Προσκυνηματική ολονύκτια πνευματική πεζοπορία εις ανάμνηση και ταπεινή προσέγγιση του άλματος και υποδείγματος Ζωής του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου – Περπατάμε και προσευχόμαστε για το Καλό, για όλον τον Κόσμο, με την Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ

Έχουμε τον άφθαρτο πλούτο μέσα στην αυλή μας – Ας τον αξιοποιήσουμε όσο μπορούμε!

Κάθε φυσική δραστηριότητα που δοκιμάζει τα όρια του καθενός, αποκτά άλλη διάσταση, όταν συνδέεται με πνευματικές αναφορές και ανησυχίες !

Την Παρασκευή το βράδυ, 26/5/2023, παραμονή της εορτής του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, θα μεταβούμε, όπως κάθε χρόνο, στα Ψαχνά Ευβοίας, απ’ όπου θα ξεκινήσουμε μία πνευματική ημιμαραθώνια πεζοπορία, 20 περίπου χιλιομέτρων, μέχρι το Ν. Προκόπι Ευβοίας, όπου βρίσκεται ο Ιερός Ναός του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, που γιορτάζει το Σάββατο, 27/5/2023.
Η πεζοπορία αυτή αποτελεί πνευματικό άθλημα με σωματική κίνηση, ψυχική αγαλλίαση και πνευματική ανάταση, που διενεργείται κάθε χρόνο από εκατοντάδες προσκυνητές, που επιθυμούν να αφιερώσουν χρόνο και ψυχοπνευματικό δυναμικό στην αναζήτηση του Κυρίου των Δυνάμεων και τελείται εν σιωπή και προσευχή.
Μαζί με πολλούς άλλους αδελφούς, κυριολεκτικά εκατοντάδες, ακόμη και παιδιά, θα βαδίσουμε μέσα στη νύχτα, μια δύσκολη και πανέμορφη διαδρομή, που διασχίζει τις κεντρικές οροσειρές της Εύβοιας, μέσα από ένα τοπίο εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς, με δάση, νερά, σε πολλά σημεία δίπλα από το ποτάμι του Κηρέα, μέσα από το κατάφυτο φαράγγι του, μέσα από το Καταφύγιο Άγριας Ζωής του Δαφνώντα, παρέα με το σκοτάδι, το λαμπερό γαλαξία και τους μαγευτικούς ήχους της φύσης.
Μία πορεία νήψης, προσευχής και διαρκούς «διαλογισμού», ενός ιδιαίτερου διαλόγου, που αναπτύσσει φυσικά ο άνθρωπος με τον εαυτό του και το Δημιουργό του, τις ώρες εκείνες, που η ψυχή του κενώνεται από το εγώ της και ξεχειλίζει από την απροϋπόθετη χαρά του δώρου της Ζωής και την όλα συνέχουσα Αγάπη, συμβαδίζοντας με το ΠΑΝ, στην εξελικτική πορεία του Σύμπαντος Κόσμου προς την των Πάντων Ενότητα!
Βγαίνοντας νικητές από μια μεγάλη δοκιμασία για όλη την ανθρωπότητα, μετά από μνημονιακές καταρρεύσεις, υγειονομικούς εφιάλτες, πολέμους και διαρκή εξωτερική ανασφάλεια, είναι μία ευκαιρία να αναλογιστούμε από πού απορρέει η ΑΣΦΑΛΕΙΑ και η ΖΩΗ και να αναπέμψουμε Ευχαριστία προς Τον τα Πάντα Ζωοδοτούντα και Συνέχοντα Κύριο για τις σπουδαίες δωρεές της Ζωής και των αγαθών της!
Εφέτος θα πορευθούμε μέσα από το παλιό δασικό μονοπάτι, που ξεκινά από τη θέση Άγιος και μέσω του βουνού φθάνει στο Προκόπι.
Στο Προκόπι θα φθάσουμε ξημερώματα, για να παρακολουθήσουμε την πανηγυρική θεία Λειτουργία και τη Λιτάνευση του άφθαρτου λειψάνου του Αγίου.
Η συμμετοχή στην πεζοπορία και στην εορτή αποτελεί μία μυσταγωγία, που αξίζει να ζήσετε τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σας!

Όσοι θέλετε να έρθετε μαζί μας, στείλτε μας έγκσιρα μήνυμα, για να προγραμματίσουμε τα αυτοκίνητα.
Πρέπει να είστε ελαφρά ντυμένοι για πεζοπορία, με ελαφρύ μπουφάν γιατί έχει υγρασία το βράδυ, άνετα παπούτσια πεζοπορίας, που να προστατεύουν ή δυνατόν τον αστράγαλο, να έχετε μαζί σας νερό, κολατσιό και -όσοι έχετε – το κομποσχοίνι σας.

Από Αθήνα θα φύγουμε στις 22.00′ και από τον Άγιο θα ξεκινήσουμε την πεζοπορία μας στις 11.30′.

Το σημείο που θα αφήσουμε τα αυτοκίνητα και θα ξεκινήσουμε στο μονοπάτι είναι ΕΔΩ:

https://www.google.com/maps/place/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AE+%CE%91%CE%B3.%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7+%CE%A1%CF%8E%CF%83%CE%BF%CF%85/@38.6572512,23.5579022,100m/data=!3m1!1e3!4m14!1m7!3m6!1s0x14a14f0ffaec8a8d:0x8a0e9d667650c750!2zzpnOtc-Bz4wgzqDPgc6_z4POus-Nzr3Ot868zrEgzozPg865zr_PhSDOmc-JzqzOvc69zrcgzqHPjs-Dzr_PhQ!8m2!3d38.7333448!4d23.4895983!16s%2Fg%2F1q5d5_70v!3m5!1s0x14a125cd0056f789:0xf1edc12375cb8cf4!8m2!3d38.6573961!4d23.5579142!16s%2Fg%2F11hy8m3rvs?authuser=0&fbclid=IwAR0-dCxxJglU4qBOPlJ0ecKjio0Uel6FXkCQi-_5XoPQ3ngAN23vbkbgpZI

Λίγα λόγια για το βίο του Αγίου:

Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος:

Γέννηση – στράτευση – αιχμαλωσία

Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε σ’ ένα χωριό τής Μικράς Ρωσίας, γύρω στο 1690, από γονείς ενάρετους και πιστούς και από την παιδική ηλικία έμαθε τα ιερά γράμματα.
Όταν έφθασε σε νόμιμη ηλικία στρατεύθηκε, ενώ βασίλευε στη Ρωσία ο Μ. Πέτρος. Έλαβε μέρος στο μεγάλο Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1710-1711), ο όποιος ήταν ατυχής για την πατρίδα του, και μαζί με χιλιάδες άλλους Ρώσους αιχμαλωτίστηκε από τους Τατάρους. Αυτοί τον πούλησαν στη συνέχεια σ’ έναν ‘Οθωμανό Αξιωματικό Ίππαρχο, καταγόμενο από το Προκόπιο της Μικράς Ασίας, κωμόπολη της Καππαδοκίας, η οποία ανήκε στην ευρύτερη περιοχή της Καισαρείας.
Πολλοί από τους αιχμαλώτους συμπατριώτες του αρνήθηκαν την αγία πίστη του Χριστού και ασπάσθηκαν το Ισλάμ, είτε γιατί δελεάσθηκαν από υποσχέσεις και προσφορές υλικών αγαθών είτε γιατί κάμφθηκαν από τούς φόβους των απειλών και τούς πόνους των βασάνων και των μαρτυρίων στα οποία τους υπέβαλαν.
Ο Ιωάννης, όμως, παρέμεινε αφοσιωμένος και ατρόμητος αθλητής του Ιησού Χριστού και της πίστεώς του.

Ως «ελεύθερος πολιορκημένος» περιγράφεται στο παρακάτω τροπάριο:
«Ως απήχθης αιχμάλωτος και το σώμα δεδούλωσαι, την ψυχήν αδούλωτον διετήρησας, ερηρεισμένος τοις δόγμασι, της πίστεως όσιε, και ηγώνισαι στερρώς, τα ονείδη και σκώμματα, γνώμη κρείττονι, των απίστων ως θείας αναβάσεις, υπομένων Ιωάννη· όθεν αξίως δεδόξασαι».

Ομολογία ενώπιον του Ιππάρχου αφέντη του

Μιμούμενος το θάρρος των αγίων μαρτύρων της πίστεώς μας, απαντούσε στις εκβιαστικές προσκλήσεις του Ιππάρχου αφέντη του: “ουδέν με χωρίσει της αγάπης του Χριστού μου, ούτε αι απατηλαί υποσχέσεις των επιγείων και πρόσκαιρων αγαθών, ούτε οι αικισμοί, οι ραβδισμοί και αι σκληρότεραι τούτων βάσανοι έχων προ οφθαλμών τον σωτήρα μου, όστις ως βασιλικήν κοιτίδα έσχε την φάτνην της Βηθλεέμ, ευχαρίστως αναπαύομαι εις την σκοτεινήν γωνίαν του σταύλου σου, ένθα με κατεδίκασας να διαμείνω, και αύτη μοι φαίνεται παράδεισος, εν όσω πρεσβεύω το σωτήριον θρήσκευμα του Ίησού μου, έχων δ’ υπ’ όψιν τον κάλαμον, δι’ ου την κεφαλήν του σωτήρος μου έτυψαν, ευχαρίστως δέχομαι τους υπέρ αυτού ραβδισμούς”, ενθυμούμενος δε τον ακάνθινον στέφανον, ον επί την κεφαλήν αυτού επέθηκαν, έτοιμος είμι μετά χαράς να υπομείνω την αρύταιναν, ην πεπυρακτωμένην συνηθίζετε να φορήτε στους ανθισταμένους εις τας θελήσεις υμών, τέλος τα μεγαλύτερα δεινά πρόθυμος είμι να υποστώ χάριν του Χριστού μου, όστις, διά του επί του Σταυρού μαρτυρικού θανάτου αυτού, εδίδαξεν ημάς την καρτερίαν, το θάρρος και την υπομονήν και αυτού του σκληροτέρου θανάτου, ως αρχής νέας υπάρξεως και αιωνίου μακαριότητος” εγώ είμι Ρώσσος, πιστός τοσούτον εις τον επίγειον βασιλέα μου όσον και εις τον ουράνιον, ουδέποτε θα αρνηθώ την αληθή θρησκείαν των γονέων μου” και εν όσω με αφήνεις ελεύθερον να εκτελώ όσα απαιτεί παρ’ εμού η θρησκεία μου, πρόθυμος ειμί εις τας προσταγάς σου να πράξω οιανδήποτε εργασίαν και αν δύνωμαι υπέρ σου οπόταν όμως πειραθής να μ’ αποσπάσης εκ των φιλόστοργων κόλπων της φιλανθρώπου θρησκείας του Ιησού μου, είτε δι’ απειλών, είτε δια των απατηλών υποσχέσεων του πλούτου, της δόξης και παντός επιγείου αγαθού, α τινά εισίν άστατα και αβέβαια, γίνωσκε καλώς ότι ουδέν τούτων δύναται ποτέ να με δελεάση και την πίστιν μου να κλονίση. Χριστιανός εγεννήθην και χριστιανός θέλω αποθάνη…”
Αυτή του η πιστότητα και η μετά παρρησίας ομολογία του Χριστού, ενώπιον των ανθρώπων, του χάρισε τον πολύ τιμητικό και ευαγγελικό τίτλο του νέου ομολογητού.

Στη δήλωση του αγίου Ιωάννου «Χριστιανός εγεννήθην και Χριστιανός θέλω αποθάνη…» έχουν εφαρμογή και οι λόγοι του Μεγάλου Βασιλείου, στο εγκώμιο του προς τους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες: «Ω μακάριαι γλώσσαι, όσαι την ιεράν εκείνην αφήκαν φωνήν (χριστιανός είμι) ην ο αήρ μεν δεξάμενος ηγιάσθη, άγγελοι δε ακούσαντες επεκρότησαν, ο διάβολος μετά των δαιμόνων ετραυματίσθη, ο Κύριος δε εν ουρανοίς απεγράφετο».

Μαρτυρικός καί όσιακός βίος

Η ακλόνητη πίστη του και η στέρεη προς το Θεό αγάπη του εκφράστηκε ακόμη με τη μεγάλη του ταπείνωση και την εργατικότητά του και κυρίως με την υπομονή του στην κακομεταχείριση του αφέντη του και στις ύβρεις και τα πειράγματα των Οθωμανών, οι οποίοι τον φώναζαν «κιαφίρη», δηλαδή άπιστο.
Με επιμέλεια και πολλή στοργή φρόντιζε τα ζώα, μέσα στο σκοτεινό σταύλο, κι εκεί ξάπλωνε το κουρασμένο του σώμα για να αναπαυθεί, προσευχόμενος και δοξάζων, ως άλλος Ιώβ, το Θεό.

Ένα προσόμοιο του Μεγάλου Εσπερινού λέγει σχετικά: «Του Ιώβ την ανένδοτον, καρτερίαν μιμούμενος, ακλινής και άσειστος θείω πνεύματι, ταις επελθούσαις κακώσεσι, και θλίψεσιν έμεινας, και εν κόπρω την ζωήν, διανύων πεπλήρωσαι, οσμής κρείττονος και πολ­λής ευωδίας ουρανόθεν, Ιωάννη θεοφόρε, της χορηγίας της χάριτος».

Σιγά-σιγά κέρδισε, μ’ αυτόν του τον τρόπο, τη συμπάθεια του Οθωμανού αφέντη και της συζύγου του, οι οποίοι του παρεχώρησαν, μάλιστα, ένα μικρό διαμέρισμα κοντά στον αχυρώνα, για να μένει εκεί. Εκείνος, όμως, δε δέχθηκε και εξακολούθησε να κοιμάται στον αγαπημένο του σταύλο, καταπονώντας το σώμα του με κακοπέραση και άσκηση, η οποία του εξασφάλιζε την ευωδία του αγίου Πνεύματος.
Έχοντας, όπως λέγει ένα τροπάριό του, «κοιτώνα το ιπποστάσιο, τροφήν τας ύβρεις και τα λακτίσματα» και υπομένοντας το ψύχος και τη γυμνότητα για χάρη του Χριστού «καθαρός τω σώματι και ψυχή όλος γέγονε».

Χαρά του και λαχτάρα του η προσευχή.

Η αδιάλειπτη επικοινωνία με τον Κύριό του, τον Ιησού Χριστό, στα χέρια του οποίου άφηνε όχι μόνο τους πόνους και τα βάσανά του, αλλά τη ζωή του ολόκληρη. Εφήρμοζε το «προσευχής καιρός έστω άπας ο βίος». Ή εμπιστοσύνη του ελπιδοφόρα. Η καρδιά του «καιομένη». Ο σταύλος ήταν ο τόπος πού συναντούσε καθημερινά Τον λατρευτό του, ενώ τις νύκτες τον αναζητούσε στο νάρθηκα της Εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, η οποία ήταν δίπλα στην οικία του αφέντη του λαξευμένη σ’ ένα βράχο. Εκεί έκαμε όρθιος τις αγρυπνίες του και αποδιώχνοντας το νυσταγμό των βλεφάρων του εκοίμιζε τα άτακτα πάθη του σώματος. Η διάνοιά του δια της αγρυπνίας «ως διά πτερύγων επέτετο και υψώνετο προς τερπνότητα του Θεού». Η τέλεια ένωση, όμως, με το ζωοδότη Χριστό γινόταν κάθε Σάββατο, όταν ο υπόδουλος Ιωάννης «μετείχε ξενίας δεσποτικής και αθανάτου τραπέζης», γενόμενος κοινωνός του αχράντου Σώματος και του τιμίου Αίματος του Σωτήρος Ιησού Χριστού. Ανταποκρινόταν ως δούλος ευγνώμων στην πρόσκληση και προτροπή του Κυρίου του δείπνου «Λάβετε φάγετε τούτο μου έστι το σώμα…» και «Πίετε εξ αυτού πάντες τούτο έστι το αίμα μου…»,γιατί έπίστευε πλήρως τη διαβεβαίωση του Ζωοδότου «ο τρώγων μου την σάρκα καί πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ». Στο πρόσωπό του είχε εφαρμογή το ψαλμικό: «Ήτοίμασας ενώπιόν μου τράπεζαν, εξεναντίας των θλιβόντων με. Ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου, και το ποτήριον σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον». Η συμμετοχή στο ποτήριον της ζωής του χάριζε εκείνη την κατάσταση της οικειότητος μετά του Θεού που ονομάζεται «παρρησία». Πραγματικά συμβαίνει με το Χριστό αυτό που διδάσκουν οι κατ’ έξοχήν ευχαριστιακοί Πατέρες: [ «…ους εγέννησεν οικείω τρέφει διηνεκώς αίματι». Μας τρέφει ο Χριστός για να ζούμε στη χαρά και την ευφροσύνη της δικής του αναστάσεως. Για να συνειδητοποιούμε πώς η μυστηριακή ζωή δίνει νόημα στη ζωή μας και η εκκλησία είναι η πατρίδα μας (ιερός Χρυσόστομος). Για να πορευόμαστε με το όραμα της δικής Του Βασιλείας καταρτιζόμενοι «προς τον εξ αναστάσεως βίον» (Μ. Βασίλειος) βιώνοντάς τον από τώρα στο τραπέζι της ευχαριστίας, στο πασχάλιο δείπνο της ζωής. Ο βίος αυτός συμβαδίζει με τη συσταύρωση, τη μίμηση της μέχρι θανάτου υπακοής του Χριστού.

