Ο Stanley Milgram επινόησε άλλο ένα, πολύ πιο διάσημο πείραμα, με το οποίο έδειξε ότι όλοι οι άνθρωποι συνδέονται μεταξύ τους απέχοντας κατά μέσον όρο «έξι βαθμούς διαχωρισμού» (ο φίλος σας απέχει έναν βαθμό από εσάς, ο φίλος του φίλου σας δύο βαθμούς κ.ο.κ).

Στο πείραμα του Milgram, το οποίο διεξήχθη κατά τη δεκαετία του 1960, ζητήθηκε από μερικές εκατοντάδες ανθρώπους που ζούσαν στη Νεμπράσκα να στείλουν ένα γράμμα σε έναν επιχειρηματία στη Βοστόνη, σχεδόν δύο χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Δεν επιτρεπόταν όμως να το στείλουν απευθείας στον ίδιο, παρά μόνο σε κάποιον που γνώριζαν προσωπικά, ζητώντας του να το προωθήσει. Έτσι, κάθε άτομο έστελνε το γράμμα σε εκείνον που πίστευε ότι ήταν περισσότερο πιθανόν να έχει μια προσωπική σχέση με τον επιχειρηματία της Βοστόνης. Οι ερευνητές μέτρησαν τον αριθμό των επιστολών που ταξίδεψαν από άτομο σε άτομο μέχρι τον επιχειρηματία και βρήκαν ότι κατά μέσον όρο ήταν έξι. Αυτό το εκπληκτικό γεγονός στάθηκε αφορμή για μια ολόκληρη σειρά ερευνών αυτού του φαινομένου «μικρού κόσμου», όπως χαρακτηρίστηκε από τους de Sola Pool και Kochen. Πέρασε επίσης στη λαϊκή κουλτούρα με το έργο Six Degrees of Seperation του θεατρικού συγγραφέα John Guare και το διαδικτυακό παιχνίδι γνώσεων «Six Degrees of Kevin Bacon».

Ωστόσο, ορισμένοι ακαδημαϊκοί εξέφρασαν τον σκεπτικισμό τους. Για παράδειγμα, μολονότι η Νεμπράσκα και η Βοστόνη απέχουν πολύ μεταξύ τους (γεωγραφικά και πολιτισμικά), βρίσκονται και οι δύο στις ΗΠΑ. Έτσι, το 2002, ο Duncan Watts (αρχικά φυσικός και κατόπιν κοινωνιολόγος) και οι συνάδελφοί του Peter Dodds και Roby Muhamad αποφάσισαν να επαναλάβουν το πείραμα του Milgram σε παγκόσμια κλίμακα, χρησιμοποιώντας το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ως το μέσο με το οποίο επικοινωνούσαν οι άνθρωποι.

Στρατολόγησαν πάνω από 98.000 άτομα (τα περισσότερα από τις ΗΠΑ) και τους ζήτησαν να στείλουν ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε διάφορους αποδέκτες ανά τον κόσμο, προωθώντας το σε κάποιον γνωστό τους που πίστευαν ότι θα μπορούσε να γνωρίζει τον τελικό αποδέκτη. Οι αποδέκτες επιλέγονταν τυχαία από έναν κατάλογο δεκαοκτώ ατόμων σε δεκατρείς χώρες· σε αυτούς περιλαμβάνονταν ένας καθηγητής κάποιου αμερικανικού πανεπιστημίου Ivy League, ένας δημόσιος υπάλληλος στην Εσθονία, ένας σύμβουλος τεχνολογίας στην Ινδία, ένας αστυνομικός στην Αυστραλία και ένας κτηνίατρος του νορβηγικού στρατού —μια αρκετά ετερόκλητη ομάδα. Και πάλι, προς έκπληξη όλων, χρειάστηκαν κατά μέσον όρο έξι περίπου βήματα για να φθάσει κάθε μήνυμα στον αποδέκτη του, κάτι που επιβεβαίωσε την αρχική εκτίμηση του Milgram για το πόσο μικρός είναι ο κόσμος μας.

