Μέσα στα εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια εμφάνισης του ανθρώπου στον κόσμο, το είδος μας κατόρθωσε να εξελιχθεί βιολογικά, αλλά και ψυχοπνευματικά. Έτσι μετά από μία μεγάλη περίοδο παραμονής μας στο μέσο της τροφικής αλυσίδας, τις τελευταίες χιλιετίες κατορθώσαμε να ανεβούμε ραγδαία την κλίμακα και να βρισκόμαστε στην κορυφή της. Αυτό δεν μας καθιστά όμως δυνάστες της φύσης, αφού θα έπρεπε να είμαστε αγαθοί και εν συνέσει διαχειριστές της, προς μεγέθυνση της αρμονικής αλληλεπίδρασης των όντων, ζώων, φυτών και πραγμάτων, που την αποτελούν.

Έτσι είναι χαρακτηριστικό της πλέον ιστορικά ώριμης εξελικτικής φάσης της ανθρωπότητας ότι δεν μεγάλωσε μόνον το μέγεθος του εγκεφάλου του ανθρώπου, επιτρέποντάς μας να αναζητούμε απαντήσεις σε πολύπλοκα θέματα και να επιλύουμε σύνθετα προβλήματα, αλλά κυρίως το γεγονός ότι ξεφύγαμε από τον εγκλωβισμό στην αναζήτηση μόνον εξασφάλισης των όρων της ζωικής μας επιβίωσης, επεκτείνοντας το ενδιαφέρον μας στην εύρεση ενός αληθούς νοήματος στο φαινόμενο της ζωής και του μοναδικού ρόλου μας εντός του Κόσμου.

Οι απαντήσεις στα καθολικά υπαρξιακά ερωτήματα των τελευταίων χιλιετιών, διερευνήθηκαν από επιστήμονες, φιλοσόφους, θεολόγους, ιερείς και ασκητές κι οι απαντήσεις φωτίσθηκαν εσχάτως με ξεκάθαρο και ολοκληρωμένο τρόπο μέσω της εν χρόνω έλευσης του Θεανθρώπου, του Βίου, της Διδασκαλίας, των Παθών και της Ανάστασής Του.

Το Άγιο Δωδεκαήμερο, δηλαδή η ιερή και εορταστική περίοδος από τα Χριστούγεννα (25^η Δεκεμβρίου) έως την παραμονή των Θεοφανείων, έχει αγκαλιαστεί μεν από την υφήλιο, πλην όμως μεταπίπτοντας σε μία ευκαιρία διασκέδασης αντί ψυχαγωγίας. Κι η βαθιά φιλοσοφική μας γλώσσα μας εξηγεί ότι η διασκέδαση αυτή, δηλαδή ουσιαστικά ο διασκορπισμός μας σε πάσης φύσεως υλικές απολαύσεις, μας απομακρύνει από την οδό μέσω της οποίας μπορούμε να βιώσουμε τις πραγματικές Αλήθειες. Με έντεχνο έτσι τρόπο ζούμε στην πλάνη του να εορτάζουμε δήθεν πνευματικές εορτές χωρίς Πνεύμα, χωρίς να μας αγγίζουν στο ελάχιστο, ζώντας στην εξωτερικότητα, απομακρυνόμενοι έτσι της Οδού, η οποία και μόνον άγει στην έξοδο από την υλική διττότητα , το διαχωρισμό, την πολλαπλότητα, την έλλειψη νοήματος και εν γένει την πτωτική κατάσταση του ανθρώπου, που βιώνουμε ως δυστυχία και θάνατο.

Με την αποϊεροποίηση και μετατροπή των συγκλονιστικής σημασίας ιερών μας εορτών σε κοσμική πανήγυρη χάνουμε την ευκαιρία να «ψυχαγωγηθούμε», να καθοδηγηθούμε δηλαδή μέσω ησυχίας, προσευχής, μετοχής στα μυστήρια και συνεπών με αυτά πράξεων,  ως ψυχές, ως θείες δηλαδή εικόνες, που αξίζουν τη μεγαλύτερη προσοχή, στην Οδό για να καταστούμε μέτοχοι των Θείων Ενεργειών. Θα ήταν επωφελέστερο για όλους οι 12 αυτές ημέρες να αποτελούν μία ετήσια ευκαιρία αποκωδικοποίησης της πορείας μας κατά τη διάρκεια της ζωής μας, από τη γέννησή μας εν πνεύματι, ως εν δυνάμει Όντα, κατά τα πνευματικώς συντελούμενα Χριστούγεννα, έως τη Φώτισή μας κατά τα Άγια Θεοφάνεια, μεταμορφωνόμενοι σε εν ενεργεία Όντα.

Γιατί κατά τον υμνωδό «Θεός γίγνεται άνθρωπος, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται», δηλαδή ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να μπορέσει ο άνθρωπος να γίνει Θεός ή όπως λέγει ο Μέγας Αθανάσιος: «Αυτός γαρ (ο Λόγος) ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν».

Ο άνθρωπος γεννιέται λοιπόν κι ευθύς αναλαμβάνει να «κουβαλήσει το σταυρό του», ως στάδιο παίδευσης, αποκαλύπτοντας έτσι σταδιακά, κατά τη διαδρομή του στον κοσμικό Γολγοθά και κατά την ετήσια αναβάπτιση κι αναγέννησή του δια τη βίωσης των  Θείων Μυστηρίων, το «άγαλμα της ψυχής» του, τη θεία εικόνα του, ομοιουμένος έγχρονα προς το Πρότυπό του.

Είναι μία λυτρωτική πορεία, που ως αποτέλεσμα εξελικτικής διαδικασίας τελείωσης του πνευματικού ανθρώπου, ξεκινά με την ελεύθερη βούλησή του, που περισσότερο από τα υλικά εδέσματα, τροφή, νερό και αέρα, ζητά να συνδεθεί με τις Θείες Ενέργειες και Χάρη, στις οποίες και ενδόμυχα παραδίδεται, με εμπιστοσύνη, ταπεινότητα και επίγνωση, συνεχίζοντας τον καλό αγώνα της Εντελέχειας!