Λέγει πάλι ο Μ. Βασίλειος : «Ποίω λόγω δει εσθίειν το σώμα και πίνειν το αίμα του Κυρίου; εις ανάμνησιν της του Κυρίου μέχρι θανάτου υπακοής, ίνα οι ζώντες μηκέτι εαυτοίς ζώσιν, αλλά τω υπέρ αυτών αποθανόντι και εγερθέντι». Ο άγιος Ιωάννης είχε στη ζωή του αυτή τη σταυρώσιμη διάθεση και το αναστάσιμο ήθος, γιατί συναντούσε το Θεό και «τον κόσμον εν τω Θεώ». Συναντούσε τον κόσμον σ’ όλη τη θλιβερή του κατάσταση και τον υπηρετούσε, όπως ο σαρκωμένος Υιός του Θεού υπηρέτησε τον άνθρωπο. Τα πάντα τα έβλεπε και τα αντιμετώπιζε μ’ αυτήν την εκκλησιαστική, την όντως ελεύθερη προοπτική. Αναδείχθηκε έτσι ένα καλλιτέχνημα του αγίου Πνεύματος, μια «θεοφάνεια», όπως καθίστανται όλοι οι επιτυχώς προσευχόμενοι άνθρωποι.

H θαυματοποιός προσευχή του

Η παρουσία του Ιωάννη ήταν αληθινή ευλογία για τον τόπο του και αιτία πολλών αγαθών για τον αφέντη του. Η προσευχή του δυνατή, έκαμε θαύματα. «Πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε» είχε υποσχεθεί στους μαθητές του ο Χριστός. Κι’ ο Ιωάννης «διετήρει πάντα τα ρήματα ταύτα εν τη καρδία» του.

Το αποδεικνύει περίτρανα το παρακάτω γεγονός: Κάποτε ο αφέντης του αποφάσισε να μεταβεί για προσκύνημα στη Μέκκα. Η σύζυγός του, μετά την παρέλευση αρκετών ημερών, παρέθεσε τράπεζα σε συγγενείς και αξιωματούχους φίλους του, για να ευφρανθούν και να ευχηθούν να επιστρέψει ο άνδρας της υγιής στον τόπο του από την αποδημία. Ο Ιωάννης, ως συνήθως, υπηρετούσε στο τραπέζι.
Μεταξύ των εδεσμάτων που παρατέθηκαν σ’ αυτό ήταν και το πιλάφι, το πολύ αρεστό στον αγά. Τότε η οικοδέσποινα θυμήθηκε το σύζυγό της και είπε στον Ιωάννη: «Πόση ευχαρίστηση θα ελάμβανε Γιουβάν ο αφέντης σου, αν ήταν εδώ και έτρωγε μαζί μας από τούτο το φαγητό !» Ό Ιωάννης, με προθυμία και απλότητα, ζήτησε αμέσως ένα πιάτο γεμάτο πιλάφι και είπε ότι θα το έστελνε στον αφέντη του στη Μέκκα.
Στο άκουσμα των λόγων αυτών, οι παρευρισκόμενοι γέλασαν, νομίζοντας ότι ο Ιωάννης ήθελε να φάει το φαγητό ή να το δώσει σε κάποια πτωχή οικογένεια. Εκείνος όμως το πήρε, πήγε στο σταύλο κι εκεί γονυπετής έκαμε προσευχή κι ανέθεσε στο Θεό την ικανοποίηση του αιτήματός του. Και όντως το πιάτο χάθηκε από τα μάτια του, ο δε Ιωάννης επέστρεψε στην τράπεζα και είπε στην οικοδέσποινα ότι έστειλε το φαγητό στη Μέκκα. Δέχθηκε, όμως, και πάλι τα σκωπτικά σχόλια και τα γέλια των συνδαιτημόνων. Η έκπληξή τους βέβαια ήταν μεγάλη, όταν, μετά άπό λίγες ημέρες, επέστρεψε ο Αγάς από το ταξίδι του και έφερε στις αποσκευές του το πιάτο με το χαρακτηριστικό οικόσημό του.
Διηγήθηκε μάλιστα πως βρήκε το φαγητό, και μάλιστα ζεστό, στό δωμάτιό του στη Μέκκα, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο της μεταφοράς. Ακούγοντας τη διήγηση οι οικείοι του έμειναν άφωνοι, ενώ η σύζυγός του εξιστόρησε τα διαδραματισθέντα.
Αυτό το θαύμα διαφημίσθηκε σ’ όλο το χωριό και τα πέριξ και όλοι πλέον θεωρούσαν τον Ιωάννη ως άνθρωπο δίκαιο και αγαπητό στο Θεό και τον εσέβοντο.

Κοίμηση, ταφή και ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου του

Ύστερα από λίγα έτη ο άγιος Ιωάννης αρρώστησε και προαισθανόμενος το τέλος του βίου του, επεθύμησε να κοινωνήσει για τελευταία φορά τον ουράνιο άρτο για να τον έχει συνοδοιπόρο του και την ώρα της εξόδου του από τη ζωή αυτή και για το σκοπό αυτό ειδοποίησε τον ιερέα. Ο παπα-Θεόδωρος Παπαδόπουλος φοβήθηκε, λόγω του φανατισμού των Τούρκων, να μεταφέρει τα άγια στο σταύλο. Κατά θεία φώτιση όμως, πήρε ένα μήλο, το έσκαψε, έβαλε μέσα σ’ αυτό τη θεία Κοινωνία και αφού πήγε στο σταύλο κοινώνησε το μακάριο Ιωάννη. Μετά από λίγο ο πιστός δούλος του Θεού παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του πλάστου του, τον οποίο τόσο πολύ αγάπησε και για χάρη του θανατωνόταν κάθε μέρα, λογιζόμενος «ως πρόβατο σφαγής».
Οι ιερείς και οι πρόκριτοι χριστιανοί του Προκοπίου ειδοποιήθηκαν από τον Αγά και κήδευσαν το σώμα του αγίου, ενώ ο ίδιος ο Οθωμανός τοποθέτησε στο φέρετρο του πολύτιμο τάπητα, φανερώνοντας μ’ αυτό τον τρόπο την υπόληψη που του είχε.
Η ομολογία του υπήρξε ισόβια και μόνιμη. Ο βίος του άξιος της ομολογίας, τέτοιος που προκάλεσε την τιμή του Θεού και των ανθρώπων και μάλιστα του αλλοπίστου αφέντη του. Θυμίζει τη ρήση του ιερού Χρυσοστόμου: «Μετά παρρησίας την πίστιν ομολογώμεν… μη διά ρημάτων δε μόνον, αλλά και των διά πραγμάτων αυτών τούτο ποιώμεν και βίον άξιον της ομολογίας διά πάντων επιδεικνύμενοι, διά πάντων τον Δεσπότην ημών δοξάζοντες απολαύσωμεν και της ενταύθα και της εκεί τιμής…».
Για τον Ιωάννη, ο οποίος διήλθε «διά πυρός και ύδατος» είχε εφαρμογή ο λόγος του Κυρίου «ο μάρτυς μου ο πιστός». Υπήρξε μάρτυρας Εκείνου, που ήλθε στον κόσμο, για να «μαρτυρήση τη αληθεία». Και γι’ αυτό βρήκε «αναψυχή». Έλαβε «τον στέφανον της ζωής», δηλαδή αυτόν τον Κύριο, κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, ο οποίος, ερμηνεύοντας το μακαρισμό των δεδιωγμένων, λέγει: «Ιδού το πέρας των κατά Θεόν αγώνων, το των πόνων γέρας, το των ιδρώτων έπαθλον, το της εν ουρανοίς βασιλείας αξιωθήναι…διωχθώμεν ίνα δράμωμεν…προς το βραβείον ημών της άνω κλήσεως ο δρόμος έστω. Τι το βραβείον; τις ο στέφανος; ου μοι δοκεί άλλο τι είναι παρ’ αυτόν τον Κύριον…Αυτός γαρ εστί και αγωνοθέτης των άθλουμένων και στέφανος των νικώντων».

Μετά την παρέλευση τριετίας από την εκδημία του προς τον Κύριο και την ταφή του στο χριστιανικό κοιμητήριο, αποκαλύφθηκε με τρόπο ουράνιο το άφθαρτο και ευωδιάζον σώμα του. Από το 1733 αυτό το ιερό λείψανο εισήλθε στη λειτουργική ζωή της ‘Εκκλησίας, προάγγελος της Αναστάσεως, εγγύηση της «επηγγελμένης ημίν Βασιλείας».

Ο Θαυματουργός πολύπαθος άνθρωπος του Θεού

Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού | Romfea.gr

Η εμφάνιση αγίων στην Εκκλησία μας σε κάθε εποχή είναι το μόνιμο θαύμα. Ουδέποτε υπήρξε εποχή στη δισχιλιόχρονη πορεία της Εκκλησίας μας που να μην έχει εμφανιστεί άγιος.
Όπως σε κάθε εποχή, έτσι και στους νεώτερους και σύγχρονους καιρούς αναδεικνύει ο Θεός αγίους για τη δόξα τη δική Του και τον αγιασμό και την αρωγή των πιστών.
Ένας από τους νέους λαοφιλείς αγίους της Εκκλησίας μας είναι και ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος.
Ήταν Ρώσσος στην καταγωγή και είχε γεννηθεί στη Ν. Ρωσία, τη σημερινή Ουκρανία, στα 1690 από ευσεβή οικογένεια. Κατατάχτηκε στον ρωσικό στρατό να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, όταν η πατρίδα του βρισκόταν σε πόλεμο με την Τουρκία (1711-1718).
Ο νεαρός Ιωάννης πολεμούσε με ηρωισμό στον αυτοκρατορικό στρατό, ο οποίος είχε υποστεί ταπεινωτικές ήττες από τα ακατάβλητα τουρκικά στρατεύματα.
Στη μάχη ανακατάληψης του Αζώφ πιάστηκε αιχμάλωτος, μαζί με χιλιάδες άλλους συμμαχητές του και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, εν μέσω εξευτελισμών.
Από εκεί προωθήθηκε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, στο χωριό Προκόπιο, όπου δόθηκε στην κατοχή ενός Αγά, ο οποίος ηγείτο στρατοπέδου Γενιτσάρων.
Εν μέσω πρωτοφανών εξευτελισμών και σκληρών βασανιστηρίων του ανατέθηκε να περιποιείται τα ζώα και να μένει μαζί τους στους βρώμικους από τις κοπριές στάβλους.
Ο ίδιος, έχοντας ακράδαντη πίστη στο Χριστό, θεωρούσε την παραμονή του στο στάβλο ως ευλογία, θυμίζοντάς του ότι και ο Λυτρωτής μας γεννήθηκε σε στάβλο.
Επίσης δεχόταν με πλήρη ανεξικακία τις ταπεινώσεις και τα βασανιστήρια των βαρβάρων αλλοθρήσκων. Πρότυπό του ο Χριστός, ο οποίος συγχώρησε τους σταυρωτές Του!
Όταν τον ξυλοκοπούσαν, τον άφηναν νηστικό για μέρες και τον ταπείνωναν, ψιθύριζε τον λόγο του αποστόλου Παύλου: «ποιος μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού μου; Θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή γυμνότης ή αιχμαλωσία;» (Ρωμ.8,35).
Εκτελούσε με πρωτοφανή προθυμία τις αγγαρείες που τον υπέβαλλαν οι απάνθρωποι άνθρωποι του Αγά. Απορούσαν με την υπομονή, την καλοσύνη και την ανεξικακία του και γι’ αυτό άρχισαν να μαλακώνουν την θηριωδία τους, να του δείχνουν μια κάποια συμπάθεια και να τον αποκαλούν «βελή», δηλαδή άγιο!
Μάλιστα επέτρεψε ο Θεός να δείξει την εύνοιά Του προς τον ευσεβή Ιωάννη με ένα ασυνήθιστο θαύμα.
Κάποτε ο Αγάς αφέντης του είχε ταξιδέψει στην Μέκκα της Αραβίας για προσκύνημα. Εκεί έλαβε ανεξήγητα ένα πιάτο ζεστό φαγητό, σε πιάτο που έφερε το οικόσημό του.
Όταν επέστρεψε στο Προκόπιο εξέτασε την υπόθεση και αποκαλύφτηκε ότι του το έστειλε θαυματουργικά ο Ιωάννης! Από τότε σταμάτησαν τα βασανιστήρια.
Του προτάθηκε να φύγει από το στάβλο, αλλά εκείνος αρνήθηκε και παρέμεινε εκεί προσευχόμενος μέρα και νύχτα. Ζητούσε κρυφά και κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων.
Στις 27 Μαΐου του 1730 έστειλε μήνυμα στον ιερέα του χωριού να τον κοινωνήσει. Ο ιερέας του έστειλε τη Θεία Κοινωνία κρυμμένη σε ένα μήλο, που είχε κουφώσει, φοβούμενος τους Τούρκους.
Κοινώνησε και παρέδωσε ήρεμα το πνεύμα του στο Χριστό, που τόσο είχε αγαπήσει και μιμηθεί στη σύντομη ζωή του.
Οι Χριστιανοί του Προκοπίου ζήτησαν το σώμα του αγίου και το έθαψαν με μεγάλες τιμές. Στην κηδεία του έλαβαν μέρος και πολλοί Αρμένιοι και Τούρκοι, οι οποίοι είχαν μάθει για την αγία ζωή του.
Το 1733 ο ευλαβής ιερέας που κοινωνούσε τον άγιο Ιωάννη και ήξερε για τα μαρτύριά του, τον είδε στον ύπνο του, ο οποίος του αποκάλυψε πως το σώμα του δεν υπέστη φθορά και του ζήτησε να κάνουν εκταφή και να το έχουν μαζί τους στους αιώνες για ευλογία και προστασία.
Ο ιερέας δίστασε και τότε ένα ουράνιο φως είχε καλύψει τον τάφο και μια πύρινη στήλη ανέβαινε στον ουρανό.
Οι πιστοί άνοιξαν τον τάφο και βρήκαν όντως απόλυτα άφθορο το σώμα του Ιωάννη, αν και είχαν περάσει τριάμισι χρόνια από την ταφή του, να ευωδιάζει!
Το μετέφεραν με ευλάβεια και τιμές στο ναό τους χωριού, όπου άρχισαν νε επιτελούνται θαύματα σε Χριστιανούς και αλλοθρήσκους.
Λίγο αργότερα σε σύρραξη του σουλτάνου με τον πασά της Αιγύπτου Ιμπραήμ, ο απεσταλμένος του σουλτάνου πασάς Οσμάν έδωσε διαταγή να καεί το ιερό λείψανο.
Οι πιστοί με δάκρυα στα μάτια έβλεπαν να κατατρώνε οι φλόγες το θεοφόρο σώμα.
Αλλά την άλλη μέρα, και ενώ είχε «χωνέψει» η φωτιά, βρήκαν το τίμιο λείψανο και πάλι άφθορο, απλά μαυρισμένο! Οι φλόγες το σεβάστηκαν!
Το τοποθέτησαν σε αργυρή λάρνακα και εκείνο άρχισε και πάλι να κάνει θαύματα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους!
Κατά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922 οι ευσεβείς κάτοικοι του Προκοπίου πήραν μαζί τους το ιερό λείψανο και το μετέφεραν με μύριους κινδύνους και περιπέτειες στην Ελλάδα.
Από το λιμάνι της Μερσίνας μεταφέρθηκε στη Χαλκίδα, με έξοδα της ευσεβούς οικογένειας Παπαδόπουλου. Έμεινε εκεί ως το 1925, οπότε μεταφέρθηκε οριστικά στο Νέο Προκόπιο της Εύβοιας.
Το 1930 θεμελιώθηκε περικαλλής ναός προς τιμή του. Εκεί παραμένει το τίμιο σκήνωμά του μέχρι σήμερα, σε βαρύτιμη λάρνακα και μαρμάρινη περίτεχνη θολωτή βάση.
Το Νέο Προκόπιο Ευβοίας είναι ένα από τους πλέον δημοφιλείς προορισμούς χιλιάδων πιστών από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, κι αυτό διότι μαρτυρούνται άπειρα θαύματα από τον άγιο Ιωάννη.
Καραβάνια προσκυνητών καταφθάνουν καθημερινά, να περάσουν μπροστά από τη λάρνακα του αγίου. Να τον προσκυνήσουν.
Να τον παρακαλέσουν για τα προβλήματά τους ή να τον ευχαριστήσουν για τα επιτελούμενα θαύματά του!

