Manjhi Falguni.

Η γυναίκα του πέθανε αβοήθητη γιατί το νοσοκομείο απείχε 70 χλμ και δεν υπήρχε ασθενοφόρο. Πικραμένος άρχισε να σκάβει μόνος του το βουνό για 22 χρόνια. Έφτιαξε δρόμο. Μείωσε την απόσταση σε 15 χλμ μόνο. Να μη βρει άλλος άνθρωπος τέτοιο άδικο θάνατο όπως η γυναίκα του. Η δύναμη του ενός 🌹

Ολοκληρώθηκε στις 19/12/2018, μία ακόμη ιδιαίτερη εκδήλωση της Ακαδημίας του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, ως πνευματική προσφορά για την αναγκαία προετοιμασία των Χριστουγέννων , για το «ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ».

Προσκεκλημένος μας ο γνωστός Φωτογράφος ,  Περιηγητής του Κόσμου μας και συγγραφέας Βασίλης Κολτούκης.

Είχαμε την ευκαιρία να τον ακούσουμε σε μία βιωματική αναφορά του στη φωτογραφία, την επιλογή του να γίνει Φωτογράφος και τί σημαίνει γι’ αυτόν, αλλά κυρίως στα Ταξίδια και στους ανθρώπους, που συνάντησε και συνδέθηκε μαζί τους, επιστρέφοντας με μία πολύτιμη προίκα, τις φωτογραφικές απεικονίσεις πολύτιμων στιγμών!

Άλλωστε όπως ανέφερε η φωτογραφία «αιχμαλωτίζει το χρόνο», ενώ για την αγάπη του για την ασπρόμαυρη φωτογράφιση αξίζει η άποψή του ότι έτσι αποδίδονται καλλίτερα ανθρώπινα συναισθήματα και σχέσεις! Η αφαιρετική δύναμη στην υπηρεσία της ποιότητας!!

Η συνομιλία εξελίχθηκε εκ βαθέων για το πώς ένας Φωτογράφος συγκεντρώνει το Φως του Κόσμου κι αφού το επεξεργαστεί και φιλτράρει με τη δύναμη της προσωπικότητάς του, το αναπέμπει στον Κόσμο, υπό μορφή φωτογραφιών , φορτισμένων με πλήθος εσωτερικών μηνυμάτων, που στη περίπτωση του Βασίλη Κολτούκη φέρνουν τη σφραγίδα της ανθρωποκεντρικής, θετικής προσέγγισης και αισιοδοξίας.

Ειπώθηκαν και άλλα πολλά, μοιραστήκαμε σκέψεις και συναισθήματα, ενώ ο Πρόεδρος του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ Κυριάκος Κόκκινος προσέφερε σε ώτα ακουόντων κλειδιά πνευματικής βοήθειας, που έχουν να κάνουν με «ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ», το μεγάλο ταξίδι της ζωής, στην πορεία μας για τη συνάντηση με το Θεάνθρωπο, το Νοητό Ήλιο και πηγή του Αληθούς Φωτός!

Από όλους μας στην Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, τις θερμότερες ευχές για καλά και ευτυχισμένα Χριστούγεννα, ημέρες γεμάτες πνευματικές και υλικές δωρεές ουσίας!

Ακολουθεί ένα μήνυμά μας για όσους αναζητούν κάτι περισσότερο …

«Το ΦΩΣ του Κόσμου»

Κυριάκου Κόκκινου
Δικηγόρου – Προέδρου Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Αντιπροέδρου Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων

Με τις ευχές μας εν όψει των Χριστουγέννων για μια ζωή με ουσία , μοιράζομαι μαζί σας μερικές σκέψεις μου, όπως αναδύθηκαν από μέσα μου στην προεόρτια ειθισμένη συνάντηση της Κίνησης Οργανικότητας «Κοσμόπολις» στις 19/12/2018!