Για μία εμβάθυνση στο ουσιαστικό πνευματικό βίωμα του δωδεκαημέρου, που είναι ικανό να μεταμορφώσει τον άνθρωπο και να τον μεταφέρει  από την εικονική κι εν δυνάμει κατάστασή του, στην εν ενεργεία και καθ’ ομοίωση τελειοποίησή του, ας επιχειρήσουμε να κάνουμε πράξη τις διδαχές του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου στο «Λόγο ἐν ταῖς Καλάνδαις»:

«Θά σοῦ πάει καλά ὅλη ἡ χρονιά, ὄχι ἄν μεθᾶς τήν πρώτη τοῦ μηνός, ἀλλά ἄν καί τήν πρώτη τοῦ μηνός καί κάθε μέρα κάνεις αὐτά πού ἀρέσουν στόν Θεό.

Διότι ἡ ἡμέρα γίνεται κακή ἤ καλή ὄχι ἀπό τή δική της φύση, ἀφοῦ δέν διαφέρει ἡ μιά μέρα ἀπό τήν ἄλλη, ἀλλά ἀπό τή δική μας ἐπιμέλεια ἤ ραθυμία.

Ἄν κάνεις τήν ἀρετή, σοῦ ἔγινε καλή ἡ μέρα.

Ἄν κάνεις τήν ἁμαρτία, ἔγινε κακή καί γεμάτη κόλαση.

Ἄν ἐμβαθύνεις σ’ αὐτά κι ἔχεις αὐτές τίς διαθέσεις, θά ‘χεις καλή ὅλη τή χρονιά κάνοντας κάθε μέρα προσευχές, ἐλεημοσύνες.

Ἄν ὅμως ἀμελεῖς τήν προσωπική σου ἀρετή κι ἐμπιστεύεσαι τήν εὐφροσύνη τῆς ψυχῆς σου στίς ἀρχές τῶν μηνῶν καί στούς ἀριθμούς τῶν ἡμερῶν, θά ἐρημωθεῖς ἀπ’ ὅλα τά ἀγαθά σου.

Αὐτό, λοιπόν, ἐπειδή τό ἀντιλήφθηκε ὁ διάβολος κι ἐπειδή φροντίζει νά καταλύσει τούς κόπους μας γιά τήν ἀρετή καί νά σβήσει τήν προθυμία τῆς ψυχῆς, μᾶς ἔμαθε νά βάζουμε στίς μέρες τήν ἐτικέτα τῆς εὐτυχίας ἤ τῆς δυστυχίας.

Ἕνας πού ἔπεισε τόν ἑαυτό του ὅτι ἡ ἡμέρα εἶναι κακή ἤ καλή, οὔτε στήν κακή θά φροντίσει γιά καλά ἔργα, διότι τάχα ἄδικα τά κάνει ὅλα καί χωρίς σέ τίποτα νά ὠφελήσει, ἐξαιτίας τῆς κακορρίζικης ἡμέρας· οὔτε στήν καλή πάλι θά τό κάνει αὐτό, διότι τάχα σέ τίποτα δέν τόν ἐμποδίζει ἡ προσωπική του ραθυμία, ἐξαιτίας τῆς καλορρίζικης ἡμέρας, κι ἔτσι καί ἀπό τίς δύο πλευρές θά προδώσει τή σωτηρία του.

Κι ἄλλοτε μέν διότι δῆθεν ἀνώφελα κοπιάζει, ἄλλοτε διότι δῆθεν περιττά, θά ζήσει μέσα στήν ἀργία καί τήν πονηριά.

Γνωρίζοντας, λοιπόν, αὐτό πρέπει νά ἀποφεύγουμε τίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου καί νά βγάλουμε ἀπό τό νοῦ μας αὐτήν τήν ἰδέα καί νά μή προσέχουμε τίς μέρες οὔτε νά μισοῦμε τή μιά καί ν’ ἀγαποῦμε τήν ἄλλη.

Ὁ χριστιανός δέν πρέπει νά γιορτάζει μόνο μῆνες οὔτε πρωτομηνιές οὔτε Κυριακές, ἀλλά σ’ ὅλη του τή ζωή νά ἔχει τή γιορτή πού τοῦ πρέπει.

Καί ποιά γιορτή τοῦ πρέπει;

Ἄς ἀκούσουμε τόν Παῦλο πού λέει· «Ὥστε ἑορτάζωμεν μή ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδέ ἐν ζύμῃ κακίας καί πονηρίας, ἀλλ’ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καί ἀληθείας» (Α΄ Κο 5,8).

Ὅταν λοιπόν ἔχεις καθαρή τή συνείδηση, ἔχεις πάντα γιορτή· τρέφεσαι μέ καλές ἐλπίδες καί ἐντρυφᾶς στήν προσδοκία τῶν μελλόντων ἀγαθῶν· ὅπως, ὅταν δέν ἔχεις παρρησία κι ἔχεις πέσει σέ πολλά ἁμαρτήματα, ἀκόμη κι ἄν εἶναι μύριες γιορτές καί πανηγύρια δέν θά ‘σαι σέ καθόλου καλύτερη θέση ἀπό ἐκείνους πού πενθοῦν.

Διότι, τί ὄφελος ἔχω ἐγώ ἀπό τή λαμπρή μέρα, ὅταν τήν ψυχή μου τή σκοτίζει ἡ συνείδηση;

Ἄν λοιπόν θέλεις νά ‘χεις καί κάποιο κέρδος ἀπό τήν πρωτομηνιά, κάνε τό ἑξῆς. Ὅταν βλέπεις ὅτι συμπληρώθηκε ὁ χρόνος, εὐχαρίστησε τόν Κύριο, διότι σέ ἔβαλε σ’ αὐτήν τήν περίοδο τῶν ἐτῶν. Δημιούργησε κατάνυξη στήν καρδιά σου, ξαναλογάριασε τόν χρόνο τῆς ζωῆς σου, πές στόν ἑαυτό σου· Οἱ μέρες τρέχουν καί περνοῦν, τά χρόνια συμπληρώνονται, πολύ μέρος τοῦ δρόμου προχωρήσαμε. Ἄραγε τί καλό κάναμε; Μήπως ἄραγε φύγουμε ἀπό δῶ ἄδειοι κι ἀπογυμνωμένοι ἀπό κάθε ἀρετή; Τό δικαστήριο εἶναι κοντά, ἡ ζωή μας τρέχει πρός τό γῆρας.