«4η Συνάντηση Ολικής Ενδυνάμωσης» , ως απάντηση και άσκηση κατά του κάθε ιού, του φόβου της φθοράς, της αδυναμίας, των πάσης φύσεως παθών, της ανελευθερίας και του θανάτου

<<Από το Ό-μικρον στο Ω-μέγα – Η μεγάλη πορεία του ανθρώπου για την «εν ύλει και εν πνεύματι» ΕΠΙΒΙΩΣΗ>>!

Παρακαλούμε να διαβαστεί μέχρι τέλους, από όσους θέλουν να συμμετάσχουν!

Εισαγωγή – Τί είναι η Οργανικότητα

Η Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ μετά από τα πρώτα έτη μελέτης και διάδοσης της μεταμορφωτικής και ενωτικής ιδέας της Οργανικότητας, της θέασης δηλαδή της Ανθρωπότητας ως ζώντος Οργανισμού και κάθε ανθρώπου ως αναπόσπαστου μέρους του, εντός του οποίου σχηματίζει πάσης φύσεως αναγκαίες συλλογικότητες και της διασύνδεσης όλων αυτών των ατόμων και ομάδων, κατά τρόπο άρρηκτο και αναγκαία αλληλεπιδρούντα, με τον Κόσμο και το Δημιουργό, προχωρά σε ένα επόμενο βήμα του έργου της.

Τί προσφέρει η Οργανικότητα

Καθώς οι άνθρωποι προχωρούν σταδιακά σε επίπεδα εξέλιξής τους, ενεργοποιούν αντιληπτικά όργανα ικανά να τους αποκαλύψουν πτυχές της πραγματικότητας, που δεν ήσαν αντιληπτές στο προηγούμενο επίπεδο.
Μέσω της Οργανικότητας, ενεργοποιούνται λεπτές αντιληπτικές ικανότητες, που αξιοποιούν τις ικανότητες των επ’ αγαθώ διασυνδεδεμένων ανθρώπων και ομάδων, δηλαδή όσων θεωρούμε ανεπίγνωστα ως κάτι άλλο από εμάς, για την επίτευξη των αναγκαίων για την ευζωία του συνόλου αγαθών σκοπιμοτήτων.
Επίσης ενεργοποιούνται και οι υπνώτουσες λειτουργίες και ικανότητες ατόμων και ομάδων, όπως η φαντασία, η αναλυτική και συνθετική σκέψη, η ενόραση κι η διαίσθηση, η συσσωρευμένη εμπειρία, η βουλητική και δυναμική ισχύς ατόμων και συλλογικοτήτων. λόγω των ενισχυμένων διαύλων επικοινωνίας και της διάχυσής τους στο σύνολο και λόγω του περιορισμού της ανταγωνιστικής χάριν της συνεργατικής αντίληψης, γεγονός το οποίο οικονομεί δυνάμεις, που σπαταλούνταν σε αρνητικές δράσεις και τις επικεντρώνει στις θετικές, δηλαδή αυτές που επιτυγχάνουν την τέλεια σύζευγη ατομικού και συλλογικού καλού.
Με την υποκατάσταση αυτή ενισχύεται το έργο αποκρυπτογράφησης των κρυμμένων εντός μας και εντός του κόσμου αληθειών, που επαναλαμβάνονται υπό μορφή fractals, δηλαδή επαναλαμβανόμενων προτύπων – μοτίβων, σε όλα τα επίπεδα ζωής. Κι αυτό γιατί κάθε άνθρωπος διασυνδεδεμένος, συνειδητά κι επ’ αγαθώ, με το όλον, φωτίζει με τη δική του μοναδική ενέργεια και ένα χωριστό τμήμα της Αλήθειας, που χωρίς τη δική του φωτεινή προσωπικότητα θα έμενε σκοτεινό, αλλά και χωρίς την οργανική διασύνδεση εντός του όλου θα χανόταν ως αποσπασματικό.
Η αξιοποίηση όλων αυτών λαμβάνει χώρα δια της συνειδητοποίησης και ενοποίησης αρχικά του κάθε Ανθρώπου στην ολότητά του ως έμβιο, βιολογικό και ψυχοπνευματικό ον, δηλαδή με την αύξηση της συνειδητότητας του βιολογικού του φορέα, που ονομάζουμε σώμα, του ψυχικού – συναισθηματικού του φορέα, που ονομάζουμε ψυχή και του νοητικού του φορέα, που ονομάζουμε πνεύμα, φορείς που καθένας έχει το δικό του έργο να επιτελέσει και όλοι μαζί συγκροτούν τον κάθε άνθρωπο. Όταν δε οι φορείς αυτοί συνεργάζονται αρμονικά, υπηρετούν το σκοπό γένεσης και αποκάλυψης της πραγματικής φύσης καθενός από εμάς και μας οδηγούν στη βίωση ύπαρξης μίας εσώτατης πνευματικής αρχής, που ζωογονεί καθένα από εμάς και καθιστά δυνατή την – υπό τις προϋποθέσεις της ενεργοποίησής μας υπό συνθήκες ελευθερίας, συνείδησης και αρετής – μετοχή μας στις ιδιότητες του Δημιουργού μας, την έμπρακτη υλοποίηση δηλαδή της Οντοποίησης του καθ΄εικόνα, της θείας δυνατότητας, που καθίσταται απτή εγκόσμια πραγματικότητα.
Σε επόμενο επίπεδο και παράλληλα με το εντός μας έργο, η Οργανικότητα επιζητά, διευκολύνει και υπηρετεί την αγαστή επικοινωνία, αρμονική διασύνδεση και αγαπητική ενοποίησή μας με τους συναθρώπους μας, με την αποκάλυψη της φυσικής και ιερής λειτουργίας των κοινωνικών ομάδων και συλλογικοτήτων , του ζεύγους, της οικογένειας, της πόλης, του έθνους, αλλά και άλλων, που υπηρετούν επιμέρους ανάγκες οργανικής διασύνδεσης, ως είναι οι επιχειρήσεις , οι κοινωνικές ομάδες κ.ο.κ. έως το σύνολο της ανθρωπότητας.
Σε επόμενο επίπεδο και παράλληλα με τα ανωτέρω έργα, η Οργανικότητα επιζητά, διευκολύνει και υπηρετεί την αρμονική διασύνδεσή μας με τη φύση και τον κόσμο εν συνόλω, ώστε σε μία αναγωγική και ανελικτική πορεία να επιτευχθεί η έμπρακτη και βιωματική μας διασύνδεση με το Σύμπαντα Κόσμο, που αποτελεί το όριο της Θείας Δημιουργίας, ώστε έτσι να γεννηθούν οι προϋποθέσεις να επιτύχουμε να σηκώσουμε την κουρτίνα και να διαρρήξουμε το ωό, που συμβολίζει τη νηπιακή μας ηλικία και να μετάσχουμε αποκαλυπτικά στη βίωση των ενεργειών του Άκτιστου Φωτός και δια της χάριτος να ενηλικιωθούμε εν Πνεύματι, που συνιστά και την αληθή μας φύση.

Πού στηρίζεται η Οργανικότητα

Για να πραγματώσουμε το σημαντικό αυτό έργο ενοποίησης και νοηματοδότησης της ζωής του ανθρώπου, σε επίπεδο ατομικότητας και συλλογικότητας, με την αγαπητική ενοποίηση και διασύνδεση ανθρώπων, κόσμου και Δημιουργού, στηριζόμαστε σε δύο ισχυρότατους πυλώνες, που έχουν αποδείξει, στη διάρκεια χιλιετιών, την στιβαρότητα, ανθεκτικότητα, αλήθεια και θεία προέλευσή τους, αυτούς της Ελληνικής Φιλοσοφίας και Πνευματικότητας και της Ορθόδοξης Χριστιανικής Θεολογίας και Ησυχαστικής πρακτικής, δηλαδή της Ελληνορθόδοξης πνευματικής παράδοσης.
Οι πυλώνες αυτοί, ενεργοποιούμενοι με συνείδηση και αγαθή προαίρεση για το καλό του Σύμπαντος Κόσμου, ενοποιούν τις ενέργειες του χωροχρόνου και βοηθούν στην πραγματοποίηση κβαντικών αλμάτων σε υλικό, ψυχικό και πνευματικό επίπεδο, επιτυγχάνοντας τη διασύνδεση τεράστιου πλήθους αγαθών ανθρώπων, με τις φυσικές και θείες δυνάμεις, προς την κατεύθυνση του ΕΥ ΖΕΙΝ!

4η Συνάντηση Ολικής Ενεργοποίησης (Σ.ΟΛ.Ε.) / Από το Ο-μικρον στο Ω-μέγα – Η μεγάλη πορεία του ανθρώπου για την «εν ύλει και εν πνεύματι» ΕΠΙΒIΩΣΗ>>!

Διαπιστώνοντας τη δίψα των ανθρώπων για την Αλήθεια και μια Ζωή με ουσιαστικό νόημα και ευδαιμονία, καθώς και την ανάγκη κάθε ανθρώπου να περνά σύντομα από το πεδίο της θεωρίας στο πεδίο της δράσης, με συνέπεια όμως στη θεωρία, διοργανώνουμε σειρά βιωματικών συναντήσεων στη φύση, όπου και διενεργούνται εκπαιδευτικές ομαδικές ασκήσεις – δράσεις ολικής ενδυνάμωσης καθενός από εμάς, ατομικά και εντός της ομάδας, για την ικανοποίηση της ανάγκης συνεχούς βελτίωσης και ανόδου σε διαδοχικά επίπεδα πνευματικότητας και Ουσιαστικής Επιβίωσης εντός της ύλης, αλλά και εντός του Πνεύματος.
Οι δράσεις αυτές αποσκοπούν στην υποβοήθηση συνειδητοποίησης της φύσης μας, ως υλικού και ψυχοπνευματικού όντος, της εναρμόνισης των φορέων των επιμέρους «σωμάτων» μας, της κάθαρσης αυτών από στρεβλώσεις, επικαθήσεις και παραμορφώσεις ως αποτέλεσμα είτε δικών μας αδυναμιών είτε της κυριαρχικής επίδρασης του περιβάλλοντός μας και της σταδιακής πορείας μας προς την αυτογνωσία και την καλλιέργεια των ικανοτήτων και προϋποθέσεων για την αποτελεσματική επιδίωξη των αγαθών μας σκοπών, προς την επίτευξη ατομικής και συνάμα συλλογικής ευημερίας.
Οι συναντήσεις γίνονται σε χώρους ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς και ισορροπημένης ενέργειας, στη φύση και σε συνθήκες ελεύθερης κατασκήνωσης, και διαρκούν από ώρες ως λίγες ημέρες.
Αντικειμενικός σκοπός των συναντήσεών μας είναι να αποσυρθούμε για ένα μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα από τις περισπάσεις και μέριμνες της καθημερινότητας, ώστε να αφιερώσουμε τον αναγκαίο χρόνο στο να συνειδητοποιήσουμε και δώσουμε απαντήσεις σε αρχαία ερωτήματα: <<Είμαστε; Ποιοί είμαστε; Γιατί είμαστε; Πώς γινόμαστε ΕΓΩ και ΕΜΕΙΣ; Γιατί οι ιδιότητες κι η δύναμη της ομάδας υπερβαίνουν το άθροισμα των ιδιοτήτων και δύναμης των μερών της; >>.
Ξεκινώντας την πορεία των αποριών, κάνουμε το πρώτο βήμα στη φιλοσοφία, στην αναζήτηση δηλαδή της Αλήθειας και του Θαυμασμού, που αναγκαία επακολουθεί.
Στην πορεία αυτή , για να βρούμε τις απαντήσεις και να επιτύχουμε τους σκοπούς της ζωής μας, αναπτύσσουμε ικανότητες, οι οποίες πρέπει να είναι οι κατάλληλες για να μας βοηθήσουν στην επίτευξη των στόχων μας.
Στις συναντήσεις μας αυτές και για να επιτύχουμε την ολική Πνευματική, Ψυχική και Βιολογική μας Ενδυνάμωση, που σημαίνει εναρμόνιση του όλου Εαυτού μας στη Φυσική του Κατάσταση, επιδιώκουμε και ασκούμαστε όλοι μαζί στα ακόλουθα:
Στη διαβίωσή μας σε φυσική κατάσταση, στην απόκτηση γνώσεων και εμπειριών μέσα στη φύση, στα δάση, στο βουνό και στη θάλασσα, μέσα από τις οποίες κατακτούμε το πρώτο επίπεδο ανάγκης, την ικανότητά μας προς φυσική επιβίωση, στην αρμονική επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ μας, στην γνώση και επικοινωνία με τη φύση, τα ζώα, τα φυτά και τον κόσμο.
Επόμενη ευεργεσία του προγράμματος αποτελεί ο καθαρισμός, η στοχευμένη και συμπυκνωμένη άσκηση του σώματος κι η εφαρμογή ορθής αναπνοής. Αυτά επιτυγχάνονται με την αλλαγή για το διάστημα της συνάντησής μας των διατροφικών μας συνηθειών και η εφαρμογή ενός ισορροπημένου προγράμματος διατροφής, στηριγμένου στην κλασσική μεσογειακή διατροφή, κυρίως όσπρια, λαχανικά και φρούτα, με αποφυγή τροφών ζωικής προέλευσης, τη χρήση καθαρού νερού από πηγή, την εφαρμογή προγράμματος καθημερινών ασκήσεων συνολικής εκγύμνασης, που μπορούν όλοι εύκολα να εφαρμόσουν και πεζοποριών στη φύση, καθώς επίσης και ασκήσεων ορθής αναπνοής.
Σημαντική επίσης ευεργεσία του προγράμματος αποτελούν οι καθημερινές συζητήσεις, που λαμβάνουν χώρα επί πνευματικών ζητημάτων, που συνοδεύονται από ασκήσεις, διαλογισμό και προσευχή, για εμπέδωση, οικειοποίηση και μεταβολή της γνώσης σε βίωμα, μέσα από τα οποία θα μάθουμε να είμαστε παρόντες στο χώρο και το χρόνο και να αναπέμπουμε διαρκώς ευχαριστίες για το δώρο της Ζωής, το οποίο ξεχνούμε στη δίνη της καθημερινότητας.