Ωστόσο, το ότι συνδεόμαστε με τους πάντες μέσω έξι βαθμών διαχωρισμού δεν σημαίνει ότι ασκούμε επιρροή σε όλους αυτούς τους ανθρώπους σε οποιαδήποτε κοινωνική απόσταση από εμάς. Η δική μας έρευνα έδειξε ότι η εξάπλωση της επιρροής στα κοινωνικά δίκτυα ακολουθεί αυτό που έχουμε ονομάσει Κανόνα των Τριών Βαθμών Επιρροής. Ό,τι κάνουμε ή λέμε τείνει να διαδίδεται μέσα στο δίκτυό μας, επηρεάζοντας τους φίλους μας (ένας βαθμός), τους φίλους των φίλων μας (δύο βαθμοί) και, ακόμη, τους φίλους των φίλων των φίλων μας (τρεις βαθμοί). Ωστόσο, η επιρροή μας σταδιακά διασκορπίζεται και παύει να έχει παρατηρήσιμα αποτελέσματα στα άτομα που βρίσκονται πέρα από το όριο των τριών βαθμών διαχωρισμού. Αντιστοίχως, επηρεαζόμαστε από τους φίλους μας που απέχουν από εμάς μέχρι και τρεις βαθμούς, αλλά γενικά όχι πέρα από αυτούς.

Ο Κανόνας των Τριών Βαθμών ισχύει για ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών, στάσεων και αισθημάτων, εφαρμόζεται δε σε φαινόμενα τόσο ανόμοια όσο οι πολιτικές απόψεις, η αύξηση του βάρους και η ευτυχία. Άλλοι μελετητές έχουν τεκμηριώσει ότι, σε κοινωνικά δίκτυα εφευρετών, οι καινοτόμες ιδέες φαίνεται να διαχέονται έως τρεις βαθμούς —δηλαδή, η δημιουργικότητα ενός εφευρέτη επηρεάζει τους συναδέλφους του, τους συναδέλφους των συναδέλφων του και τους συναδέλφους των συναδέλφων των συναδέλφων του, αλλά όχι παραπέρα. Εξάλλου, συμβουλές για καθημερινά ζητήματα που διαδίδονται από στόμα σε στόμα (όπως το πώς να βρει κανείς έναν καλό δάσκαλο πιάνου ή έναν καλό κτηνίατρο) τείνουν επίσης να εκτείνονται έως τρεις βαθμούς.

Υπάρχουν και άλλοι τρεις πιθανοί λόγοι για τους οποίους η επιρροή μας είναι περιορισμένη:

Πρώτον, η επίδρασή μας στους άλλους μπορεί να εξασθενεί σαν το υδάτινο κύμα που δημιουργεί μια μικρή πέτρα την οποία ρίχνουμε στην ήρεμη επιφάνεια μιας λίμνης. Καθώς η πέτρα χτυπά στην επιφάνεια, μετατοπίζει έναν όγκο νερού, αλλά η ενέργεια του δημιουργούμενου κύματος διαχέεται σε όλο και μεγαλύτερη επιφάνεια καθώς αυτό διαδίδεται. Στο κοινωνικό επίπεδο, αντίστοιχα, η ακρίβεια των μεταδιδόμενων πληροφοριών φθίνει, όπως στο «χαλασμένο τηλέφωνο». Έτσι, αν κόψετε το κάπνισμα ή αν ενταχθείτε σε κάποιο πολιτικό κόμμα, μέχρι αυτή η πληροφορία να φθάσει στον φίλο της φίλης του φίλου της φίλης σας, ενδεχομένως να μην είναι πλέον ακριβής ή αξιόπιστη. Την εξήγηση αυτή την ονομάζουμε εγγενή εξασθένηση.