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου,

Λόγος ἐν ταῖς Καλάνδαις, PG 48,955-956».

Καλή ένθεη χρονιά, με φώτιση σε κάθε μας βήμα και επιλογή!

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 2022, ΥΓΕΙΑ, ΕΥΗΜΕΡΙΑ

ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΣΤΟΧΩΝ!

Καλησπέρα αγαπητοί φίλοι και φίλες.

Πρώτη ημέρα σήμερα της νέας χρονιάς του 2022, που σηματοδοτεί σημαντικό σταθμό της προσωπικής και συλλογικής μας ζωής.

Όχι μόνον γιατί όπως κάθε τέλος ενός χρονικού κύκλου, αποτελεί την έναρξη ενός επόμενου, αλλά και γιατί οι συγκεκριμένοι κύκλοι, που πέρασαν κι αυτοί που έρχονται, συνοδεύθηκαν και αναμένεται να συνοδεύονται και στο μέλλον με πολύ σπουδαία γεγονότα, που έργο μας είναι να τα αντιληφθούμε, κατανοήσουμε και αξιοποιήσουμε κατάλληλα προς την κατεύθυνση υλοποίησης των υψηλής ποιότητας σκοπιμοτήτων, που συνθέτουν το αξιακό περιεχόμενο της προσωπικότητας του καθενός μας.

Το 2021 πέρασε ως ένας εορταστικός σταθμός στη ζωή των σύγχρονων Ελλήνων, γιατί συνδέθηκε με το κλείσιμο ενός μεγάλου ιστορικού κύκλου 200 ετών από την έναρξη της μεγάλης σύγχρονης Ελληνικής Επανάστασης για την Ελευθερία του 1821.

Το 2022 έρχεται και συνδέεται με το κλείσιμο ενός επίσης μεγάλου ιστορικού κύκλου 100 ετών από τη μεγάλη πληγή του Ελληνισμού, τη Μικρασιατική καταστροφή, το ξερίζωμα του Ελληνισμού από τις πατρογονικές του εστίες, μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια γόνιμης ζωής στα εδάφη αυτά.

Επέτειοι που άλλοτε μας κάνουν υπερήφανους, γιατί συνδέονται με την πεποίθηση ότι πράξαμε ως συλλογικότητα τα μέγιστα για να υλοποιήσουμε τις αξίες, που μας χαρακτηρίζουν ως έθνος, η κορωνίδα των οποίων είναι η Ελευθερία, καθόλου τυχαία, συνδεόμενη με την πρώτη συλλαβή της ονομασίας Έλλην και άλλοτε μας πονούν αφόρητα, γιατί συνδέονται με την αναγνώριση της ανεπάρκειάς μας, της επίγνωσης των λαθών και αδυναμιών μας, που επέτρεψαν σε εξωτερικές συνθήκες, να καθορίσουν δυσμενώς τη ζωή του λαού μας, φέροντας πόνο, θάνατο και δυστυχία.

Παράλληλα ως ανθρωπότητα το έτος που πέρασε δοκιμαστήκαμε από την ασθένεια του κοροναϊού, που έκανε επέλαση στις ζωές μας, ανατρέποντας πολλά από τα δεδομένα, που δεν είχαν κατορθώσει να ανατρέψουν τα οικονομοπολιτικά μνημόνια της προηγούμενης δεκαετίας, αναδεικνύοντας παράλληλα σημαντικές παθογένειές μας, που δεν αποτινάξαμε, όπως είναι – κυριότερη μεταξύ πολλών άλλων – η εδραιωμένη συλλογικά καχυποψία και έλλειψη εμπιστοσύνης του ενός προς τον άλλον, κυρίως των πολιτών και λαών έναντι των κυβερνήσεων, των δημοσιογράφων, των ΜΜΕ και των κοινωνικών δικτύων, των μεγάλης ισχύος διεθνών επιχειρήσεων και για πρώτη φορά της εξ ίσου διχασμένης επιστημονικής κοινότητας.

Όπως και την περίοδο της μνημονιακής δοκιμασίας, αναδείχθηκε έντονα η δυσκολία αποκάλυψης μίας Αλήθειας καθολικής ισχύος, ως προς το τι είναι σωστό ή λάθος στη διαχείριση σημαντικών κρίσεων, που επηρεάζουν τη ζωή μεγάλων πληθυσμών, λαών και όλη την ανθρωπότητα. Το βέβαιο είναι ότι αντιληφθήκαμε στο πετσί μας το άγριο μαστίγωμα των ισχυρών του κόσμου, κατά των πλέον αδυνάμων, χάριν προστασίας των δικών τους κακώς νοουμένων υλιστικών συμφερόντων, που απέκτησαν και ιδεολογική χροιά.

Η επανάληψη τη διετία εξάπλωσης του κοροναϊού των εμπειριών, που βιώσαμε την περίοδο των μνημονίων, με την έντονη αυτή αδυναμία να ομονοήσουμε στο ορθό ή μη, η δυσπιστία στις αρχές, στους διεθνείς οργανισμούς, σε μέρος των επιστημόνων, στους δημοσιογράφους και στα όργανα πληροφόρησης, που απέκτησαν ένα ρόλο ακραίας χειραγώγησης της ανθρωπότητας, με μία ομοιογενή αντιμετώπιση των συμβάντων, που έπεισε και τον πλέον ανίδεο ότι ακολουθούσαν άνωθεν εντολές προς την ίδια κατεύθυνση, εξάπλωσε το διχασμό, το φανατισμό πάσης φύσεως, την άγνοια, την εκμετάλλευση, την ιδιοτέλεια και την πλάνη σχεδόν παντού.