Η 4η συνάντησή μας θα λάβει χώρα εντός Αττικής, σε τόπο, που θα ανακοινωθεί μόνον σε όσους εκδηλώσουν ενδιαφέρον και επιλεγούν για να συμμετέχουν, δεδομένου ότι σε αυτήν θα υπάρξουν σημαντικές αποκαλύψεις για την Ίδρυση του Πρώτου Κύκλου Οργανικότητας, επιφορτισμένου με το ιδιαίτερο έργο, που θα επακολουθήσει.
Η συνάντηση θα λάβει χώρα την, Παρασκευή, 24/2/2023, στις 17.00′. 

Όσοι δεν μπορούν αυτήν την ώρα, θα συνεννοηθούμε να έρθουν αργότερα.

Επίσης την Κυριακή το πρωί να πραγματοποιηθεί στον χώρο του καταυλισμού μας και η κοπή της πίτας μας για το 2023, στην οποία μπορούν να παρευρίσκονται ακόμη και φίλοι μας, που δεν συμμετείχαν τις προηγούμενες ημέρες, αρκεί να μας ενημερώσετε για να σας υποδείξουμε τον τόπο προσέλευσης.

Συνθήκες και όροι συμμετοχής:
1. Η 4η Σ.ΟΛ.Ε. διενεργείται αποκλειστικά στη φύση, επαναφέροντας τον άνθρωπο στο φυσικό του περιβάλλον, μέσω του οποίου αντλεί ενέργεια, τροφή και πρότυπα ανέλιξης. Όσοι θέλουν να συμμετάσχουν οφείλουν να λάβουν σοβαρά υπ’ όψη τις συνθήκες του χειμώνα και να προετοιμαστούν κατάλληλα, ώστε να μην προκληθεί κατάρρευση της ομάδας, δια μίας απευχόμενης αποχώρησης ή ακόμη χειρότερα αποβολής μέλους της αρχικά συγκροτουμένης ομάδας. Το γεγονός αυτό προαπαιτεί τη διάθεση καθενός να διαχειριστεί θετικά κάθε εσωτερική του αδυναμία, να αντιμετωπίσει αρμονικά κάθε πρόκληση και να ελέγξει αρνητικές παρορμήσεις, αντιπαρατάσσοντας το θετικό του οπλοστάσιο, που θα έχουμε ευκαιρία να αρχίσουμε να το μαθαίνουμε, καλλιεργώντας τις ικανότητες χρήσης του ως γνήσιοι πνευματικοί πολεμιστές.
2. Η επίτευξη της Οργανικότητας δεν αποτελεί απλή θεωρία, αλλά αποδεικνύει την αξία της, δια της έμπρακτης εφαρμογής της, γεγονός που απαιτεί την εφαρμογή διαφόρων ικανοτήτων, σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων, επικοινωνίας και αντιμετώπισης κρίσεων. που πάντα δοκιμάζουν τα όριά μας και το βαθμό συνειδητότητάς μας. Η συνάντηση αυτή τυγχάνει ακριβώς μία ευκαιρία εμβάθυνσης και βίωσης των αγαθών αποτελεσμάτων της Οργανικότητας, όταν αυτή εφαρμόζεται με συνείδηση, καθώς μία ομάδα «τυχαίων» και πιθανώς αγνώστων μεταξύ τους ανθρώπων θα κληθεί να καταστεί για λίγες ημέρες ένας ενιαίος οργανισμός, που θα αποτελείται από όλους μας ως κύτταρά του και θα προάγει την ευτυχία καθενός και όλων μαζί.
3. Οι συμμετέχοντες οφείλουν να έχουν επίγνωση ότι η συνάντηση σε συνθήκες ελεύθερης κατασκήνωσης στη φύση δεν εγγυάται ιδανικές συνθήκες «άνεσης και ασφάλειας», ως τις έχουμε συνηθίσει στην αστική μας διαβίωση στις πόλεις, ιδιαίτερα το χειμώνα. Άλλωστε μία σκοπιμότηττα της συνάντησής μας και αναγκαίο αντικείμενο εκπαίδευσής μας στα πλαίσια του ολικού μας επαναπρογραμματισμού και ενδυνάμωσης είναι να απωλέσουμε τα όσα συνιστούν και προσδιορίζουν το «χώρο ασφάλειας και άνεσης» του καθενός μας και να μάθουμε να λειτουργούμε αποτελεσματικά σε κάθε συνθήκη, χωρίς να χάνουμε την αίσθηση πληρότητας, χαράς και ευτυχίας, που χαρακτηρίζει τους πνευματικούς και συνειδητούς ανθρώπους, που έχουν κατακτήσει την αυτογνωσία.
4. Η συμμετοχή όσων το επιθυμούν είναι ελεύθερη, ως ελεύθερη είναι τόσο η συμμετοχή στο όλο πρόγραμμα και τις δράσεις του, όσο και η ίδια η αποχώρηση όποιου επιθυμεί πριν τη λήξη του προγράμματος. Ωστόσο για λόγους αναγκαίου σεβασμού, τόσο της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, που αποτελεί το διοργανωτή, των ανθρώπων, που εργάστηκαν για την υλοποίησή του, όσο και των υπολοίπων συμμετεχόντων, ιδίως όμως του ιδίου του εαυτού καθενός μας, συστήνεται να εξαντλούνται τα περιθώρια καλής πίστης και διάθεσης ενεργητικής συμμετοχής όλων στα δρώμενα, σύμφωνα με το πρόγραμμα και μέχρι τη λήξη του. Όσοι έχουν ιδιαίτερους λόγους, που δεν θέλουν να συμμετάσχουν σε κάποια δράση, μπορούν ελεύθερα να το συζητούν με τους υπεύθυνους οργάνωσης, που είναι βέβαιο ότι θα αναζητήσουν διακριτικά τη βέλτιστη δυνατή λύση. Το ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ διατηρεί το δικαίωμα να μην αποδεχθεί άτομα, που δεν γνωρίζει, δεν έχουν συστάσεις από μέλη του και δεν συμβαδίζουν με το γενικότερο πνεύμα του.
5. Η διατροφή θα λαμβάνει χώρα στον τόπο κατασκήνωσης (πρόγευμα και δείπνο). Καθένας θα πρέπει να φέρει μαζί του τα αναγκαία τρόφιμα για το πρόγευμα και το δείπνο του, επιλέγοντας ή δυνατόν είδη μη ζωικής προέλευσης. Ενδεικτικά προτείνονται ικανές ποσότητες από:
Μπάρες δημητριακών και δημητριακά (βρώμη κλπ).
Σοκολάτες υγείας, μέλι, μαρμελάδα, παξιμάδια.
Ξηροί καρποί και σταφίδες .
Εποχικά Φρούτα (μπανάνες κλπ).
Γάλα αμυγδάλου, φουντουκιού, σόγιας.
Νερό σε μπουκάλια.
6. Δεν επιτρέπονται τα ακόλουθα κατά τη διάρκεια του προγράμματος, ως ασύμβατες περισπάσεις προς τη φύση και τους σκοπούς του και κάποια ως αντίθετα και προς νομικές διατάξεις:
Χρήση κινητών τηλεφώνων (εκτός ανάγκης), τηλεοράσεων, ραδιοφώνων και ηλεκτρονικών υπολογιστών ή συσκευών άλλης φύσεως.
Χρήση αλκοόλ, πάσης φύσεως ναρκωτικών και διεγερτικών ουσιών.
Σωματική επαφή σεξουαλικού περιεχομένου.
Διαπληκτισμοί, λογομαχίες, ύβρεις και πάσης φύσεως αρνητισμοί.
Θόρυβοι και πάσης φύσεως διασπάσεις της προσοχής και ηρεμίας της ομάδας.
Ανήλικα παιδιά χωρίς παρουσία ενηλίκου γονέως κι άτομα πάσχοντα από ασθένειες, που αντενδείκνυνται για συμμετοχή στο πρόγραμμα.

ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ ΑΤΟΜΙΚΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ:
Η παραμονή στη φύση, την εποχή αυτή του χρόνου και στο συγκεκριμένο υψόμετρο, προϋποθέτει μία ελάχιστη προετοιμασία, ώστε να μην καταστεί η εμπειρία, στενάχωρη δοκιμασία. Επιβάλλεται κάθε συμμέτοχος να έχει μαζί του:
Ζεστά ρούχα, ορειβατικά μποτάκια ή άρβυλα, αδιάβροχα για όλο το σώμα , μπουφάν, σκούφο και γάντια.
Ατομική σκηνή με προστασία βροχής.
Υπνόσακκο, με υπόστρωμα αδιάβροχο, χρήσιμο και για τις εξωτερικές μας ασκήσεις και είδη υγιεινής.
Φακό με μπαταρίες ικανές για δύο ημέρες χρήσης.
Σακκίδιο για τη μεταφορά πραγμάτων αναγκαίων στις πεζοπορίες μας.
Ατομικό φαρμακείο και ενδεχομένως τα αναγκαία για τη χρήση καθενός φάρμακα. Όσοι τελούν υπό φαρμακευτική αγωγή, καλό είναι να ενημερώσουν τους υπεύθυνους του προγράμματος κατά τη δήλωση συμμετοχής τους.
Είδη φαγητού (μεταλλικό ή ξύλινο πιάτο, κουτάλι, μαχαίρι κλπ).
Κράνος κεφαλής και όσοι διαθέτουν και είδη αναρρίχησης/καταρρίχησης (μποντριέ, οκτάρι κλπ).
Σημειωματάριο και στυλό.

Η Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ οργανώνει την 4η ΣΟΛΕ χωρίς να έχει απαιτήσεις ανταπόδοσης οιασδήποτε μορφής εκ μέρους των συμμετεχόντων. Η συμμετοχή, με καλή διάθεση κι ιδίως η ωφέλεια, που μπορεί καθένας που συμμετέχει, να βρει, από αυτήν τη συμμετοχή του, αποτελεί τη μεγαλύτερη ανταμοιβή μας.
Είναι βεβαίως ευπρόσδεκτο κάθε αίτημα ενδιαφερομένου, που με σοβαρότητα και μετά από αξιολόγηση του έργου μας, το εκτιμά και θέλει να αποτελεί ενεργό μέρος του, να εισέλθει στην κίνησή μας ως μέλος, καθώς και κάθε οικειοθελής, ελεύθερη και καλοπροαίρετη οικονομική ή άλλης φύσεως συνεισφορά, προς την Κίνησή μας, που θα βελτιώνει τις συνθήκες κάθε επόμενης ΣΟΛΕ, αλλά και των υπολοίπων δράσεών μας.
Όσοι επιθυμείτε να συμμετάσχετε, μπορείτε να στείλετε μήνυμα στο τηλέφωνο του Προέδρου της Κίνησης Κυριάκου Κόκκινου +30 6973022722 ή και ηλεκτρονικό μήνυμα στο cosmopolis.organicity@gmail.com, αναγράφοντας πλήρη στοιχεία συμμετεχόντων, κινητό τηλέφωνο, e-mail εκάστου κι ημερομηνία γέννησης, προκειμένου να υπάρξει σχετικός συντονισμός και να σας σταλεί η αίτηση συμμετοχής και οδηγίες για το σημείο συνάντησής μας.

Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Coach, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ 

Όσα μέλη και φίλοι της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ επιθυμούν, θα παρευρεθούμε στον πανηγυρικό εσπερινό της εορτής του Αγ. Ισιδώρου Πηλουσιώτη στο πνευματικό μας κέντρο, στο ομώνυμο εκκλησάκι των Αγ. Ισιδώρων Λυκαβηττού την Παρασκευή, 3/2/2023 στις 17.30 .

Ο Όσιος Ισίδωρος γεννήθηκε στην Αίγυπτο περί το 360 μ.Χ.. Σε νεαρή ηλικία έλαβε πλούσια θεολογική και φιλοσοφική γνώση. Στην αρχή εργάσθηκε ως διδάσκαλος και κατηχητής της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας.

Επιζητώντας όμως την ησυχία, για να μπορεί να ασχοληθεί με τη μελέτη των Αγίων Γραφών και για να αυξήσει περισσότερο τον αγώνα για απόκτηση των αρετών, αποσύρθηκε σε μοναστήρι στο όρος Πηλούσιο. Το Πηλούσιο βρίσκεται στην Αίγυπτο, στο βορειοανατολικό άκρο του δέλτα του Νείλου, κοντά στο σημερινό Πόρτ Σάιντ.

Αργότερα, χειροτονήθηκε ιερέας και στη συνέχεια εξελέγη ηγούμενος στην ίδια Μονή. Λόγω της τεράστιας θεολογικής του κατάρτισης, αλλά και της βαθιάς ασκητικής του καλλιέργειας, απέκτησε μεγάλο κύρος και φήμη, ώστε να θεωρείται μοναδικός στην ερμηνεία περίπλοκων ή δυσνόητων χωρίων της Αγίας Γραφής.

Με το λόγο του ο Άγιος Ισίδωρος φώτιζε και παρηγορούσε τους πιστούς, οδηγούσε τους αναβλητικούς ανθρώπους στο σωστό δρόμο, στήριζε τους αγωνιστές του καλού και του τίμιου, σωφρόνιζε τους απειθείς και αμελείς στα πνευματικά πράγματα.

Ακόμη, παρενέβαινε και συμβούλευε τους βασιλείς και τους ηγέτες του λαού και τους ήλεγχε ανάλογα, με σκοπό να ενδιαφέρονται πραγματικά για το κοινό καλό, χωρίς ιδιοτέλειες και προσωποληψίες.

Ο Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης συνέγραψε αρκετές Πραγματείες, καθώς και πλήθος Επιστολών, με τις οποίες νουθετούσε, συμβούλευε, παρηγορούσε και συγχρόνως εξηγούσε το «απόθετο κάλλος» των Ιερών Γραφών, κατά τον Άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο.

Είχε πάντοτε ετοιμότητα να δίνει τις καλύτερες ερμηνείες και να εκφράζει με σαφήνεια και σταθερότητα την Ορθόδοξη διδασκαλία, όταν οι πιστοί τον ρωτούσαν για χωρία της Αγίας Γραφής.

Εκοιμήθη ειρηνικά το 440 μ.Χ., παραμένοντας στη συνείδηση των πιστών της Εκκλησίας ως ένας σπουδαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας του 5ου αιώνα και ένας αυθεντικός διαχρονικός εκφραστής του γνήσιου Ορθόδοξου φρονήματος, διατηρώντας με ακρίβεια το «λάθρα βιώσας» στον Ορθόδοξο μοναχισμό.

Ο Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης βίωσε το ανέσπερο φως που χαρίζει ο Χριστός, ο Ήλιος της Δικαιοσύνης στους εκλεκτούς του φίλους, τους Αγίους της Εκκλησίας.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΩΝ ΙΣΙΔΩΡΩΝ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ

Αποσπάσματα από το βιβλίο
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΣΙΔΩΡΟΙ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ εκδ. 1952 Λυκαβηττός:

Στα ΒΑ του αρχαίου Άστεος και συγκεκριμένα στο μέσο της πεδιάδας της Νέας Πόλεως των Αθηνών ορθώνει αγέρωχα το ανάστημά του ο γηραιός Λυκαβηττός. Γερασμένος από τα χρόνια φαίνεται γερμένος και καθισμένος στα πόδια του σαν ένα μεγάλο πέτρινο λιοντάρι. Οι αρχαίοι γεωγράφοι και οι παλαιοί περιηγητές τον ονομάζουν όρος, και μάλιστα χαμηλό, διότι έχει μικρό ανάστημα και ακόμα μικρότερη περιφέρεια. Το ύψος του μόλις φθάνει τα 277,50 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, και η περιφέρειά του τα 5 χιλιόμετρα.