Τι είναι αυτό που αναζητούμε στη Ζωή και μας κινητοποιεί σε δράση;
Τι είναι το σημαντικότερο, που θα μπορούσε καθένας από εμάς να σκεφτεί, που αν είχαμε την επιλογή, θα ζητούσαμε να μας συμβεί, ως τη σπουδαιότερη επιδίωξή μας για να αισθανθούμε πλήρεις και ευτυχείς; Οι αυτονόητες σχεδόν απαντήσεις, που αφορούν όλους μας είναι υγεία, αγάπη, χρήματα, ειρήνη και άλλες τέτοιες καταστάσεις, που όλες τους μπορούν να συμπεριληφθούν σε δύο κύριες και κομβικές έννοιες: Αφθονία και Ασφάλεια!
Θα αποκαλυφθεί στο τέλος το αληθές πνευματικό κλειδί των καταστάσεων αυτών, που οδηγεί με απόλυτο και αδιαμφισβήτητο τρόπο στην επίτευξή τους από τον καθένα μας , καθώς θα μας οδηγεί στην αναζήτηση μέσα στο σκοτεινό λαβύρινθο της ζωής «το ΦΩΣ του Κόσμου»!!!
Πώς συνδέονται οι σπουδαίες αυτές επιδιώξεις καθενός μας με την ιδέα της Οργανικότητας (της κατάστασης ενότητας και συνειδητής και αρμονικής ενεργοποίησης του όντος εντός του και σε αρμονική διασύνδεση με τους συνανθρώπους του, όπως τα κύτταρα και όργανα του οργανισμού και περαιτέρω με το όλο Σύμπαν κι ιδίως με το Δημιουργό του) , όπως την προβάλλουμε στον Κόσμο μέσω του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ και ποιο είναι αυτό το μέσο, που ονομάζουμε ΦΩΣ και μας αποκαλύπτει την πραγματική φύση του Κόσμου και της Ζωής;
Ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος και μαθηματικός Πυθαγόρας υπήρξε ο πρώτος που απέδωσε τον όρο ΚΟΣΜΟΣ στο Σύμπαν, αναδύοντας την πρωταρχική του ιδιότητα, αυτήν της ευταξίας, που τον καθιστά ένα υπερπολύτιμο Κόσμημα! Μέσα του υπάρχουμε και αναζητούμε νόημα και ΦΩΣ για τις υπάρξεις μας.
Πρώτος επίσης ένας μεγάλος μύστης της αρχαιότητας ο Ερμής ο τρισμέγιστος μας αποκάλυψε ένα κλειδί (όπως πάνω έτσι και κάτω), για να συντονίσει τις νοητικές μας δονήσεις με την αλήθεια του Σύμπαντος, που υπερβαίνει το δημιουργημένο κόσμο και ονομάζεται ΑΝΑΛΟΓΙΑ ή αλλιώς ΑΡΜΟΝΙΑ στα διασυνδεδεμένα επίπεδα ύπαρξης.
Από την άλλη αντιλαμβανόμαστε το ΦΩΣ ως την ενέργεια που μας αποκαλύπτει τον κόσμο και μας θερμαίνει, την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, ενός φωτεινός σώματος. Το φαινόμενο της όρασης αποτελεί συνδυασμό του φωτός, της ανάκλασής του στα σώματα του κόσμου και απορρόφησής του στο οπτικό , νευρικό και αντιληπτικό σύστημα του ανθρώπου. Βέβαια το τι βλέπουμε, τι επιλέγουμε να δούμε, γιατί βλέπουμε και ποια η σκοπιμότητα της ικανότητας αυτής αποτελεί αντικείμενο, που απαιτεί μεγαλύτερη εμβάθυνση. Το Φως ωστόσο νοείται και υπάρχει αναλογικά και σε ψυχικοσυναισθηματικό επίπεδο, με αντίστοιχες ιδιότητες με του υλικού φωτός, φωτεινές και θερμικές, αλλά και νοητικοπνευματικό, με ιδιότητες γνωσιακές και αποκαλυπτικές .
Υπό το πρίσμα αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι η όραση, ως μία από τις αισθήσεις μας, ικανοποιεί την ανάγκη επιβίωσης και τελείωσης του Ανθρώπινου Όντος και το ΦΩΣ είναι η Οδός της. Στην οδό δε αυτή πάντα χρειάζεται ένα σώμα ή ΟΝ υψηλής ενεργειακής στάθμης, υλικής, ψυχικής και πνευματικής, ικανό να εκπέμπει τις ειδικές αυτές ακτινοβολίες, με ανάλωση ή και χωρίς ανάλωσή του, ένας μικρός ή μεγαλύτερος Ήλιος, που βοηθά το σύμπαν και τα ενυπάρχοντα εις αυτό αλληλεπιδρώντα στοιχεία να υπάρχουν, ζουν , ωριμάζουν, γεννούν και διαιωνίζονται, κυρίως όμως να συνειδητοποιούνται και να πορεύονται στην οδό της τελείωσής τους.
