Διαβάστε όλο το παγκόσμιας εμβέλειας επιστημονικό ψήφισμα ενάντια στην αύξηση της ραδιομαγνητικής ακτινοβολίας και του 5g, προς ενημέρωση και διάδοση της γνώσης, με σκοπό την ενεργή αντίδραση προς όσα μας ζημιώνουν! Όσοι θέλετε υπογράψτε το πατώντας τον ενεργό σύνδεσμο.
Η πολιτεία της Αριζόνα εκτέλεσε τον Φρανκ Άτγουντ (Αντώνιο ) με θανατηφόρα ένεση, σήμερα Τετάρτη, 8/6/2022, στις κρατικές φυλακές της Φλωρεντίας. Ο Atwood, καταδικάστηκε το 1987 για την απαγωγή και τη δολοφονία ενός 8χρονου κοριτσιού στην κομητεία Pima, της Vicki Lynne Hoskinson ….Όμως δήλωνε Αθώος !!
Ο Αντώνιος ναρκώθηκε στις 10:10 π.μ. και διαπιστώθηκε ο θάνατός του στις 10:16 π.μ., είπαν μάρτυρες των μέσων ενημέρωσης.
Σύμφωνα με τον Frank Strada, διευθυντή του Τμήματος Διορθώσεων της Αριζόνα, αυτή είναι η τελική δήλωση του Frank Atwood:
«Ευχαριστώ, πολύτιμε πατέρα, που ήρθες σήμερα και με ποίμανες στην πίστη. Θέλω να ευχαριστήσω την όμορφη σύζυγό μου που με αγάπησε με ό,τι έχει. Θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους και τη νομική μου ομάδα, και πάνω από όλα, τον Ιησού Χριστό, που μέσω αυτή της άδικης δικαστικής διαδικασίας, με οδήγησε στη σωτηρία μου. Προσεύχομαι ο Κύριος να μας ελεήσει όλους».
Περίπου 40 άτομα ήταν παρόντα κατά την εκτέλεση του Άτγουντ — ανάμεσά τους ο Κάρλσον και η Ρέιτσελ Άτγουντ, η σύζυγος του Φρανκ Άτγουντ.
Σύμφωνα με τον μάρτυρα των μέσων ενημέρωσης Μπαντ Φόστερ, ο ιερέας του Άτγουντ βρισκόταν στην αίθουσα εκτελέσεων μαζί του – Πρόσθεσε ότι αυτή η εκτέλεση ήταν «πιθανώς η πιο ειρηνική» που έχει δει.
Σήμερα ας προσευχηθούμε όλοι για την ανάπαυση της ψυχής του, φώτιση των διωκτών του, παύση των θανατικών καταδικών κι ειρήνη κι αγάπη στον κόσμο μας, που βράζει μέσα στην άγνοια και την εγκληματικότητα!
Περισσότερα για την συγκλονιστική, φωτεινή και τραγική συνάμα ιστορία του Αντώνη – Φρανκ Άτγουντ διαβάστε ΕΔΩ https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10228398165398564&id=1213537232
Ο Peter Tabichi είναι από την Κένυα. Είναι 36 ετών και διδάσκει μαθηματικά και φυσική σε ένα γυμνάσιο αγροτικής περιοχής. Για φέτος, βραβεύτηκε ως ο καλύτερος δάσκαλος στον κόσμο. Και αυτό δεν έγινε καθόλου τυχαία. Άλλωστε, επιλέχθηκε μέσα από 10.000 υποψηφιότητες που προέρχονταν από 179 χώρες!Περισσότεροι από το 90% των μαθητών του προέρχονται από φτωχές οικογένειες. Το 1/3 των παιδιών είναι ορφανά ή έχουν μόνο έναν γονιό. Τα προβλήματά τους είναι πολλά. Ναρκωτικά, εφηβικές εγκυμοσύνες, αυτοκτονίες, ενώ πολλοί μαθητές παρατάνε το σχολείο νωρίς. Η αντιστοιχία μαθητών – καθηγητών είναι 58 προς ένα. Ο Tabichi χαρίζει το 80% του μισθού του σε φτωχούς μαθητές, που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε την στολή. Ίδρυσε μια λέσχη ταλέντων και ανέπτυξε το επιστημονικό πρόγραμμα του σχολείου και βοηθά μαθητές σε έρευνες, που πλέον είναι τόσο καλές ώστε οι μαθητές του παίρνουν μέρος σε εθνικούς διαγωνισμούς. Επισκέπτεται τα σπίτια μαθητών για να γνωρίσει από πρώτο χέρι όσα αντιμετωπίζουν οι μαθητές του και οι οικογένειές τους. Μέσα σε λίγα χρόνια, κατάφερε να διπλασιάσει τους μαθητές του σχολείου, όπως και τον συνολικό αριθμό των κοριτσιών. Αυτός ο υπέροχος δάσκαλος και άνθρωπος τιμήθηκε λοιπόν με το «Varkey Foundation Global Teacher Prize 2019» και εκτός από το συμβολικό βραβείο, κέρδισε και ένα εκατομμύριο δολάρια. Τώρα, σίγουρα θα έχει μεγαλύτερη ευχέρεια για να βοηθήσει όσο πιο πολύ μπορεί, ακόμα περισσότερα παιδιά από την Κένυα!!!