Ο Λυκαβηττός ήταν κατάφυτος κατά την αρχαία εποχή, όχι όσο σε δάσος, όσο σε βότανα και θυμάρια. Στις πλαγιές του είχαν φυτευθεί ελιές και άμπελοι. Ασφόδελοι, φιδόχορτα, λουμινιές, αγριοφασκομηλιές, θυμάρια, ανεμώνες, παπαρούνες και αγριόχορτα κάλυπταν όλη την πετρώδη επιφάνεια, όπως και σήμερα. Γι’ αυτό ο αρχαίος λεξικογράφος Ησύχιος ονομάζει το Λυκαβηττό «όρος εκβότανον» και πλήρες θάμνων. Το όνομα δε εδόθει διότι ήταν γεμάτο λύκους [παρά το λύκοις πληθύειν], όχι βέβαια λύκους θηρία, αλλά λύκους άνθη και βότανα, όπως εξηγεί ο Αθηναίος ιστοριογράφος Φαλίνος «λύκοι τα άνθη της ίριδος».

Οι Άγιοι Ισίδωροι: Το εκκλησάκι, είναι κτισμένο ή μάλλον σκαλωμένο στην πιο μεγάλη σπηλιά του Λυκαβηττού. Οι παλαιοί Αθηναίοι το έλεγαν «ο Άγιος Σιδερέας», κατά το Αθηναϊκόν ιδίωμα. Ο χριστιανολόγος Γεώργιος Λαμπάκης γράφει: «Προς συμπλήρωσιν της χριστιανικής ιστορίας του όλου Λυκαβηττού αναφέρομεν ότι εις την ΒΔ πλευράν αυτού, υπό ικανώς ευρύ σπήλαιον, εύρηται χριστιανικός ναός, του Αγίου Ισιδώρου. Ολίγον δε τούτου κατωτέρω, υπό αποτόμους πέτρας, εύρηται ρωγμή, ήτις εκ των περισωθέντων εν αυτή ασβεστοχρισμάτων πιθανώς εχρησίμευσεν επί Τουρκοκρατίας ως καταφύγιον ασκητού τινός».

Το ναΐσκον επισκέφθει και ο Αναστάσιος Ορλάνδος, καθηγητής του Πολυτεχνείου και Ακαδημαϊκός, περίφημος δε της Χριστιανικής Αρχιτεκτονικής ερευνητής, το έτος 1932 και έγραψε περί αυτού: «Εύρηται κατά την ΝΔ κλιτύν (πλευρά) του Λυκαβηττού, προσκολλημένος επί το ορθώς αποκεκομμένου βράχου. Είναι μονόκλιτος βασιλική, ξυλόστεγος, διαστάσεων 5,20 μέτρων επί 12,08 μέτρων. Καείσα το 1930 ανεκαινίσθη το 1931 σχεδόν εκ βάθρων » (ευρετήριον των Μνημείων της Ελλάδος, Αθήναι 1933, τεύχος Γ’, σελ 131.) Ιστορία του Ιερού Ναού των Αγίων Ισιδώρων: Πότε ακριβώς κτίστηκε ο ναός των Αγίων Ισιδώρων, δεν μας είναι γνωστό. Παλαιά παράδοσις αναφέρει ότι την αφορμή της ιδρύσεως έδωσε η ανεύρεσις στην σπηλιά λευκών εκ του χρόνου οστών ασκητού φέροντος εις το στήθος του την εικόνα των Αγίων Ισιδώρων. Άλλη ότι το μέρος αυτό χρησίμευε ως τόπος μελέτης των δύο εν Αθήναις φίλων και συμφοιτητών κατά τον 4ο αιώνα Βασιλείου του Μεγάλου και Γρηγορίου του Θεολόγου.

Η εγκυκλοπαίδεια Μακρή αναβιβάζει την ίδρυση του ναού στον ΙΣΤ’ αιώνα, ενώ ο Αθηναίος ιατρός και ιστοριοδίφης Τάσος Νερούτσος στο έργο του Χριστιανικαί Αθήναι γράφει τα εξής περί της θέσεως του ναού «Περί τους δυσμικούς, λέγει πρόποδας του Λυκαβηττού, έξωθεν των πάλαι Ηρίων Πυλών (Ηρία ονομάζονταν οι τάφοι και τα κενοτάφια) όπου έκειντο αι κοιναί ταφαί των εθνικών, υπήρχεν ευκτήριον επ’ ονόματι της Αγίας Σιών, περί τον οποίον κατιτέθεντο οι νεκροί των πρώτων χριστιανών μέχρι του φθίνοντος Δ’ αιώνος » και αναφέρει τα ονόματα πολλών εξ αυτών ανάμεσα τους και τον επίσκοπο Κλημάτιο.

Ο ναός γνώρισε άνθηση μετά το 1834 όταν η Αθήνα έγινε η πρωτεύουσα του νεοϊδρυθέντος Ελληνικού Βασιλείου, και αυτό γιατί δεν υπήρχαν πολλοί ναοί τότε στην Αθήνα, οι μεγάλες ενορίες της Ζωοδόχου Πηγής στην οδό Ακαδημίας, Αγίου Διονυσίου οδού Σκουφά και Αγίου Νικολάου Πευκακίων ακόμα δεν είχαν δημιουργηθεί και έτσι οι Αθηναίοι έρχονταν για εκκλησιασμό στον ναΐσκο των Αγίων Ισιδώρων. ‘

Όμως ο ναός συνδέθηκε και με την νεώτερη πολιτική ιστορία, όταν την Κυριακή 7 Ιουνίου του 1859, η νεολαία των Αθηνών, η καλούμενη χρυσή, αποτελούμενη από φοιτητές του Πανεπιστημίου και μαθητές Γυμνασίων, παρά την απαγόρευση της Κυβερνήσεως και της Αστυνομίας, ετέλεσε στους Αγίους Ισιδώρους δέηση υπέρ ευοδώσεως του αγώνος των Γαλλο- Σαρδηνίων εις τον αγώνα τους εναντίον της Αυστριακής εισβολής στην Ιταλία και τούτο γιατί η τότε κυβέρνηση υπό το ναύαρχο Μιαούλη είχε αποφασίσει ουδετερότητα δια να μην ψυχρανθούν οι σχέσεις με τον βασιλέα Όθωνα. Κατά το έτος 1929 ο ναός κάηκε εξ αμελείας του νεοκώρου, ανηγέρθει όμως ευθύς αμέσως ευρυχωρότερος με την συνδρομή των περιοίκων και δαπάναις του μηχανικού Κ. Κωττάκη.

Από το 1937 άρχισε η ακμή του ναού με την συνδρομή των κατοίκων, ενώ κατασκευάστηκαν το τέμπλο, το αναλόγιο, το δεσποτικό και οι λοιπή διακόσμηση του ναού, ενώ καθιερώθηκε και η λιτάνευση της ιεράς εικόνος των Αγίων Ισιδώρων κατά τις επετείους της εορτής των. Κατά τα έτη της Γερμανο-Ιταλικής κατοχής ο ναός έκλεισε ενώ οι Ιταλοί βρήκαν την ευκαιρία να συλήσουν το ναό κλέβοντας όλα τα ιερά σκεύη, ήτοι ευαγγέλια, θυμιατά, εικόνες, δισκοπότηρα, πολυελαίους κ.λ.π., ενώ προσπάθησαν να λεηλατήσουν και την εικόνα των Αγίων Ισιδώρων καταστρέφοντας το ασημένιο πουκάμισο αυτής. Μετά την απελευθέρωση άρχισε κανονικά η λειτουργία του Ιερού Ναού.

Σύγχρονη ιστορία του Ιερού Ναού Τα τελευταία χρόνια ο ιερός ναός των Αγίων Ισιδώρων έχει γνωρίσει μεγάλη ακμή και λειτουργεί με τρόπο ανάλογο των ενοριών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Με τον ερχομό του εφημερίου μας πατρός Δημητρίου Λουπασάκη τον Μάρτιο του 2001, ξεκίνησε μία όμορφη προσπάθεια ανασυγκροτήσεως με την πολύτιμη συμμετοχή και συνεργασία πολλών νέων ανθρώπων αλλά και των παλαιότερων. Οι πρώτες ενέργειες επικεντρώθηκαν στις επισκευές και τη συντήρηση του ιερού ναού που είχε υποστεί πολλές σημαντικές φθορές από τον χρόνο και την υγρασία. Αυτές οι εργασίες επαναλαμβάνονται περιοδικά κάθε 3-4 χρόνια επειδή ο ναός είναι ενωμένος με το βράχο με αποτέλεσμα το νερό της βροχής να προκαλεί προβλήματα στην στεγανότητά του.

Οι ιερές εικόνες, τα ιερά σκεύη και όλος ο ξυλόγλυπτος εξοπλισμός του, ήταν σε κακή κατάσταση, οπότε σταδιακά ξεκίνησε η συντήρησή τους ή η αντικατάστασή αυτών που είχαν καταστραφεί. Παράλληλα ο εξωτερικός περιβάλλοντας χώρος θυμίζοντας εγκατάλειψη, χρειάστηκε μεγάλες και επίπονες προσπάθειες, ειδικά τον πρώτο χρόνο από ελάχιστα άτομα, συνεργάτες του πατρός Δημητρίου, ώστε να καθαρισθεί και να ευπρεπιστεί. Απομακρύνθηκαν με την βοήθεια φορτηγών του Δήμου Αθηναίων, πολλά σκουπίδια, μπάζα, θάμνοι, ξερά χόρτα τα οποία είχαν μεταβάλει σε κρανίου τόπου την όμορφη αυτή γωνιά του Λυκαβηττού.

Φυτεύτηκαν πολλά νέα δένδρα, θάμνοι, καλλωπιστικά φυτά, ώστε να θυμίζει ένα νέο κήπο της Εδέμ. Έγιναν πολλά έργα συντήρησης στους παλαιούς μαντρότοιχους οι οποίοι είχαν φθαρεί, ενώ μετά από πολυετείς προσπάθειες ο ναός απέκτησε δική του αποκλειστική υδροδότηση, αφού για πολλά χρόνια “έπασχε” από έλλειψη νερού, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Όμως και στην πνευματική ζωή υπήρξε μεγάλη αναβάθμιση αφού πλέον δεν γίνονται Θ. Λειτουργίες μόνο τις Κυριακές, αλλά και όλες τις μεγάλες εορτές και πολλές ιερές αγρυπνίες, όπως άλλες πνευματικές εκδηλώσεις και συνάξεις.

Από το πρώτο χρόνο της διακονίας του π. Δημητρίου ξεκίνησε και η έκδοση ενός υποτυπώδους περιοδικού, το οποίο στη συνέχεια εξελίχθηκε στην σημερινή του δομή και μορφή και στο οποίο αρθρογραφούν εξαιρετικοί επιστήμονες πολλών ειδικοτήτων προσδίδοντας έτσι στο περιοδικό κύρος και ακτινοβολία πνευματική.

Τέλος μετά από τις παρακλήσεις πολλών προσκυνητών των Αγίων Ισιδώρων από όλα τα μέρη της Ελλάδος, αλλά και το εξωτερικό, δημιουργήθηκε ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, με την δυνατότητα, σε πρώτη φάση, ανάγνωσης του προγράμματος ακολουθιών του ιερού ναού και του περιοδικού σε ηλεκτρονική μορφή όπως και της ζωντανής αναμετάδοσης όλων των ιερών ακολουθιών ραδιοφωνικά. Όλα τα παραπάνω δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν χωρίς την ευλογία και τη χάρη του Θεού και των Αγίων Ισιδώρων, αλλά και την πολύτιμη και συγκινητική βοήθεια και συνδρομή όλων των φίλων και των προσκυνητών του ιερού ναού οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια είναι παρόντες και συμμέτοχοι σε όλες τις προσπάθειες και τους αγώνες που γίνονται ώστε οι Άγιοι Ισίδωροι να αναδειχθούν σε μια πνευματική όαση, στη αετοφωλιά του Λυκαβηττού μέσα στην σημερινή άνυδρη έρημο της πόλης των Αθηνών.
Επιμέλεια
π. Δημήτριος Καββαθάς
π. Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης

Ο απολογισμός των δράσεων των μελών και φίλων της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, μέσα στη δύσκολη λόγω κοροναϊού τριετία, 2020-2021-2021, όπως παρουσιάστηκε στη γενική μας Συνέλευση την Κυριακή, 22/1/2023.

Ευχαριστώ όλους για την ενεργό συμμετοχή, συνεισφορά στις ανάγκες, που είναι ποικίλες και πολλές και στη θετική συνεργασία, που απέφερε ένα σημαντικό έργο, υλοποιώντας το όραμα της οργανικότητας εντός του Κόσμου.

Το νέο μας Διοικητικό Συμβούλιο, που εκλέχθηκε για την επόμενη τριετία αποτελείται από τον Κυριάκο Κόκκινο ως Πρόεδρο, το Δημήτρη Χριστοδουλόπουλο ως Αντιπρόεδρο, τη Λία Καζαντζή ως Γενική Γραμματέα, το Σπύρο Κούλη ως Ειδικό Γραμματέα και τη Δέσποινα – Ίριδα Κοκκίνου ως Ταμία του σωματείου.

Κάθε επιτυχία στο συνεχιζόμενο έργο, που μεταβάλει δυναμικά τον Κόσμο, προς μία κατεύθυνση βίωσης του Καλού κ’ Αγαθού!

Ευελπιστούμε στη διεύρυνση του κύκλου των ενεργών φίλων, μελών, πολιτών και εθελοντών, μέσω της σύνδρασης των οποίων μπορούμε πράγματι να ανεβάσουμε τον Κόσμο μας Ψηλά!

Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Πρόεδρος Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ

Καλούνται τα μέλη του σωματείου «Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ» , σε Γενική Συνέλευση, την Κυριακή, 22 Ιανουαρίου 2023 και ώρα 11.00, στα γραφεία μας επί της οδού Κάνιγγος 33, Αθήνα, 7ος όροφος.
Τα θέματα ημερήσιας διάταξης είναι:
1. Απολογισμός διοίκησης.
2. Έκθεση Ελεγκτικής Επιτροπής.
3. Έγκριση πεπραγμένων.
4. Έγκριση νεοεισερχομένων μελών.
5. Εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου και Ελεγκτικής Επιτροπής.
6. Διάλογος για το μέλλον της Οργανικότητας.
7. Προγραμματισμός δράσεων για το 2023.
Παρακαλούνται τα μέλη μας να προσέλθουν έγκαιρα, τακτοποιώντας την ετήσια συνδρομή, που μειώθηκε για κοινωνικούς λόγους στα 20 ευρώ.
Σας γνωρίζουμε ότι εφέτος η κοπή της πίτας μας θα λάβει χώρα αρχές Φεβρουαρίου, στην Πάρνηθα, στον τόπο που θα λάβει χώρα η ετήσια χειμερινή μας εκπαίδευση – διαβίωση Ολικού Πνευματικού Επαναπρογραμματισμού. Θα βγει νεότερη ανακοίνωση.

Με εκτίμηση
Το Διοικητικό Συμβούλιο

Με μία πολύ ιδιαίτερη εκδήλωση τιμής και μνήμης οι Κορίνθιοι γιόρτασαν, με διπλό συμβολισμό, την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940, τιμώντας ταυτόχρονα τον τελευταίο Ιερολοχίτη στρατηγό Κωνσταντίνο Κόρκα.

Την εκδήλωση εμπνεύστηκε και οργάνωσε ο Ευάγγελος Κόκκινος, αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων ε.α., δημοσιογράφος και ιδρυτής της διανύουσας ήδη 42 έτη συνεχούς παρουσίας εφημερίδας <<Η Φωνή της Κορινθίας>>, από κοινού με το παράρτημα Κορινθίας της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, τη Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών και τον Πολιτιστικό και Εξωραϊστικό Σύλλογο Βραχατίου «Η Αναγέννηση».