Ο Θεάνθρωπος, τη γέννηση του οποίου εορτάζουμε σε λίγες ημέρες, μας φώτισε το δρόμο ως ΝΟΗΤΟΣ ΗΛΙΟΣ, που φωτίζει, θερμαίνει και ζωοποιεί τα πάντα, μας άνοιξε πόρτες, έχτισε γέφυρες και περπάτησε Ο ΙΔΙΟΣ το δρόμο! Υπενθυμίζω την υπέροχη περικοπή του κατά Ιωάννη Α:12-13: «Όσοι δε έλαβον Αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα Αυτού. Οί ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ’ εκ Θεού εγεννήθησαν»!
Οι «λαβόντες» – κι όχι απλά αισθητικώς βλέποντες ή ακούοντες – είναι όσοι εγκολπώθηκαν τον Κύριο, όσοι τον έλαβαν εντός τους οικειοθελώς, φλεγόμενοι από τη δική Του υπερβατική Φύση, που μεταβάλει μυστηριακά εντός τους την κατ’ εικόνα φύση σε καθ’ ομοίωση, όσοι έγιναν κοινωνοί Του, μετέχοντας ως μέλη της εν Χριστώ Αδελφότητας και εν αγάπη κοινωνίας στα μέγα μυστήριο της Καινής Διαθήκης της Αγάπης και Συμπαντικής πληρότητας!
Όλοι μας φίλοι μου, ως δημιουργήματα του ιδίου Δημιουργού, έχουμε όντως κοινές ανάγκες, βιολογικές, συναισθηματικές, νοητικές και πνευματικές, αναζητούμε τροφή, υγεία, στέγαση, εργασία, φιλία ,αγάπη και αλήθεια!
Στην αναζήτηση της επίτευξης της ένθεης αυτής ολοκλήρωσής μας ως ατόμων και κοινωνιών, εμείς δυστυχώς επιλέξαμε να στραφούμε στην επιδίωξη επιμέρους στόχων μας, που ενώ είναι θεμιτοί, δεν είναι ωστόσο η ΟΥΣΙΑ κι ως εκ τούτου η επικέντρωση όλων των δυνάμεών μας σε αυτούς, οδηγεί σε μία κατάσταση «διασκέδασης» , διασκόρπισης δηλαδή της φύσης μας και αποκοπής μας από τους συναθρώπους μας, αλλά κυρίως από τη ζωογόνο πνοή του Δημιουργού μας. Στην κατάσταση αυτή μεταβάλεται η εστίαση του Φωτός μας, ανάβοντας φωτιές, που καταστρέφουν και δεν ζωοποιούν! Έτσι απομακρυνόμαστε ανεπίγνωστα από τον επιδιωκόμενο σκοπό, παρά το γεγονός ότι μας έχουν δοθεί όλες οι γνώσεις, αρχές και εξηγήσεις,
Εύχομαι τα Χριστούγεννα του μόνου πραγματικού Ηλίου της Ζωής, να φωτίσουν την μόνη Οδό Ψυχαγωγίας, η οποία οδηγεί στις διαδοχικές θύρες, που ανεβάζουν επίπεδο ανθρώπους και κοινωνίες , αν είμαστε ικανοί να αποκωδικοποιήσουμε , κυρίως όμως να εφαρμόσουμε έμπρακτα, τα κλειδιά τους , που μας έχουν χιλιάδες τώρα χρόνια παραδοθεί υπό δύο έννοιες και καταστάσεις που όλοι μας αναζητούμε χωρίς να κατανοούμε τι σημαίνουν και τι προϋποθέτουν από πλευράς μας:
Α-ΦΘΟΝΙΑ, μια κατάσταση, την οποία ο Χριστός μας αποκάλυψε ως την ενεργητική και ενεργειακή διάσταση της ΑΓΑΠΗΣ , μία κατάσταση που από την κατάσταση έλλειψης φθόνου, μεταφερόμαστε στην ενεργητική προσφορά , δια της οποίας γινόμαστε δεκτικοί όλων των άνωθεν δωρεών του Επιούσιου Άρτου και
Α-ΣΦΑΛΕΙΑ, μια κατάσταση επιδίωξης της διαρκούς τελειοποίησης εν Θεώ, της αποφυγής κάθε σφάλματος, που επιτελείται δια της ενεργοποίησης του ατομικού μας αντιδραστήρα, που ονομάζεται συνείδηση και οδηγεί στη δυναμική κατάσταση της διαρκούς ΜΕΤΑ-ΝΟΙΑΣ, της διαρκούς δηλαδή διόρθωσης της πνευματικής μας πορείας ώστε να παραμένουμε ευθυγραμμισμένοι με τον αστέρα Χριστό, που μας αποκάλυψε και την ενεργητική και ενεργειακή διάσταση της ασφάλειας, ως την ΑΛΗΘΕΙΑ, με την οποία, όταν συντονιζόμαστε, θωρακιζόμαστε έναντι κάθε κακού!
Μέσω των κλείδων αυτών και της Πίστεως, που είναι ικανή να μεταθέσει ακόμη και όρη, μπορεί καθένας μας να μετατραπεί σε φωτεινό ΟΝ , ζώντας σε θεία πληρότητα, ευτυχία και ειρήνη, ανεξάρτητα των εξωτερικών συνθηκών, ικανό να μεταβάλει επ’ αγαθώ τον Κόσμο, αφού πρώτα μεταβάλει τον εαυτό του, εκεί που κρύβονται τα αγαθά και τα μυστικά της ευτυχίας!
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!

