεδίου Ανθρώπινου Γονιδιώματος. Στο βιβλίο του “The Language of God”, “Η γλώσσα του Θεού”, κατόρθωσε αφενός μεν να παρουσιάσει με εύληπτο τρόπο το δυσνόητο για τον μη διαθέτοντα ειδικές γνώσεις κεφάλαιο της γενετικής δομής του ανθρώπινου γονιδιώματος, αφετέρου δε να καταγράψει το γενικότερο μακροχρόνιο

επιστημονικό και φιλοσοφικό προβληματισμό του και να παρουσιάσει με απλότητα, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, με συγκλονιστική περιγραφή τις ψυχικές του μεταπτώσεις, πριν την αναγνώριση και την ομολογία της υπάρξεως του Θεού και της πίστης του σε Αυτόν.Εξετάζει και απορρίπτει διάφορες απόψεις, από την αθεΐα ως τον Δημιουργισμό της νεαρής Γης, μαζί με τον αγνωστικισμό και αυτό που επικράτησε να ονομάζεται “Ευφυές Σχέδιο”. Προτείνει πίστη στην Επιστήμη και πίστη σε έναν ενεργό και στοργικό Θεό, που δημιούργησε το ανθρώπινο γένος με εξελικτικές διαδικασίες.

 

Β. Η  πίστη στον ζωντανό Θεό της Αγίας Γραφής και η Επιστήμη μπορούν να συνυπάρξουν

Ιδιαίτερα τελευταία, παρατηρείται ένταση μεταξύ της πίστης στον Θεό και της Επιστήμης. Έχουμε από τη μία πλευρά επιστήμονες σαν τον Ρίτσαρντ Ντόκινς  και τον Στήβεν Πίνκερ που βλέπουν τη θρησκεία σαν ένα απομεινάρι του προεπιστημονικού δεισιδαιμονικού παρελθόντος, που η ανθρωπότητα πρέπει να εγκαταλείψει πια. Από την άλλη, οι Χριστιανοί διατείνονται ότι η επιστήμη τείνει στον ηθικό μηδενισμό και είναι ανίκανη να εξηγήσει τα θαύματα γύρω μας. Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει ο Φράνσις Κόλλινς. Ο ίδιος αποτελεί μία τρανταχτή  απόδειξη ότι η πίστη στον ζωντανό Θεό της Αγίας Γραφής και η Επιστήμη μπορούν να συνυπάρξουν. Ως διευθυντής του προγράμματος για το ανθρώπινο γονιδίωμα (Human Genome Project)  ο Κόλλινς είναι μεταξύ των κορυφαίων επιστημόνων του κόσμου, επικεφαλής ενός προγράμματος με κόστος δισεκατομμυρίων δολαρίων, που στοχεύει στην κατανόηση της φύσης του ανθρώπινου οργανισμού και τη θεραπεία παθήσεων.

Κι όμως, στο βιβλίο του Η γλώσσα του Θεού περιγράφει πώς γνώρισε τον Χριστό ως Σωτήρα του το 1978 και από τότε είναι ένας πιστός Χριστιανός. «Ο Θεός της Αγίας Γραφής είναι και ο Θεός του γονιδιώματος», γράφει,  «μπορεί να Τον λατρέψει κάποιος στην εκκλησία αλλά και στο εργαστήριο».

————————————————————————————————

Το βιβλίο του Φράνσις Κόλλινς <<Η γλώσσα του Θεού» και ξανανοίγει τη μόνιμη αντιπαράθεση για τη σχέση επιστήμης και θρησκείας. «Μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες των καιρών μας είναι η εντύπωση που έχει δημιουργηθεί ότι η επιστήμη και η θρησκεία βρίσκονται μόνιμα σε διαμάχη. Αυτό είναι τελείως περιττό και ανόητο και βαθειά δυσάρεστο και νομίζω πως αυτές οι διαπεραστικές φωνές που κυριαρχούσαν στη σκηνή τα περασμένα είκοσι χρόνια πρέπει κάποτε να σωπάσουν».

Για τον Κόλλινς, καθώς μελετούσε και ανέλυε το ανθρώπινο γονίδιο, δεν έγινε μέσα στο μυαλό του καμμία πάλη. Αντίθετα, αισθάνθηκε ότι ο Θεός του έδωσε την ευκαιρία να ρίξει μια ματιά στα έργα Του.

‘Όταν κάνεις μια επιστημονική ανακάλυψη, είναι στιγμή επιστημονικής ευθυμίας, γιατί έχεις ταυτιστεί πολύ χρόνο με αυτήν την έρευνα και ξαφνικά την ανακαλύπτεις. Είναι όμως και μια στιγμή, όπως αυτή η δική μου, που νοιώθεις πολύ κοντά στον Δημιουργό, με την έννοια ότι τώρα πια διακρίνεις ότι κανείς άνθρωπος δεν γνώριζε πριν, παρά μόνο ο Θεός γνώριζε τα  πάντα.»

‘Όταν έχεις μπροστά σου για πρώτη φορά αυτό το καθοδηγητικό βιβλίο με τα 3,1

δισεκατομμύρια γράμματα, που μεταβιβάζει όλα τα είδη πληροφορίας και όλα τα είδη μυστηρίου για το ανθρώπινο είδος, δεν μπορείς να εξετάζεις λεπτομερώς σελίδα τη σελίδα, χωρίς αίσθηση δέους. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, παρά μόνο να κοιτάζω εκείνες τις σελίδες και να έχω την αμυδρή αίσθηση ότι αυτό είναι κάτι που Εκείνος μου έδωσε, μου επέτρεψε να ρίξω μια ματιά στο «μυαλό το δικό Του»».

Ο Κόλλινς εντάχθηκε σε μια ομάδα επιστημόνων, των οποίων η έρευνα βάθυνε την πίστη τους στο Θεό. Ο Ισαάκ Νιούτον, του οποίου η ανακάλυψη των νόμων της βαρύτητας αναδόμησε τη γνώση μας για την κατανόηση του σύμπαντος, είπε:

«Αυτό το πιο όμορφο σύστημα μπόρεσε να προέλθει από την εξουσία μιας ευφυούς και ισχυρής ύπαρξης».