Την Κυριακή, 23 Οκτωβρίου 2022, στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου, πλήθος Κορινθίων και όχι μόνον, αφού περιηγήθηκαν στην πρόσφατη ηρωική ιστορία των αγώνων του Ελληνισμού το 1940, βλέποντας πλήθος σχετικών φωτογραφιών, που για το λόγο αυτό συγκέντρωσε και εκτύπωσε ο Πρόεδρος της Αναγέννησης υποστράτηγος ε.α. Σπύρος Πανταζάτος, είχαν την ευκαιρία να ακούσουν συμπυκνωμένα, αλλά ουσιαστικά, όχι μόνον την ιστορία της εθνικής μας εποποιίας, αλλά και ειδικότερα τα όσα αφορούν την επανεμφάνιση το 1942 του «Ιερού Λόχου», ως αρχετυπικού πολεμικού σχηματισμού αέναης προστασίας του Ελληνισμού και του προβεβλημένου μέλους του στρατηγού Κωνσταντίνου Κόρκα, αλλά και ιδιαίτερα γεγονότα, ως αυτά τα περιέγραψε ο στρατηγός στο βιβλίο του.

Το παρόν έδωσαν οι Υφυπουργοί Ανάπτυξης Χρήστος Δήμας και Χωροταξίας και Αστικού Περιβάλλοντος Νίκος Ταγαράς, ο Δήμαρχος Κορινθίων Βασίλης Νανόπουλος, ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας, η χωρική Αντιπεριφερειάρχης Κορινθίας Αθηνά Κόρκα, ο θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Αναστάσιος Γκιολής, ο Δήμαρχος Βέλου Βόχας Αννίβας Παπακυριάκος, η Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κορίνθου, Πένυ Επιβατικού, εκπρόσωποι των Α.ΓΕΕΘΑ, ΓΕΣ και πολιτιστικών φορέων της ΠΕ Κορινθίας, η πρόεδρος της Μικρασιατικής Στέγης Κορίνθου Βασιλική Ευστρατιάδου, η πρόεδρος του συλλόγου Αλκυονίδες Όλγα Κονομόδη, αλλά και φίλοι όλων των συνδιοργανωτών.

Η εκδήλωση τελέστηκε υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Πελοποννήσου, Περιφερειακής Ενότητας Κορινθίας και του Δήμου Κορινθίων, ενώ τα έξοδά της καλύφθηκαν με ευγενείς χορηγίες της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ ΕΛΛΑΣ- ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ Α.Ε και VODAFON-Αθανάσιος Κόρκας.
Ο στρατηγός δικαιούνταν της τιμής αυτής στη περιοχή της καταγωγής του, αλλά και πανελληνίως, για τα έργα και τις ημέρες του, τις επιλογές του σε καιρούς χαλεπούς και επικίνδυνους, αλλά και εν καιρώ ειρήνης, μέσα στην οποία ουδόλως εφησύχασε, αλλά συνέχισε έως την ηλικία των 101 ετών, να αποτελεί φάρο μετάδοσης των ιδιαίτερων αξιών των Ειδικών Δυνάμεων, της φιλοπατρίας, της γενναιότητας, της ανιδιοτέλειας και της αυτοθυσίας για το κοινωνικό καλό. Το επίγειο έργο του ολοκλήρωσε στις 29 Μαΐου 2022, οπότε και τόσο συμβολικά πέταξε προς τους ουράνιους λειμώνες, αφού για μια ακόμη φορά επιτέλεσε το καθήκον του, καταθέτοντας στεφάνι στο μνημείο πεσόντων Καταδρομέων στο Καβούρι, αφήνοντας ανεξίτηλη παρακαταθήκη συνεπών λόγων και έργων προς όλους μας.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με μία εισαγωγή, προθέρμανση του κοινού και παρουσίαση των διοργανωτών από την κα Εύη Κοκκίνου, Δικηγόρο, MSc, διαπ. Διαμεσολαβήτρια και DPO, η οποία και έδωσε τον εναρκτήριο εορταστικό τόνο εν όψει και του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου.
Ακολούθως ο εμπνευστής της εκδήλωσης και εκ των συνδιοργανωτών κ. Ευάγγελος Κόκκινος έλαβε το λόγο για μία εκ καρδίας συγκινητική παρουσίαση της δικής του βιωματικής περιήγησης στις Ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις ως Καταδρομέας κι Αλεξιπτωτιστής και της επί 60 συναπτά έτη προσωπικής σχέσης του με το στρατηγό, όταν νεαρός ανθυπολοχαγός γνώρισε το θρύλο των Καταδρομών και του Ιερού Λόχου στο Μεγάλο Πεύκο, ως διοικητή της Γ Α.Μ.Κ.. Έκτοτε περιέγραψε την εξέλιξη μίας σχέσης, που υπερέβη τη σχέση μέντορα, συμβούλου και προστάτη, σε μία βαθιά φιλία και αμοιβαία εκτίμηση, που βεβαίως το όριο του επιγείου θανάτου, καθόλου δεν την αλλοίωσε.
Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν αποσπάσματα από ομιλίες του στρατηγού και εικόνες από την ιστορική εμφάνιση, δράση και εξέλιξη του Ιερού Λόχου.
Το συντονισμό των ομιλητών ανέλαβε ο κ. Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, CSAP, Coach και Εκπαιδευτής Ενηλίκων, ο οποίος επίσης παρουσίασε την προσωπική του γνωριμία με το στρατηγό, με την ιδιότητά του ως Αλεξιπτωτιστή και Βατραχανθρώπου (Ο.Υ.Κ.), όταν όπως ανέφερε, με δική του πρόταση ως Αντιπρόεδρος του Δ.Σ., ο στρατηγός προσκλήθηκε το 2016 σε Γ.Σ. του Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων, πρόσκληση που ο στρατηγός με χαρά και προθυμία αποδέχθηκε, παρά τα 95 του τότε χρόνια, που για άλλους θα σήμαιναν παύση κάθε δραστηριότητας, μοιράζοντας απλόχερα τον πλούτο της ζωής του σε ευήκοα ώτα.
Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο Αντιπρόεδρος του Παραρτήματος Κορινθίας της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού Υποστράτηγος ε.α. κ. Ιωάννης Κοκολογιάννης, στη θέση του ασθενούντος προέδρου του Υποστράτηγου ε.α. κ. Αχιλλέα Σαραντινού, αναπτύσσοντας τους «Παράγοντες που καθόρισαν την εποποιία του ’’40». Όπως ανέφερε ο Ελληνισμός τίμησε έμπρακτα κατά τη διάρκεια του 2ου παγκόσμιου πολέμου το ΙΕΡΟ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ενώ απέδειξε ότι διέθετε ενεργά κριτήρια αξιών για τα αναγκαία δύσκολα ΟΧΙ κι αξιοποίησε άριστα το λογικό πυλώνα αναδοχής των ιστορικών προκλήσεων μέσω σκληρής προετοιμασίας, αλλά και μέσω ενεργοποίησης του εξωλογικού πυλώνα της γενναιότητας και αυτοθυσίας, που κρατούν διαχρονικά παρόντα τον Ελληνισμό στην πρώτη γραμμή παραγωγής των πνευματικών προτύπων της ανθρωπότητας.
Ο Ταξίαρχος ε.α. των Ειδικών Δυνάμεων (ΟΥΚ – Αλεξιπτωτιστής) και Πρόεδρος της Λέσχης Καταδρομέων και Ιερολοχιτών κ. Ιωάννης Τζιάκης, μίλησε για τη «Μέση Ανατολή – την Ίδρυση του Ιερού Λόχου – την εξέλιξή του σε ΛΟΚ – Ειδικές Δυνάμεις και τη διαδρομή μέσα σε αυτά του στρατηγού Κωνσταντίνου Κόρκα». Η ιστορική αυτή αναδρομή μας έφερε όλους μπροστά στη μνήμη των δραματικών επιλογών, που κλήθηκαν να κάνουν άνθρωποι σαν καθένα από εμάς, που αντίθετα από άλλους πήραν το δύσκολο δρόμο, της εκπαίδευσης, της διακινδύνευσης και του αγώνα, ενώ αντιμετώπισαν και υπερνίκησαν και τις επικίνδυνες χίμαιρες του εθνοκτόνου διχασμού, που βρήκαν την ευκαιρία να επανεμφανιστούν ακόμη και μέσα στον πόλεμο επιβίωσης της ίδιας της ανθρωπότητας, με ενότητα και υπερβατική διάθεση αυτοθυσίας. Οι ιερολοχίτες, όλοι τους εθελοντές αξιωματικοί, παραιτήθηκαν του αξιώματός τους για να ενταχθούν σε ένα νέο πολεμικό σώμα, να εκπαιδευτούν και πολεμήσουν ανορθόδοξα ως απλοί στρατιώτες του καθήκοντος, παρέχοντάς μας ανυπέρβλητα παραδείγματα ανάπτυξης ειδικών δυνάμεων, μέσα σε καθένα μας, καλλιεργώντας τα σωματικά και ψυχοπνευματικά μας τάλαντα επ’ ωφελεία όλων μας.
Η παρουσιάστρια της εκδήλωσης κα Κοκκίνου διάβασε στη συνέχεια το μήνυμα του ασθενούς ομιλητή, διακεκριμένου Κορίνθιου καθηγητή και μέλους της Ακαδημίας Φυσικών Επιστημών της Νέας Υόρκης κ. Χρήστου Τάρταρη, που αναφερόταν στη συνεργασία του με το στρατηγό για τη συγγραφή του βιβλίου του τελευταίου.
Το βιβλίο του στρατηγού με τίτλο «1940-1980, Σαράντα Καυτά Χρόνια (10 Πόλεμος και 30 Ειρήνη)» παρουσίασε ο τ. Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου κ. Αριστείδης Δουλαβέρας. 40 κρίσιμα χρόνια μέσα από τα οποία η Ελλάδα πέρασε από τον πολεμικό αναβρασμό στην ανάσταση της ειρήνης, τα οποία αποτελούν αφορμή όλοι μας να διαλογιστούμε για τα υλικά, ψυχικά και πνευματικά εφόδια, που βοηθούν ατομικά και συλλογικά στο βίωμα των ειδικών δυνάμεων, που φέρουμε όλοι μας και αποτελεί τον καταλύτη για να ζήσουμε μία ζωή άξια σε ανθρώπους. Τα πνευματικά δικαιώματα του βιβλίου ο στρατηγός εκχώρησε στη Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών προς ενίσχυση του έργου της.
Ο λόγος της κόρης του στρατηγού Ελένης Κόρκα, Προϊσταμένης της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού, ενεργή στο σπουδαίο ανασκαφικό έργο της Αρχαίας Τενέας, έδωσε ένα ακόμη πιο προσωπικό συναισθηματικό τόνο στη ζωή του στρατηγού, που σημάδεψε με ποικίλους τρόπους όσους συνδέθηκαν μαζί του, ενώ σημαντική υπήρξε κι η αυθόρμητη παρέμβαση του κ. Λέκκα, γιου συμμαθητή και συμπολεμιστή του Στρατηγού.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μία μικρή δεξίωση, προσφορά των οργανωτών, στην οποία εκφράστηκε η πλήρης ικανοποίηση οργανωτών, ομιλητών και παρευρισκομένων για τη βαθιά, ουσιαστική και ειλικρινή αλληλεπίδραση, που θα επαναληφθεί και με επόμενες ανάλογες αφορμές υψηλής πνευματικής αξίας!

Κυριάκος Κόκκινος
Δικηγόρος, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ,

τ. Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων

Με εξαιρετική επιτυχία συνεχίζεται η ενημέρωση των Ελλήνων και όσων εν γένει αναζητούν την ιστορική αλήθεια αναφορικά με το συγκλονιστικό ζήτημα της δολοφονίας του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, που επί 190 χρόνια αποδόθηκε στους Γεώργιο και Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, αποτελώντας ένα δυσβάσταχτο ηθικό βάρος για μία οικογένεια, που συνεισέφερε όσο καμμία άλλη στο πότισμα με αίμα ηρώων του δένδρου της ελευθερίας του γένους μας.

Αυτή τη φορά ενημερώσαμε δεκάδες ανθρώπους στην Σπάρτη, πολίτες ανήσυχους, που σπάζοντας τα δεσμά της καθοδηγούμενης και νοθευμένης, από έξωθεν προερχόμενα συμφέροντα, πληροφόρησης, αναζήτησαν μία μη κημονευόμενη αλήθεια, την οποία και παρουσιάσαμε, στηριζόμενη στα νέα δεδομένα, που κυρίως μέσω της 40ετούς έρευνας του Δημήτρη Κοκκινάκη, ιστορικού ερευνητή, ήλθαν στο φως της δημοσιότητας.

Η ημερίδα μας στη Σπάρτη υπήρξε ταυτόχρονα μία μεγάλη πατριωτική εκδήλωση κι ένας φόρος τιμής στην αλήθεια, που έχει κρυφτεί εδώ και 191 χρόνια, για την αθωότητα των Μαυρομιχαλαίων και την τραγικότητα της δολοφονίας, που βύθισε τη χώρα μας στο σκοτάδι, την ενοχή και σε μία πρωτόγνωρη εμφυλιοπολεμική συνθήκη!

Τραγικά θύματα της εγκληματικής αυτής διεθνούς συνομωσίας οι δύο πρωταγωνιστές της προσπάθειας ανάταξης της Ελλάδας, δηλαδή τόσο ο Καποδίστριας, όσο και η οικογένεια του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, ο γιός του Γεώργιος κι ο αδελφός του Κωνσταντίνος, που μεθοδικά καταδιώχθηκαν, υποτιμήθηκαν και εν τέλει φορτώθηκαν ένα έγκλημα που δεν διέπραξαν, αφού η σκοπιμότητα του εγκλήματος ήταν διπλή.

Να βγάλει κατ’ αρχάς από τη μέση τον ενοχλητικό, εξαρετικά αποτελεσματικό και καθόλου ελεγχόμενο πολιτικό και διπλωμάτη Καποδίστρια, στόχο για τους ισχυρούς παίχτες της διεθνούς πολιτικής σκακιέρας (κυρίως Αγγλίας και Αυστροουγγαρίας) .

Κατά δεύτερον δε να επιτύχει να αποδυναμώσει την οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων, που αποτελούσε πυλώνα ενότητας του λαού, που εν μέσω της ηρωικής του εθνεγερσίας βίωνε ταυτόχρονα το δραματικό ξέσκισμα των σαρκών του, μέσω του εμφυλίου διχασμού.

Διότι οι διεθνικοί δρώντες της εποχής κι εν προκειμένω η δανείστρια του νεοσυστημένου κράτους Αγγλία είχε αντιληφθεί το αδύναμο σημείο του Ελληνισμού και την αχίλειο πτέρνα ελέγχου του, ήτοι του εύκολου διχασμού και διάσπασης των δυνάμεών του, μέσω του οποίου επιχειρήθηκε η από την αρχή χειραγώγηση του νέου κράτους, που προαλειφόταν ως ένα δικό τους και μόνον προτεκτοράτο, τα σύνορα του οποίου θα τελείωναν στην Πελοπόννησο.

Σχέδιο αντίθετο στα σχέδια, τα οράματα και τη βούληση Καποδίστρια και Μαυρομιχαλαίων, που ήθελαν ένα ισχυρό και βιώσιμο Ελληνικό κράτος, με σαφώς μεγαλύτερα σύνορα και αναβίωση της Ελληνικής βασιλείας των Παλαιολόγων (Μούρτζινων – Τρουπάκιδων) κι όχι ξενόφερτες βασιλικές ηγεσίες.

Η υγιής σύνδεση Καποδίστρια με τις ισχυρές στρατιωτικές και πολιτικές οικογένειες της Ελλάδας, όπως οι Μαυρομιχαλαίοι, που αν δεν παρεμβάλονταν οι τεχνητές αντιξοότητες – έξωθεν στρατηγήματα, με εκτέλεση από τους πάντα πρόθυμους εγχώριους εφιάλτες, αποτελούσε ελπίδα σταθεροποίησης κι ενδυνάμωσης της Ελλάδας, μέσω συσσωμάτωσης της εμπειρίας και ισχύος των οπλαρχηγών με τη γνώση κι οξυδέρκεια των πολιτικών αρχηγών, κίνηση αναγκαία για την οικοδόμηση μίας υγιούς, ακηδεμόνευτης κι ισχυρής Ελλάδας, που ακόμη πολεμούσε για την απελευθέρωση των δυναστευομένων κατοίκων της.