Κυριάκος Κόκκινος
Αθήνα, 24/12/2018

«The Horde»
«The Horde», a historical film directed by Andrei Proshkin and written by Yury Arabov.
The film is a narrative of how Saint Alexius healed Taidula Khatun, the mother of the Golden Horde Khan Jani Beg from blindness.
Οur roots … of humanity !
Τhe Christian Faith , our common unique culture !
Our deep Christian Belief , where our hearts are ….
and
the love , to take care of our fellow beings …!

Thank you dear Russia !

«Η Ορδή», μια ιστορική ταινία σκηνοθετημένη από τον Αντρέι Πρόσκιν και γραμμένη από τον Γιούρι Αραμπόφ.
Η ταινία είναι μια αφήγηση για το πώς ο Άγιος Αλέξιος θεράπευσε την Taidula Khatun, μητέρα της Χρυσής Ορδής Khan Jani Beg από την τύφλωση.
Οι ρίζες μας … της ανθρωπιάς !
Η χριστιανική πίστη , ο κοινός μοναδικός πολιτισμός μας!
Η βαθιά χριστιανική πίστη μας, όπου οι καρδιές μας είναι ….
και η αγάπη – να φροντίζουμε τους συνανθρώπους μας …!

Σε ευχαριστούμε αγαπητή Ρωσία!

Η ΟΡΔΗ – THE HORDE

Μία ακόμη υπέροχη εκδήλωση της Κίνησης Οργανικότητας Κοσμόπολις, σε συνεργασία με το Σύλλογο Γυναικών Ιωνίδες, την Κυριακή, 2/12/2018.

Πρώτα Θεία λειτουργία στο μοναδικό Ι.Ν. Αγίας Αικατερίνης στην Πλάκα, όπου γιορτάσαμε και τα 137 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας , με πλήθος Θεσσαλικών συλλόγων.

Στη συνέχεια Φιλοσοφικός Περίπατος στο Ναό του Ολυμπίου Διός, το μεγαλύτερο ναό της Ελληνικής αρχαιότητας, θεμελιωμένο προ αμνημονεύτων χρόνων από το γενάρχη μας Δευκαλίωνα. Μεγάλη συγκίνηση για όλους μας να περπατούμε στα ιερά αυτά χώματα μετά από χιλιάδες χρόνια, σε ένα μυστηριακό τριγωνισμό με τον έναντι λόφο της Ακροπόλεως και το εκεί ιερό της προστάτιδας της πόλης Αθηνάς παρθένου και τον Λυκαβηττό με το ιερό του Αγίου Γεωργίου !

Εξαιρετική η συναισθηματική φόρτιση που μεταφέρθηκε σε όλους τους τυχερούς παρευρισκομένους, που είχαν την ευτυχία να μεθέξουν των μυστικών βιωμάτων δύο φίλων Ιωνίδων, που με γενναιότητα άνοιξαν τις καρδιές τους και μοιράστηκαν το πώς οι ίδιες δέχθηκαν τις δοκιμασίες, που τους έτυχαν , κάνοντάς τις ευκαιρίες για να βρουν τους εαυτούς τους και να κάνουν τις ζωές τους ποιοτικότερες. Ευχαριστούμε Ανθούλα Βαμπουρέλλη και Μαρία Αποστολάκη.

Η συνάντηση στέφθηκε με εξαιρετική επιτυχία, αγγίζοντας ευαίσθητες χορδές όλων, καθώς αποκαλύφθηκε και ο λόγος του τίτλου της εκδήλωσης: Η ζωή ως βάσανος!

Πράγματι οι δοκιμασίες και αντιξοότητες, ο θάνατος, η αρρώστια , η ανέχεια, οι συγκρουσιακές σχέσεις, τα πάθη και εν γένει όλα όσα μας κατατρέχουν, αποτελούν τη ΒΑΣΑΝΟ του καθενός και όλης της ανθρωπότητας, η οποία ως γνωρίζουν, όσοι αναζητούν αλήθειες, δεν αποτελεί παρά το μέσο δοκιμασίας και ανάδειξης της γνησιότητας και της ΑΛΗΘΕΙΑΣ μας, το μέτρο της αυτογνωσίας και συνειδητότητάς μας, που αποτελεί και μέσο ταυτόχρονα ανακάλυψης της ουσίας της ζωής και βίωσης της πληρότητας ανεξάρτητα εν τέλει από όσα μας συμβαίνουν!