Δεύτερον, η επιρροή μπορεί να εκλείπει σταδιακά λόγω της αναπόφευκτης εξέλιξης του δικτύου, η οποία καθιστά τους συνδέσμους πέραν των τριών βαθμών ασταθείς. Οι δεσμοί σε ένα δίκτυο δεν είναι παντοτινοί. Φιλίες χαλάνε. Γείτονες μετακομίζουν. Ζευγάρια χωρίζουν. Άνθρωποι πεθαίνουν. Ο μόνος τρόπος να χαθεί μια άμεση επαφή είναι να χαθεί ο δεσμός μεταξύ των δυο μερών. Για ένα άτομο που βρίσκεται τρεις βαθμούς μακριά, όμως, αρκεί να κοπεί οποιοσδήποτε από τους τρεις δεσμούς ώστε να χαθεί τουλάχιστον μία οδός επικοινωνίας. Ως εκ τούτου, κατά μέσον όρο δεν διαθέτουμε σταθερούς δεσμούς με άτομα που απέχουν τέσσερις βαθμούς διαχωρισμού από εμάς, με δεδομένη την αστάθεια των ενδιάμεσων δεσμών. Την εξήγηση αυτή την ονομάζουμε αστάθεια του δικτύου.

Τρίτον, η εξελικτική βιολογία μπορεί να παίζει σημαντικό ρόλο. Όπως θα δούμε στο Κεφάλαιο Η, οι άνθρωποι φαίνεται να έχουν εξελιχθεί σε μικρές ομάδες, στις οποίες το κάθε άτομο μπορούσε να συνδέεται με όλα τα άλλα απέχοντας τρεις βαθμούς ή λιγότερους. Είναι πράγματι χρήσιμο να γνωρίζει κανείς ποιοι είναι οι εχθροί και ποιοι οι φίλοι του, ποιος χρειάζεται τη βοήθειά του και ποιος μπορεί να τον βοηθήσει. Είναι επίσης χρήσιμο να επηρεάζουμε άλλα μέλη της ομάδας μας, ώστε να ακολουθούν τη συμπεριφορά μας. Ωστόσο, δεν έχουμε ζήσει σε μεγάλες ομάδες για αρκετό χρόνο, ώστε η εξέλιξη να ευνοήσει τα άτομα που μπορούν να επεκτείνουν την επιρροή τους πέρα από τους τρεις βαθμούς. Με άλλα λόγια, δεν είναι εύκολο να επηρεάσουμε άτομα που βρίσκονται τέσσερις βαθμούς μακριά μας, διότι στο παρελθόν μας ως ανθρωπιδών δεν υπήρχαν γύρω μας άτομα που απείχαν τέσσερις βαθμούς από εμάς. Την εξήγηση αυτή την ονομάζουμε εξελικτικό σκοπό.

Φαίνεται πιθανόν όλοι αυτοί οι παράγοντες να παίζουν ρόλο. Ανεξάρτητα όμως από τους λόγους, ο Κανόνας των Τριών Βαθμών φαίνεται να είναι ένα σημαντικό μέρος του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν τα ανθρώπινα κοινωνικά δίκτυα και εξακολουθεί να θέτει όρια στη δυνατότητα διασύνδεσής μας, παρότι η τεχνολογία μάς δίνει πρόσβαση σε τόσο πολλούς ανθρώπους.

Ενώ αυτό το εγγενές όριο οπωσδήποτε μας περιορίζει (ποιος δεν θα ήθελε να διαφεντεύει τον κόσμο;), δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πόσο μικρός είναι ο κόσμος. Αν συνδεόμαστε με τους πάντες απέχοντας έξι βαθμούς και μπορούμε να επηρεάζουμε όσους βρίσκονται σε ακτίνα τριών βαθμών, τότε θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να έρθει σε επαφή με τον μισό πλανήτη.