Αν και ο Αίνστάιν επαναστάτησε τη σκέψη μας για κάποιο καιρό, με τη βαρύτητα και τη μετατροπή της ύλης σε ενέργεια, αυτός ο ίδιος πίστευε ότι το σύμπαν έχει δημιουργό. «Θέλω να μάθω τις σκέψεις Του, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες», είπε. Ανάμεσα στις πιο αμφιλεγόμενες πεποιθήσεις του Κόλλινς είναι της «θεϊκής εξέλιξης», η οποία ισχυρίζεται ότι η φυσική επιλογή είναι το εργαλείο που ο Θεός διάλεξε, για να δημιουργήσει τον άνθρωπο. Σε αυτήν την ερμηνεία της θεωρίας, διαφωνεί ότι ο άνθρωπος δεν εξελίσσεται περισσότερο.

«Βλέπω το χέρι του Θεού στην πορεία του μηχανισμού της εξέλιξης. Αν ο Θεός διάλεξε να δημιουργήσει ανθρώπινες υπάρξεις κατ’ εικόνα Του και αποφάσισε πως ο μηχανισμός εξέλιξης ήταν ένας λεπτός τρόπος να πραγματοποιήσει αυτό το στόχο, ποιοί είμαστε εμείς να πούμε ότι δεν είναι αυτός ο τρόπος,» λέει ο επιστήμονας.

«Επιστημονικά, οι δυνάμεις της εξέλιξης από φυσική επιλογή έχουν βαθιά επηρεάσει το ανθρώπινο είδος, με τις αλλαγές στο πολιτισμό και το περιβάλλον και την επέκταση των ανθρωπίνων ειδών σε έξι δισεκατομμύρια μέλη. Γι’ αυτό, ό,τι βλέπετε είναι πιο πολύ όμορφο απ’ ό,τι φαίνεται». Ο Κόλλινς υπήρξε άθεος μέχρι την ηλικία των 27 ετών, όταν ως νεαρός γιατρός  επηρεάστηκε από τη δύναμη, που η πίστη έδωσε σε κάποιους από τους πιο σοβαρά ασθενείς του.

«Υπέφεραν από τρομερές ασθένειες, από τις οποίες δεν μπορούσαν να ξεφύγουν με τίποτα, και αντί να τα βάλουν με το Θεό, έγειραν στη μεριά της πίστης ως πηγής μεγάλης άνεσης και καθησυχασμού Αυτό για μένα ήταν ενδιαφέρον μέχρι συγκλονισμού και αδυναμίας για περαιτέρω σκέψεις και ενέργειες.

Αποφάσισε να επισκεφθεί έναν Μεθοδιστή ιερέα και του έδωσε ένα βιβλίο του C. Lewis «Mere Christianity», όπου διαφωνεί ότι ο Θεός είναι μια λογική πιθανότητα. Το βιβλίο άλλαξε τη ζωή του. «Ήταν ένα επιχείρημα, που δεν ήμουν έτοιμος να ακούσω» είπε.

«’Ήμουν πολύ χαρούμενος με την ιδέα ότι ο Θεός δεν υπήρχε και δεν είχα κανένα

ενδιαφέρον μέσα μου. Την ίδια στιγμή όμως, δεν μπορούσα να γυρίσω το πρόσωπό μου από την άλλη πλευρά, να αδιαφορήσω».

Ο «φωτισμός του» ήρθε, όταν πήγε για ορειβασία στα Κασκέ’ίντ όρη στην Ουάσινγκτον. Λέει λοιπόν: ,,’Ηταν ένα όμορφο απόγευμα και ξαφνικά μια απαράμιλλη ομορφιά της δημιουργίας γύρω μου ήταν τόσο συγκλονιστική, έτσι ένοιωσα, δεν θα μπορούσα να αντέξω αν κρατούσε ακόμη μια στιγμή».

Ο Κόλλινς πιστεύει ότι η επιστήμη δεν μπορεί να χρησιμοποιείται, για να αντικρούει την ύπαρξη του Θεού, επειδή βασίζεται στον «φυσικό» κόσμο. Υπ’ αυτήν την έννοια, πιστεύει ότι τα θαύματα είναι πραγματικά.

«Αν κάποιος θέλει να δεχτεί την ύπαρξη του Θεού ή κάποιας υπερφυσικής δύναμης έξω από τη φύση, τότε δεν είναι λογικό θέμα να δεχτεί ότι ευκαιριακά μια υπερφυσική δύναμη μπορεί να εμφανίσει μια εισβολή,» λέει.

«Ο Θεός είναι δίπλα μας, μπροστά μας, αλλά το σπουδαιότερο μέσα στον γενετικό μας κώδικα …

Είμαι επιστήμονας και πιστός, και δεν βρίσκω καμία σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο.

Ως διευθυντής του Προγράμματος Ανθρώπινου Γονιδιώματος, έχω ηγηθεί συνεργασίας επιστημόνων για να διαβάσουμε τα 3,1 δισεκατομμύρια γράμματα του ανθρώπινου γονιδιώματος, του βιβλίου εντολών του DNA μας.

Ως χριστιανός βλέπω το DNA, κέντρο πληροφοριών όλων των ζώντων οργανισμών, σαν τη γλώσσα του Θεού, και την κομψότητα και την πολυπλοκότητα των ίδιων των σωμάτων μας και της υπόλοιπης φύσης, ως αντανάκλαση του σχεδίου του Θεού.

Ως μεταπτυχιακός φοιτητής στη φυσικοχημεία τη δεκαετία του 1970, ήμουν άθεος, μη βρίσκοντας λόγο να υποθέσω την ύπαρξη οποιασδήποτε αλήθειας έξω από τα Μαθηματικά, τη Φυσική και τη Χημεία. Στη συνέχεια, όμως, πήγα στην Ιατρική Σχολή και εκεί αντιμετώπισα θέματα ζωής και θανάτου στο προσκέφαλο των ασθενών μου. Κάποτε, μια ασθενής μου με ρώτησε «Εσείς σε τι πιστεύετε, γιατρέ;». Αυτό με προβλημάτισε και άρχισα να ψάχνω για απαντήσεις.