Άλλωστε όπως εύστοχα είχε διακηρύξει κι ο Επίκτητος οι άνθρωποι δεν ταράσσονται από τα όσα τους συμβαίνουν, αλλά από την δική τους άποψη γι’ αυτά!

Έτσι όπως η βάσανος , δηλαδή ο βασάλτης, που όπως η Λυδία λίθος δοκιμάζει με τριβή πάνω της τη γνησιότητα του χρυσού, έτσι κι οι δοκιμασίες της ζωής αποτελούν το πεδίο δοκιμασίας της δικής μας γνησιότητας. Το πεδίο εκπαίδευσής μας, όπου με άλλου είδους τριβή και πόνο, καλούμαστε να βρούμε τους εαυτούς μας και να διεκδικήσουμε την ευδαιμονία και ευτυχία , στρεφόμενοι σταθερά σε όσα έχουν αιώνια αξία!

Κάπως έτσι προσεγγίζοντας τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας, κατανοούμε τις αλληλεξαρτήσεις όλων μας, πόσο δηλαδή άρρηκτα δεμένοι είμαστε μεταξύ μας και άρα συνυπεύθυνοι για την ποιότητα της συλλογικής μας ζωής. Επίσης ότι και μέσω των σχέσεων αυτών, όλοι μας δοκιμαζόμαστε, για να αποκαλύψουμε το καθ’ ομοίωση από το κατ’ εικόνα, καθώς σχετιζόμενοι μεταξύ μας, βιώνουμε ποικίλα αισθήματα από τα πλέον θετικά ως τα αντίθετά τους.

Όσο δε αυξάνουμε την εσωτερική μας πνευματική θερμοχωρητικότητα, την αγαθή ενθαλπία, τόσο αποβάλλουμε την επίκτητη αρνητικότητα και οδηγούμαστε σε άλλα επίπεδα κατανόησης, συμπάθειας και αγάπης.

Εκεί όπου ο πόνος μας στρέφει , ώστε από την κριτική των άλλων, να ανακάμπτουμε στον έσω κόσμο και σμιλεύοντας τα δικά μας «αγκάθια» , που πληγώνουν και εμάς και τους άλλους, να κάνουμε την κρίσιμη συνάντηση με τον Εαυτό μας!!!

Έτσι ανακαλύπτουμε εμάς , τη νέα κτίση , αλλά και τον ίδιο τον κόσμο, όπως πραγματικά είναι, σε μία συνεχή μεταβολή και στροφή προς την κοσμική τάξη. Και μόνον έτσι , με συνεχώς αυξανόμενη αγάπη προς όλους και όλα, γινόμαστε πλέον ικανοί να αισθανόμαστε τη μοναδική ευτυχία της εν Χριστώ χαρμολύπης, μέσα στην οποία ακόμη κι οι συμφορές μετατρέπονται σε δοξολογία!

Δόξα τω Θεώ για ΟΛΑ!

Κυριάκος Κόκκινος

Την Κυριακή, 25/11/2018, μέλη του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση φίλων μας και συμμετείχαμε στη δενδροφύτευση μαζί με τον ΣΠΑΠ ( Σύνδεσμο Προστασίας και Ανάπλασης Πεντελικού) , την Ποντιακή Νεολαία Αττικής, την ομάδα Δρυοδάσος Γαλατσίου, τον Μανώλη και την Ίριδα Θεοδωρίδη, την Αντιγόνη Ιωαννίδου, το Γερογιάννη Γιάννη, μαθητές σχολείων και πολλούς άλλους εθελοντές και ομάδες, αλλά και την ομάδα ΟΔΕΥΩ και ΚΟΥΡΟΣ ΜΕΓΑΡΩΝ, στην περιοχή ΠΙΚΠΑ ΠΕΝΤΕΛΗΣ.

Η δενδροφύτευση έγινε με μάζεμα σπόρων ήμερης βελανιδιάς (λατ. Quercus ithaburensis subsp. macrolepis), ένα ιδιαίτερο δένδρο, που φτάνει τα 30 μέτρα σε ύψος , ευδοκιμεί σε θερμό και ξηρό περιβάλλον και είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στις πυρκαγιές. 