Πέθανε σε ηλικία 92 ετών ο διακεκριμένος ελληνο-νοτιοαφρικανός δικηγόρος και μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες της ελληνικής ομογένειας Γιώργος (Τζορτζ) Μπίζος, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα κατά των διακρίσεων. Ο Γιώργος Μπίζος κέρδισε διεθνή φήμη ως ο δικηγόρος του νοτιοαφρικανού θρυλικού ηγέτη και στενού φίλου του, Νέλσον Μαντέλα, τον οποίο υπερασπίστηκε στον πολύχρονο αγώνα του κατά του απαρτχάιντ. Υπήρξε επίσης ένας από τους αρχιτέκτονες του νέου συντάγματος της Νότιας Αφρικής. Τον θάνατο του διακεκριμένου ποινικολόγου ανακοίνωσε ο πρόεδρος της χώρας Σίριλ Ραμαπόσα τονίζοντας ότι ο Γιώργος Μπίζος «συνέβαλε τα μέγιστα στη δημοκρατία μας». «Μόλις πληροφορήθηκα ότι ο αετός των δικαστηρίων της χώρας μας, ο Τζορτζ Μπίζος, απεβίωσε» ανέφερε ο Νοτιοαφρικανός πρόεδρος στους δημοσιογράφους, χαιρετίζοντας αυτό το «κοφτερό μυαλό». Η οικογένειά του ανακοίνωσε ότι «πέθανε ήρεμος στο σπίτι του από φυσικά αίτια». Ανακοίνωση εξέδωσε και το Ίδρυμα Νέλσον Μαντέλα, το οποίο έκανε λόγο για «έναν ακόμη γίγαντα της νοτιοαφρικανικής ιστορίας αλλά και του παγκόσμιου αγώνα για δικαιοσύνη».
Η σχέση του με τον Νέλσον Μαντέλα
Ο Γιώργος Μπίζος έγινε ευρύτερα γνωστός για τη δουλειά του στο πλάι του Νέλσον Μαντέλα. Οι δυο τους γνωρίστηκαν ενώ σπούδαζαν νομική στο Γιοχάνεσμπουργκ ενώ στη συνέχεια ο Μπίζος εκπροσωπούσε τον φίλο του Μαντέλα σε μια σειρά από νομικές υποθέσεις.Ήταν μάλιστα ένας από τους δικηγόρους που τον εκπροσώπησαν στη δίκη του με την κατηγορία της προδοσίας, η οποία ξεκίνησε το 1956.Επίσης ήταν στο πλευρό του κατά την περιβόητη δίκη της Ριβόνια το 1964, όταν αυτός και άλλοι ακτιβιστές κατά του απαρτχάιντ καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη με την κατηγορία της προσπάθειας ανατροπής της κυβέρνησης.Μάλιστα, αποδίδεται στον ελληνικής καταγωγής δικηγόρο η προσθήκη της φράσης «αν χρειαστεί» («if needs be») στον διάσημο λόγο του Μαντέλα κατά τη δίκη, όπου δήλωσε έτοιμος ακόμη και να πεθάνει.Μετά την κατάργηση του απαρτχάιντ, ο Μπίζος συνέβαλε στη συγκρότηση της Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης, έργο της οποίας ήταν να ερευνήσει τα πολιτικά εγκλήματα του προηγούμενου καθεστώτος.Ο Γιώργος Μπίζος γεννήθηκε το 1927 στο Βασιλίτσι Μεσσηνίας. Έφυγε το 1941 μαζί με τον πατέρα του και έφτασαν ως πρόσφυγες στη Νότια Αφρική, όπου αργότερα σπούδασε νομικά και άρχισε να δικηγορεί το 1954. Για τους αγώνες του τιμήθηκε από πολλούς διεθνείς οργανισμούς.Το 2010 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του, «Οδύσσεια προς την ελευθερία».
Νίκος Ανδριανάκος θα χρηματοδοτήσει το κέντρο απεξάρτησης της Αρχιεπισκοπής και θα προσφέρει και ένα οικόπεδο έως δέκα άκρες στο Tallarook της Βικτώριας
Ο Νίκος Ανδριανάκος με τον πρώην ηγέτη του Εργατικού Κόμματος Αυστραλίας Bill Shorten. Φώτο: Κ. Ντεβές
26 January 2020 2:16pmFacebookTwitter: @NeosKosmosInstagram
Ο γνωστός ομογενής επιχειρηματίας Νίκος Ανδριανάκος επιβεβαίωσε στο «Νέο Κόσμο» ότι θα διαθέσει το ποσόν του ενός εκατομμυρίου δολαρίων στην Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας για την δημιουργία κέντρων απεξάρτησης ατόμων εθισμένων σε ουσίες.
Σύμφωνα με τον κ. Ανδριανάκο ο ίδιος διαθέτει μια έκταση 130 άκρων στην περιοχή Tallarook, βόρεια της Μελβούρνης.
«Είπα στον Αρχιεπίσκοπο ότι θα προσφέρω στην Αρχιεπισκοπή πέντε έως δέκα άκρες για την δημιουργία του κέντρου απεξάρτησης. Επί πλέον, πάντα βέβαια υπό προϋποθέσεις, θα διαθέσω και ένα εκατομμύριο δολάρια» είπε ο κ. Ανδριανάκος στο «Νέο Κόσμο».
Μάλιστα ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος επρόκειτο να τον ανακηρύξει σε «Άρχοντα».
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ανακοίνωσε επίσημα την ίδρυση κέντρου αποτοξίνωσης ναρκωτικών ουσιών στην Βικτώρια και προανήγγειλε τη δημιουργία αντίστοιχης δομής και στο Σίδνεϊ.