Αναγκάστηκα να παραδεχτώ ότι η επιστήμη, που αγαπούσα τόσο πολύ, ήταν ανίκανη να απαντήσει σε ερωτήματα όπως «Ποιο είναι το νόημα της ζωής;» «γιατί είμαι εδώ;» «γιατί τα μαθηματικά λειτουργούν, έτσι κι αλλιώς;» «Αν το Σύμπαν έχει αρχή, ποιος το δημιούργησε;» «Γιατί οι φυσικές σταθερές στο Σύμπαν είναι τόσο λεπτά ρυθμισμένες, ώστε να επιτρέπουν τη δυνατότητα των σύνθετων μορφών ζωής;» «Γιατί οι άνθρωποι έχουν την αίσθηση της ηθικής;» «Τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;».

Είχα υποθέσει ότι η πίστη βασίζεται σε συναισθηματικά και παράλογα επιχειρήματα, και έμεινα έκπληκτος όταν ανακάλυψα, ότι μπορεί κάποιος να αναπτύξει πολύ ισχυρά επιχειρήματα για την πιθανότητα ύπαρξης του Θεού πάνω σε ένα αποκλειστικά λογικό υπόβαθρο. Η αρχική αθεϊστική μου βεβαιότητα, πως «ξέρω ότι δεν υπάρχει Θεός», αναδύθηκε τότε ως η πιο αβάσιμη εκδοχή. Καθώς εύστοχα έχει παρατηρήσει ο Άγγλος συγγραφέας G. K. Chesterton, «ο αθεϊσμός είναι το πιο τολμηρό δόγμα, γιατί είναι η υποστήριξη μιας καθολικής άρνησης».

Αλλά η λογική από μόνη της δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού. Η Πίστη είναι λογική συν αποκάλυψη, και αυτή η αποκάλυψη απαιτεί σκέψη τόσο με το πνεύμα όσο και με το μυαλό. Πρέπει να ακούσει κανείς τη μουσική, δεν φτάνει να διαβάσει μόνο τις νότες στο πεντάγραμμο. Τελικά, ένα άλμα πίστης είναι απαραίτητο.

Για μένα, αυτό το άλμα ήρθε στο 27 έτος της ηλικίας μου, όταν η αναζήτηση για να μάθω περισσότερα για τον Θεό με οδήγησε στον Ιησού Χριστό. Εδώ παρουσιαζόταν ένα πρόσωπο με ισχυρότατες ιστορικές μαρτυρίες για τη ζωή του, το οποίο έκανε εκπληκτικές δηλώσεις σχετικά με την αγάπη προς τον πλησίον, οι δε ισχυρισμοί του, ότι ήταν γιος του Θεού, απαιτούσαν να πάρω μια απόφαση, για το αν ήταν πλανεμένος ή ήταν όντως ο γιος του Θεού. Μετά από αντίσταση σχεδόν δύο χρόνων, έγινα ακόλουθος του Ιησού.

Ορισμένοι με ρώτησαν. Δεν έχει εκραγεί το μυαλό σου; Μπορείς να αναζητείς το πώς λειτουργεί η ζωή, χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της γενετικής και της μοριακής βιολογίας, και συγχρόνως να λατρεύεις ένα δημιουργό Θεό; Δεν είναι η εξέλιξη και η πίστη στο Θεό ασυμβίβαστες; Μπορεί ένας επιστήμονας να πιστεύει σε θαύματα όπως η ανάσταση;

Στην πραγματικότητα, δεν βρίσκω καμία σύγκρουση σ’ αυτά, και το ίδιο συμβαίνει με το 40% των ενεργών επιστημόνων που δηλώνουν ότι είναι πιστοί. … Αλλά γιατί δεν θα μπορούσε η εξέλιξη να είναι το σχέδιο του Θεού για τη δημιουργία; Είναι αλήθεια, ότι αυτό είναι ασυμβίβαστο με μία κατά γράμμα ερμηνεία της Γένεσης, αλλά ακόμη και ο Ιερός Αυγουστίνος, δεν ήταν σίγουρος για την ακριβή ερμηνεία της καταπληκτικής αυτής ιστορίας της δημιουργίας. Το να προσκολληθεί κανείς σε κατά γράμμα ερμηνείες … δεν είναι σοφό ούτε αναγκαίο…[1].

* * *

Εντυπωσιακή η ομολογία του Collins. Ακόμη και μέσα απ’ τα επιστημονικά οχυρά της αθεΐας, αναδεικνύει η Αγαθότητα του Θεού επιστήμονες, οι οποίοι διακηρύττουν περίτρανα την πίστη τους!

Θα ήταν ίσως χρήσιμο να γίνουν δύο σχόλια.

A. Ο Collins, όπως φαίνεται και στο βιβλίο του «Η γλώσσα του Θεού…»[2] αποδέχεται πλήρως τη θεωρία της εξελίξεως [3]. Ακριβώς λόγω της τοποθετήσεώς του αυτής, η ομολογία του κορυφαίου γενετιστού εκθέτει ανεπανόρθωτα όσους χρησιμοποιούν τη θεωρία της εξελίξεως σαν επιχείρημα εναντίων της πίστης.