Ο καρπός της, το βελανίδι, είναι σκληρό κάρυο κυπελλοφόρο και μονόσπερμο, το οποίο είναι ιδιαίτερα θρεπτική τροφή, πλούσια σε πρωτεΐνη, υδατάνθρακα, λιπαρά, φώσφορο, φυτικές ίνες, κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο και νιασίνη. Συνεπώς το αλεύρι τους όχι μόνο είναι θησαυρός, αλλά περιέχει ουσίες που δεν βρίσκεις στο απλό σταρένιο αλεύρι. Οι αρχαίοι Αρκάδες και οι Ινδιάνοι γνώριζαν τις ευεργετικές ιδιότητες των βελανιδιών και το χρησιμοποιούσαν στην διατροφή τους τόσο ως καρπό, όσο και ως αλεύρι. Δυστυχώς στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου τα βελανίδια δεν καταναλώνονται πλέον αρκετά, καθώς αντικαταστάθηκαν από τα χαμηλότερης θρεπτικότητας σιτηρά. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου Πόλεμου οι στρατιώτες άλεθαν τα βελανίδια και έφτιαχναν καφέ – ορισμένοι το κάνουν ακόμη και σήμερα, αφού τα βελανίδια είναι ένα εξαιρετικό και θρεπτικό υποκατάστατο.
Η Βαλανίς (ή Βάλανος), θεωρούνταν η Νύμφη του δέντρου της βελανιδιάς και μία από τις Αμαδρυάδες νύμφες, κόρες του Όξυλου (πνεύμα τους δάσους) και της Αμαδρυάδας. Η βελανιδιά αποτελούσε το ιερό δένδρο του Διός. Για το λόγο αυτό θεωρούνταν ιερό στην αρχαία Μακεδονία και μάλιστα πολλά χρυσά στεφάνια που έχουν βρεθεί και χρησιμοποιούνταν σε τελετές και ως ταφικά κτερίσματα, ήταν στεφάνια βελανιδιάς, με κορυφαίο το στεφάνι βελανιδιάς του Βασιλιά Φιλίππου Β’ της Μακεδονίας, που βρέθηκε στον βασιλικό τύμβο των Αιγών, στη σημερινή Βεργίνα. Επίσης η μαντική δρυς θεωρούνταν πως αποτελούσε την κατοικία του Δία στη Δωδώνη.
Η δενδροφύτευση εκτός από την αυτονόητη οικολογική της αξία και την ωφέλεια για το περιβάλλον, αλλά και την εκπαίδευση όλων μας, όσον αφορά στην συνυπευθυνότητα για την ποιότητα της ζωής μας και όχι αδιαφορίας και ιδιοτέλειας, από τα οποία πάσχει η κοινωνία μας, είχε και έναν εθνικό σκοπό μνήμης! Κάθε βελανίδι που φυτεύθηκε ήταν αφιέρωμα σε ένα Πόντιο αδελφό μας, που άφησε την πνοή του για τη διατήρηση του Ελληνισμού στις μακρινές μας πατρίδες, απ’ όπου ξεριζώθηκε βίαια, μετά από χιλιετίες παρουσίας και γονιμοποίησης του τόπου από την υψηλής ποιότητας κοινωνικής, οικονομική και πολιτιστική παρουσία!

Ο σπόρος δεν χάνεται, περιμένει και πετάει φύλα, όταν οι συνθήκες ξαναγίνονται κατάλληλες!

Το Σάββατο, 24/11/2018, μέλη της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ παρακολουθήσουμε την εξαιρετική παράσταση, από κάθε άποψη, του έργου »Ο Επιθεωρητής έρχεται», στην οποία συμμετείχαν οι φίλοι μας Γιάννης Κουκουβές και Νίκη Σαμίου της Θεατρικής Ομάδας Δεύτερο Πλάνο, στο Δημοτικό Θέατρο Αργυρούπολης.

Μία παράσταση άψογη όχι μόνον για τα υψηλά πνευματικά της μηνύματα, αλλά και για την αρτιότητα της όλης παραγωγής, από τους ηθοποιούς που έβγαλαν την ψυχή τους στη σκηνή, αλλά και το σκηνοθέτη, την ενδυματολόγο, το επιμελητή μουσικής και φωτισμού, που έδεσαν ένα θεατρικό σύνολο υψηλής επαγγελματικής ποιότητας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους! Να συνεχίσουν έτσι να ψυχ-αγωγούν τους ανθρώπους!