«Στην ζωή δεν μας μένει τίποτα. Όπως ερχόμαστε φεύγουμε. Έκρινα, λοιπόν, πως κάτι έπρεπε να κάνω και εγώ για τους νέους μας που είχαν την ατυχία να μπλέξουν με την μάστιγα των ναρκωτικών» είπε ο κ. Ανδριανάκος.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Ανδριανάκος δείχνει το ενδιαφέρον του προς την ομογένεια.
Έχει κάνει σημαντικές δωρεές προς την ομογένεια. Νοιάζεται ιδιαίτερα όμως για τα νέα παιδιά και για αυτό είχε προσφέρει ένα σημαντικό ποσόν στην Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης για το Alphington Grammar με στόχο την ανέγερση μιας εντυπωσιακής αίθουσας πολλαπλών χρήσεων που φέρει το όνομά του.
Μια γυναίκα επικεφαλής φυλής του Μαλάουι θέσπισε ένα νέο νόμο για την πρόληψη των παιδικών γάμων και έχει τερματίσει περίπου 850 γάμους σε ολόκληρη τη χώρα μέχρι σήμερα.
Η Τερέζα Καχινταμότο, αρχηγός της περιφέρειας Dedza του Μαλάουι, ισχυρίστηκε ότι η απόφασή της να λάβει θέση ήρθε από την αγανάκτηση της να βλέπει τα 12χρονα κορίτσια να περπατούν γύρω με τα μωρά στους γοφούς τους.
Σύμφωνα με έρευνα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών το 2012, περισσότερα από τα μισά κορίτσια του Μαλάουι είναι παντρεμένα πριν από την ηλικία των 18 ετών. Επιπλέον, η χώρα κατατάσσεται στην 8η θέση από τις 20 χώρες που πιστεύεται ότι έχουν τα υψηλότερα ποσοστά γάμου παιδιών στον κόσμο.
Η αρχηγός Καχινταμότο προσπαθεί να το αλλάξει αυτό κάνοντας ένα βήμα κάθε φορά κι έχει ξεκινήσει ακυρώνοντας πάνω από 850 γάμους παιδιών, στέλνοντας εκατοντάδες νέες γυναίκες πίσω στο σχολείο για να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους και κάνοντας εκπληκτικά βήματα για την κατάργηση των τελετών καθαρισμού που απαιτούν νεαρά κορίτσια να πάνε σε κατασκηνώσεις σεξουαλικής εκκίνησης.
Η Καχινταμότο δήλωσε ότι ανέλαβε δράση κάνοντας τουλάχιστον 50 υποεπιτροπές της να υπογράψουν συμφωνία για τον τερματισμό του παιδικού γάμου στην περιοχή εξουσίας της. «Τους είπα: «Είτε σας αρέσει είτε όχι, θέλω να τερματιστούν αυτοί οι γάμοι», δήλωσε η Καχινταμότο στο Al Jazeera. Εκτός από τη συμφωνία, η Καχινταμότο έδωσε εντολή στους ηγέτες να ακυρώσουν τυχόν γάμους ανηλίκων και να στείλουν εκ νέου όλα τα κορίτσια στο σχολείο.
«Δεν θέλω γάμους νέων», δήλωσε ο Καχινταμότο στα Ηνωμένα Έθνη. «Πρέπει να πάνε στο σχολείο. Κανένα παιδί δεν πρέπει να βρεθεί στο σπίτι ή να κάνει δουλειές του σπιτιού κατά τη διάρκεια του σχολικού χρόνου».
*Διαβάσαμε την είδηση στο www.tilestwra.com
*Πηγή είδησης: www.malawivoice.com
Tραγική ήταν η τύχη των Σταυροπηγιακών Μονών του Πόντου.
Aπό το καταστροφικό μίσος των Nεοτούρκων και τον τυφλό Ισλαμικό φανατισμό δεν γλίτωσαν ούτε τα μοναστήρια του, τα οποία επί αιώνες είχαν σεβαστεί οι Σουλτάνοι και οι κατά τόπους Ντερεμπέηδες και Πασάδες, παραχωρώντας, κατά διαστήματα, σε πολλά από αυτά υλικά αλλά και θρησκευτικά προνόμια.
«Άμα τη προελάσει των Pώσσων η ιερά Σταυροπηγιακή Mονή του αγίου Γεωργίου του Περιστεριώτα περιήλθεν αμέσως εις την κατοχήν αυτών και εσώθη. Δεινή όμως υπήρξεν η τύχη της Σταυροπηγιακής μονής Σουμελά. Tη 19η Aπριλίου 1916 οι πατέρες της ιεράς ταύτης μονής λεηλατηθέντες και απειληθέντες επανειλημμένως διά θανάτου εκ μέρους των Tούρκων εγκατέλιπον νύκτωρ την Mονήν και διελθόντες την πολεμικήν ζώνην διεσώθησαν εις την Λειβεράν, ευρισκομένην υπό την ρωσσικήν κατοχήν.