Εξάλλου, μολονότι περιοριζόμαστε σε τρεις βαθμούς, το εύρος της επιρροής μας στους άλλους είναι τρομερό. Χάρη στη δομή των φυσικών κοινωνικών δικτύων, οι περισσότεροι από εμάς συνδεόμαστε με χιλιάδες ανθρώπους. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, ότι έχετε 20 κοινωνικές επαφές, στις οποίες συγκαταλέγονται πέντε φίλοι, πέντε συνάδελφοι και δέκα συγγενείς, με τον καθένα τους να έχει παρόμοιο αριθμό στενών επαφών. Αυτό σημαίνει ότι συνδέεστε έμμεσα με 400 άτομα σε απόσταση δύο βαθμών διαχωρισμού. Και η επιρροή σας δεν σταματά εκεί: ένα βήμα παρακάτω, στον τρίτο βαθμό, συνδέεστε με 8.οοο άτομα (20 χ20χ 20). Αυτός ο αριθμός θα πρέπει να περιλαμβάνει ολόκληρο τον πληθυσμό της μικρής πόλης της Οκλαχόμα στην οποία μεγάλωσε ο Τζέιμς.

Ενώ λοιπόν η διαπίστωση ότι υπάρχουν έξι βαθμοί διαχωρισμού ανάμεσα σε οποιαδήποτε δύο άτομα δείχνει το πόσο συνδεδεμένοι είμαστε, η παρατήρηση ότι υπάρχουν τρεις βαθμοί επιρροής δείχνει πόσο μεταδοτικοί είμαστε. Αυτές οι ιδιότητες, η σύνδεση και η μετάδοση, είναι η δομή και η λειτουργία των κοινωνικών δικτύων. Είναι η ανατομία και η φυσιολογία του ανθρώπινου υπεροργανισμού.

Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίου του Nicholas A. Christakis, MD, PhD και James H. Fowler, PhD –  Συνδεδεμένοι.. Εκδόσεις Κάτοπτρο

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Για αιώνες, οι φιλόσοφοι και οι επιστήμονες ενθουσιάζονται με την ιδέα ότι το σύμπαν μπορεί να είναι μία συνειδητή οντότητα, μία αυτο-συνείδητη ύπαρξη. Σαν να είναι ένας “ζωντανός οργανισμός”.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα που έχει ένα αυξανόμενο κύμα υποστηρικτών στην επιστημονική κοινότητα, παρότι είναι δύσκολο να διαψευσθεί κατηγορηματικά, αλλά ούτε και να επιβεβαιωθεί επιστημονικά με αδιάψευστα στοιχεία, έχει αρχίσει να αναπτύσσεται. Θα μπορούσε το σύμπαν να έχει συνείδηση;
Όπως αναφέρεται στον Κρυφό Κώδικα, η έννοια του «παμψυχισμού» υποδηλώνει ότι το σύμπαν είναι μια αυτο – συνειδητή οντότητα, και ότι τα άστρα και τα άλλα ουράνια σώματα έχουν την ικανότητα να σκέφτονται και να αναλαμβάνουν τον έλεγχο των τρόπων τους και των προορισμών τους.
Ο Gregory Matloff, φυσικός στη Σχολή Τεχνολογίας της Νέας Υόρκης, δημοσίευσε πρόσφατα ένα νέο άρθρο σχετικό με το θέμα, γεγονός που υποδηλώνει ότι ένα «πεδίο πρωτο-συνείδησης» θα μπορούσε να εξαπλωθεί σε ολόκληρο το σύμπαν και – όπως οι άνθρωποι – ολόκληρο το σύμπαν μπορεί να γνωρίζει τον εαυτό του μαζί και όλα τα γεγονότα γύρω του και μέσα σε αυτό, π.χ. για τη ζωή σε πλανήτες, μαύρες τρύπες, μετεωρίτες, τους θανάτους των άστρων και πολλών άλλων.

Ένα από τα στοιχεία που βρέθηκαν από τον Matloff είναι ότι μερικά αστέρια εκπέμπουν φευγαλέους πίδακες που δείχνουν προς μία κατεύθυνση: Μια διαδικασία που είναι ισορροπημένη και θα μπορούσε να κάνει το αστέρι να αλλάζει την κίνησή του κατά βούληση. Δηλαδή, πρόκειται πιθανόν για μία ενέργεια η οποία μπορεί να είναι μια σκόπιμη διαδικασία, συνειδητή.
Το έργο του φυσικού Sir Roger Penrose πριν από περίπου 30 χρόνια, ήταν ο θεμελιώδης πυλώνας για τη δημιουργία του σημερινού ενδιαφέροντος για τον Παψυχισμό.