Σύμφωνα με τη γνώμη των δραματολόγων όλου του κόσμου »Ο Επιθεωρητής έρχεται» είναι το καλύτερο έργο του Τζων Πρίσλευ και ένα από τα πιο πολυανεβασμένα έργα των τελευταίων 50 ετών. Σ’ αυτό το έργο του, όπως και στα περισσότερα, το θέμα είναι η ευθύνη και η ανευθυνότητα των ανθρώπων, που δεν νοιάζονται για τους συνανθρώπους τους.
«Αν δεν έμεινε τίποτε άλλο να μοιραστούμε, τότε πρέπει να μοιραστούμε την ενοχή…»:
Το χειμώνα του 1944, στον απόηχο των τελευταίων εχθροπραξιών του Πολέμου, ο Πρίσλεϋ έγραψε το σημαντικότερο ίσως από τα έργα του «Ο Επιθεωρητής έρχεται», με σκοπό να μιλήσει σ’ έναν κόσμο, που υποφέρει από τα δεινά μιας παγκόσμιας και ολέθριας σύρραξης, για το θέμα που βασανιστικά απασχολούσε τον ίδιο και το θεωρούσε θεμελιώδες, την ατομική ευθύνη. Το μήνυμά του απλό: Δεν ζούμε μόνοι. Είμαστε μέλη μιας κοινωνίας. Είμαστε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλον. Είναι τόσο απλό, που μόνο ένας μεγάλος συγγραφέας, θα είχε το θάρρος να το κάνει κεντρικό θέμα του έργου του, αναδεικνύοντάς το καθαρά και απειλητικά: «Αν ο άνθρωπος δεν μάθει τώρα αυτό το μάθημα, σύντομα θα έρθει ο καιρός που θα το διδαχτεί μες τη φωτιά και το αίμα και την αγωνία».
Ο συγγραφέας, τοποθετεί το έργο του στο 1912, δυο χρόνια πριν την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθιστώντας την προφητεία του αυταπόδεικτη. Δυο μεγάλοι πόλεμοι θα ακολουθήσουν και θα επαληθεύσουν τα λεγόμενά του. Από το μέλλον, έρχεται και ο κεντρικός ήρωας του έργου, ο Επιθεωρητής, που οι μελετητές δεν διστάζουν να τον αποκαλέσουν «άγγελο από το μέλλον», αφού ο ερχομός του, η παρουσία του και η αποχώρησή του ακολουθούν την κυκλική, επαναλαμβανόμενη τροχιά του χρόνου, συνθήκη στην οποία πίστευε ο Πρίσλεϋ και ανέδειξε σχεδόν σε όλα τα έργα του: «Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός. Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα ταυτοχρόνως στο παρόν και το παρελθόν και υπό μια έννοια και στο μέλλον».
Ο Πρίσλεϋ, επιλέγει να μιλήσει για το θέμα της «ατομικής ευθύνης», στήνοντας σε πρώτο επίπεδο ένα αστυνομικό δράμα που ο θεατής το παρακολουθεί με ενδιαφέρον και αυξανόμενη αγωνία. Μια μεγαλοαστική οικογένεια, γιορτάζει τους αρραβώνες της κόρης και ο πατέρας Αρθουρ Μπέρλινγκ, βρίσκει την ευκαιρία να επιχειρηματολογήσει υπέρ της βεβαιότητάς του πως «κάθε άνθρωπος πρέπει να κοιτάζει τη δουλειά του και τον εαυτό του», αλλά ο ερχομός ενός επιθεωρητή της αστυνομίας που ερευνά για τον θάνατο μιας φτωχής κοπέλας, θα ανατρέψει κάθε βεβαιότητα, εκθέτοντας την ενοχή κάθε μέλους της οικογένειας απέναντι στην ίδια την κοινωνία.
Η φράση του Επιθεωρητή: «Δεν ζούμε μόνοι, είμαστε μέλη ενός σώματος, είμαστε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλον», δίνει μια διαχρονική απάντηση στο ζήτημα της συλλογικότητας και κυρίως σ’ αυτούς, που προσπάθησαν να την απαξιώσουν με αποστροφές όπως αυτή της Μάργκαρετ Θάτσερ, που σαν ένας άλλος Αρθουρ Μπέρλινγκ, είπε το 1987 σε μια συνέντευξή της: «Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα που ονομάζουν κοινωνία. Υπάρχουν μεμονωμένα άτομα και οι οικογένειές τους».
Ο Πρίσλευ υπήρξε υπό την ανωτέρω έννοια ένας κήρυκας αυτού που στο Κοσμόπολις μελετούμε, εφαρμόζουμε και διαδίδουμε, ως την ιδέα της ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑΣ, την ιδέα ότι κάθε άνθρωπος αποτελεί μέλος – κύτταρο ενός ευρύτερου οργανισμού, της ανθρωπότητας , όργανα της οποίας τυγχάνουν οι πολλές άλλες ενδιάμεσες συλλογικότητες , έθνη, πόλεις, επιχειρήσεις, σύλλογοι, οικογένειες, φιλίες και πάσης φύσεως συνδέσεις ενότητας και αγάπης!