»Tραγικήν όντως περιπέτειαν υπέστη η Σταυροπηγιακή Mονή Bαζελώνος. Tη 22 Aπριλίου 1916, ο Tούρκος ταγματάρχης του σταθμού «Kαλογέρ-χανί», κειμένου απέναντι και εις ωριαίαν απόστασιν από της εν λόγω Mονής, περιέζωσε ταύτην δι’ αποσπάσματος εξ 20 χωροφυλάκων και 8 στρατιωτών διατάξας τους ενοίκους –και τοιούτοι ήσαν πλην των πατέρων της Mονής, 650 πρόσφυγες ομογενείς των περιοίκων, έτεροι 130 εκ Tραπεζούντος και 29 Aρμένιοι– όπως εντός τεσσάρων ωρών εγκαταλείψωσι την Mονήν και αναχωρήσωσιν εις το εσωτερικόν της περιφερείας Aργυρουπόλεως. Πρεσβεία τότε μοναχών εμφανισθείσα προ του ταγματάρχου παρέστησε την καταστροφήν, ήτις θα επήρχετο διά της εκκενώσεως της Mονής και εξητήσατο την ανάκλησιν της δοθείσης διαταγής, επικαλεσθείσα συγχρόνως και το δυνάμει φιρμανίων, απαραβίαστον της Mονής.
Συνέχεια
Από ξεναγήσεις στην Κίνα και την Ελλάδα
Συνοδός και μεταφραστής του Χορευτικού Ομίλου Τρικ’αλων σε εκδηλώσεις για την Κινεζική Πρωτοχρονιά στο Πεκίνο
Ομιλητής σε εκδήλωση για την Κινεζική Πρωτοχρονιά
Εκπαιδεύοντας τους Κινέζους Ταξιδιωτικούς Πράκτορες
(Το άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
«ΟΙ ΕΛΙΤ «ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ» ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ – ΕΝΩ ΟΙ ΜΑΖΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΠΩΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΕΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ Η ΑΛΛΕΣ ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΟΤΙ, ΟΙ «ΠΡΑΞΕΙΣ» ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ, ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ – ΟΠΩΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΟΠΟΥ ΟΙ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΔΙΑΦΩΝΩΝΤΑΣ ΜΟΝΟ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΙΑ«.
.
Ο «λαϊκισμός», κυριότερος εκπρόσωπος του οποίου θεωρείται σήμερα ο πρόεδρος Trump με το γνωστό δόγμα του, αποτελεί μία σύγχρονη πολιτική και οικονομική τάση – ενώ αναφέρεται μεταξύ άλλων σε ηγέτες που τάσσονται εναντίον της παγκοσμιοποίησης και των υπερεθνικών συμφωνιών τύπου Ε.Ε. ή TTIP, καθώς επίσης υπέρ του οικονομικού εθνικισμού.
Το τι πραγματικά πιστεύουν αυτοί οι ηγέτες θα φανεί αργότερα, από εκείνες τις πολιτικές που θα υιοθετήσουν – σημειώνοντας πως μία από τις πρώτες αποφάσεις του αμερικανού ήταν η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στο 15% από το 35%, ενώ των ιδιωτών μόλις στο 35% από το 39%, όπου όμως διπλασίασε το αφορολόγητο εισόδημα στις 24.000 $, την ίσια στιγμή που το ΔΝΤ απαιτεί τον περιορισμό του στη χώρα μας στα 5.000 €.
Σε γεωπολιτικό βέβαια επίπεδο δεν τήρησε καθόλου τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, εν πρώτοις με τον ξαφνικό βομβαρδισμό της Συρίας και του Αφγανιστάν – ενώ ένας από τους σημαντικότερους υποστηρικτές του, ο κ. P.C. Roberts, θεωρεί πως οι Η.Π.Α. προετοιμάζουν μία πυρηνική επίθεση εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας (πηγή). Με δεδομένους πάντως τους κινδύνους για το δολάριο, την αναπάντεχη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας, η οποία θα μπορούσε να επηρεαστεί αρνητικά από το σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων στον Καναδά και την τραπεζική επίθεση στη μεγαλύτερη τράπεζα ενυπόθηκων δανείων (πηγή), καθώς επίσης τα υπόλοιπα οικονομικά προβλήματα της υπερδύναμης, τίποτα δεν είναι απίθανο.
Περαιτέρω ο «λαϊκισμός», ο οποίος υιοθετείται από κόμματα όλων των αποχρώσεων αλλά τελικά στηρίζει τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό, όπως στην περίπτωση της «αριστεράς» στην Ελλάδα, λέγεται πως έχει γενέτειρα του το Ισραήλ – σύμφωνα με την καθηγήτρια κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ κυρία Eva Illouz (πηγή), κατά την οποία τα εξής:
«Η ΧΩΡΑ ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗ ΑΤΑΞΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ «ΔΙΟΛΙΣΘΗΣΗ» ΣΤΟ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟ, ΕΙΧΕ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΜΙΑ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΗ ΛΑΪΚΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ«.
Η καθηγήτρια συμπληρώνει ότι, για πολλές δεκαετίες τα αριστερά και τα φιλελεύθερα κόμματα καθόριζαν το πολιτικό κλίμα στο Ισραήλ – παραμελώντας από την αρχή μία διαρκώς αυξανόμενη ομάδα εβραίων μεταναστών από τις αραβικές χώρες, τα μέλη της οποίας για πολλά χρόνια θεωρούνταν ως «επισκέπτες εργάτες» και όχι ως ισότιμοι Πολίτες.