Εξέφρασε την ιδέα ότι το σύμπαν βασίζεται στους στατιστικούς κανόνες της κβαντικής φυσικής σε σχέση με τους μικροσκοπικούς χώρους μεταξύ εγκεφαλικών νευρώνων, που μπορεί να έχει ένα συνειδητό ον.

Η ιδέα αντανακλάται στον Γερμανό φυσικό Bernard Haisch, ο οποίος πρότεινε ότι τα κβαντικά πεδία στο κενό είναι υπεύθυνα για τη μετάδοση της συνείδησης, όποτε αυτή εκδηλώνεται. Όχι μόνο στην περίπτωση του ανθρώπινου εγκεφάλου, αλλά σε κάθε σύνθετη δομή.
Ίσως σε ένα μακρινό μέλλον, να μπορούμε, ως είδος, να βρούμε έναν επιστημονικό τρόπο να κατανοήσουμε ή να έχουμε μια σύνδεση με ένα μικρό μέρος του Σύμπαντος και να απαντήσουμε έτσι σε αυτά τα υπαρξιακά ερωτήματα σχετικά με τον τεράστιο κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε.

Μέχρι τότε, μένουμε σε αυτά που υποστηρίζουν διάφορες παραδοσιακές θρησκείες και φιλοσοφίες ανά το κόσμο, αλλά και σε όσους υποστηρίζουν ότι έχουν αυτό το είδος της Επαφής, οπότε αναγνωρίζουν ότι το Σύμπαν είναι πράγματι μία οντότητα με αυτοσυνείδηση και ότι Εμείς, παρέα με το Ηλιακό μας σύστημα και ό,τι άλλο βλέπουμε, αποτελούμε μέρος, ενός μόνο νευρώνα αυτής της Ασύλληπτης Συμπαντικής Οντότητας.
Παρακολουθήστε και το πολύ ενδιαφέρον βίντεο:
Podría ser el Universo una MENTE?

Μια μυσταγωγική βραδιά αποχαιρετισμού του θέρους στο Ιερό του Απόλλωνος στην Αρχαία Κόρινθο, που οργάνωσαν οι δραστήριες Αλκυονίδες της Κορίνθου κι η Πρόεδρός τους Όλγα Κονομόδη.

Μια βραδιά απόλαυσης των αισθήσεων, στο υπέροχο κι αρμονικό τοπίο, που έθρεψε σώμα, ψυχή και πνεύμα, με ωραίους μουσικούς ήχους από το Γιάννη Παπαχριστοδούλου και θεσπέσιο τραγούδι από τη Φιόρη – Αναστασία Μεταλληνού και το Χρήστο Δρίτσα, καρδιακή ποίηση από δέκα ποιητές της Κορινθιακής Γης, όλα δεμένα όμορφα με τη μυστήρια κι ανυπέρβλητη κοσμική φαντασμαγορία, στην οποία μας ξενάγησε ο Χάρης Καμπάνης με ζωντανή σύνδεση στις εικόνες του τηλεσκοπίου του! Δέος!

Ευχαριστούμε από καρδιάς για το δώρο! Θα επακολουθήσει βίντεο για να τα απολαύσετε όλοι, έστω από μακρυά!