Μία ακόμη καταπληκτική ευκαιρία για τους φίλους της Κίνησης Οργανικότητας «Κοσμόπολις», που αψηφώντας κρύο και βροχή, δήλωσαν παρουσία στο Αθηναίων Πολιτεία στο Θησείο, την Κυριακή, 18/11/2018, για να ασκήσουν τη συνειδητή Αναπνοή τους.

Από το λόφο Νυμφών, το Αστεροσκοπείο με το τηλεσκόπιο Δωρίδη, την καταπληκτική Αγία Μαρίνα, στα ύψη και τα βάθη ενός καθοδηγούμενου διαλογισμού συνειδητής αναπνοής με την έμπειρη δασκάλα Γιόγκα Κατερίνα Βλαχάκη, την οποία θερμά ευχαριστούμε, όπως καί όλους τους φίλους και φίλες , που ευγενικά μοιράστηκαν την παρουσία και τα βιώματά τους με όλους μας!

Η Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ συνεχίζει την κοσμική της δράση, οργανώνοντας μηνιαίες, ανοικτές συναντήσεις, με φιλική και φιλοσοφική διάθεση και ασκήσεις εμβάθυνσης και ενδυνάμωσης, στις οποίες είστε όλοι καλεσμένοι. Η ενεργοποίηση καθενός από εμάς κι ο συντονισμός όλων μας , στη βάση κοινών αρχών κι αξιών, προς την επίτευξη συλλογικών στόχων επ’ αγαθώ, αποτελεί το κρίσιμο διακύβευμα των ημερών … Γι’ αυτό μην αμελείτε. Η συμμετοχή σας είναι αναγκαία για να σηκώσουμε μαζί τον Κόσμο μας Ψηλά!!!

Την Κυριακή, 18/11/2018, αφού προηγήθηκε η Θεία Λειτουργία στον Ι.Ν. Αγίας Μαρίνας Θησείου, στις 10.45, συναντηθήκαμε στην είσοδο του Αστεροσκοπείου Αθηνών (χώρο στάθμευσης), στο Θησείο , για μία ακόμη γνωριμία με τον άγνωστο οργανισμό μας, τις ανάγκες και τις λειτουργίες του, ειδικά αυτές που σχετίζονται με την Αναπνοή.

Στο πολύ όμορφο καφέ Αθηναίων Πολιτεία, με καταπληκτική θέα στην Ακρόπολη, συζητήσαμε και ασκηθήκαμε «ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ»! Την εισήγηση του θέματος έκανε και τις ασκήσεις καθοδήγησε η δασκάλα Γιόγκα και φίλη του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ Καίτη Βλαχάκη, η οποία μας έστειλε και το πιο κάτω κείμενο:
<<Η ανα-πνοή είναι η πρώτη και η τελευταία πράξη στο έργο του ανθρώπου, που ονομάζεται ΖΩΗ. Μια συνάντηση – παρότρυνση για να έρθουμε σε συνειδητή επαφή με την αναπνοή μας, μια βασική και αυτόνομη λειτουργία του οργανισμού μας . Με απλές τεχνικές από τη Γιόγκα, ήπιες φυσικές σωματικές ασκήσεις, τεχνικές αναπνοής και διαλογισμού ανα-γεννάμε τον εαυτό μας στην καλύτερη εκδοχή του.

Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΛΑΧΑΚΗ ΗΡΘΕ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΟΓΚΑ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ (12 ΕΤΩΝ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΩΝ ΔΥΣΚΟΛΙΩΝ (ΚΥΦΩΣΗ-ΣΧΟΛΙΩΣΗ). ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΜΑΘΗΤΕΥΕΙ ΑΠΟΚΤΩΝΤΑΣ ΜΕΓΑΛΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΕΜΒΑΘΥΝΟΝΤΑΣ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΤΗΣ ΓΙΟΓΚΑ. ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ ΝΤΟΥΣΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΑΦΝΗ ΠΑΡΛΙΑΡΟΥ ΤΗΝ ΛΗΔΑ ΣΑΝΤΑΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΙΝΤΑ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ. ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ YOGAWORKS ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΖΩΡΖΟΥ ΤΗΝ MALACHI MELVILLE KAI TON EDWIN BERGMAN. THN ΣΧΟΛΗ GROOVY-KIDS YOGA ME TON GREVILL HENWOOD KAI TO BIRTHLIGHT ME TIΣ ROSSANA KALIABETSOS KAI Συνέχεια →