Όλα αυτά τα δεινά, που βιώσαμε και βιώνουμε αποτελούν την αυτοάνοση ασθένεια του συλλογικού σώματος, ψυχής και πνεύματος του οργανισμού της ανθρωπότητας, πολλά από τα μέρη της οποίας, δηλαδή από εμάς, αδυνατούμε να αντικρύσουμε με γενναιότητα την πραγματικότητα και να πάρουμε τις ζωές μας με υπευθυνότητα στα χέρια μας, ζώντας σε μία μόνιμη κατάσταση φόβου και αγωνίας, σε μία συγκρουσιακή σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά και το περιβάλλον μας. Κι επειδή επιλέγουμε να ζούμε με αυτόν τον τρόπο, ως αποτέλεσμα επαναλαμβάνονται στη ζωή μας ανάλογες συμφορές, ως αφορμή και μέσο, για να λάβουμε τα μαθήματα, που δεν πήραμε στο παρελθόν.

Πώς μπορούμε να μεταβάλλουμε τη συνθήκη και να ζήσουμε περισσότερο στην Αλήθεια, περισσότερο στην Αγάπη και στην Ενότητα, περισσότερο Ευτυχείς και εν Ευδαιμονία, με όλη την αναγκαία για τις ζωές μας αφθονία;

Μπορούμε για αρχή να αποδεχθούμε τη ζωή ως μία μόνιμη εναλλαγή έξωθεν προερχομένων εμποδίων και προβλημάτων, αλλά και βοηθειών και χαροποιών καταστάσεων, ώστε να μην επιζητούμε να αλλάξουμε πράγματα που ουδόλως περνούν από το χέρι μας και να μην καταρρέουμε όταν τέτοια, μη ελεγχόμενα γεγονότα, μας συμβαίνουν.

Το μυστικό της δικής μας ευτυχίας είναι να αποσυνδέσουμε την ατομική μας χαρά και αίσθηση πληρότητας, από τις εξωτερικά μεταβαλλόμενες συνθήκες, τις οποίες καθόλου ή ελάχιστα ελέγχουμε, επικεντρωνόμενοι σε αυτά που εμείς ελέγχουμε, δηλαδή τον εαυτό μας και την εσωτερική του ποιότητα, η οποία δεν μπορεί να μας αφαιρεθεί, όσο και αν αλλάξουν οι συνθήκες.

Μπορούμε επίσης να αντιληφθούμε ότι η ευτυχία μας αποτελεί ένα συνδυασμό ζωής στο άριστο μέτρο, της αποφυγής της άρνησης και των υπερβολών της και της σύνδεσής μας με ανθρώπους, που έχουν ανάλογη ποιότητα, ενδιαφέροντα και σκοπιμότητα ζωής με εμάς, χωρίς όμως να αποσυνδεόμαστε και να συγκρουόμαστε με τους υπόλοιπους.

Αυτό θα το πετύχουμε διαλογιζόμενοι και ασκούμενοι στην ιδέα της Οργανικότητας, στο πώς άνθρωποι με ανάλογη ποιότητα μαγνητίζονται και προσεγγίζουν ο ένας τον άλλον, για να επιτελέσουν τον κοινό τους σκοπό, ως όργανα εντός ενός ευρύτερου συνόλου, καθώς όλοι αποτελούμε μέρη του ενιαίου υπεροργανισμού της Ανθρωπότητας, εντός του οποίου οφείλουμε να αναζητήσουμε την ομοφωνία, ως προς το τι είναι ορθό και ωφέλιμο και τι λάθος και βλαβερό.

Για να συμβεί αυτό οφείλουμε να αναπτύσσουμε διαρκώς ελεύθερες και με αμοιβαίο μεταξύ μας σεβασμό συνάψεις, ανταλλαγής πληροφοριών, συναισθημάτων, ιδεών και βιωμάτων, σκοπός των οποίων είναι να διαμορφώσει την αναγκαία ομοιογένεια του οργανισμού και των μερών του ως προς τους επιδιωκόμενους στόχους, που προάγουν το καλό του κάθε μέρους και του όλου ταυτόχρονα. Αυτό δεν συνιστά ουτοπία, μια και συμβαίνει καθημερινά εντός του ίδιου του οργανισμού μας και όταν παύει να συμβαίνει, το αντιλαμβανόμαστε ως κάποιας μορφής ασθένεια.

Ο καθένας μας, ως μοναδική οντότητα και μέρος του υπεροργανισμού, οφείλει στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας ανάδειξης της καθολικής Αλήθειας, να φωτίσει την αλήθεια που ο ίδιος ανακάλυψε και απέδειξε με το προσωπικό του βίωμα, και να την παρουσιάσει στα υπόλοιπα μέρη του οργανισμού, με υπευθυνότητα, ενδιαφέρον, αγάπη, προσοχή και αξιοπιστία.

Να παρουσιάσει όμως , προσέξτε, την αλήθεια του, προϊόν ενός ειλικρινή, συνεπή και μακροχρόνιου αγώνα, να αποτινάξει αδυναμίες και πάθη, όχι ως ευκαιρία μέσα στη σύγχυση να προβάλει και δημοσιοποιήσει τις πλάνες του, της εξαλλοσύνες και στρεβλές του αντιλήψεις, όχι την προβολή ως δήθεν αλήθειας των πάσης φύσεως εξωραϊσμένων και εκλογικευμένων ιδιοτελειών του κάθε επιτηδείου.

Στην διττή αυτή προσπάθεια αποκάλυψης της φωτεινής προσωπικότητας καθενός μας και της κοινοτικής διασύνδεσής μας στα πλαίσια του συλλογικού μας οργανισμού, αφιερώνουμε ως άνθρωποι, Ως Νομικό Γραφείο και ως Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ τις προσπάθειές μας και σας καλούμε όλους και όλες να συνταχθείτε και συνδράμετε με τον μοναδικό σας τρόπο, στο να σηκώσουμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο μας ψηλά, στο φως του Πνεύματος και στον καθαρό αέρα του Πατρός και του Υιού!