Έτσι έχασαν τη στήριξη τους από την πλειοψηφία του πληθυσμού, αφού έπαψαν να την εκπροσωπούν – με αποτέλεσμα να ανέλθουν στην εξουσία λαϊκιστικά κόμματα, τα οποία τασσόταν με το μέρος αυτών των ομάδων. Παρά το ότι δε η πρώτη παγκοσμιοποίηση αποτελούσε την κεντρική ιδεολογία των εργαζομένων, καθώς επίσης των μειονοτήτων στο 19ο και στον 20ο αιώνα, για να εξασφαλίσουν την ισότιμη αντιμετώπιση τους, σήμερα επιλέγουν τον εθνικισμό και τη θρησκευτική τους περιχαράκωση – επειδή είναι οι μεγάλοι χαμένοι της ασύμμετρης δεύτερης παγκοσμιοποίησης.
Ο επικεφαλής τώρα του ισραηλινού θρησκευτικού κόμματος Schasισχυρίσθηκε πως η εκλογή του κ. Trump αποτελεί ένα σημάδι για την επερχόμενη έλευση του Μεσσία – ενώ το Ισραήλ γενικότερα, η πολιτική του οποίου είχε πάρει πολλά χρόνια προηγουμένως «λαϊκιστική μορφή», θεωρείται πως έφτασε στο ζενίθ της ισχύος του με τη νίκη του νέου προέδρου της υπερδύναμης που γιορτάσθηκε στη χώρα περισσότερο από παντού.
Συνεχίζοντας ο «λαϊκισμός», έτσι όπως τον περιγράψαμε, αποτελεί πιθανότατα τη νέα μέθοδο επιβολής του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, μέσω της εξαπάτησης των μαζών – στις οποίες δίνονται υποσχέσεις που ηχούν μεν εξαιρετικά, αλλά δεν τηρούνται ποτέ. Οι επωφελούμενοι αυτής της διαδικασίας πάντως δεν είναι φυσικά οι αμερικανοί, οι γερμανοί ή όποιος άλλος λαός – αλλά το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και η παγκόσμια ελίτ, η οποία κυβερνάει τη Δύση. Στόχος της είναι η περαιτέρω συγκέντρωση πλούτου και δύναμης, με τις εξής μεθόδους (πηγή):
(1) Η διάλυση της Δημοκρατίας: Ο συνιδρυτής των Η.Π.Α. και 4ος πρόεδρος (J. Madison) είχε την πεποίθηση πως η Δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα. Θεωρούσε όμως ότι, ο έλεγχος της θα έπρεπε να βρίσκεται στα χέρια των πλουσίων, επειδή είναι πιο υπεύθυνοι – ενώ εάν οι φτωχοί ενώνονταν θα έπαιρναν την ιδιοκτησία των πλουσίων, γεγονός που θα ήταν άδικο. Έτσι οι Η.Π.Α. υιοθέτησαν μία ολιγαρχική ουσιαστικά δημοκρατία, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τη λέξη που χρησιμοποιείται.
Αν και ο Αριστοτέλης είχε την ίδια άποψη, πρότεινε μία εντελώς διαφορετική λύση: την καταπολέμηση των ανισοτήτων, μέσω της δημιουργίας ενός κοινωνικού κράτους. Ως εκ τούτου την πραγματική Δημοκρατία, ενώ ο Αμερικανός ήθελε την κατάργηση της – κάτι που τείνει να ολοκληρωθεί σήμερα, μετά την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού και την αποτυχία όλων των άλλων συστημάτων.
(2) Η διαμόρφωση ιδεολογιών: Τη δεκαετία του 1960 δημιουργήθηκαν μεγάλα κύματα υπέρ της Δημοκρατίας, τα οποία τρομοκράτησαν τις ελίτ. Την αμέσως επόμενη δεκαετία υπήρξε μία τεράστια και οργανωμένη επίθεση των επιχειρήσεων, η οποία είχε στόχο την καταπολέμηση αυτών των τάσεων που επιδίωκαν την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων – μέσω προειδοποιήσεων περί του ότι η Οικονομία χάνει των έλεγχο της Κοινωνίας, πως η Δημοκρατία ευρίσκεται σε κρίση, ότι έχει γίνει συνώνυμη της ασυδοσίας κοκ. Έτσι διαμορφώθηκε μία καινούργια ιδεολογία: αυτή που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ισχυρών.
(3) Η μεταρρύθμιση της οικονομίας: Όσο οι τράπεζες ήταν ρυθμισμένες, δεν υπήρχαν οικονομικές κρίσεις – οπότε οι κοινωνίες είχαν το χρόνο, την άνεση και τη δυνατότητα να διαμαρτύρονται, να διεκδικούν τα δικαιώματα τους, καθώς επίσης να αντιστέκονται στην εκμετάλλευση τους από τις ελίτ.
Για να αντιμετωπισθεί το «πρόβλημα» οι τράπεζες απορυθμίσθηκαν, αφέθηκαν ελεύθερες δηλαδή να κάνουν ότι θέλουν, ενώ ταυτόχρονα υπήρξε μία αστρονομική άνοδος της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας – όπως στο παράδειγμα των μεγάλων εταιρειών, όπου ένα σημαντικό μέρος του τζίρου τους επιτυγχάνεται με τη διακίνηση των κεφαλαίων τους, χωρίς να προστίθεται τίποτα στην αξία της οικονομίας (χωρίς να παράγεται ΑΕΠ).