Ζώντας τις τελευταίες ημέρες του 2020, εισερχόμενοι στην κρίσιμη δεκαετία μίας μοναδικής, για τη γνωστή ανθρώπινη ιστορία, τεχνολογικής και πολιτικοκοινωνικής εξέλιξης, οφείλουμε να διαλογιστούμε πάνω στα κρίσιμα ζητήματα, που θέτει, τόσο πιεστικά και αναγκαστικά, η σύγχρονη πανδημία.
Είναι καιρός να δούμε, πέρα από την αγωνία για την ασθένεια και το θάνατο, το τί κυοφορεί η πανδημία και η παγκόσμια συστράτευση για την αντιμετώπισή της.
Μία νέα συνθήκη ανατέλει για την ανθρωπότητα, η οποία όπως πάντα, θα διαθέτει δύο όψεις, μία φωτεινή και ελπιδοφόρα και μία σκοτεινή και καταστροφική. Πάντα βέβαια οι ανθρώπινες επιλογές, οι δικλείδες ασφαλείας και η παιδεία, αποτελούσαν τους κρίσιμους παράγοντες, που καθοδηγούσαν τις εξελίξεις.
Ακόμη κι αυτό όμως φαίνεται να φθάνει σύντομα σε ένα οριακό σημείο, στο σημείο της τεχνολογικής μοναδικότητας, όπου η τεχνητή νοημοσύνη, τα υβρίδια ανθρώπων – μετανθρώπων transhumans – “υπερανθρώπων, η νανοτεχνολογία και οι δυνατότητες βιολογικής σύνδεσής τους με τους ανθρώπους, θα ξεπερνούν σε δυνατότητες την ανθρώπινη νοημοσύνη …
Ξαφνικά εφαρμογές νανοτεχνολογίας εισάγονται χωρίς καμμία σοβαρή συζήτηση, σε ανθρώπινους οργανισμούς, μέσω νέου τύπου εμβολίων και αντί να προκαλούνται πολλαπλές συζητήσεις για το ζήτημα και να διασπείρεται η γνώση, οι κρατούντες επιδεικνύουν μία εξαιρετικά αμυντική στάση, αντιμετωπίζοντας την απορία και τη δικαιολογημένη επιφυλακτικότητα, με αντιδημοκρατικές τακτικές, με εκστρατείες λάσπης και μία μαζική κατασυκοφάντηση των νοημόνων και ενεργών πολιτών, ως δήθεν αφρόνων ¨συνομωσιολόγων.
Καθώς μπαίνουμε στη μοναδική αυτή εποχή, έργο μας είναι να εντείνουμε τις προσπάθειές μας να παραμείνουμε και καταστούμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ενεργοποιώντας με συνείδηση το σύνολο του δυναμικού μας, ώστε να έχουμε να αντιπαρατάξουμε μία νέα ισχύ συνειδητότητας έναντι των κινδύνων, που μετά βεβαιότητας αναμένονται από την μηχανική πρόσμιξη του ανθρώπου με τις μηχανές!
Γιατί καθετί μηχανικό πάντα θα διαθέτει τον ελεγκτή του, τον παραγωγό του και αυτόν, που θα διαθέτει τα κλειδιά τελικού ελέγχου των “μηχανών” και μέσω αυτών των μετανθρώπων! Κι αυτό θα σημαίνει τη δυνατότητα άδηλης και ανέλεγκτης επίδρασης, με ποικίλους και όχι οπωσδήποτε θεμιτούς τρόπους, σε κάθε άνθρωπο, που έχει ενσωματώσει την τεχνολογία αυτή μέσα του.
Ας είμαστε προετοιμασμένοι ώστε στη μηχανικότητα να αντιτάξουμε ενεργή συνειδητότητα! Ιδού πεδίο Άθλησης λαμπρό και για το νέο έτος και δεκαετία!
Η ιδέα της ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑΣ, ως την έχουμε συλλάβει, μελετούμε και διαδίδουμε, θα αποτελέσει μετά βεβαιότητας το μεγάλης ισχύος σύγχρονο εμβόλιο πνευματικότητας της αναστημένης από το λήθαργό της ανθρωπότητας! Και από την άποψη αυτή, θα πρέπει να θεωρούμε κάθε μορφή ασθένειας, πανδημία, κίνδυνο και επίθεση, ως μία ευπρόσδεκτη “ευεργεσία” προς εμάς, που μας δίνει τη δυνατότητα να επικεντρωθούμε στα τόσα σημαντικά ζητήματα, που ξεχνούμε μέσα στις μηχανικές μας υλιστικές ζωές.
Γιατί η ασθένεια μπορεί να ξυπνήσει και να σώσει ανθρώπους, ο βιολογικός θάνατος αποτελεί αναμενόμενο τέλος όλων των ανθρώπων, ωστόσο η απώλεια της ελευθερίας, της ψυχής και του πνεύματός μας, αποτελεί οπωσδήποτε μία συγκλονιστική πτώση και εγκλωβισμό, που καθιστούν άδηλη και αβέβαιη τη δυνατότητά μας να επανέλθουμε στη ΦΥΣΙΚΗ μας ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, την οποία ακόμη και σήμερα δεν έχουμε γνωρίσει και συνεχώς απομακρυνόμαστε από αυτήν!
Διαβάστε το άρθρο και δείτε το βίντεο, που παραθέτω στα σχόλια, για να κατανοήσετε το πού βαδίζει η ανθρωπότητα. Το ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ κι εγώ συνεχίζουμε, με όσους φίλους/ες έχουν συνειδητοποιήσει την ευθύνη του να είμαστε άνθρωποι, την εκπαίδευση, άσκηση και δράση, κατά μόνας και συλλογικά, ως μέσο υγιούς ανάπτυξης ενός φυσικού τρόπου ζωής κι απάντηση στους τεράστιους κινδύνους μετάλλαξης του ανθρώπου σε μηχανικό και έξωθεν ελεγχόμενο υβρίδιο και μάλιστα έχοντας εκχωρήσει μόνος του τα πρωτοτόκια του … την ελευθερία του!