Εντός του 2022 η προσπάθεια αυτή θα γίνει ακόμη πιο συνειδητή, οργανωμένη, μεθοδική και αποτελεσματική στο να μεταβάλλει επ’ αγαθώ τις ζωές όλων όσων αντιλαμβάνονται τις αλήθειες, που μεταφέρουμε και συμμετέχουν έμπρακτα στις δράσεις μας, αποτελώντας ζωντανές αποδείξεις της εγκυρότητάς τους.

Σας αναμένουμε σε κάθε ευκαιρία στις δράσεις μας, αλλά και εκεί που η ίδια η ζωή, δίνει την ευκαιρία στον καθένα μας, να συνδέεται αρμονικά με όλους τους άλλους, να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για να βοηθά τους πάσχοντες, να μεταφέρει ιδέες αληθείας, ελπίδας, πίστης και αγαθής ισχύος!

Μείνετε συντονισμένοι στις συχνότητες του αγαθού, ζητείστε και θα βρείτε, χτυπήστε και θα σας ανοιχθεί η πόρτα!

Καλή και ευλογημένη νέα χρονιά!

Κυριάκος Κόκκινος – Δικηγόρος, Διαπραγματευτής, CSAP, Coach. Εκπαιδευτής Ενηλίκων,

Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ

Ακούστε όλο το μήνυμα ΕΔΩ

Έφθασαν και φέτος οι ευλογημένες ημέρες των Χριστουγέννων κι έχω και πάλι μέσα μου αναμιγμένα συναισθήματα από την εμπειρία μου μέσα στην κοινότητα, που έχουμε φτιάξει για να ζήσουμε, η οποία πολύ λίγο αγγίζει το αληθινό τους νόημα. Σε λίγες γραμμές, θα μεταφέρω λίγες σκέψεις από τη δική μου εμπειρία.
Η εορτή των Χριστουγέννων αποτελεί για όσους ενσκύπτουν, έστω λίγο, στο χαροποιό τους μήνυμα, πηγή των πλέον θερμών, αισιόδοξων και αγαπητικών συναισθημάτων, αναμνήσεων και σκέψεων! Όλα ξεπηδούν αυτόματα βαθιά μέσα μας, απλά και μόνον καθώς συλλογιζόμαστε το μέγα μυστήριο της Ενανθρώπισης! Με πόση Αγάπη ο Δημιουργός του Κόσμου εξέρχεται από την ανεπίδεκτη ανθρώπινης προσπέλασης και εμπειρίας υπέρτατη κατάστασή Του, για να εισέλθει εντός του κτιστού κόσμου, μεταβάλλοντάς τον με ένα μοναδικό τρόπο, ανοίγοντας, με απόλυτο σεβασμό στην ανθρώπινη ελευθερία, οδούς σωτηρίας, εκεί που υπήρχε μόνον απελπισία και ζόφος! Το Άκτιστο εξέρχεται του «Υπέρφωτου Γνόφου» της «Κρυφιόμυστης Σιγής» και «Θείας Αφθεγξίας», ως οι Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και Μάξιμος ο Ομολογητής περιγράφουν αποφατικά την εμπειρία της Φύσης Του κι εισέρχεται στο κτιστό, διαλεγόμενο έκτοτε με τα δημιουργήματά Του, για να τους παράσχει το βίωμα, την απτή εμπειρία κι απόδειξη των μεγάλων μυστηρίων της ζωής, του πώς αυτή κατακτάται, πώς γίνεται η υπέρβαση του θανάτου, ποια η φύση του, πώς η θυσιαστική αγάπη υπερβαίνει και διορθώνει κάθε πτώση και κάθε κακό μέσα σε συνθήκη σεβασμού και ελευθερίας!
Τα Χριστούγεννα αποτελούν με όρους ιατρικής, που τόσο έχει μπει στην καθημερινότητά μας, τον ετήσιο πνευματικό εμβολιασμό των ανθρώπων, που ανοίγουν την καρδιά και το νου τους, έστω με επιφύλαξη, έστω με ερωτηματικά, στην ακατάληπτη σύνδεσή μας με την υπέρτατη Θεία Φύση, εμπιστευόμενοι την προτροπή κι υπόσχεση του Χριστού μας: «Αγωνίζεσθε εισελθείν διά της στενής πύλης” [Λουκ. ιγ’24]; “Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν» (Να αγωνίζεστε να μπείτε μέσα από τη στενή πύλη. Αιτηθείτε και θα σας δοθεί, ζητείστε και θα βρείτε, χτυπήστε και θα σας ανοιχθεί).
Γενόμενοι δεκτικοί των άνωθεν δωρεών, με ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, μια δωρεά αγάπης, ένα καλό λόγο και μια χειρονομία συμπάθειας, υπερβαίνουμε και εμείς την εμπειρία της περιορισμένης μας φύσης και για λίγο χρόνο, όσο η εγκόσμια ζωή μας, ζούμε την υπέρλαμπρη χαρμολύπη, τη συνεχή σύζευξη με τις δωρεές του Πνεύματος, το φωτισμό του εγκόσμιου σκότους με τις ακτίνες του Ακτίστου Φωτός, που εισήλθε άπαξ κι έκτοτε δεν εξήλθε του κόσμου μας! Αρκεί να ανοίγουμε τους «οφθαλμούς» μας και να εκτείνουμε τα χέρια μας σε αναζήτησή Του.
Έτσι ενεργοποιείται το δικό μας πνευματικό ανοσοποιητικό σύστημα, που αντιστεκόμενο σε αυτό που η δυτική εμπειρία ονόμασε μέσω του Μαξ Βέμπερ «απομάγευση του κόσμου», αποκρούει κάθε επίθεση αρνητικότητας και διατηρεί την εμπειρία σταθερά προσανατολισμένη στην ελπίδα κι αγάπη του ενανθρωπισθέντος Χριστού!
Χριστός γεννάται δοξάσατε!

Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Διαπραγματευτής, CSAP Συστημικός Αναλυτής, Coach, Εκπαιδευτής Ενηλίκων, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, OYK 102 σχολείο ΥΚΤ

Ελληνική Νομαρχία B – Παρακολουθείστε την ανάγνωση του πρώτου κεφαλαίου ΕΔΩ

Ο Κυριάκος Κόκκινος, η Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ – Πρόγραμμα Νευροδικτύωσης της Ανθρωπότητας – «ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑ – Ο όμορφος δύσκολος δρόμος» κι ο «Σύνδεσμος Ελλήνων Βατραχανθρώπων», αφιερώνουμε σειρά ζωντανών διαδικτυακών εκπομπών αναζήτησης της Αλήθειας επί της οδού της ατομικής και συλλογικής μας Ευδαιμονίας, στα 200 χρόνια αγώνων για την Ελευθερία.

Η σημερινή εκπομπή είναι αφιερωμένη στο δεύτερο μέρος του καταπληκτικού κειμένου της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ, ΠΟΥ ΌΛΟΙ ΘΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ Ή ΑΚΟΥΣΕΤΕ !

Με τον τίτλο Ελληνική Νομαρχία φέρεται ένα κορυφαίο λόγιο έργο του ελληνικού προεπαναστατικού διαφωτισμού που συνέγραψε ο «Ανώνυμος ο Έλλην» και εξέδωσε ο ίδιος, χωρίς να αποκαλύπτεται το πραγματικό όνομά του.

Πρόκειται για ένα έργο κειμήλιο σκέψης και εθνικής αφύπνισης, εθνεγερτικού χαρακτήρα που εκδόθηκε στην Ιταλία το 1806, περιλαμβάνοντας 266 σελίδες. Αφιερωμένο στον Ρήγα Βελεστινλή (1757–1798), το πρώτο κεφάλαιο αποτελεί έναν ύμνο προς την «ιερά ελευθερία», ενώ στη συνέχεια καυτηριάζει έντονα την τυραννία, την κοινωνική ανισότητα, το χρήμα, την κατάσταση του υπόδουλου ελληνικού έθνους, τους προύχοντες και το ιερατείο της εποχής, προβάλλοντας τέλος την αναγκαιότητα της εκπαίδευσης προς αποφυγή κυρίως της ξενοδουλείας.

Η Ελληνική Νομαρχία, μετά το εθνεγερτικό κήρυγμα του Ρήγα Βελεστινλή, αποτελεί, κατά τους ιστορικούς των νεοτέρων χρόνων τον σημαντικότερο πνευματικό κρίκο που οδήγησε στη δημιουργία της Φιλικής Εταιρείας και στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Όλοι μας αποτελούμε εκφράσεις του μυστήριου όντος, που ονομάζεται Άνθρωπος, που υπάρχει στον κόσμο με σκοπιμότητα και όχι τυχαία. Με την κίνησή μας αυτή εκφράζουμε τη δυναμική του Εθελοντισμού και της Ενωτικής Δημιουργικότητας, μέσα στην Ανθρωπότητα, που κοχλάζει από μύρια προβλήματα, αλλά και διψά να βρει νόημα σε όσα αντιμετωπίζει. Αισθανόμενοι την ανάγκη να αναλύσουμε κι εκφράσουμε αυτή τη δυναμική, κατά τρόπο, που να προσφέρει σε καθέναν λύσεις, νόημα, διέξοδο, όραμα και έμπρακτο πεδίο αγαθοποιού δράσης, ξεκινάμε μία ζωντανή διαδικτυακή και διαδραστική εκπομπή με τίτλο «ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑ – Ο δύσκολος Όμορφος δρόμος». Αντικείμενο είναι να φωτίζουμε την πραγματικότητα με ένα διαφορετικού είδους Φως, αναζητώντας, σε όσα συμβαίνουν, την Αλήθεια, αλλά και το Πρακτέον, ήτοι το Δέον, το Πρέπον, το Επίκαιρον και το Μέτρον, ρυθμίζοντας εκ νέου την πυξίδα, που οδηγεί την Ανθρωπότητα στο Πεπρωμένο της!Στόχος μας πάντα να ενεργοποιούμε πρακτικά, ατομικές και κοινωνικές δυνάμεις, ικανές να αναλάβουν την ευθύνη του να δρουν ενωτικά, χάριν επίτευξης του Αγαθού, ως μόνου άξιου σκοπού του ΖΕΙΝ!

Κυριάκος Κόκκινος – Δικηγόρος – Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ

Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων

Παραθέτω κάποιες σκέψεις μου, με αφορμή την συζήτηση με φίλους και την οικογένειά μου, σε σχέση με ό,τι συνέβη με την αντιμετώπιση της προσπάθειας ενός καλλιτέχνη, του Γρηγόρη Πετράκου, να εκφράσει δημόσιο λόγο, αναφορικά με τα ζητήματα του κοροναϊού και την εν τέλει φίμωσή του.

<<Ποτέ η εύρεση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ δεν ήταν έργο απλό, άλλά ΑΘΛΗΜΑ, συνήθως για τους λίγους, που την αναζητούν με συνέπεια.Για το λόγο αυτό όταν παρατηρώ ανθρώπους, ασχέτως επαγγέλματος και γνωσιακού υποβάθρου, να ενεργοποιούν τον εγκέφαλο, το πνεύμα και τις έμφυτες ικανότητες, που όλοι διαθέτουμε, για να προσεγγίσoυν το ζήτημα του Covid19, συγκεντρώνοντας και παραθέτοντας στοιχεία, ενθουσιάζομαι και το επικροτώ χωρίς καμμία επιφύλαξη. Ο καθένας μπορεί να εκφράσει ελεύθερα την άποψή του στο διαδίκτυο, με ευγένεια και σεβασμό προς τους υπολοίπους και με επίγνωση της κοινωνικής μας ευθύνης, που προέρχεται από την συνείδηση ότι κάθε λόγος και κάθε πράξη μας επηρεάζει με ανεπίγνωστο τρόπο της δυναμική του όλους συστήματος της ανθρωπότητας και του κόσμου. Άλλωστε κανείς δεν ισχυρίζεται ότι το facebook αποτελεί μέσο ακαδημαίκής πληρότητας και θέσφατο αληθείας, μπορεί όμως να καταστεί εργαλείο δημοκρατικού διαλόγου.