Από την άλλη πλευρά μεταφέρθηκε ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής στο εξωτερικό, ενώ το εμπορικό σύστημα αναδιαμορφώθηκε και διεθνοποιήθηκε – με βασικό στόχο τη δημιουργία ανταγωνισμού μεταξύ των εργαζομένων παγκοσμίως, έτσι ώστε να διατηρούνται χαμηλά τα εισοδήματα τους αφού οι αμερικανοί έπρεπε να ανταγωνίζονται τους κινέζους. Ταυτόχρονα προστατεύονταν τα υψηλά αμειβόμενα στελέχη των πολυεθνικών, ενώ οι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν να μετακινηθούν ελεύθερα, όταν τα κεφάλαια είχαν πλήρη ελευθερία κινήσεων – με στόχο της πολιτικής εξουσίας την αύξηση της ανασφάλειας των εργαζομένων, επειδή τότε ελέγχονται ευκολότερα (πηγή).
(4) Η μετατόπιση των βαρών: Επιβάλλονται φορολογικές ελαφρύνσεις στους πλουσίους, άμεσα ή έμμεσα (=ίδρυση φορολογικών παραδείσων) – με την παράλληλη αύξηση των φόρων για τους φτωχούς που καλούνται να εξισορροπήσουν τις διαφορές. Η αιτιολογία που χρησιμοποιείται έντεχνα είναι η διεξαγωγή επενδύσεων εκ μέρους των εισοδηματικά ισχυρών, με στόχο τη δημιουργία θέσεων εργασίας – κάτι που δεν έχει τεκμηριωθεί ποτέ.
Αντίθετα, όταν θέλει να εξασφαλίσει κανείς περισσότερες επενδύσεις θα πρέπει να αυξήσει την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων (μείωση φόρων, αύξηση μισθών) – επειδή καταναλώνουν όλα τα χρήματα που εισπράττουν, αυξάνοντας τη ζήτηση που δημιουργεί την ανάγκη διεξαγωγής επενδύσεων, οπότε νέες θέσεις εργασίας.
Όταν όμως αυξάνονται τα εισοδήματα των πλουσίων, δεν καταναλώνουν περισσότερο, ενώ τα χρησιμοποιούν κερδοσκοπικά. Επομένως δεν διεξάγονται επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, αλλά δημιουργούνται φούσκες – όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με τα πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης των κεντρικών τραπεζών, μέσω των οποίων επιτυγχάνεται η μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδημάτων στην παγκόσμια ιστορία, από τα κάτω προς τα επάνω.
(5) Ο εκμηδενισμός της αλληλεγγύης: Από την πλευρά των ελίτ η αλληλεγγύη είναι επικίνδυνη, οπότε οι άνθρωποι θα έπρεπε να ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους – προφανώς αφού μπορεί να ενώσει τις μάζες εναντίον τους, όπως στο παράδειγμα των πλειστηριασμών ακινήτων στην Ελλάδα εις βάρος των τραπεζών.
Το γεγονός αυτό διαπιστώνεται από τις επιθέσεις που δέχεται το κοινωνικό κράτος, καθώς επίσης όλες οι υπόλοιπες ασφαλιστικές δικλείδες των εργαζομένων (μαζικές απολύσεις, συλλογικές συμβάσεις κοκ.), με την επίκληση της μείωσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας – όπου όμως δεν δίνεται σημασία στο συντελεστή «κεφάλαιο», αλλά μόνο στις αμοιβές των εργαζομένων.
Εν προκειμένω, όταν οι ελίτ θέλουν να καταστρέψουν ένα υφιστάμενο σύστημα για να επιβάλλουν το δικό τους, τότε του αφαιρούν εν πρώτοις τα χρήματα – τη ρευστότητα δηλαδή, όπως παρατηρείται στην Ελλάδα. Τότε το σύστημα παύει να λειτουργεί, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να εξεγείρονται ζητώντας κάτι άλλο. Αυτή είναι η στάνταρ μέθοδος, μέσω της οποίας δρομολογούνται οι ιδιωτικοποιήσεις.
Εκτός αυτού καλλιεργείται η εντύπωση ότι, εάν αποκρατικοποιηθούν οι ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις οι άνθρωποι θα πληρώνουν λιγότερους φόρους – επειδή οι ιδιώτες θα αναλάβουν τις ζημίες τους! Προφανώς είναι ανόητο να το αποδέχεται κανείς, ενώ το πρώτο πράγμα που κάνουν οι ιδιώτες είναι να αυξήσουν τις τιμές ακόμη και στις κερδοφόρες, όπως στο παράδειγμα της FRAPORT – ενώ φυσικά θα μπορούσε να κερδίζει το κράτος ακόμη και από τις ζημιογόνες επιχειρήσεις του, αυξάνοντας ανάλογα τις τιμές τους.
(6) Ο έλεγχος των ρυθμιστικών Αρχών: Διαπιστώνεται σχεδόν πάντοτε ότι, η πρωτοβουλία υιοθέτησης κανόνων που ελέγχουν διάφορους τομείς, προέρχεται από τους ίδιους τους ελεγχόμενους – όπως στο παράδειγμα των τραπεζικών λόμπι που υιοθετούν νόμους για τη ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ήδη από τη δεκαετία του 1980 υπήρξαν μεγάλες τραπεζικές και οικονομικές κρίσεις, ειδικά στις Η.Π.Α., όπου το «σύστημα» (τράπεζες, μεγάλες επιχειρήσεις, ασφαλιστικές εταιρείες κοκ.) διασώθηκε από τους φορολογουμένους – όπως συνέβη πρόσφατα σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, οι Πολίτες της οποίας επιβαρύνθηκαν με πάνω από 40 δις € για να διασώσουν τις τράπεζες που τελικά αφελληνίσθηκαν.