B. Το βιβλίο της Γενέσεως περιγράφει γεγονότα, τα οποία, σύμφωνα με τις σύγχρονες αντιλήψεις, συνέβησαν σε διάστημα 14 δισεκατομμυρίων ετών. Το ιερό κείμενο αφιερώνει λίγες μόνο σελίδες για τα γεγονότα αυτά και η αφήγηση απευθύνεται σε ανθρώπους κάθε εποχής, μορφώσεως και ηλικίας. Και ενώ το βιβλίο είναι Θεόπνευστο και η κάθε του λέξη έχει σημασία, δεν αποτελεί επιστημονικό εγχειρίδιο, παρ’ ότι περιέχει εντυπωσιακές επιστημονικές αλήθειες [4]. Η άπειρη Σοφία του Θεού δεν μας έδωσε έτοιμες επιστημονικές απαντήσεις, μας έδωσε όμως την ικανότητα και τις αφορμές για επιστημονική διερεύνηση: «…πολλά ἀπεσιώπησεν, τόν ἡμέτερον νοῦν γυμνάζουσα πρός ἐντρέχειαν (ευστροφία), ἐξ ὀλίγων ἀφορμήν παρεχομένη ἐπιλογίζεσθε (από λίγες αφορμές να συμπεράνουμε τα υπόλοιπα)…» γράφει ο Μ. Βασίλειος, (ΕΠΕ 4, 72/4). Το μέλλον, θα δείξει τι οδό ακολούθησε η Πανσοφία του Θεού για τη δημιουργία της ζωής και του ανθρώπου. Ένα είναι σίγουρο. Ο Θεός δεν απειλείται απ’ τις επιστημονικές ανακαλύψεις! «Οὐ γάρ ἐλαττοῦται ἡ ἐπί τοῖς μεγίστοις ἔκπληξις ἐπειδάν ὁ τρόπος καθ’ ὅν γίνεταί τι τῶν παραδόξων ἐξευρεθῇ» (δεν μειώνεται ο θαυμασμός μας για τα μεγαλεία της δημιουργίας όταν ανακαλυφθεί ο τρόπος με τον οποίο έγιναν) λέγει ο Μ. Βασίλειος, Εις την Εξαήμερον, Ομιλία Α’, 10.

Αυτό που δοκιμάζεται, είναι οι απλουστευμένες και ανθρωπομορφικές αντιλήψεις μας περί των ενεργειών του Θεού. Κάθε νέα ανακάλυψη αποτελεί και αποκάλυψη μιας νέας πτυχής της απρόσιτης Σοφίας του Δημιουργού και αυτό θα πρέπει να μας οδηγεί σε θαυμασμό και δοξολογία [5].

* * *

«… Έχω βρει ότι υπάρχει μία θαυμάσια αρμονία στις συμπληρωματικές αλήθειες της επιστήμης και της πίστης. Ο Θεός της Βίβλου είναι επίσης ο Θεός του γονιδιώματος. Ο Θεός μπορεί να βρεθεί στον καθεδρικό ναό ή στο εργαστήριο. Ερευνώντας τα μεγαλειώδη και θαυμάσια δημιουργήματα του Θεού, η επιστήμη μπορεί να γίνει ένα μέσο λατρείας», καταλήγει ο Collins.

[1] Η συνέντευξη δόθηκε τον Απρίλιο του 2007. Χάρη στον Collins τα αποτελέσματα της μνημειώδους έρευνας στο ανθρώπινο γονιδίωμα διατέθηκαν ελεύθερα στη διεθνή κοινότητα. Ο Collins (60 ετών σήμερα και πολυβραβευμένος) είναι διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας (NIH) των Η.Π.Α..

[2] Στο βιβλίο «Η γλώσσα του Θεού, ένας επιστήμονας δίνει μαρτυρία για την πίστη» (Ελληνική έκδοση Παπαζήση) ο Collins κάνει εκτενέστατη ομολογία πίστης.

[3] Οι τοποθετήσεις των πιστών επιστημόνων στο θέμα αυτό ποικίλλουν. Μερικοί υποστηρίζουν κατά γράμμα ερμηνεία της Γενέσεως (δημιουργιστές), άλλοι δέχονται περιορισμένη ισχύ της εξελίξεως και επέμβαση του Θεού σε διάφορα στάδια της ζωής (ευφυής σχεδιασμός) και άλλοι, όπως ο Collins, πιστεύουν, ότι ο Θεός προίκισε εξ αρχής τη Δημιουργία με όλες τις δυνάμεις για τη γένεση και εξέλιξη της ζωής. Υπάρχουν φυσικά και ενδιάμεσες απόψεις. Στο βαθμό που οι τοποθετήσεις αυτές είναι επιστημονικές υποθέσεις εργασίας, είναι θεμιτές και σεβαστές.

[4] Ο Arno A. Penzias (βραβείο Νόμπελ 1978) είχε δηλώσει στους New York Times: «Τα καλύτερα στοιχεία που έχουμε (για τη μεγάλη έκρηξη) είναι ακριβώς ίδια με αυτά, που θα είχα προβλέψει, εάν δεν είχα τίποτε άλλο στην διάθεσή μου παρά μόνο τα βιβλία του Μωυσή, τους Ψαλμούς, τη Βίβλο στο σύνολό της».

[5] «Όταν π.χ. … νόμιζα ότι ο ήλιος γυρίζει γύρω από τη γη, πίστευα ότι έτσι είχε τάξει ο Δημιουργός… Τώρα που έμαθα το σωστό, χάρηκα περισσότερο και Τον δοξάζω για την καινούργια και πιο σωστή γνώση μου. Το επιστημονικό λάθος μου… δεν με εμπόδιζε να πιστεύω στον Δημιουργό. Η διόρθωσή του… δεν με εξωθεί να Τον αρνηθώ. Αντίθετα, ψηλαφώ τώρα πιο πολύ και πιο καλά τα ίχνη Του πάνω στη Δημιουργία…», Ιερομονάχου Λουκά Γρηγοριάτου, «Πνευματικές προϋποθέσεις για την προσέγγιση της θεωρίας της εξελίξεως», 26 Ιουλίου 2009. Το κείμενο μπορεί να αναζητηθεί στο http://www.tideon.org.

————————————————————————–

Μετά τη μεταστροφή μου στην πίστη στο Θεό, διέθεσα σημαντικό χρόνο για να διακρίνω τα χαρακτηριστικά του. Αισθάνθηκα μια αυξανόμενη λαχτάρα να τον πλησιάσω, και άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτό το πράγμα είναι η προσευχή.

Η προσευχή δεν είναι, όπως πολλοί νομίζουν, μια ευκαιρία για να καταφέρουμε το Θεό να κάνει αυτό που θέλουμε. Η προσευχή είναι ο τρόπος να αναζητήσουμε σχέση με το Θεό, να προσπαθήσουμε να συλλάβουμε την άποψή Του, για τα ζητήματα που προβληματίζουν τη ζωή μας. Που μας προξενούν αμηχανία, απορία και στενοχώρια.