Αλίμονο όμως αν , ως συνέβη με το Γρηγόρη Πετράκο, αντί να επικροτήσουμε τον προβληματισμό και το δικαίωμα αντιπαράθεσης στοιχείων, ενισχύσουμε το δικαίωμα στη φίμωση και τη λογοκρισία! Τέτοιες πρακτικές οδηγούν σε έναν διχασμένο, διπολικό κόσμο «πολιτικής ορθότητας», όπου τα πάντα και κυρίως το δικαίωμα δημόσιου λόγου θα κρίνεται με βάση τα θέλω και τις κατευθύνσεις, που επιβάλλουν ισχυρά συμφέροντα, αφαιρώντας το δικαίωμα έκφρασης, με λογοκρισία και ανελευθερία, πολύ ύπουλα επιβαλλόμενη. Σήμερα δεν πάσχουμε από ενημέρωση για τους κινδύνους του covid, την οποία έχουμε χρυσοπληρώσει και με την οποία βομβαρδιζόμαστε καθημερινά. Πάσχουμε για απαντήσεις στα εύλογα ερωτήματα, που οι ίδιες οι αντιφάσεις των επιστημόνων, έχουν προκαλέσει. Πώς ξεκίνησε, υπήρξε ανθρώπινος δάκτυλος στη δημιουργία του, είναι τα επιβαλλόμενα μέτρα πρόσφορα και αναγκαία για την αντιμετώπισή του, είναι η στατιστική παράθεση στοιχείων αληθής ή σκόπιμα διογκωμένη, υπάρχει πολιτικοοικονομική ατζέντα ισχυρών συμφερόντων, που κερδοσκοπεί ασύστολα με αφορμή το φόβο επιβίωσης των ανθρώπων και άλλα τέτοια πολλά!!!

Όταν λοιπόν τα εύλογα ερωτήματα κι οι αντιφάσεις αυτές π.χ. για το δείκτη θνητότητας της ασθένειας, την αποτελεσματικότητα χρήσης μάσκας ως επιβάλλεται, με βάση ιατρικά δεδομένα κλπ, έχουν καταστεί δημόσιο κτήμα, κανείς δεν έχει δικαίωμα να εθελοτυφλεί και να ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει κανένα ζήτημα άξιο διερεύνησης, καμμία διαφαινόμενη ιδιοτέλεια και κατευθυνόμενη πολιτική , εξ αφορμής του covid.

Αυτό που λίγοι κατανοείτε είναι ότι το διακύβευμα του covid, δεν είναι το πόσοι πεθαίνουν, αλλά το πώς με αφορμή την ασθένεια, διαμορφώνεται η ζωή για τους ζώντες!!! Για παράδειγμα έκατσε ο Πετράκος και συγκέντρωσε το υλικό, που παρέθεσε και ανάλυσε από τη δική του οπτική, με λογικά κατά την άποψή μου επιχειρήματα, που χρήζουν απαντήσεων, ασφαλώς με κενά και έλλειψη πληρότητας της έρευνάς του. Αντί επ’ αυτών να ανοίξει ένας δημοκρατικός διάλογος, ήρθαν οι συνήθεις λογοκριτές του διαδικτύου, που λέγονται Ελληνικά Hoaxes, παραφυάδα του ανελεύθερου συστήματος, που χτίζεται και επέβαλλε τη φίμωσή του, ενώ με βάση το σάλο, που προκλήθηκε, ακόμη και δημοσιογράφοι φοβήθηκαν να παραθέσουν την άποψή του, λες και η αναζήτηση της αλήθειας να είναι ο κίνδυνος!!! Και μόνον αυτό αρκεί, για όσους είναι νοήμονες, να λάβουν τα μηνύματα προβληματισμού, προσοχής και ενεργοποίησης μηχανισμών αντίστασης.

Περιμένω από όλους ένα περισσότερο ουσιαστικό διάλογο, σε σχέση με αυτά που γράφονται και ακούγονται. Τί από όσα είπε θεωρείτε λάθος και γιατί. Όχι άλλη μία δογματική απόρριψη . Δυστυχώς οι συνθήκες κοινωνικής μηχανικής, που εφαρμόστηκαν στυγνά, απάνθρωπα και με υπόγειο τρόπο σε όλη την ανθρωπότητα με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση της τελευταίας 12ετίας, κάνουν πλέον ένα νέο κύκλο ανέλιξης , τώρα με αφορμή τον covid και αύριο με άλλη αφορμή , συνέχεια αφαιρώντας ανθρώπινα δικαιώματα, λαβώνοντας την ανθρωπότητα και μειώνοντας συνεχώς, με ανεπαίσθητο και ανεπαίσχυντο τρόπο, την ουσιαστική ποιότητα του βιωτικού επιπέδου όλης της ανθρωπότητας. Μάλιστα επισημαίνω ότι ένα κύριο μέσο αποτελεσματικής λειτουργίας της κοινωνικής αυτής μηχανικής, του απόλυτου ελέγχου, αφορά την ενίσχυση της διπολικότητας του κόσμου, του εσωτερικού διχασμού του, μεταξύ δύο ψευδών εκάστοτε πόλων, τότε των μνημονιακών και αντιμνημονιακών, σήμερα των κοινωνικά ευαίσθητων και των συνομωσιολόγων! Οι ενδιάμεσες, λογικές βαθμίδες, εξαφανίζονται και κάθε λογική συζήτηση καταργείται, συνήθως με αγένεια, λάσπη και χωρίς παράθεση επιχειρημάτων. Λογοκρισία και λοβοτομή της ανθρωπότητας, στην οποία προσέρχεται αγελαία, από μόνη της , ως πρόβατο επί σφαγή!!!

Ξαφνικά οι λαλίστατοι και αδρά επιδοτούμενοι, διαφόρων κέντρων παραεξουσίας, «υποστηρικτές» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν βλέπουν, δεν ακούν, δεν καταλαβαίνουν… Ευελπιστώ ότι όλο και περισσότεροι θα ανοίγουν τα μάτια, σε αυτά τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα , ενεργοποιώντας το ανοσοποιητικό σύστημα της συλλογικής μας ζωής, για να μην ξυπνήσουμε μία μέρα, σε ένα κλουβί απόλυτης ανελευθερίας, στο οποίο θα έχουμε μπει με τη συναίνεσή μας>>!!!