Βασικό στοιχείο εδώ είναι η κατάργηση του νόμου που απαγόρευε την ένωση των εμπορικών με τις επενδυτικές τράπεζες το 1999, με αποτέλεσμα να διασωθούν πολλές χρεοκοπημένες τράπεζες αμέσως μετά, από τις κυβερνήσεις Bush και Obama – παρά το ότι σε ένα καπιταλιστικό σύστημα δεν επιτρέπεται η διάσωση επιχειρήσεων. Όπως φαίνεται λοιπόν, οι κανόνες του καπιταλισμού ισχύουν μόνο για τους φτωχούς – οι οποίοι όταν υπερχρεώνονται χάνουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους, αφού το κράτος δεν τους διασώζει ανάλογα.
Βέβαια, το σύστημα που έχουμε σήμερα δεν είναι ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς, αλλά ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος έχει έναν διττό χαρακτήρα: διαφορετικό για τους πλουσίους και τους φτωχούς. Φυσικά δε θα συνεχίσει να υπάρχει, όσο δεν αντιδρούν οι μάζες – οι οποίες πιστεύουν ανόητα πως ζουν σε φιλελεύθερες κοινωνίες, όταν στην πραγματικότητα πρόκειται για σοβιετικού τύπου οικοδομήματα των ελίτ.
(7) Η ενορχήστρωση εκλογών: Η δύναμη των κομμάτων έχει άμεση σχέση με τη χρηματοδότηση τους – αφού διαφορετικά δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν τα έξοδα τους, τις διαφημίσεις τους, τα γραφεία που νοικιάζουν ανά τη χώρα κοκ. Ως εκ τούτου είναι εξαρτημένα από τις ελίτ – οι οποίες τότε καθορίζουν τις «δημοκρατικές επιλογές» των μαζών, στηρίζοντας συνήθως κόμματα που δεν διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους, όσον αφορά τα συμφέροντα τους (των ελίτ).
Οι ελίτ λοιπόν ουσιαστικά αγοράζουν τις εκλογές, χωρίς σχεδόν κανέναν περιορισμό – ενώ οι μάζες έχουν την ψευδαίσθηση πως επιλέγουν οι ίδιες τις κυβερνήσεις τους, παραπλανημένες από τις σκηνοθετημένες τηλεοπτικές ή άλλες συγκρούσεις των πολιτικών. Δυστυχώς δεν κατανοούν ότι, οι «πράξεις» των κομμάτων εξουσίας, από τις οποίες οφείλει να τα κρίνει κανείς και όχι από τα λόγια τους, διαφέρουν ελάχιστα μεταξύ τους – όπως στο παράδειγμα της Ελλάδας, όπου οι δύο μεγάλες παρατάξεις υποστηρίζουν τα μνημόνια, αφού από αυτά αντλούν τη χρηματοδότηση τους, διαφωνώντας μόνο ως προς τις λεπτομέρειες της εφαρμογής τους, με κριτήριο την κομματική τους πελατεία.
(8) Η διατήρηση του «όχλου» υπό έλεγχο: Μία από τις ελάχιστες δυνατότητες των μαζών να αντισταθούν στις πιέσεις των ελίτ, ήταν τα οργανωμένα εργατικά συνδικάτα – έως ότου τοποθετήθηκαν στο στόχαστρο με διάφορους τρόπους, όπως ο χρηματισμός και η διαφθορά των ηγετών τους, η διαπλοκή τους με τη διεφθαρμένη πολιτική κοκ., με αποτέλεσμα σήμερα να έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Για παράδειγμα, στις Η.Π.Α. μόλις το 7% των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα είναι οργανωμένο σε συνδικάτα – οπότε οι ελίτ δεν έχουν πια καμία δυσκολία, όσον αφορά τον έλεγχο τους.
(9) Η μετατροπή των Πολιτών σε καταναλωτές: Μία από τις καλύτερες δυνατότητες ελέγχου των ανθρώπων, σύμφωνα με το γνωστό οικονομολόγο T.Veblen, είναι η «παραγωγή» καταναλωτών – η μετατόπιση των ενδιαφερόντων των ανθρώπων δηλαδή σε επιφανειακά θέματα. Με απλά λόγια σε ένα είδος σύγχρονου καταναλωτισμού, έτσι ώστε να αποφεύγουν τις ανόητες σκέψεις, όπως είναι η διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, η συμμετοχή τους στην ψήφιση νόμων κοκ. – οπότε να είναι θεατές αυτών που συμβαίνουν, παρά το ότι τους αφορούν άμεσα, χωρίς να συμμετέχουν ενεργά.
Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται μέσω των διαφημίσεων κάθε είδους – όπου οι άνθρωποι χειραγωγούνται σχετικά με το πώς θα έπρεπε να είναι η ζωή τους, καθώς επίσης τι θα ήταν ιδανικό να κατέχουν. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις εκλογές, όπου ο στόχος είναι η δημιουργία μίας πλειοψηφικής ομάδας ψηφοφόρων, η οποία θα λαμβάνει παράλογες αποφάσεις, αφού θα ψηφίζει ενάντια στα συμφέροντα της – καθοδηγούμενη από τα ΜΜΕ και τους κατ’ επίφαση ειδικούς που τους παρουσιάζουν.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως αμέσως μετά την εκλογή του ο πρόεδρος Obama πήρε το βραβείο της καλύτερης καμπάνιας, από τη διαφημιστική βιομηχανία της χώρας του – επειδή τα κατάφερε, χωρίς ουσιαστικά να υποσχεθεί τίποτα. Φυσικά έχει αποκτήσει έκτοτε πολλούς μιμητές – ακόμη και στην Ελλάδα, όπου η αξιωματική αντιπολίτευση δηλώνει συνεχώς πως δεν υπόσχεται τίποτα στους Έλληνες.