Ήταν δύσκολη αυτή η σχέση. Όσο περισσότερο καταλάβαινα την παρουσία Του, τόσο η καθαρότητα και η αγιότητά του φαίνονταν απλησίαστα, και τόσο σκοτεινότερες φαινόντουσαν οι δικές μου σκέψεις και πράξεις, μέσα σ’ αυτό το λαμπερό φως.

Άρχισα να συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο την αδυναμία μου να κάνω το σωστό, έστω και για μια ημέρα. Μπορούσα να βρω πολλές δικαιολογίες, αλλά όταν ήμουνα πραγματικά τίμιος με τον εαυτό μου, υπερηφάνεια, απάθεια και οργή νικούσαν τις εσωτερικές μου μάχες. Δεν είχα ποτέ πριν σκεφθεί να αποδώσω στον εαυτό μου το χαρακτηρισμό «αμαρτωλός», αλλά τώρα ήταν οδυνηρά φανερό ότι αυτή η «παλιομοδίτικη» λέξη, από την οποία πριν είχα αποστασιοποιηθεί, ταίριαζε με απόλυτη ακρίβεια.

Μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι που βάθαινε ήλθε το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αισθάνθηκα τη βαθιά σημασία του «Δεύτε πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. 11,28).

Κατάλαβα ότι η επιθυμία μου να πλησιάσω το Θεό εμποδιζόταν από την υπερηφάνεια και την αμαρτωλότητά μου, που με τη σειρά τους ήταν αναπόφευκτη συνέπεια της εγωιστικής μου επιθυμίας να είμαι αυτεξούσιος. Η πίστη στο Θεό απαιτούσε το θάνατο του εγωισμού για να ξαναγεννηθώ.

Προσπαθώ να μη συμπεριφέρομαι αλαζονικά, επικριτικά και αυτάρεσκα. Σκέπτομαι συχνά την παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Οι Ιουδαίοι μισούσαν πολύ τους Σαμαρείτες. Το γεγονός ότι ο Ιησούς παρουσίασε τη συμπεριφορά του Σαμαρείτη ως πιο ενάρετη από αυτή ενός ιερέα και ενός πιστού Ιουδαίου πρέπει να σκανδάλιζε τους ακροατές του. Αλλά η υπέρτατη διδασκαλία του είναι: Αγάπα το Θεό με όλο σου το είναι και τον πλησίον σου, σαν τον εαυτό σου (Ματθ. 22,33). Ο άνθρωπος αναζητεί τη γνώση που θα τον κάνει να διαχειρίζεται τον κόσμο και τα προβλήματά του. Ας ακούσει τον αδελφόθεο Ιάκωβο που μας λέει: «Η άνωθεν σοφία είναι αγνή, ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, γεμάτη έλεος και αγαθούς καρπούς, αμερόληπτη και ανυπόκριτη» (Ιακώβου, 3,17).

Οι ελπίδες μας, οι χαρές μας και το μέλλον του κόσμου μας εξαρτώνται από αυτό.

(Ο Francis Collins, είναι από τους μεγαλύτερους επιστήμονες Γενετικής του κόσμου, διευθυντής του σχεδίου ανθρώπινου γονιδιώματος, των ΗΠΑ, που παρουσίασε από το Λευκό Οίκο την αποκρυπτογράφηση του DNA).

(Πηγή: Εφημ. Απογευματινή-ένθετο «Εκκλησία» τ. 3)

Σήμερα, 11/5/2018, ξεκίνησε στο Δημαρχείο Αμαρουσίου η μεγάλη γιορτή – διημερίδα του εθελοντισμού, με αντικείμενο την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών και τίτλο “ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΡΙΣΕΩΝ – ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΠΡΩΤΩΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΩΝ”.

Την όλη εκδήλωση οργάνωσε το Ινστιτούτο Διαχείρισης Φυσικών και Ανθρωπογενών Καταστροφών, υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας και με τη συμμετοχή 80 φορέων παροχής υπηρεσιών πολιτικής προστασίας με συμμετοχή και της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ.

Την πρώτη ημέρα ο Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος και Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, εισηγήθηκε το θέμα: «Η ιδέα της Οργανικότητας ως καταλύτης πολιτικής προστασίας».

Οι ομιλίες συνεχίστηκαν και την 12η/5/2018, ενώ από 24 έως 28/5/2018 θα λάβουν χώρα παρουσιάσεις και εκπαιδεύσεις στα αντικείμενα πολιτικής προστασίας στο Δημαρχείο Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης.

Όλοι όσοι έχουν ενδιαφέρον για τον κόσμο που όλοι μας συνδιαμορφώνουμε καθημερινά, με τη στάση και τις επιλογές μας και μπορούσαν, ήταν παρόντες!

Τους ευχαριστούμε! Για τους υπόλοιπους ελπίζω την επόμενη φορά!

Αναλυτικά το πρόγραμμα ΕΔΩ!

Αύριο ξεκινά στο Μαρούσι η μεγάλη γιορτή του εθελοντισμού, που μέσω των ενεργών, ανιδιοτελών κι ενάρετων πολιτών φιλοδοξεί να μεταμορφώσει την Ελληνική κοινωνία και την Ανθρωπότητα σε βιώσιμο και όμορφο ΚΟΣΜΟ!

Στις 14.00 θα αναπτύξω ως Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ το πώς η ιδέα της Οργανικότητας μετατρέπεται σε καταλύτη πολιτικής προστασίας!

Σας καλούμε όλους όσους έχετε ενδιαφέρον για τον κόσμο που όλοι μας συνδιαμορφώνουμε καθημερινά, με τη στάση και τις επιλογές μας , να είστε παρόντες!

Αναλυτικά το πρόγραμμα εδώ

Αναρτήθηκε το αναλυτικό πρόγραμμα της επιστημονικής διημερίδας με τίτλο “Διαχείριση Κρίσεων – Τεχνολογίες και Μέσα Ασφαλείας Πρώτων Ανταποκριτών”

Hellenic Media Group

Με μεγάλη χαρά λάβαμε την ακόλουθη πρόσκληση του αγαπητού φίλου μας και καθηγητή Γεωργίου Παύλου και καλούμε όποιον έχει ανάλογες σημαντικές ανησυχίες να παρακολουθήσει την πολύ αξιόλογη εκδήλωση.

Αγαπητοί μου φίλοι σας προσκαλώ την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΜΑΙΟΥ 2018 και ώρα 19:30 στο «The Stanley Hotel», Οδυσσέως 1, Αθήνα να παρακολουθήσετε την ομιλία μου με θέμα «Περί Υπάρξεως και Κινήσεως στην Επιστήμη και στην Θεολογία», στα πλαίσια της επερίδας «Επιστήμη και θρησκεία: Ιστορικές και Φιλοσοφικές προεκτάσεις».

Παρακάτω μπορείτε να δείτε το πρόγραμμα της εσπερίδας.

Εσπερίδα  με θέμα:
«Επιστήμη και θρησκεία: Ιστορικές και Φιλοσοφικές προεκτάσεις» 
Χώρος Διεξαγωγής: The Stanley Hotel
Οδυσσέως 1, Αθήνα

4 ΜΑΙΟΥ 2018

Η σχέση επιστήμης και ορθοδοξίας είναι όπως φαίνεται και από την πρόσφατη ιστορική έρευνα όχι μόνο ενδιαφέρουσα αλλά και γόνιμη. Πρόκειται για έναν αμφίδρομο διάλογο που ευτυχώς δεν γίνεται σε ώτα μη ακουόντων τόσο από τη μια όσο και από την άλλη πλευρά. Βέβαια τόσο η Ορθοδοξία όσο και η επιστήμη έχουν τους δικούς τους κώδικες και στόχος αυτού του διαλόγου δεν πρέπει να είναι η αμφισβήτηση ή η κατάργησή τους αλλά η εκατέρωθεν κατανόηση Η σημερινή εκδήλωση που έρχεται σε συνέχεια μιας σειράς ανάλογων πρωτοβουλιών της ΕΕΦ σκοπό έχει ακριβώς αυτόν. Να δείξει ότι μεταξύ επιστήμης και Ορθοδοξίας δεν υπάρχουν ανυπέρβλητα τείχη που θα πρέπει να πέσουν από  σάλπιγγες ή θάλασσες που θα πρέπει να χωριστούν.  

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΜΑΙΟΥ 2018 

17:00 – 17:15  Προσέλευση-Εγγραφές                                                                                                     17:15 – 17:30 Χαιρετισμοί Εκπροσώπων Φορέων

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΩΝ ΟΜΙΛΗΤΩΝ

ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ Α΄ :  Φιλντίσης Παναγιώτης,  Κυρίτση Αναστασία
17:30 -17:55: «Διερευνώντας τη σχέση ανάμεσα στην Ορθοδοξία & τις Φυσικές Επιστήμες»
Θεοδοσίου Ευστράτιος, Πρόεδρος της Ε.Ε.Φ, Καθ. Αστροφυσικής
17:55 – 18:20:  «Η επιστήμη και το αίνιγμα της αγάπης»
Κωνσταντούδης Βασίλειος, Κύριος Ερευνητής, ΙΝΝ, ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος
18:20 – 18:45:  «Χώρος, Χωρισμός και Συν-χώρεση»
Δημόπουλος Χρήστος, Καθηγητής Φυσικής – Αστροφυσικής (MSc)
18:45-19:10: «Είναι δυνατή η δημιουργία από το τίποτα; Βυζαντινή και σύγχρονη
κοσμολογΊα »
Καλαχάνης Κωνσταντίνος, Δρ φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών
19:10-19:30:  ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 
19:30-19:55:  « Περί Υπάρξεως και Κινήσεως στην Επιστήμη και στην Θεολογία »
Γεώργιος Π. Παύλος, Καθηγητής φυσικής και Φιλοσοφίας ΔΠΘ, Δρ φιλοσοφίας ΑΠΘ    
19:55-20:20: «Από το κέντρο στο περιθώριο. Επιστήμη και ορθόδοξος λόγος στο έργο των Ελλήνων λογίων μετά την Ανεξαρτησία»
Βλαχάκης Γεώργιος, Επίκουρος καθηγητής Ιστορίας των Επιστημών και της Φιλοσοφίας, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο,
20:20-20:45 «Δημιουργισμός και εξέλιξη στον Ορθόδοξο κόσμο»
Νικολαΐδης Ευθύμιος, Δ/ντής Ερευνών Ε.Ι.Ε
20:45-21:10: «Μεταξύ θρησκείας κι επιστήμης: Η μεταρρύθμιση του ημερολογίου στην Ελλάδα του μεσοπολέμου»
Ταμπάκης Κωνσταντίνος, Ερευνητής Προγράμματος SOW, ΙΙΕ/ΕΙΕ
21:10-21:30: Συζήτηση-Σχολιασμός
 21:30    Λήξη των εργασιών της ημέρας   
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ  ΕΠΙΤΡΟΠΗ:
Θεοδοσίου Ευστράτιος Καθ. Αστρονομίας Αστροφυσικής Ε.Κ.Π.Α πρόεδρος  Ε.Ε.Φ                                                                                                                                                              Φιλντίσης Παναγιώτης αντιπρόεδρος Ε.Ε.Φ                                                                                       Βλαχάκης Γεώργιος Επικ. Καθ. Ιστορίας των Επιστημών και της Φιλοσοφίας, Ε. Α.Π.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ
Κυρίτση Αναστασία, Φιλντίσης Παναγιώτης

LIFO TEAM 6.2.2018

Ο δρ Alistair McAlpine, από το Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, κάνει μία από τις πιο δύσκολες δουλειές του κόσμου. Εργάζεται ως παιδίατρος στην φροντίδα παρηγορητικής και ανακούφισης πόνου του νοσοκομείου της πόλης.   Η καθημερινή επαφή του είναι με παιδιά που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο κάποιας επάρατης ασθένειας και μέρος της δουλειάς του είναι να κουβεντιάζει μαζί τους και να τα κάνει νιώθουν λίγο ελαφρύτερο το βάρος που ούτε ενήλικες ζωές δεν μπορούν να σηκώσουν.