Κυριάκος Κόκκινος – Δικηγόρος – Διαπραγματευτής – Coach

Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ

Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων

Αυτό που κατάφερε η νεότερη Ελλάδα είναι να δημιουργήσει την χώρα του «Τίποτε-Τίποτε» και να βάλει ως σύμβολα αλλά και ως εκφραστές της αυτούς που δεν έχουν τίποτα να πουν και με το τίποτα ανεβαίνουν την ιεραρχία. Η βάση αυτού του οικοδομήματος ξεκινά από τον μικρό Τίποτα ο οποίος μπορεί να είναι μπακάλης και θέλει να διαφημίσει το τουλουμοτύρι του. Θα καλέσει τον διαφημιστή θα τον πληρώσει και θα του πει ΑΥΤΟΣ πώς θα γίνει η διαφήμιση, γιατί αυτός ξέρει.Είναι νεόπτωχος και θέλει την μεζονέτα του στο καμένο και καταπατημένο δάσος; Θα καλέσει μηχανικούς και αρχιτέκτονες και θα τους πει Αυτός πώς θα την χτίσουν και απαραίτητα να την βάψουν χρώμα γουρουνί για να ταιριάζει με το περιβάλλον, (επειδή ξέρει και από οικολογικά θέματα).Όσο ανεβαίνει αυτό το τρισάθλιο οικοδόμημα όλο και πιο κραυγαλέοι Τίποτα κάνουν την εμφάνισή τους. Για παράδειγμα, υπάρχει στην ελληνική πραγματικότητα δίποδο που διαλαλεί δημοσίως ότι ήταν ηλίθιος και πήγαινε στο σχολείο μια φορά την εβδομάδα γιατί πίστευε ότι η Δευτέρα είναι μία εβδομάδα, η Τρίτη είναι η επόμενη και πάει λέγοντας. Κι όμως, παρ΄ όλη την ηλιθιότητα, την αμορφωσιά, την αγραμματοσύνη, «πρόκοψε» στη χώρα του «Τίποτε-Τίποτε» και εκτός από βουλευτής (όπου αποφάσιζε για τις τύχες ενός λαού) είναι και νομάρχης όπου κουμαντάρει και διασκεδάζει ταυτόχρονα τον λαό (γιατί είναι και τραγουδιστής και ηθοποιός και ότι «γουστάρει» η ψυχή σου).Στους διαδρόμους του οικοδομήματος θα βρεις και άλλες ειδικότητες. Ένας Τίποτα, αν και υδραυλικός, έκανε ορθοπεδικές εγχειρήσεις σε δημόσιο νοσοκομείο διότι ο ίδιος δεν έβλεπε καμία διαφορά μεταξύ μιας ανθρώπινης λεκάνης από μία πορσελάνινη, αναρωτιόταν μόνο που να στηρίξει το καζανάκι.Στην κορυφή του οικοδομήματος που θέλει να λέγεται χώρα, οι Τίποτα αρχηγοί των Τίποτα-κομμάτων με τα επιτελεία τους, αντιμετωπίζοντας το εκλογικό κοπάδι ως μάζα «μπανιστιρτζήδων», προτείνουν σε «αναγνωρίσιμους» Τίποτα να μπουν στα ψηφοδέλτια για να «κυβερνήσουν» όλοι μαζί τη χώρα του «Τίποτε-Τίποτε». Είσαι μοντέλα με ξώβυζο που βγαίνεις στην tv; Έχεις την έδρα σίγουρη. Είσαι Τίποτα -ηθοποιός, Τίποτα-αθλητής, Τίποτα-δημοσιογράφος, μουγγή τραγουδιάρα και παντός είδους «αναγνωρίσιμο ξέκωλο»; Τότε έχεις μία θέση στην Τίποτα-Βουλή.Η εξειδίκευση όπως και η τέχνη στην χώρα του «Τίποτε-Τίποτε» δεν έχουν θέση. Ίσα-ίσα που είναι μεγάλο αμάρτημα να έχεις ειδικότητα και ταλέντο. Μεγαλύτερο απ’ όλα να έχεις μεράκι και μυαλό. Διότι μπορεί να λες εύκολα ότι είσαι «πολιτικό ζώον» αλλά δεν λες με την ίδια ευκολία ότι είσαι απλώς, αποτυχημένος μπακάλης, κακός υδραυλικός, κλέφτης, τεμπέλης, ξέκωλο, ηλίθιος, άεργος ή απατεώνας. Προς αποφυγή όλων των παραπάνω η νεοελληνική πολιτική τέχνη ήρθε για να καλύψει αυτό το κενό. Καθόρισε ως πρότυπο το Τίποτα, κάνει πολιτική για το Τίποτα, οργανώνει τις στρατιές των Τίποτα. Όσο για αυτούς που είναι Κάποιοι, μην μπορώντας να αλλάξουν χώρα, μυαλό αλλά και ταυτότητα ονειρεύονται ότι κάποια στιγμή η χώρα του «Τίποτε-Τίποτε» θα γίνει αυτή του «Ποτέ – Ποτέ ξανά».

Δέσποινα Ζωγράφου – Παπαγιαννοπούλου

** Despoina Zwgrafou Papagiannopoulou **

Ο Αβραάμ Λίνκολν από το 1861 για τα χαρακτηριστικά μιας αληθινά δημοκρατικής πολιτείας και της υποχρέωσης ανάκλησης διεφθαρμένων κυβερνήσεων και καθεστώτων, ιδιοτελείας, οικογενειοκρατίας, αδιαφάνειας, αναξιοκρατίας κι αδικίας: <<Όταν ο λαός κουραστεί από το συνταγματικό δικαίωμα να διορθώνει μια κυβέρνηση, οφείλει να ασκήσει το επαναστατικό δικαίωμα να διαλύσει και να ανατρέψει την κυβέρνηση αυτή >>!