Κυριάκος Κόκκινος – Δικηγόρος – Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ – Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη δημιουργήθηκε από νεοπλατωνιστές αρχιτέκτονες που ενσωμάτωσαν στην κατασκευή της ελληνική γνώση – πυθαγόρεια και πλατωνική – για την πραγμάτωση της επαφής του ανθρώπου με το θείο. 1483 χρόνια μετά από τα εγκαίνια του λαμπρότερου χριστιανικού ναού (που έγινε στις 27 Δεκεμβρίου 537) η καθηγήτρια του πανεπιστημίου Stanford των ΗΠΑ Μπισέρα Πέντσεβα έχει ολοκληρώσει μια πρωτοποριακή μελέτη που έχει οδηγήσει, με τη βοήθεια προηγμένων υπολογιστικών συστημάτων, στην πιστή αναδημιουργία του ήχου του Ναού φέρνοντας στο σήμερα κάτι που μέχρι πρότινος έμοιαζε ότι είχε χαθεί οριστικά: την εμπειρία της συμμετοχής στον Όρθρο και στον Εσπερινό, σαν να βρίσκεσαι στην Αγία Σοφία της Βυζαντινής εποχής.

Το βιβλίο της Μπισέρα Πέντσεβα, «Hagia Sofia: Sound, Space and Spirit in Byzantium (Pennsylvania State University Press, 2017) κέρδισε το 2018 το βραβείο για την καλύτερη μονογραφία στις ιστορικές σπουδές της American Academy of Religion.Remaining Time-0:19FullscreenMute

Η ακουστική εμπειρία της Αγίας Σοφίας αναδημιουργήθηκε μέσα από συστηματική μελέτη που έγινε στην Καλιφόρνια τα τελευταία χρόνια, χάρη στη γνώση, στην πίστη και στο όραμα μιας αφοσιωμένης επιστήμονος, χριστιανής ορθόδοξης, βουλγαρικής καταγωγής. Η κυρία Πέντσεβα μίλησε στην «Καθημερινή» και εξήγησε γιατί η επαφή με το θείο που επιτυγχάνεται στην Αγία Σοφία δεν είναι ένα μεσαιωνικό «ειδικό εφέ», αλλά το αποτέλεσμα εφαρμογής πτυχών της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.