Προφανώς, πέρα από γιατρός, ο McAlpine είναι και άνθρωπος και πριν από λίγο καιρό ξεκίνησε μια σειρά από tweets τα οποία περιέγραφαν τις απαντήσεις των παιδιών που παρακολουθούσε και τις κουβέντες τους που είχαν να κάνουν με το τι πραγματικά αξίζει στη ζωή.

Αυτές οι απαντήσεις έγιναν viral καθώς δεν ήταν παρά απανωτά, συγκλονιστικά μαθήματα από παιδάκια που μπορεί να συνομιλούν σε καθημερινή βάση με τον θάνατο, όμως, ξέρουν πλέον πολύ περισσότερα για το πραγματικό νόημα της ζωής.    Όλες αυτές οι απαντήσεις έχουν δοθεί από παιδιά ηλικίας 4 έως 9 ετών.

Η ερώτηση ήταν τι τους άρεσε περισσότερο στη ζωή και τι θεωρούσαν πραγματικά σημαντικό σ’ αυτή:    «Για αρχή, ας πούμε ότι κανένα δεν μου απάντησε ότι θα ήθελε να έχει δει περισσότερη τηλεόραση. Ή να έχει περάσει περισσότερο χρόνο στο Facebook. Ή ότι τους άρεσε να τσακώνονται με τα άλλα παιδιά. Ή ότι απολάμβαναν την παραμονή τους στο νοσοκομείο.

«Πολλά ανησυχούσαν για τους γονείς τους. «Ελπίζω η μαμά να είναι ΟΚ. Δείχνει θλιμμένη». «Δεν πρέπει να ανησυχεί τόσο ο μπαμπάς. Αφού θα συναντηθούμε ξανά». «Ο Θεός θα προσέχει τη μαμά και τον μπαμπά, όταν φύγω»   » Όλα τους αγαπούν το παγωτό. Όλα τους αγαπούσαν τα βιβλία ή να τους λένε παραμύθια οι γονείς τους. Ο Χάρι Πότερ τα έκανε να νιώθουν θάρρος, ήθελαν να πάνε στο διάστημα, να γίνουν ο Σέρλοκ Χολμς. Άνθρωποι, να διαβάζετε παραμύθια στα παιδιά σας!

«Πολλά πιτσιρίκια εύχονταν να είχαν περάσει λιγότερο χρόνο ανησυχώντας για το πώς δείχνουν και το τι θα πουν οι άλλοι για την εμφάνισή τους. Αξιολόγησαν τους πραγματικούς φίλους τους από τον τρόπο που κι εκείνοι εξακολούθησαν να τους συμπεριφέρονται κανονικά.   «Οι πραγματικοί μου φίλοι δεν με έκριναν που έχασα όλα μου τα μαλλιά» ή «Η Τζέιν ήρθε να με δει μετά το χειρουργείο και ούτε που πρόσεξε την ουλή!»

«Τα περισσότερα έβαζαν την ευγένεια και την καλοσύνη πάνω από όλες τις αρετές. Τα περισσότερα αγαπούσαν τους ανθρώπους που τα έκαναν να γελάνε και να πονάνε λιγότερο. Όλα τους αγαπούσαν τα παιχνίδια τους και τους σούπερ ήρωες. Τα περισσότερα αγαπούσαν το μπαμπά και τη μαμά».

Τα tweets του παιδίατρου έχουν ήδη κάνει τον γύρο του διαδικτύου, όμως το τελευταίο από αυτή τη μακρά σειρά είναι που έχει ραγίσει τις καρδιές όλων επαναπροσδιορίζοντας το πραγματικό νόημα της ζωής.

«Να είστε καλοί. Να διαβάζετε περισσότερο. Να περνάτε χρόνο με την οικογένεια σας. Περισσότερο χρόνο. Να λέτε αστεία. Να πηγαίνετε στη θάλασσα. Να αγκαλιάζετε τον σκύλο σας. Να λέτε στον άνθρωπο σας ότι τον αγαπάτε. Αυτά είναι που θα λείψουν περισσότερα σ’ αυτά τα παιδιά. Αυτά είναι τα σημαντικά. Τα άλλα είναι απλώς λεπτομέρειες. Α, και να τρώτε παγωτό!»…

Πηγή: www.lifo.gr

Στη μήτρα μιας μητέρας βρίσκονται δύο μωρά. Το ένα ρωτά το άλλο: «Πιστεύεις στη ζωή μετά τον τοκετό;» κι εκείνο απάντησε, «Γιατί ρωτάς; Φυσικά. Κάτι θα υπάρχει μετά τον τοκετό. Μπορεί να είμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε, για αυτό που θα ακολουθήσει αργότερα.»
«Ανοησίες», είπε το πρώτο. «Δεν υπάρχει ζωή μετά τον τοκετό. Τι είδους ζωή θα ήταν αυτή»;
Το δεύτερο είπε, «Δεν ξέρω, αλλά θα υπάρχει περισσότερο φως από ό, τι εδώ. Ίσως να περπατάμε με τα πόδια μας και να τρώμε με το στόμα. Ίσως να έχουμε περισσότερες αισθήσεις που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τώρα».
Το πρώτο απάντησε: «Αυτό είναι παράλογο! Το περπάτημα είναι αδύνατο. Και να τρώμε με το στόμα; Γελοίο! Ο ομφάλιος λώρος μας δίνει την τροφή και όλα όσα χρειαζόμαστε. Αλλά ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ κοντός. Οπότε, η ζωή μετά τον τοκετό, λογικά, αποκλείεται».
Το δεύτερο όμως επέμενε, «Λοιπόν, νομίζω ότι υπάρχει κάτι και ίσως είναι διαφορετικό από ό,τι είναι εδώ. Ίσως να μη μας χρειάζεται αυτό το φυσικό ‘καλώδιο’ πια».
Και το πρώτο απάντησε, «Ανοησίες. Και επιπλέον, αν υπάρχει ζωή, τότε γιατί ποτέ κανείς δεν έχει γυρίσει πίσω από εκεί; Ο τοκετός είναι το τέλος της ζωής και μετά από τον τοκετό δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο σκοτάδι, σιωπή και λήθη. Δεν οδηγεί πουθενά».
«Λοιπόν, δεν ξέρω», λέει το δεύτερο, «αλλά σίγουρα θα συναντήσουμε τη μητέρα και αυτή θα μας φροντίσει».
Τότε το πρώτο μωρό απάντησε, «Μητέρα; Πιστεύεις στη μητέρα; Αυτό είναι γελοίο. Αν η μητέρα υπάρχει, τότε πού είναι τώρα»;
Το δεύτερο είπε: «Είναι παντού γύρω μας. Είμαστε περικυκλωμένοι από αυτήν. Είμαστε μέρος της. Είναι μέσα της που ζούμε. Χωρίς αυτήν, αυτός ο κόσμος μας δεν θα μπορούσε καν να υπάρχει».
Τότε είπε το πρώτο, «Λοιπόν, εγώ δεν την βλέπω, έτσι είναι λογικό ότι δεν υπάρχει».
Και τότε το δεύτερο μωρό απάντησε, «Μερικές φορές, όταν κάνεις ησυχία και επικεντρωθείς και ακούσεις πραγματικά, μπορείς να αντιληφθείς την παρουσία της και μπορείς να ακούσεις την αγαπημένη της φωνή, να σε καλεί από ψηλά».

Εορτή της Ζωοδόχου Πηγής σήμερα, πέμπτη ημέρα μετά την Ανάσταση και μέλη της Κίνησης Οργανικότητας Κοσμόπολις την εορτάσαμε εντός του μοναδικού ναού , αφιερωμένου στη Ζωοδόχο Πηγή και τους Αγίους Αναργύρους, στο σπήλαιο του αρχαίου Ασκληπιείου, που βρίσκεται εντός του βράχου στη νότια κλιτύ της Ακροπόλεως. Κατανυκτική μυσταγωγία με τον πατέρα Αλέξανδρο να τελεί το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με την καρδιά, αποκωδικοποιώντας το νόημα όλων των ενεργειών της Θείας Λειτουργίας!

Μην αμελήσετε την επόμενη χρονιά!

Φωτογραφίες και λίγα λόγια για τον πολύ ιδιαίτερο κι ιερό χώρο:

Το Ιερό του Ασκληπιού είναι το σημαντικότερο ιερό της Νότιας κλιτύος μετά το ιερό του Διονύσου. Ιδρύθηκε στην Αθήνα κατόπιν πρωτοβουλίας του Τηλέμαχου από τις Αχαρνές το 420/19 π.Χ. Για τους αρχαίους Έλληνες ο Ασκληπιός ήταν ο θεός της ιατρικής, οπότε τα Ασκληπιεία λειτουργούσαν ως θεραπευτήρια. Κατά την επικρατέστερη εκδοχή, η λατρεία του Ασκληπιού εξαπλώθηκε από την αρχαία Τρίκκη στην Πελοπόννησο και από εκεί στην Αττική, πρώτα στη Ζέα του Πειραιά και κατόπιν στην Αθήνα. Το ιερό κατέλαβε το χώρο κοντά στο βράχο της Ακρόπολης, δυτικά του κοίλου του θεάτρου του Διονύσου και βόρεια από τον Περίπατο. Περιλαμβάνει έναν ναό με τον βωμό, τρεις στοές και περικλειόταν στα νότια και δυτικά από περίβολο με πρόπυλο στην πλευρά του Περιπάτου.

Τὸ Ἀσκληπιεῖο τῆς Ἀθήνας, ὅπως καὶ ὅλα τὰ ἱερὰ τῆς Ἑλλάδος στὰ ὁποῖα λατρευόταν ὁ Ἀσκληπιός, ἦταν στὴν πραγματικότητα θεραπευτήριο. Ὁ Ἀσκληπιός, γιὸς τοῦ Ἀπόλλωνα, ἔμαθε τὴν ἱατρικὴ τέχνη ἀπὸ τὸν Κένταυρο Χείρωνα καὶ θεράπευε τοὺς ἀνθρώπους μὲ φάρμακα, μὲ χειρουργικὲς τομὲς ἢ ἀκόμα καὶ μὲ συμβουλὲς ποὺ ἔδινε στοὺς ἀσθενεῖς στὸν ὕπνο τους. Ἡ πηγὴ ποὺ βρίσκεται στὴ σπηλιὰ τοῦ βράχου, ἡ Κρήνη τοῦ Ἀσκληπιείου, ἀποτέλεσε ἀσφαλῶς τὸ αἴτιο τῆς ἐπιλογῆς αὐτῆς τῆς συγκεκριμένης θέσης γιὰ τὴν ἵδρυση τοῦ τεμένους, ἐπειδὴ τὸ καθαρὸ νερὸ ἦταν ἀπαραίτητο γιὰ τοὺς καθαρμοὺς τῶν ἀσθενῶν στὰ Ἀσκληπιεῖα. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, στὴν πηγὴ αὐτὴ ὁ γιὸς τοῦ Ποσειδώνα Ἀλιρρόθιος ντρόπιασε τὴν κόρη τοῦ Ἄρη Ἀλκίππη, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ Ἄρης νὰ τόν σκοτώσῃ καὶ νὰ ὁδηγηθῇ σὲ δίκη ἀπὸ τοὺς Ὀλύμπιους θεοὺς στὸν Ἄρειο Πάγο.

Ἡ ἱερότητα τῆς πηγῆς μεταδόθηκε σὲ ὅλη τὴ σπηλιά, ἡ ὁποία, ὡς μικρὴ ἐκκλησία ἀφιερωμένη πλέον στὴ Ζωοδόχο Πηγή, λειτουργεῖται ὡς τὶς μέρες μας. Ἡ μεγάλη τρίκλιτη βασιλικὴ εἶναι ἄγνωστο πότε καὶ γιατί καταστράφηκε.