Η πορεία αυτή διακόπηκε με τη δολοφονία και τη με χαλκευμένα στοιχεία απόδοση της ευθύνης της στους δύο οπλαρχηγούς, που είχαν και την πολιτική ιδιότητα, ο ένας ως πρώην μέλος της τριμελούς Αντικυβερνητικής Επιτροπής (Πρωθυπουργός) το 1827 κι ο έτερος ως μέλος του Εκτελεστικού (Κυβέρνησης) το 1824.

Το συνέδριο έλαβε χώρα το Σάββατο, 15 Οκτωβρίου 2022, στο Πνευματικό Κέντρο (Βιβλιοθήκη) Σπάρτης, με πρωτοβουλία του Συνδέσμου των Απανταχού Λακώνων «Ο Λυκούργος» και την αρωγή των συνεργαζόμενων συλλόγων «Κίνηση Οργανικότητας Κοσμόπολις» και Προναία Αθηνά και των Εκδόσεων Αδούλωτη Μάνη.

Οι ακόλουθοι έξι ομιλητές, φώτισαν από ποικίλες σκοπιές την σκοτεινή πλευρά τής Ιστορίας για την δολοφονία του Καποδίστρια και την ηρωική γενιά των Μαυρομιχαλαίων, που έδωσε δεκάδες βλαστούς της στην Εθνεγερσία!

– Ξεπαπαδάκος Αντώνιος, Ιστορικός και θεατρικός συγγραφέας

– Καρούνου Παναγιώτα, Εκπαιδευτικός

– Φιλιππάκος Τζανέτος, π.Γ.Γ. Συντονισμού Υπουργ. Εσωτερικών, Επικεφαλής Παρατάξεως Δήμου Ανατολικής Μάνης

– Δημακόγιαννης Γεώργιος, Εκδότης «Αδούλωτης Μάνης», Δημοτικός σύμβουλος Ανατολικής Μάνης

– Κόκκινος Κυριάκος, Δικηγόρος, Πρόεδρος «Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ»

– Μιχαλοπούλου Σοφία, Πρόεδρος Συλλόγου «Προναία Αθηνά»

Με ιστορικά ντοκουμέντα τεκμηριώθηκε η αθωότητα των δύο Μαυρομιχαλαίων και αποκαλύφθηκαν οι πραγματικοί ηθικοί αυτουργοί, που οργάνωσαν και δολοφόνησαν τον πρώτο Κυβερνήτη τής Ελλάδος Ι. Καποδίστρια!

Την σχετική ιστορική τεκμηρίωση μπορείτε να παρακολουθήσετε στις σχετικές αναρτήσεις των σωματείων, των ομιλητών και του δημοσιογράφου Πέτρου Καπερναράκου, που κάλυψε την εκδήλωση, στα κοινωνικά δίκτυα (facebook) και στο you tube, τις προσεχείς ημέρες.

Όπως ανέφερα στον επίλογό μου, η σκοπιμότητα των εκδηλώσεών μας, που θα επαναληφθούν και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, στοχεύει σε κάτι πολύ ευρύτερο και βαθύτερο από την απλή αποκατάσταση μίας δικαστικής αδικίας και πλάνης και αφορά την ατομική και συλλογική μας πραγμάτωση, καθώς θα οικειοποιούμαστε μία όλο και πνευματικότερη πραγματικότητα ενεργοποιούμενοι προς Α ΔΕΙ (όσα πρέπουν), δηλαδή προς την Αλήθεια, προς τη Δικαιοσύνη, την Ελευθερία και την Ισονομία!

Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ

Το Κοσμόπολις οργάνωσε στις 26-27 Μαΐου 2022, όπως κάθε χρόνο, την προσκυνηματική μας ολονύκτια πνευματική Πεζοπορία, εις ανάμνηση και ταπεινή προσέγγιση του άλματος και υποδείγματος Ζωής του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου – Περπατήσαμε και προσευχηθήκαμε για το Καλό, σε όλον τον Κόσμο, με τους φίλους μας της Ομάδας ΟΔΕΥΩ.

Αυτή τη χρονιά περπατήσαμε μέσω του ορεινού μονοπατιού από τον Άγιο στο Προκόπι, μήκους 21 χιλιομέτρων, μέσω του ορεινού όγκου της κεντρικής Εύβοιας.Το μονοπάτι, σε αντίθεση με τις διαδικτυακές πληροφορίες, έχει ανύπαρκτη σήμανση.Βουνό, δένδρα, ησυχία, κελαηδήματα πουλιών, νερά, αρώματα της φύσης και παντού γύρω μας ή Θεία παρουσία, οδηγός και φύλακας των προσκηνυτών.Μια παρουσία, που μας αγκάλιασε κι υπερούσια έσμιξε την ομάδα, που είχε χωριστεί για ώρες, μέσα στα σκοτάδια μιας όμορφης νυχτιάς, στα δαιδαλώδη δασικά μονοπάτια. Εκεί που ο άνθρωπος αδυνατεί, ο Θεός τα πάντα μπορεί κι οι Αγιοί του προστρέχουν στην ανάγκη, ενισχύουν τους αδυνάτους, δείχνουν την Οδό, νουθετούν και καθοδηγούν τους κρούοντες τη Θύρα!Ώρες μετά φθάσαμε στο Προκόπι, που ο Αγιός του μεσίτευσε να σωθεί από την πύρινη λαίλαπα, την οποία σταμάτησε με ξαφνική θερινή μπόρα.

Θαυμαστά Κύριε τα Έργα Σου! Τις Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών, Συ Ει ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνο!

Έχουμε τον άφθαρτο πλούτο μέσα στην αυλή μας – Ας τον αξιοποιήσουμε όσο μπορούμε!
Κάθε φυσική δραστηριότητα που δοκιμάζει τα όρια του καθενός, αποκτά άλλη διάσταση, όταν συνδέεται με πνευματικές αναφορές και ανησυχίες !
Την Πέμπτη το βράδυ, 26/5/2022, παραμονή της εορτής του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, μεταβήκαμε στα Ψαχνά Ευβοίας και μετά στον Άγιο, απ’ όπου ξεκινήσαμε μία πνευματική ημιμαραθώνια πεζοπορία , 21 περίπου χιλιομέτρων, που μεγάλωσε λόγω λαθών από την κακή σήμανση, μέχρι το Ν. Προκόπι Ευβοίας, όπου βρίσκεται ο Ιερός Ναός του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, που γιόρταζε την Παρασκευή, 27/5/2022.

Η πεζοπορία αυτή αποτελεί ετήσιο πνευματικό άθλημα με σωματική κίνηση, ψυχική αγαλλίαση και πνευματική ανάταση, που διενεργείται κάθε χρόνο από εκατοντάδες προσκυνητές, που επιθυμούν να αφιερώσουν χρόνο και ψυχοπνευματικό δυναμικό στην αναζήτηση του Κυρίου των Δυνάμεων και τελείται εν σιωπή και προσευχή.

Μαζί με πολλούς άλλους αδελφούς, κυριολεκτικά εκατοντάδες, ακόμη και παιδιά, που βαδίζουν μέσα στη νύχτα, μια δύσκολη και προκλητική ασφάλτινη διαδρομή, που διασχίζει τις κεντρικές οροσειρές της Εύβοιας, την οποία φέτος αφήσαμε για το ορεινό μονοπάτι, τελέσαμε κι εμείς το προσκΰνημά μας.

Μέσα από ένα τοπίο εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς, με δάση, νερά, σε διάφορα σημεία περνώντας μέσα από τα ρυάκια, που τροφοδοτούν το ποτάμι του Κηρέα, μέσα από κατάφυτα φαράγγια και δάση, παρέα με το σκοτάδι, το λαμπερό γαλαξία και τους μαγευτικούς ήχους της φύσης, πορευτήκαμε, πολλοί μαζί, αναζητώντας την Αλήθεια, νόημα Ζωής και τη διασύνδεσή μας με την Πηγή τους. Μία πορεία νήψης, προσευχής και διαρκούς «διαλογισμού», ενός ιδιαίτερου διαλόγου, που αναπτύσσει φυσικά ο άνθρωπος με τον εαυτό του και το Δημιουργό του, τις ώρες εκείνες, που η ψυχή του κενώνεται από το εγώ της. Τότε ξεχειλίζει από την απροϋπόθετη χαρά του δώρου της Ζωής και την όλα συνέχουσα Αγάπη, συμβαδίζοντας με το ΠΑΝ, στην εξελικτική πορεία του Σύμπαντος Κόσμου προς την των Πάντων Ενότητα!Βγαίνοντας νικητές από μια μεγάλη δοκιμασία για όλη την ανθρωπότητα, είναι μία ευκαιρία να αναλογιστούμε τις σπουδαίες δωρεές της Ζωής και να αναπέμψουμε Ευχαριστία προς Τον τα Πάντα Ζωοδοτούντα και Συνέχοντα Κύριο!

Στο Προκόπι φθάσαμε ξημερώματα και παρακολουθήσαμε την πανηγυρική θεία Λειτουργία, που ακολούθησε η Λιτάνευση του άφθαρτου λειψάνου του Αγίου. Η συμμετοχή στην πεζοπορία και στην εορτή αποτέλεσε μία μυσταγωγία, που αξίζει να τη ζήσετε όλοι, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σας.

Λίγα λόγια για το βίο του Αγίου:
Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος:
Ο Θαυματουργός πολύπαθος άνθρωπος του Θεού
Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού | Romfea.gr
Η εμφάνιση αγίων στην Εκκλησία μας σε κάθε εποχή είναι το μόνιμο θαύμα. Ουδέποτε υπήρξε εποχή στη δισχιλιόχρονη πορεία της Εκκλησίας μας που να μην έχει εμφανιστεί άγιος.Όπως σε κάθε εποχή, έτσι και στους νεώτερους και σύγχρονους καιρούς αναδεικνύει ο Θεός αγίους για τη δόξα τη δική Του και τον αγιασμό και την αρωγή των πιστών.Ένας από τους νέους λαοφιλείς αγίους της Εκκλησίας μας είναι και ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος.Ήταν Ρώσσος στην καταγωγή και είχε γεννηθεί στη Ν. Ρωσία, τη σημερινή Ουκρανία, στα 1690 από ευσεβή οικογένεια. Κατατάχτηκε στον ρωσικό στρατό να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, όταν η πατρίδα του βρισκόταν σε πόλεμο με την Τουρκία (1711-1718).Ο νεαρός Ιωάννης πολεμούσε με ηρωισμό στον αυτοκρατορικό στρατό, ο οποίος είχε υποστεί ταπεινωτικές ήττες από τα ακατάβλητα τουρκικά στρατεύματα.Στη μάχη ανακατάληψης του Αζώφ πιάστηκε αιχμάλωτος, μαζί με χιλιάδες άλλους συμμαχητές του και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, εν μέσω εξευτελισμών.Από εκεί προωθήθηκε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, στο χωριό Προκόπιο, όπου δόθηκε στην κατοχή ενός Αγά, ο οποίος ηγείτο στρατοπέδου Γενιτσάρων.Εν μέσω πρωτοφανών εξευτελισμών και σκληρών βασανιστηρίων του ανατέθηκε να περιποιείται τα ζώα και να μένει μαζί τους στους βρώμικους από τις κοπριές στάβλους.Ο ίδιος, έχοντας ακράδαντη πίστη στο Χριστό, θεωρούσε την παραμονή του στο στάβλο ως ευλογία, θυμίζοντάς του ότι και ο Λυτρωτής μας γεννήθηκε σε στάβλο.Επίσης δεχόταν με πλήρη ανεξικακία τις ταπεινώσεις και τα βασανιστήρια των βαρβάρων αλλοθρήσκων. Πρότυπό του ο Χριστός, ο οποίος συγχώρησε τους σταυρωτές Του!Όταν τον ξυλοκοπούσαν, τον άφηναν νηστικό για μέρες και τον ταπείνωναν, ψιθύριζε τον λόγο του αποστόλου Παύλου: «ποιος μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού μου; Θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή γυμνότης ή αιχμαλωσία;» (Ρωμ.8,35).Εκτελούσε με πρωτοφανή προθυμία τις αγγαρείες που τον υπέβαλλαν οι απάνθρωποι άνθρωποι του Αγά. Απορούσαν με την υπομονή, την καλοσύνη και την ανεξικακία του και γι’ αυτό άρχισαν να μαλακώνουν την θηριωδία τους, να του δείχνουν μια κάποια συμπάθεια και να τον αποκαλούν «βελή», δηλαδή άγιο!Μάλιστα επέτρεψε ο Θεός να δείξει την εύνοιά Του προς τον ευσεβή Ιωάννη με ένα ασυνήθιστο θαύμα.Κάποτε ο Αγάς αφέντης του είχε ταξιδέψει στην Μέκκα της Αραβίας για προσκύνημα. Εκεί έλαβε ανεξήγητα ένα πιάτο ζεστό φαγητό, σε πιάτο που έφερε το οικόσημό του.Όταν επέστρεψε στο Προκόπιο εξέτασε την υπόθεση και αποκαλύφτηκε ότι του το έστειλε θαυματουργικά ο Ιωάννης! Από τότε σταμάτησαν τα βασανιστήρια.Του προτάθηκε να φύγει από το στάβλο, αλλά εκείνος αρνήθηκε και παρέμεινε εκεί προσευχόμενος μέρα και νύχτα. Ζητούσε κρυφά και κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων.Στις 27 Μαΐου του 1730 έστειλε μήνυμα στον ιερέα του χωριού να τον κοινωνήσει. Ο ιερέας του έστειλε τη Θεία Κοινωνία κρυμμένη σε ένα μήλο, που είχε κουφώσει, φοβούμενος τους Τούρκους.Κοινώνησε και παρέδωσε ήρεμα το πνεύμα του στο Χριστό, που τόσο είχε αγαπήσει και μιμηθεί στη σύντομη ζωή του.Οι Χριστιανοί του Προκοπίου ζήτησαν το σώμα του αγίου και το έθαψαν με μεγάλες τιμές. Στην κηδεία του έλαβαν μέρος και πολλοί Αρμένιοι και Τούρκοι, οι οποίοι είχαν μάθει για την αγία ζωή του.Το 1733 ο ευλαβής ιερέας που κοινωνούσε τον άγιο Ιωάννη και ήξερε για τα μαρτύριά του, τον είδε στον ύπνο του, ο οποίος του αποκάλυψε πως το σώμα του δεν υπέστη φθορά και του ζήτησε να κάνουν εκταφή και να το έχουν μαζί τους στους αιώνες για ευλογία και προστασία.Ο ιερέας δίστασε και τότε ένα ουράνιο φως είχε καλύψει τον τάφο και μια πύρινη στήλη ανέβαινε στον ουρανό.Οι πιστοί άνοιξαν τον τάφο και βρήκαν όντως απόλυτα άφθορο το σώμα του Ιωάννη, αν και είχαν περάσει τριάμισι χρόνια από την ταφή του, να ευωδιάζει!Το μετέφεραν με ευλάβεια και τιμές στο ναό τους χωριού, όπου άρχισαν νε επιτελούνται θαύματα σε Χριστιανούς και αλλοθρήσκους.Λίγο αργότερα σε σύρραξη του σουλτάνου με τον πασά της Αιγύπτου Ιμπραήμ, ο απεσταλμένος του σουλτάνου πασάς Οσμάν έδωσε διαταγή να καεί το ιερό λείψανο.Οι πιστοί με δάκρυα στα μάτια έβλεπαν να κατατρώνε οι φλόγες το θεοφόρο σώμα.Αλλά την άλλη μέρα, και ενώ είχε «χωνέψει» η φωτιά, βρήκαν το τίμιο λείψανο και πάλι άφθορο, απλά μαυρισμένο! Οι φλόγες το σεβάστηκαν!Το τοποθέτησαν σε αργυρή λάρνακα και εκείνο άρχισε και πάλι να κάνει θαύματα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους!Κατά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922 οι ευσεβείς κάτοικοι του Προκοπίου πήραν μαζί τους το ιερό λείψανο και το μετέφεραν με μύριους κινδύνους και περιπέτειες στην Ελλάδα.Από το λιμάνι της Μερσίνας μεταφέρθηκε στη Χαλκίδα, με έξοδα της ευσεβούς οικογένειας Παπαδόπουλου. Έμεινε εκεί ως το 1925, οπότε μεταφέρθηκε οριστικά στο Νέο Προκόπιο της Εύβοιας.Το 1930 θεμελιώθηκε περικαλλής ναός προς τιμή του. Εκεί παραμένει το τίμιο σκήνωμά του μέχρι σήμερα, σε βαρύτιμη λάρνακα και μαρμάρινη περίτεχνη θολωτή βάση.Το Νέο Προκόπιο Ευβοίας είναι ένα από τους πλέον δημοφιλείς προορισμούς χιλιάδων πιστών από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, κι αυτό διότι μαρτυρούνται άπειρα θαύματα από τον άγιο Ιωάννη.Καραβάνια προσκυνητών καταφθάνουν καθημερινά, να περάσουν μπροστά από τη λάρνακα του αγίου. Να τον προσκυνήσουν.Να τον παρακαλέσουν για τα προβλήματά τους ή να τον ευχαριστήσουν για τα επιτελούμενα θαύματά του!

Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ

Προσκυνηματική ολονύκτια πνευματική πεζοπορία εις ανάμνηση και ταπεινή προσέγγιση του άλματος και υποδείγματος Ζωής του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου – Περπατάμε και προσευχόμαστε για το Καλό, σε όλον τον Κόσμο, με την Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ

Έχουμε τον άφθαρτο πλούτο μέσα στην αυλή μας – Ας τον αξιοποιήσουμε όσο μπορούμε!

Κάθε φυσική δραστηριότητα που δοκιμάζει τα όρια του καθενός, αποκτά άλλη διάσταση, όταν συνδέεται με πνευματικές αναφορές και ανησυχίες !

Την Πέμπτη το βράδυ, 26/5/2022, παραμονή της εορτής του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, θα μεταβούμε στα Ψαχνά Ευβοίας, απ’ όπου θα ξεκινήσουμε μία πνευματική ημιμαραθώνια πεζοπορία , 23 περίπου χιλιομέτρων, μέχρι το Ν. Προκόπι Ευβοίας, όπου βρίσκεται ο Ιερός Ναός του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, που γιορτάζει την Παρασκευή, 27/5/2022.
Η πεζοπορία αυτή αποτελεί πνευματικό άθλημα με σωματική κίνηση, ψυχική αγαλλίαση και πνευματική ανάταση, που διενεργείται κάθε χρόνο από εκατοντάδες προσκυνητές, που επιθυμούν να αφιερώσουν χρόνο και ψυχοπνευματικό δυναμικό στην αναζήτηση του Κυρίου των Δυνάμεων και τελείται εν σιωπή και προσευχή.
Μαζί με πολλούς άλλους αδελφούς, κυριολεκτικά εκατοντάδες, ακόμη και παιδιά, θα βαδίσουμε μέσα στη νύχτα, μια δύσκολη και προκλητική διαδρομή, που διασχίζει τις κεντρικές οροσειρές της Εύβοιας, μέσα από ένα τοπίο εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς, με δάση, νερά, σε πολλά σημεία δίπλα από το ποτάμι του Κηρέα, μέσα από το κατάφυτο φαράγγι του, παρέα με το σκοτάδι, το λαμπερό γαλαξία και τους μαγευτικούς ήχους της φύσης.
Μία πορεία νήψης, προσευχής και διαρκούς «διαλογισμού», ενός ιδιαίτερου διαλόγου, που αναπτύσσει φυσικά ο άνθρωπος με τον εαυτό του και το Δημιουργό του, τις ώρες εκείνες, που η ψυχή του κενώνεται από το εγώ της και ξεχειλίζει από την απροϋπόθετη χαρά του δώρου της Ζωής και την όλα συνέχουσα Αγάπη, συμβαδίζοντας με το ΠΑΝ, στην εξελικτική πορεία του Σύμπαντος Κόσμου προς την των Πάντων Ενότητα!
Βγαίνοντας νικητές από μια μεγάλη δοκιμασία για όλη την ανθρωπότητα, είναι μία ευκαιρία να αναλογιστούμε τις σπουδαίες δωρεές της Ζωής και να αναπέμψουμε Ευχαριστία προς Τον τα Πάντα Ζωοδοτούντα και Συνέχοντα Κύριο!
Στο Προκόπι θα φθάσουμε ξημερώματα, για να παρακολουθήσουμε την πανηγυρική θεία Λειτουργία και τη Λιτάνευση του άφθαρτου λειψάνου του Αγίου.
Η συμμετοχή στην πεζοπορία και στην εορτή αποτελεί μία μυσταγωγία, που αξίζει να ζήσετε τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σας!

Όσοι θέλετε να έρθετε μαζί μας, στείλτε μας έγκσιρα μήνυμα, για να προγραμματίσουμε τα αυτοκίνητα. Πρέπει να είστε ελαφρά ντυμένοι για πεζοπορία, με ελαφρύ μπουφάν γιατί έχει υγρασία το βράδυ, άνετα παπούτσια πεζοπορίας, που να προστατεύουν ή δυνατόν τον αστράγαλο, να έχετε μαζί σας νερό, κολατσιό και -όσοι έχετε – το κομποσχοίνι σας.

Λίγα λόγια για το βίο του Αγίου:

Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος:

Ο Θαυματουργός πολύπαθος άνθρωπος του Θεού

Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού | Romfea.gr

Η εμφάνιση αγίων στην Εκκλησία μας σε κάθε εποχή είναι το μόνιμο θαύμα. Ουδέποτε υπήρξε εποχή στη δισχιλιόχρονη πορεία της Εκκλησίας μας που να μην έχει εμφανιστεί άγιος.
Όπως σε κάθε εποχή, έτσι και στους νεώτερους και σύγχρονους καιρούς αναδεικνύει ο Θεός αγίους για τη δόξα τη δική Του και τον αγιασμό και την αρωγή των πιστών.
Ένας από τους νέους λαοφιλείς αγίους της Εκκλησίας μας είναι και ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος.
Ήταν Ρώσσος στην καταγωγή και είχε γεννηθεί στη Ν. Ρωσία, τη σημερινή Ουκρανία, στα 1690 από ευσεβή οικογένεια. Κατατάχτηκε στον ρωσικό στρατό να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, όταν η πατρίδα του βρισκόταν σε πόλεμο με την Τουρκία (1711-1718).
Ο νεαρός Ιωάννης πολεμούσε με ηρωισμό στον αυτοκρατορικό στρατό, ο οποίος είχε υποστεί ταπεινωτικές ήττες από τα ακατάβλητα τουρκικά στρατεύματα.
Στη μάχη ανακατάληψης του Αζώφ πιάστηκε αιχμάλωτος, μαζί με χιλιάδες άλλους συμμαχητές του και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, εν μέσω εξευτελισμών.
Από εκεί προωθήθηκε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, στο χωριό Προκόπιο, όπου δόθηκε στην κατοχή ενός Αγά, ο οποίος ηγείτο στρατοπέδου Γενιτσάρων.
Εν μέσω πρωτοφανών εξευτελισμών και σκληρών βασανιστηρίων του ανατέθηκε να περιποιείται τα ζώα και να μένει μαζί τους στους βρώμικους από τις κοπριές στάβλους.
Ο ίδιος, έχοντας ακράδαντη πίστη στο Χριστό, θεωρούσε την παραμονή του στο στάβλο ως ευλογία, θυμίζοντάς του ότι και ο Λυτρωτής μας γεννήθηκε σε στάβλο.
Επίσης δεχόταν με πλήρη ανεξικακία τις ταπεινώσεις και τα βασανιστήρια των βαρβάρων αλλοθρήσκων. Πρότυπό του ο Χριστός, ο οποίος συγχώρησε τους σταυρωτές Του!
Όταν τον ξυλοκοπούσαν, τον άφηναν νηστικό για μέρες και τον ταπείνωναν, ψιθύριζε τον λόγο του αποστόλου Παύλου: «ποιος μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού μου; Θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή γυμνότης ή αιχμαλωσία;» (Ρωμ.8,35).
Εκτελούσε με πρωτοφανή προθυμία τις αγγαρείες που τον υπέβαλλαν οι απάνθρωποι άνθρωποι του Αγά. Απορούσαν με την υπομονή, την καλοσύνη και την ανεξικακία του και γι’ αυτό άρχισαν να μαλακώνουν την θηριωδία τους, να του δείχνουν μια κάποια συμπάθεια και να τον αποκαλούν «βελή», δηλαδή άγιο!
Μάλιστα επέτρεψε ο Θεός να δείξει την εύνοιά Του προς τον ευσεβή Ιωάννη με ένα ασυνήθιστο θαύμα.
Κάποτε ο Αγάς αφέντης του είχε ταξιδέψει στην Μέκκα της Αραβίας για προσκύνημα. Εκεί έλαβε ανεξήγητα ένα πιάτο ζεστό φαγητό, σε πιάτο που έφερε το οικόσημό του.
Όταν επέστρεψε στο Προκόπιο εξέτασε την υπόθεση και αποκαλύφτηκε ότι του το έστειλε θαυματουργικά ο Ιωάννης! Από τότε σταμάτησαν τα βασανιστήρια.
Του προτάθηκε να φύγει από το στάβλο, αλλά εκείνος αρνήθηκε και παρέμεινε εκεί προσευχόμενος μέρα και νύχτα. Ζητούσε κρυφά και κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων.
Στις 27 Μαΐου του 1730 έστειλε μήνυμα στον ιερέα του χωριού να τον κοινωνήσει. Ο ιερέας του έστειλε τη Θεία Κοινωνία κρυμμένη σε ένα μήλο, που είχε κουφώσει, φοβούμενος τους Τούρκους.
Κοινώνησε και παρέδωσε ήρεμα το πνεύμα του στο Χριστό, που τόσο είχε αγαπήσει και μιμηθεί στη σύντομη ζωή του.
Οι Χριστιανοί του Προκοπίου ζήτησαν το σώμα του αγίου και το έθαψαν με μεγάλες τιμές. Στην κηδεία του έλαβαν μέρος και πολλοί Αρμένιοι και Τούρκοι, οι οποίοι είχαν μάθει για την αγία ζωή του.
Το 1733 ο ευλαβής ιερέας που κοινωνούσε τον άγιο Ιωάννη και ήξερε για τα μαρτύριά του, τον είδε στον ύπνο του, ο οποίος του αποκάλυψε πως το σώμα του δεν υπέστη φθορά και του ζήτησε να κάνουν εκταφή και να το έχουν μαζί τους στους αιώνες για ευλογία και προστασία.
Ο ιερέας δίστασε και τότε ένα ουράνιο φως είχε καλύψει τον τάφο και μια πύρινη στήλη ανέβαινε στον ουρανό.
Οι πιστοί άνοιξαν τον τάφο και βρήκαν όντως απόλυτα άφθορο το σώμα του Ιωάννη, αν και είχαν περάσει τριάμισι χρόνια από την ταφή του, να ευωδιάζει!
Το μετέφεραν με ευλάβεια και τιμές στο ναό τους χωριού, όπου άρχισαν νε επιτελούνται θαύματα σε Χριστιανούς και αλλοθρήσκους.
Λίγο αργότερα σε σύρραξη του σουλτάνου με τον πασά της Αιγύπτου Ιμπραήμ, ο απεσταλμένος του σουλτάνου πασάς Οσμάν έδωσε διαταγή να καεί το ιερό λείψανο.
Οι πιστοί με δάκρυα στα μάτια έβλεπαν να κατατρώνε οι φλόγες το θεοφόρο σώμα.
Αλλά την άλλη μέρα, και ενώ είχε «χωνέψει» η φωτιά, βρήκαν το τίμιο λείψανο και πάλι άφθορο, απλά μαυρισμένο! Οι φλόγες το σεβάστηκαν!
Το τοποθέτησαν σε αργυρή λάρνακα και εκείνο άρχισε και πάλι να κάνει θαύματα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους!
Κατά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922 οι ευσεβείς κάτοικοι του Προκοπίου πήραν μαζί τους το ιερό λείψανο και το μετέφεραν με μύριους κινδύνους και περιπέτειες στην Ελλάδα.
Από το λιμάνι της Μερσίνας μεταφέρθηκε στη Χαλκίδα, με έξοδα της ευσεβούς οικογένειας Παπαδόπουλου. Έμεινε εκεί ως το 1925, οπότε μεταφέρθηκε οριστικά στο Νέο Προκόπιο της Εύβοιας.
Το 1930 θεμελιώθηκε περικαλλής ναός προς τιμή του. Εκεί παραμένει το τίμιο σκήνωμά του μέχρι σήμερα, σε βαρύτιμη λάρνακα και μαρμάρινη περίτεχνη θολωτή βάση.
Το Νέο Προκόπιο Ευβοίας είναι ένα από τους πλέον δημοφιλείς προορισμούς χιλιάδων πιστών από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, κι αυτό διότι μαρτυρούνται άπειρα θαύματα από τον άγιο Ιωάννη.
Καραβάνια προσκυνητών καταφθάνουν καθημερινά, να περάσουν μπροστά από τη λάρνακα του αγίου. Να τον προσκυνήσουν.
Να τον παρακαλέσουν για τα προβλήματά τους ή να τον ευχαριστήσουν για τα επιτελούμενα θαύματά του!

Σήμερα, 23/3/2022, μετά από 4 χρόνια έντονης προσπάθειας κι αφιέρωσης του αγαπητού αδελφού ΟΥΚ (103ο σχολείο ΥΚΤ) κι υπαξιωματικού της ΜΥΑ Κωνσταντίνου Χατζηδάκη, ενός Έλληνα με θερμή καρδιά κι όραμα προσφοράς, έγιναν τα αποκαλυπτήρα της προτομής του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, Νικηταρά, κατά κόσμον Νικήτα Σταματελόπουλου, στο Α νεκροταφείο Αθηνών, πίσω από το άγαλμα του θείου του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, σύμφωνα και με τη δική του βούληση, σε καλλιτεχνική εκτέλεση κι ανιδιοτελή προσφορά μίας άλλης μεγάλης ψυχής, του γλύπτη Γεωργίου Ρούσση!!!

Την Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ εκπροσώπησε με πολλά άλλα μέλη και φίλους μας, στη σημαντική αυτή εκδήλωση, ο πρόεδρός της Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Διαπραγματευτής, CSAP και Coach, ΟΥΚ επίσης του 102ου σχολείου ΥΚΤ.

Μπορεί η πολιτεία, ως εκφράστηκε επί 200 χρόνια από τις ηγεσίες της, που απεδείχθησαν μικρότερες του προσδοκώμενου, να αναγνώρισε στον ταπεινό, αλλά φωτεινό μας ήρωα, μόνο μία άδεια επαιτείας στο ναό της Ευαγγελιστρίας στον Πειραιά, πλην όμως η αγάπη των απλών Ελλήνων, έστω με σημαντική καθυστέρηση, του επιφυλάσσει εξέχουσα θέση στο πάνθεο των ηρώων της, προτύπων κια αρχετυπικών μορφών των αγώνων της φυλής μας για τις μοναδικές αξίες, που την χαρακτηρίζουν χιλιάδες τώρα χρόνια!

Εν μέσω κρύου και βροχής πολλές τέτοιες “παλιές” ψυχές, αναγνωρισμένες μεταξύ τους, από τα βάθη των αιώνων, βρέθηκαν στο ιερό πεδίο, στα αόρατα σύνορα μεταξύ περατής κι αιωνίου ζωής και για λίγο αγγίξαμε, μέσω του Νικηταρά την γλυκόπικρη γεύση της δόξας μετά από αγώνες και θυσίες, που δεν αναγνωρίστηκαν στον καιρό που έπρεπε, αλλά συνεχίζουν να παιδεύουν και να φωτίζουν, όσους αναζητούν τα δύσκολα μονοπάτια προς το Αληθές Νόημα της Ζωής!

Αωνία του η μνήμη!

Άξιοι Κωνσταντίνε και Γεώργιε και σας ευχαριστούμε για την έμπνευση, το όραμα και την συνεργασία για την υλοποίησή του!