(10) Η δημιουργία συναισθημάτων αδυναμίας στον πληθυσμό: Σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα (M. Gilens), το 70% του αμερικανικού πληθυσμού δεν επηρεάζει καθόλου την πολιτική της χώρας του. Οι άνθρωποι το γνωρίζουν πολύ καλά, όπως διαπιστώνεται επίσης στην Ελλάδα – όπου αρκετοί θέλουν να αντιδράσουν στη ληστεία που συντελείται, αλλά δεν βρίσκουν κάποιον τρόπο να το κάνουν.
Το αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να εξοργίζονται οι Πολίτες, να απογοητεύονται και να μισούν όλους τους Θεσμούς – μη ενεργώντας εποικοδομητικά, αφού κινητοποιούνται μεν με διάφορους τρόπους, όπως ο ακτιβισμός, αλλά με ένα αυτοκαταστροφικό μένος. Έτσι επιτίθενται ο ένας εναντίον του άλλου, με διάφορες κατηγορίες και σε ευάλωτους στόχους – κάτι που φυσικά καταστρέφει τις κοινωνικές σχέσεις. Ορισμένοι δε αναζητούν κάποιον ηγέτη, ο οποίος θα τους σώσει – παρά το ότι γνωρίζουν πως το σύστημα δεν επιτρέπει σε κανέναν εχθρό του να ανέλθει στην εξουσία, ενώ είναι αδύνατον χωρίς να χρηματοδοτηθεί/προωθηθεί από το ίδιο.
Εν προκειμένω ο στόχος των ελίτ είναι να κάνουν τους ανθρώπους να μισούν και να φοβούνται ο ένας τον άλλο, οπότε να μην οργανώνονται – καθώς επίσης να ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και για κανέναν άλλο. Όποιοι δε αναφέρουν δημόσια τι συμβαίνει, χαρακτηρίζονται αυθαίρετα ως οπαδοί θεωριών συνωμοσίας ή/και τοποθετούνται στο στόχαστρο των συμπολιτών τους – με την κατηγορία πως επιδιώκουν ιδιωτικά οφέλη, όπως το κέρδος από τη συγγραφή των άρθρων τους, κάποιο πολιτικό αξίωμα ή απλά την προσωπική προβολή τους, οπότε δεν τους ακούει κανείς.
Σύμφωνα με το φιλόσοφο J. Dewey, μόνο όταν όλοι οι Θεσμοί, η παραγωγή, το εμπόριο, οι τράπεζες και τα ΜΜΕ ελέγχονται δημοκρατικά, θα καταφέρουμε να οικοδομήσουμε μία λειτουργική δημοκρατική κοινωνία – κάτι που θα μπορούσε τότε μόνο να επιτευχθεί, όταν όλοι οι άνθρωποι ενωθούν μεταξύ τους, χωρίς κομματικές αγκυλώσεις, αγωνιζόμενοι για τα δικαιώματα τους, όπως έκαναν στο παρελθόν.
Ίσως βέβαια να φαίνεται σήμερα ουτοπικό κάτι τέτοιο, αφού οι κοινωνίες έχουν υποστεί όλη αυτή τη χειραγώγηση που αναλύσαμε παραπάνω – κάτι που όμως θα μπορούσε να αλλάξει, εάν οι άνθρωποι κατανοήσουν τις μεθόδους, μέσω των οποίων γίνονται υποχείρια αυτών που θέλουν να τους ελέγχουν, για να διατηρούν οι ίδιοι τα προνόμια τους, αυξάνοντας τα αχόρταγα.
Ολοκληρώνοντας υπάρχουν συνήθως πολλά «γιατί»: για παράδειγμα, γιατί ο πόλεμος του Ιράκ, γιατί της Λιβύης ή της Συρίας, γιατί κατέρρευσε η Βενεζουέλα, γιατί η Ελλάδα χρεοκόπησε κοκ. Η απάντηση όμως είναι πάντοτε η ίδια: για την απόκτηση πλούτου και δύναμης από μία μικρή μειοψηφία, η οποία έχει πάρει τα ηνία.
Ο πόλεμος σημαίνει πώληση όπλων, κλοπή φυσικών πόρων όπως η ενέργεια, μετακίνηση πληθυσμών, ανοικοδόμηση κατεστραμμένων πόλεων κλπ. – άρα χρήματα και εξουσία, καθώς επίσης έλεγχο των πληθυσμών, μεταξύ άλλων μέσω της δημιουργίας πολυπολιτισμικών κοινωνιών όπως στο παράδειγμα της Σουηδίας. Η χρεοκοπία συνοδεύεται από την κερδοσκοπία, από τη λεηλασία της χώρας, από την επιβολή μίας νέας τάξης πραγμάτων, από την τρομοκράτηση άλλων χωρών κοκ. – ξανά με κίνητρο τον πλούτο και τη δύναμη οπότε, μπορεί να είναι πολλοί οι αριθμητές, αλλά ο παρανομαστής είναι πάντοτε ένας: τα χρήματα και η εξουσία.
Cosmopolis Organicity Movement / Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ 