Με μία πολύ ιδιαίτερη εκδήλωση τιμής και μνήμης οι Κορίνθιοι γιόρτασαν, με διπλό συμβολισμό, την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940, τιμώντας ταυτόχρονα τον τελευταίο Ιερολοχίτη στρατηγό Κωνσταντίνο Κόρκα.
Την εκδήλωση εμπνεύστηκε και οργάνωσε ο Ευάγγελος Κόκκινος, αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων ε.α., δημοσιογράφος και ιδρυτής της διανύουσας ήδη 42 έτη συνεχούς παρουσίας εφημερίδας <<Η Φωνή της Κορινθίας>>, από κοινού με το παράρτημα Κορινθίας της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, τη Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών και τον Πολιτιστικό και Εξωραϊστικό Σύλλογο Βραχατίου «Η Αναγέννηση».
Την Κυριακή, 23 Οκτωβρίου 2022, στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου, πλήθος Κορινθίων και όχι μόνον, αφού περιηγήθηκαν στην πρόσφατη ηρωική ιστορία των αγώνων του Ελληνισμού το 1940, βλέποντας πλήθος σχετικών φωτογραφιών, που για το λόγο αυτό συγκέντρωσε και εκτύπωσε ο Πρόεδρος της Αναγέννησης υποστράτηγος ε.α. Σπύρος Πανταζάτος, είχαν την ευκαιρία να ακούσουν συμπυκνωμένα, αλλά ουσιαστικά, όχι μόνον την ιστορία της εθνικής μας εποποιίας, αλλά και ειδικότερα τα όσα αφορούν την επανεμφάνιση το 1942 του «Ιερού Λόχου», ως αρχετυπικού πολεμικού σχηματισμού αέναης προστασίας του Ελληνισμού και του προβεβλημένου μέλους του στρατηγού Κωνσταντίνου Κόρκα, αλλά και ιδιαίτερα γεγονότα, ως αυτά τα περιέγραψε ο στρατηγός στο βιβλίο του.
Το παρόν έδωσαν οι Υφυπουργοί Ανάπτυξης Χρήστος Δήμας και Χωροταξίας και Αστικού Περιβάλλοντος Νίκος Ταγαράς, ο Δήμαρχος Κορινθίων Βασίλης Νανόπουλος, ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας, η χωρική Αντιπεριφερειάρχης Κορινθίας Αθηνά Κόρκα, ο θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Αναστάσιος Γκιολής, ο Δήμαρχος Βέλου Βόχας Αννίβας Παπακυριάκος, η Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κορίνθου, Πένυ Επιβατικού, εκπρόσωποι των Α.ΓΕΕΘΑ, ΓΕΣ και πολιτιστικών φορέων της ΠΕ Κορινθίας, η πρόεδρος της Μικρασιατικής Στέγης Κορίνθου Βασιλική Ευστρατιάδου, η πρόεδρος του συλλόγου Αλκυονίδες Όλγα Κονομόδη, αλλά και φίλοι όλων των συνδιοργανωτών.
Η εκδήλωση τελέστηκε υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Πελοποννήσου, Περιφερειακής Ενότητας Κορινθίας και του Δήμου Κορινθίων, ενώ τα έξοδά της καλύφθηκαν με ευγενείς χορηγίες της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ ΕΛΛΑΣ- ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ Α.Ε και VODAFON-Αθανάσιος Κόρκας. Ο στρατηγός δικαιούνταν της τιμής αυτής στη περιοχή της καταγωγής του, αλλά και πανελληνίως, για τα έργα και τις ημέρες του, τις επιλογές του σε καιρούς χαλεπούς και επικίνδυνους, αλλά και εν καιρώ ειρήνης, μέσα στην οποία ουδόλως εφησύχασε, αλλά συνέχισε έως την ηλικία των 101 ετών, να αποτελεί φάρο μετάδοσης των ιδιαίτερων αξιών των Ειδικών Δυνάμεων, της φιλοπατρίας, της γενναιότητας, της ανιδιοτέλειας και της αυτοθυσίας για το κοινωνικό καλό. Το επίγειο έργο του ολοκλήρωσε στις 29 Μαΐου 2022, οπότε και τόσο συμβολικά πέταξε προς τους ουράνιους λειμώνες, αφού για μια ακόμη φορά επιτέλεσε το καθήκον του, καταθέτοντας στεφάνι στο μνημείο πεσόντων Καταδρομέων στο Καβούρι, αφήνοντας ανεξίτηλη παρακαταθήκη συνεπών λόγων και έργων προς όλους μας. Η εκδήλωση ξεκίνησε με μία εισαγωγή, προθέρμανση του κοινού και παρουσίαση των διοργανωτών από την κα Εύη Κοκκίνου, Δικηγόρο, MSc, διαπ. Διαμεσολαβήτρια και DPO, η οποία και έδωσε τον εναρκτήριο εορταστικό τόνο εν όψει και του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου. Ακολούθως ο εμπνευστής της εκδήλωσης και εκ των συνδιοργανωτών κ. Ευάγγελος Κόκκινος έλαβε το λόγο για μία εκ καρδίας συγκινητική παρουσίαση της δικής του βιωματικής περιήγησης στις Ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις ως Καταδρομέας κι Αλεξιπτωτιστής και της επί 60 συναπτά έτη προσωπικής σχέσης του με το στρατηγό, όταν νεαρός ανθυπολοχαγός γνώρισε το θρύλο των Καταδρομών και του Ιερού Λόχου στο Μεγάλο Πεύκο, ως διοικητή της Γ Α.Μ.Κ.. Έκτοτε περιέγραψε την εξέλιξη μίας σχέσης, που υπερέβη τη σχέση μέντορα, συμβούλου και προστάτη, σε μία βαθιά φιλία και αμοιβαία εκτίμηση, που βεβαίως το όριο του επιγείου θανάτου, καθόλου δεν την αλλοίωσε. Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν αποσπάσματα από ομιλίες του στρατηγού και εικόνες από την ιστορική εμφάνιση, δράση και εξέλιξη του Ιερού Λόχου. Το συντονισμό των ομιλητών ανέλαβε ο κ. Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, CSAP, Coach και Εκπαιδευτής Ενηλίκων, ο οποίος επίσης παρουσίασε την προσωπική του γνωριμία με το στρατηγό, με την ιδιότητά του ως Αλεξιπτωτιστή και Βατραχανθρώπου (Ο.Υ.Κ.), όταν όπως ανέφερε, με δική του πρόταση ως Αντιπρόεδρος του Δ.Σ., ο στρατηγός προσκλήθηκε το 2016 σε Γ.Σ. του Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων, πρόσκληση που ο στρατηγός με χαρά και προθυμία αποδέχθηκε, παρά τα 95 του τότε χρόνια, που για άλλους θα σήμαιναν παύση κάθε δραστηριότητας, μοιράζοντας απλόχερα τον πλούτο της ζωής του σε ευήκοα ώτα. Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο Αντιπρόεδρος του Παραρτήματος Κορινθίας της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού Υποστράτηγος ε.α. κ. Ιωάννης Κοκολογιάννης, στη θέση του ασθενούντος προέδρου του Υποστράτηγου ε.α. κ. Αχιλλέα Σαραντινού, αναπτύσσοντας τους «Παράγοντες που καθόρισαν την εποποιία του ’’40». Όπως ανέφερε ο Ελληνισμός τίμησε έμπρακτα κατά τη διάρκεια του 2ου παγκόσμιου πολέμου το ΙΕΡΟ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ενώ απέδειξε ότι διέθετε ενεργά κριτήρια αξιών για τα αναγκαία δύσκολα ΟΧΙ κι αξιοποίησε άριστα το λογικό πυλώνα αναδοχής των ιστορικών προκλήσεων μέσω σκληρής προετοιμασίας, αλλά και μέσω ενεργοποίησης του εξωλογικού πυλώνα της γενναιότητας και αυτοθυσίας, που κρατούν διαχρονικά παρόντα τον Ελληνισμό στην πρώτη γραμμή παραγωγής των πνευματικών προτύπων της ανθρωπότητας. Ο Ταξίαρχος ε.α. των Ειδικών Δυνάμεων (ΟΥΚ – Αλεξιπτωτιστής) και Πρόεδρος της Λέσχης Καταδρομέων και Ιερολοχιτών κ. Ιωάννης Τζιάκης, μίλησε για τη «Μέση Ανατολή – την Ίδρυση του Ιερού Λόχου – την εξέλιξή του σε ΛΟΚ – Ειδικές Δυνάμεις και τη διαδρομή μέσα σε αυτά του στρατηγού Κωνσταντίνου Κόρκα». Η ιστορική αυτή αναδρομή μας έφερε όλους μπροστά στη μνήμη των δραματικών επιλογών, που κλήθηκαν να κάνουν άνθρωποι σαν καθένα από εμάς, που αντίθετα από άλλους πήραν το δύσκολο δρόμο, της εκπαίδευσης, της διακινδύνευσης και του αγώνα, ενώ αντιμετώπισαν και υπερνίκησαν και τις επικίνδυνες χίμαιρες του εθνοκτόνου διχασμού, που βρήκαν την ευκαιρία να επανεμφανιστούν ακόμη και μέσα στον πόλεμο επιβίωσης της ίδιας της ανθρωπότητας, με ενότητα και υπερβατική διάθεση αυτοθυσίας. Οι ιερολοχίτες, όλοι τους εθελοντές αξιωματικοί, παραιτήθηκαν του αξιώματός τους για να ενταχθούν σε ένα νέο πολεμικό σώμα, να εκπαιδευτούν και πολεμήσουν ανορθόδοξα ως απλοί στρατιώτες του καθήκοντος, παρέχοντάς μας ανυπέρβλητα παραδείγματα ανάπτυξης ειδικών δυνάμεων, μέσα σε καθένα μας, καλλιεργώντας τα σωματικά και ψυχοπνευματικά μας τάλαντα επ’ ωφελεία όλων μας. Η παρουσιάστρια της εκδήλωσης κα Κοκκίνου διάβασε στη συνέχεια το μήνυμα του ασθενούς ομιλητή, διακεκριμένου Κορίνθιου καθηγητή και μέλους της Ακαδημίας Φυσικών Επιστημών της Νέας Υόρκης κ. Χρήστου Τάρταρη, που αναφερόταν στη συνεργασία του με το στρατηγό για τη συγγραφή του βιβλίου του τελευταίου. Το βιβλίο του στρατηγού με τίτλο «1940-1980, Σαράντα Καυτά Χρόνια (10 Πόλεμος και 30 Ειρήνη)» παρουσίασε ο τ. Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου κ. Αριστείδης Δουλαβέρας. 40 κρίσιμα χρόνια μέσα από τα οποία η Ελλάδα πέρασε από τον πολεμικό αναβρασμό στην ανάσταση της ειρήνης, τα οποία αποτελούν αφορμή όλοι μας να διαλογιστούμε για τα υλικά, ψυχικά και πνευματικά εφόδια, που βοηθούν ατομικά και συλλογικά στο βίωμα των ειδικών δυνάμεων, που φέρουμε όλοι μας και αποτελεί τον καταλύτη για να ζήσουμε μία ζωή άξια σε ανθρώπους. Τα πνευματικά δικαιώματα του βιβλίου ο στρατηγός εκχώρησε στη Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών προς ενίσχυση του έργου της. Ο λόγος της κόρης του στρατηγού Ελένης Κόρκα, Προϊσταμένης της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού, ενεργή στο σπουδαίο ανασκαφικό έργο της Αρχαίας Τενέας, έδωσε ένα ακόμη πιο προσωπικό συναισθηματικό τόνο στη ζωή του στρατηγού, που σημάδεψε με ποικίλους τρόπους όσους συνδέθηκαν μαζί του, ενώ σημαντική υπήρξε κι η αυθόρμητη παρέμβαση του κ. Λέκκα, γιου συμμαθητή και συμπολεμιστή του Στρατηγού. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μία μικρή δεξίωση, προσφορά των οργανωτών, στην οποία εκφράστηκε η πλήρης ικανοποίηση οργανωτών, ομιλητών και παρευρισκομένων για τη βαθιά, ουσιαστική και ειλικρινή αλληλεπίδραση, που θα επαναληφθεί και με επόμενες ανάλογες αφορμές υψηλής πνευματικής αξίας!
Κυριάκος Κόκκινος Δικηγόρος, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ,
Με εξαιρετική επιτυχία συνεχίζεται η ενημέρωση των Ελλήνων και όσων εν γένει αναζητούν την ιστορική αλήθεια αναφορικά με το συγκλονιστικό ζήτημα της δολοφονίας του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, που επί 190 χρόνια αποδόθηκε στους Γεώργιο και Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, αποτελώντας ένα δυσβάσταχτο ηθικό βάρος για μία οικογένεια, που συνεισέφερε όσο καμμία άλλη στο πότισμα με αίμα ηρώων του δένδρου της ελευθερίας του γένους μας.
Αυτή τη φορά ενημερώσαμε δεκάδες ανθρώπους στην Σπάρτη, πολίτες ανήσυχους, που σπάζοντας τα δεσμά της καθοδηγούμενης και νοθευμένης, από έξωθεν προερχόμενα συμφέροντα, πληροφόρησης, αναζήτησαν μία μη κημονευόμενη αλήθεια, την οποία και παρουσιάσαμε, στηριζόμενη στα νέα δεδομένα, που κυρίως μέσω της 40ετούς έρευνας του Δημήτρη Κοκκινάκη, ιστορικού ερευνητή, ήλθαν στο φως της δημοσιότητας.
Η ημερίδα μας στη Σπάρτη υπήρξε ταυτόχρονα μία μεγάλη πατριωτική εκδήλωση κι ένας φόρος τιμής στην αλήθεια, που έχει κρυφτεί εδώ και 191 χρόνια, για την αθωότητα των Μαυρομιχαλαίων και την τραγικότητα της δολοφονίας, που βύθισε τη χώρα μας στο σκοτάδι, την ενοχή και σε μία πρωτόγνωρη εμφυλιοπολεμική συνθήκη!
Τραγικά θύματα της εγκληματικής αυτής διεθνούς συνομωσίας οι δύο πρωταγωνιστές της προσπάθειας ανάταξης της Ελλάδας, δηλαδή τόσο ο Καποδίστριας, όσο και η οικογένεια του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, ο γιός του Γεώργιος κι ο αδελφός του Κωνσταντίνος, που μεθοδικά καταδιώχθηκαν, υποτιμήθηκαν και εν τέλει φορτώθηκαν ένα έγκλημα που δεν διέπραξαν, αφού η σκοπιμότητα του εγκλήματος ήταν διπλή.
Να βγάλει κατ’ αρχάς από τη μέση τον ενοχλητικό, εξαρετικά αποτελεσματικό και καθόλου ελεγχόμενο πολιτικό και διπλωμάτη Καποδίστρια, στόχο για τους ισχυρούς παίχτες της διεθνούς πολιτικής σκακιέρας (κυρίως Αγγλίας και Αυστροουγγαρίας) .
Κατά δεύτερον δε να επιτύχει να αποδυναμώσει την οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων, που αποτελούσε πυλώνα ενότητας του λαού, που εν μέσω της ηρωικής του εθνεγερσίας βίωνε ταυτόχρονα το δραματικό ξέσκισμα των σαρκών του, μέσω του εμφυλίου διχασμού.
Διότι οι διεθνικοί δρώντες της εποχής κι εν προκειμένω η δανείστρια του νεοσυστημένου κράτους Αγγλία είχε αντιληφθεί το αδύναμο σημείο του Ελληνισμού και την αχίλειο πτέρνα ελέγχου του, ήτοι του εύκολου διχασμού και διάσπασης των δυνάμεών του, μέσω του οποίου επιχειρήθηκε η από την αρχή χειραγώγηση του νέου κράτους, που προαλειφόταν ως ένα δικό τους και μόνον προτεκτοράτο, τα σύνορα του οποίου θα τελείωναν στην Πελοπόννησο.
Σχέδιο αντίθετο στα σχέδια, τα οράματα και τη βούληση Καποδίστρια και Μαυρομιχαλαίων, που ήθελαν ένα ισχυρό και βιώσιμο Ελληνικό κράτος, με σαφώς μεγαλύτερα σύνορα και αναβίωση της Ελληνικής βασιλείας των Παλαιολόγων (Μούρτζινων – Τρουπάκιδων) κι όχι ξενόφερτες βασιλικές ηγεσίες.
Η υγιής σύνδεση Καποδίστρια με τις ισχυρές στρατιωτικές και πολιτικές οικογένειες της Ελλάδας, όπως οι Μαυρομιχαλαίοι, που αν δεν παρεμβάλονταν οι τεχνητές αντιξοότητες – έξωθεν στρατηγήματα, με εκτέλεση από τους πάντα πρόθυμους εγχώριους εφιάλτες, αποτελούσε ελπίδα σταθεροποίησης κι ενδυνάμωσης της Ελλάδας, μέσω συσσωμάτωσης της εμπειρίας και ισχύος των οπλαρχηγών με τη γνώση κι οξυδέρκεια των πολιτικών αρχηγών, κίνηση αναγκαία για την οικοδόμηση μίας υγιούς, ακηδεμόνευτης κι ισχυρής Ελλάδας, που ακόμη πολεμούσε για την απελευθέρωση των δυναστευομένων κατοίκων της.
Η πορεία αυτή διακόπηκε με τη δολοφονία και τη με χαλκευμένα στοιχεία απόδοση της ευθύνης της στους δύο οπλαρχηγούς, που είχαν και την πολιτική ιδιότητα, ο ένας ως πρώην μέλος της τριμελούς Αντικυβερνητικής Επιτροπής (Πρωθυπουργός) το 1827 κι ο έτερος ως μέλος του Εκτελεστικού (Κυβέρνησης) το 1824.
Το συνέδριο έλαβε χώρα το Σάββατο, 15 Οκτωβρίου 2022, στο Πνευματικό Κέντρο (Βιβλιοθήκη) Σπάρτης, με πρωτοβουλία του Συνδέσμου των Απανταχού Λακώνων «Ο Λυκούργος» και την αρωγή των συνεργαζόμενων συλλόγων «Κίνηση Οργανικότητας Κοσμόπολις» και Προναία Αθηνά και των Εκδόσεων Αδούλωτη Μάνη.
Οι ακόλουθοι έξι ομιλητές, φώτισαν από ποικίλες σκοπιές την σκοτεινή πλευρά τής Ιστορίας για την δολοφονία του Καποδίστρια και την ηρωική γενιά των Μαυρομιχαλαίων, που έδωσε δεκάδες βλαστούς της στην Εθνεγερσία!
– Ξεπαπαδάκος Αντώνιος, Ιστορικός και θεατρικός συγγραφέας
– Κόκκινος Κυριάκος, Δικηγόρος, Πρόεδρος «Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ»
– Μιχαλοπούλου Σοφία, Πρόεδρος Συλλόγου «Προναία Αθηνά»
Με ιστορικά ντοκουμέντα τεκμηριώθηκε η αθωότητα των δύο Μαυρομιχαλαίων και αποκαλύφθηκαν οι πραγματικοί ηθικοί αυτουργοί, που οργάνωσαν και δολοφόνησαν τον πρώτο Κυβερνήτη τής Ελλάδος Ι. Καποδίστρια!
Την σχετική ιστορική τεκμηρίωση μπορείτε να παρακολουθήσετε στις σχετικές αναρτήσεις των σωματείων, των ομιλητών και του δημοσιογράφου Πέτρου Καπερναράκου, που κάλυψε την εκδήλωση, στα κοινωνικά δίκτυα (facebook) και στο you tube, τις προσεχείς ημέρες.
Όπως ανέφερα στον επίλογό μου, η σκοπιμότητα των εκδηλώσεών μας, που θα επαναληφθούν και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, στοχεύει σε κάτι πολύ ευρύτερο και βαθύτερο από την απλή αποκατάσταση μίας δικαστικής αδικίας και πλάνης και αφορά την ατομική και συλλογική μας πραγμάτωση, καθώς θα οικειοποιούμαστε μία όλο και πνευματικότερη πραγματικότητα ενεργοποιούμενοι προς Α ΔΕΙ (όσα πρέπουν), δηλαδή προς την Αλήθεια, προς τη Δικαιοσύνη, την Ελευθερία και την Ισονομία!
Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Σήμερα, 23/3/2022, μετά από 4 χρόνια έντονης προσπάθειας κι αφιέρωσης του αγαπητού αδελφού ΟΥΚ (103ο σχολείο ΥΚΤ) κι υπαξιωματικού της ΜΥΑ Κωνσταντίνου Χατζηδάκη, ενός Έλληνα με θερμή καρδιά κι όραμα προσφοράς, έγιναν τα αποκαλυπτήρα της προτομής του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, Νικηταρά, κατά κόσμον Νικήτα Σταματελόπουλου, στο Α νεκροταφείο Αθηνών, πίσω από το άγαλμα του θείου του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, σύμφωνα και με τη δική του βούληση, σε καλλιτεχνική εκτέλεση κι ανιδιοτελή προσφορά μίας άλλης μεγάλης ψυχής, του γλύπτη Γεωργίου Ρούσση!!!
Την Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ εκπροσώπησε με πολλά άλλα μέλη και φίλους μας, στη σημαντική αυτή εκδήλωση, ο πρόεδρός της Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Διαπραγματευτής, CSAP και Coach, ΟΥΚ επίσης του 102ου σχολείου ΥΚΤ.
Μπορεί η πολιτεία, ως εκφράστηκε επί 200 χρόνια από τις ηγεσίες της, που απεδείχθησαν μικρότερες του προσδοκώμενου, να αναγνώρισε στον ταπεινό, αλλά φωτεινό μας ήρωα, μόνο μία άδεια επαιτείας στο ναό της Ευαγγελιστρίας στον Πειραιά, πλην όμως η αγάπη των απλών Ελλήνων, έστω με σημαντική καθυστέρηση, του επιφυλάσσει εξέχουσα θέση στο πάνθεο των ηρώων της, προτύπων κια αρχετυπικών μορφών των αγώνων της φυλής μας για τις μοναδικές αξίες, που την χαρακτηρίζουν χιλιάδες τώρα χρόνια!
Εν μέσω κρύου και βροχής πολλές τέτοιες “παλιές” ψυχές, αναγνωρισμένες μεταξύ τους, από τα βάθη των αιώνων, βρέθηκαν στο ιερό πεδίο, στα αόρατα σύνορα μεταξύ περατής κι αιωνίου ζωής και για λίγο αγγίξαμε, μέσω του Νικηταρά την γλυκόπικρη γεύση της δόξας μετά από αγώνες και θυσίες, που δεν αναγνωρίστηκαν στον καιρό που έπρεπε, αλλά συνεχίζουν να παιδεύουν και να φωτίζουν, όσους αναζητούν τα δύσκολα μονοπάτια προς το Αληθές Νόημα της Ζωής!
Αωνία του η μνήμη!
Άξιοι Κωνσταντίνε και Γεώργιε και σας ευχαριστούμε για την έμπνευση, το όραμα και την συνεργασία για την υλοποίησή του!
(Η επίκαιρη ιστορία της Πηνελόπης Δέλτα, που αξίζει να διαβάσετε με ανοικτές καρδιές, καθώς διερχόμαστε μέσα από την ευλογημένη περίοδο των Χριστουγέννων του 2021 κι αποδράμουν οι «εορτασμοί» – τρόπος του λέγειν – των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης του 1821 – Κείμενο που διαβάσαμε ως ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, εις ανάμνηση ηρώων κι αγίων προτύπων μας, κατά την εκδήλωσή μας, του Δεκεμβρίου 2021, για την υποστήριξη των αστέγων της Αθήνας και την επίσκεψή μας στο Μετόχιο του Παναγίου Τάφου στην Πλάκα)
Στη σκηνή του Ομέρ Βρυώνη, οι πασάδες όλοι μαζεμένοι συζητούσαν.
Ήταν ν’ αποφασιστεί, πριν ξημερώσει, αν εσήμανε ή όχι η ώρα να πάρουν το Μεσολόγγι.
Η νύχτα ήταν σκοτεινή, το κρύο δυνατό, η ώρα περασμένη. Μα ειδήσεις είχαν φθάσει και ο Ομέρ είχε συγκαλέσει τους αρχηγούς, ανυπόμονος να τους ανακοινώσει τα μαντάτα και να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση τους.
Ένδεκα χιλιάδες στρατός περιέζωνε για δύο ολόκληρους μήνες το χωριό, που ήταν τότε το ερημωμένο Μεσολόγγι, και δυο δοξασμένοι στρατηγοί, ο Κιουταχής και ο Ομέρ Βρυώνης, αμιλλούνταν ποιος να το πρωτοπάρει. Τα οχυρώματα ήταν χωματένια, μισογκρεμισμένα κι ελεεινά. Μέσα – που να το ήξεραν τότε οι Τούρκοι! – τριακόσια εξήντα παλικάρια όλα-όλα, διαφέντευαν την ημέρα και ξανάχτιζαν τη νύχτα τις χαλάστρες που άνοιγαν στον τοίχο τα τούρκικα κανόνια.
Από καιρό επέμεινε ο Κιουταχής πως μόνο με το σπαθί και τη φωτιά θα βάλουν γνώση στους Γκιαούρηδες και θα φέρουν σε λογαριασμό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και τον Μάρκο Μπότσαρη, που πεισμάτωναν στην τρέλα τους ή να ελευθερώσουν τη χώρα ή να ταφούν μες στα ερείπια στης. Μα ο Ομέρ Βρυώνης, που μελετούσε την κατάκτηση του Μωριά και που ήθελε το Μεσολόγγι στρατιωτική του βάση, επέμενε να το πάρει με το καλό.
Και λόγια βαριά ανταλλάχθηκαν μεταξύ στους δυο στρατηγούς.
Γιατί τους είχαν παίξει οι Γκιαούρηδες, και πολύτιμος καιρός πήγε χαμένος σε συζητήσεις και διαπραγματεύσεις· ώσπου, ένα πρωί, ξαφνισμένοι είδαν οι πασάδες τον υπερήφανο στόλο του Ισούφη να σκορπά και να χάνεται μπρος σε επτά Υδρέικα καραβάκια, που με απλωμένα τα πανιά μπήκαν στη λιμνοθάλασσα και προκλητικά άραξαν στο Μεσολόγγι.
Και όταν συνήλθαν από τη σάστισή τους οι πασάδες, και παραπονέθηκαν και αγρίεψαν και πρόσταξαν την πόλη να παραδοθεί, τους αποκρίθηκε αυθάδικα ο Μάρκος Μπότσαρης: – Αν θέλετε τον τόπο μας, ελάτε να τον πάρετε.
Άφριζε ο Κιουταχής, γιατί είχε μπει πια μέσα ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης με επτακόσιους Μανιάτες, μαζί και ο Ζαΐμης, μαζί και ο Δεληγιάννης. Έβριζε και φώναζε ο οργισμένος πασάς, πως ξεφόρτωσαν πια τα Υδρέικα καράβια όπλα και πολεμοφόδια, και πως ποτέ πια δε θα παραδοθεί το Μεσολόγγι, αν δε χαθούν πρώτα πολλοί πιστοί και αν δεν πνιγούν οι Γκιαούρηδες στο αίμα.
Λόγια πικρά είχε ξεστομίσει ο Κιουταχής, και βαριά το έφερε ο Ομέρ Βρυώνης, τάχα πως αυτός είχε ταπεινώσει το γένος των πιστών, από πονοψυχιά για μια φούχτα σκύλους άπιστους.
Και το έφερε βαριά, γιατί, μες στα τραχιά λόγια του Κιουταχή, διέβλεπε την άλλη κατηγορία, που δόλια την κρυφομετάλεγαν φθονεροί αντίζηλοι του, τάχα πως γκιαούρικο αίμα έτρεχε και στις δικές του φλέβες, και γι’ αυτό λιποψυχούσε κάθε φορά που είχε να το χύσει σφάζοντας Χριστιανούς.
Είχε περάσει νύχτες άυπνες, ξαπλωμένος στη σκηνή του ο αγέρωχος Αρβανίτης, γιατί το έβλεπε και αυτός πως η κατάσταση άρχιζε να γίνεται κρίσιμη στο τούρκικο στρατόπεδο. Μετά την καταστροφή της Πέτας, σαν του έστειλαν οι Ρωμιοί τον Βαρνακιώτη για συνεννόηση, το νόμισε μεγάλο θρίαμβο που τον κατάφερε να προσκυνήσει και να προδώσει εκείνους που τον έστειλαν· και όμως, από τότε, πολλοί οπλαρχηγοί ξανάπιασαν τα βουνά κι έκοβαν τις συγκοινωνίες και όπλιζαν τους πληθυσμούς κι έφερναν χίλιες δυσκολίες στους πιστούς· και το κρύο είχε πιάσει, οι βροχές είχαν πλημμυρίσει το στρατόπεδο, το ψωμί σπάνιζε και οι στρατιώτες άρχισαν να γρινιά-ζουν. Και ύστερα από δύο ολόκληρους μήνες, ούτε κατά μια σπιθαμή δεν είχε προχωρήσει η επιχείρηση του υπερήφανου πασά.
Μα επιτέλους, τώρα είχαν φθάσει οι ειδήσεις που με τόση αγωνία τις περίμενε! Η τύχη είχε γυρίσει, ο Αλλάχ ήταν μαζί του. Τώρα ήλθε η ώρα να διαψεύσει το θρύλο της χριστιανικής του καταγωγής. Αύριο θα πνίξει το Μεσολόγγι στο αίμα.
Ξημέρωνε παραμονή των Χριστουγέννων.
Πλάγι στη σκηνή, σπαρμένη πλούσια μαξιλάρια και χαλιά, όπου ο Ομέρ Βρυώνης είχε συγκαλέσει τους πασάδες, σ’ ένα χωριστό διαμέρισμα, ανάμεσα στις αποσκευές του στρατηγού, ένας δούλος έψηνε καφέδες.
Οι ταπεινώσεις είχαν γύρει τις λιγνές του πλάτες, και βαθιά χαράκια είχαν σκάψει οι συλλογές ανάμεσα στα φρύδια και γύρω στο κλειστό του στόμα. Σκυμμένος πάνω σ’ ένα μαγκάλι, φαίνουνταν παραδομένος στη δουλειά του, τα μάτια καρφωμένα στο μπακιρένιο μπρικάκι.
Ο Ομέρ χτύπησε τα χέρια του.
-Γιάννη, φώναξε, φέρε καφέδες.
Και στο γραμματικό, που παράμερα στέκουνταν και περίμενε, έδειξε το τραπέζι και πρόσταξε: – Εσύ, κάθισε αυτού και γράφε.
Ο Γιάννης έχυσε με προσοχή τον καφέ σε τέσσερα-πέντε ζάρφια, και τα έφερε με το δίσκο μέσα στη σκηνή. Ο Ομέρ Βρυώνης, περπατώντας απάνω-κάτω, υπαγόρευε ένα γράμμα προς τον Βαρνακιώτη:
«Μάθε», έλεγε, «πως αύριο θα γευματίσω στο Μεσολόγγι».
– Αύριο, είπε μέσα του ο Γιάννης, δε θα γευματίσεις στο Μεσολόγγι – πρώτα ο Θεός…
Μα το πρόσωπο του δεν άλλαξε, ούτε φαίνουνταν να προσέχει εκείνα που έλεγαν γύρω του. Ένα-ένα, με αργές κινήσεις, ακούμπησε τα ζάρφια με τον καυτό καφέ εμπρός σε κάθε πασά, προσέχοντας μη χυθεί ούτε κόμπος από το μυρωδάτο ποτό.
-Φέρε και άλλους, πρόσταξε ο Βρυώνης, δείχνοντας μ’ ένα νόημα των μαύρων φρυδιών του πως τα ζάρφια ήταν λιγότερα από τους πασάδες.
Και χωρίς να σταθεί, με τα χέρια πίσω στη ράχη και τα μάτια χάμω, εξακολούθησε να υπαγορεύει τις τελευταίες του διαταγές στον Βαρνακιώτη:
«Κοίταξε να μάθεις πού πάγει ο στρατός που φεύγει για την Ακαρνανία, και βάσταξε τους αρματωλούς που έχουν προσκυνήσει, ώσπου να μάθεις πως πήρα το Μεσολόγγι. Είσαι υπεύθυνος για το Βραχώρι».
Απότομα στάθηκε εμπρός στον Ισμαήλ Χατζημπέντο, που, αργοκουνώντας το κεφάλι, κάτι σιγομουρμούριζε του Ισμαήλ Πλιάσα.
– Φοβάσαι; τον ρώτησε περιφρονητικά. Οι δυο πασάδες σώπασαν.
Έριξε ο Αλβανός μια πλαγινή ματιά του Κιουταχή, που σιωπηλά και ακατάδεχτα παρακολουθούσε τα κρυφομιλήματα των δυο Ισμαήλιδων, και με οργή, χτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι, φώναξε:
– Ή αύριο ή ποτέ.
Και γυρνώντας στον Ισμαήλ Χατζημπέντο, χαμογέλασε και είπε:
– Μη φοβάσαι, πασά μου, τώρα πια ο Αλλάχ είναι μαζί μας, όλα μας έρχονται δεξιά!
Με το κεφάλι, χαμογελώντας, τον εγκαρδίωνε ο Άγος Βαστάρας.
-Πε τους, πε τους, πασά μου, τα μαντάτα.
Και τους τα είπε ο Ομέρ Βρυώνης.
Έφευγε, λέει, στρατός από μέσα από το Μεσολόγγι για τα δυτικά παράλια της Ακαρνανίας, όπου σκοπό είχε να σφάξει τους πληθυσμούς, ίσως και να αρπάξει το Βραχώρι που το φύλαγε ο Βαρνακιώτης, και να συλλάβουν τον Βαρνακιώτη ή να τον πείσουν να γυρίσει μαζί τους.
Κρυμμένος μες στα βούρλα είχε δει κάποιος άνθρωπος του τις ετοιμασίες στα Ελληνικά καράβια· 500 άντρες της φρουράς ετοιμάζουνταν να φύγουν με τρεις από τους αρχηγούς. Θα έφευγαν αύριο βράδυ, παραμονή των Χριστουγέννων. Τα ξημερώματα της μεγάλης τους εορτής, οι Γκιαούρηδες θα μαζεύουνταν όλοι στις εκκλησίες τους, για τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία· αυτή ήταν η κατάλληλη ώρα…
Ο Κιουταχής τον διέκοψε μ’ ένα νόημα κατά τον Γιάννη, που στο πλαγινό διαμέρισμα, ανακούρκουδα εμπρός στο μαγκάλι, ανακάτωνε τον καφέ στο μπρίκι.
-Αυτός; έκανε ο Βρυώνης χωρίς να χαμηλώσει τη φωνή.
Και μ’ ένα αρνητικό σήκωμα του κεφαλιού πρόσθεσε:
-Μπα, δε μιλάει αυτός!
-Μα είναι Γκιαούρης! ψιθύρισε ο άλλος.
Ο Ομέρ χαμογέλασε.
-Δε μιλάει αυτός, είναι άνθρωπος μου, είπε με τρόπο που ν’ ακούσει ο Γιάννης. Έπειτα, έχω τη γυναίκα του και τα παιδιά του στα χέρια μου. Το ξέρει πως αν ακουστεί τίποτα απ’ όσα λέμε… – με το χέρι έκοψε τον αέρα: Έννοια σου!… Δε μιλάει αυτός.
Κάθισε στο ντιβάνι, αντίκρυ στο δούλο του, κι εξακολούθησε τις εξηγήσεις του.
Το ανατολικό μέρος της χώρας είναι το πιο αδύνατο· από κει θα γίνει το γιουρούσι, όταν σημάνει το σήμαντρο που θα καλεί τους Χριστιανούς στις εκκλησίες. Συνάμα όμως θα γίνει μια ψευτοπροσβολή από άλλο μέρος του οχυρώματος, έτσι που κι αν μείνουν μερικοί φρουροί στους τοίχους, θα τρέξουν εκεί και θ’ αφήσουν αφύλαχτο το ανατολικό μέρος…
Ο Γιάννης με τα μάτια καρφωμένα στο μπρικάκι του, άκουε κάθε λέξη· φαίνουνταν παραδομένος στον καφέ που φούσκωνε, κανένα νεύρο του προσώπου του δεν κούνησε. Και όμως στην καρδιά του ήταν χαλασμός.
Τη γυναίκα του, τα παιδιά του τα είχε ξεχάσει· του τα θύμισε τώρα ο πασάς. Ναι, ήταν στην Άρτα, αιχμαλωτισμένοι σαν κι αυτόν, όμηροι στα χέρια του Ομέρ Βρυώνη. Και του ήταν γραφτό ν’ ακούσει όλες τις ετοιμασίες και ν’ αφήσει την καταστροφή να συντελεστεί, αλλιώς η γυναίκα του και τα παιδιά του…
Σιγανά έχυσε τον καφέ στα ζάρφια, προσέχοντας μη σκορπιστεί το καϊμάκι’ την αγαπούσε πολύ την όμορφη γυναίκα του, τα τρελαίνουνταν τα παιδιά του. Για να μη κακοπάθουν αυτά δούλευε τόσον καιρό τον Τούρκο, και τον δούλευε πιστά. Το ήξερε πως θα πλήρωναν με το κεφάλι τους κάθε του πληροφορία· ώστε έπρεπε να καθίσει ήσυχος, να βουλώσει το στόμα του, ν’ αφήσει το μοιραίο να συντελεστεί.
Μοίρασε πάλι τους καφέδες και πήρε τ’ αδειανά ζάρφια. Μα και οι πασάδες τώρα σηκώνουνταν, η συνεδρίαση είχε τελειώσει. Όλοι ήταν πια σύμφωνοι, η επίθεση θα γίνουνταν τα Χριστούγεννα, την ώρα της λειτουργίας των Γκιαούρηδων.
Ένας-ένας χαιρέτησαν το στρατηγό και αποτραβήχθηκαν να ξαναπάν να κοιμηθούν, ώσπου να έλθει η ώρα της ετοιμασίας.
Ο Ομέρ Βρυώνης τυλίχθηκε στη σαμουρένια κάπα του και ξαπλώθηκε στο σοφά.
– Όχι, είπε του Γιάννη, που ρωτούσε αν θα γδυθεί. Δεν έχω καιρό σήμερα για πούπουλα· κλείσε τον μπερντέ και πήγαινε· δε σε θέλω πια.
Έσβησε τα κεριά ο Γιάννης, κατέβασε το κρεμαστό χαλί που χώριζε τη σκηνή του αφέντη από το διαμέρισμα με τις αποσκευές, και ξαπλώθηκε κοντά στο μαγκάλι να ζεσταθεί.
Έτρεμε πολύ, τώρα που δεν τον έβλεπαν πια, και τα δόντια του χτυπούσαν από σύγκρυο.
Έτσι λοιπόν είχαν αποφασίσει οι πασάδες· αύριο χριστουγεννιάτικα θα παίρνανε το Μεσολόγγι. Μα αυτός αποφάσιζε πως δε θα το πάρουν… Ναι, αυτός, ο δούλος του Ομέρ Βρυώνη, ο φτωχός Γιάννης Γούναρης από τα Γιάννινα, έτσι το ήθελε, να σωθεί το Μεσολόγγι.
Μα θα μπορέσει να το σώσει;
Το ήξερε αυτός πως βίγλες είχε παντού στους τοίχους απάνω. Τις έβλεπε, σαν έβγαινε να κυνηγήσει πουλιά για το τραπέζι του αφέντη του, που φύλαγαν μέρα και νύχτα άγρυπνα. Ούτε σκιά δεν άφηναν να σιμώσει. Θα του έριχναν ευθύς, αν έκανε να πλησιάσει. Και ούτε και σημείο δεν μπορούσε να κάνει, γιατί θα τον ένιωθαν οι Τούρκοι φρουροί. Δεν τον πείραζε που θα τον σκότωναν, μια φορά πεθαίνει ο άνθρωπος και γλιτώνει από την τούρκικη σκλαβιά. Μα που δε θα μάθαιναν οι πολιορκημένοι το καταχθόνιο σχέδιο των πασάδων…
Σηκώθηκε στον άγκωνά του, τα μάτια καρφωμένα στη φωτιά. Τα κάρβουνα είχαν χωνέψει, σκιές κοκκινόμαυρες κυμάτιζαν στη θρακιά με κάθε πνοή που περνούσε και, λίγο-λίγο, απόσβηνε και από ένα καρβουνάκι και σκορπούσε η στάχτη.
Μα ο Γιάννης δεν τα έβλεπε· έβλεπε τη γυναίκα του, νέα και όμορφη, χλωμούλα η καημένη, γιατί ήλιος δεν τη θωρούσε έτσι που ζούσε, μόνη, κρυμμένη πίσω από τα κλειστά παντζούρια της… Έβλεπε τα παιδάκια του, τα δυο του αγοράκια, όλο ζωή και σκανταλιά· γελούσαν συχνά, τα καημένα, γιατί ήταν μικρά και δεν είχαν καταλάβει ακόμα, στην αγκαλιά της μάνας, το βάρος της σκλαβιάς. Και τώρα έπρεπε να τα θυσιάσει…
Η καρδιά του ράγιζε. Ήταν άραγε ανάγκη; Μπορούσε και να μην είχε ακούσει τα λόγια των πασάδων…
Έσπρωξε την κουβέρτα του και σηκώθηκε αργά· ξεκρέμασε το τουφέκι του, που κρέμουνταν σ’ ένα καρφί και βγήκε έξω.
Γλυκοχάραζε η παραμονή των Χριστουγέννων, μα καμιά χαρά δεν ήταν στη φύση· όλη την εβδομάδα είχε ρίξει βροχή, το στρατόπεδο, μουσκεμένο, ήταν λίμνη απέραντη από λάσπη.
Και το Μεσολόγγι θα γίνουνταν αύριο λίμνη απέραντη από αίμα χριστιανικό… γιατί έτσι το αποφάσισαν οι πασάδες…
-Ε, μπαρμπα-Γιάννη, για πού;
Ο Γιάννης σήκωσε τα μάτια και γνώρισε το σταβλίτη του Ομέρ, που ετοιμάζουνταν για την πρωινή του προσευχή.
Τον χαιρέτησε με το χέρι χωρίς να σταματήσει.
-Πάγω να σκοτώσω θαλασσοπούλια, του αποκρίθηκε, για το μεζέ του αφέντη.
Του φώναξε ο Τούρκος:
– Μη σε δουν με το τουφέκι οι Γκιαούρηδες, και σε πάρουν για πολεμιστή!
Και κακανίζοντας γονάτισε στην ψάθα του, γυρισμένος κατά την ανατολή.
Ο Γιάννης δεν αποκρίθηκε· με ήσυχο, τακτικό βήμα τράβηξε για τη λιμνοθάλασσα.
Το βράδυ εκείνο της παραμονής των Χριστουγέννων, ο γραμματικός του Μακρή, ο Θανάσης, γύριζε, μονάχος μες στο μονόξυλό του, από το Ανατολικό, το ηρωικό νησάκι στην είσοδο του κόλπου, που μόνο πια έμενε ελεύθερο σ’ όλη την περιφέρεια, μαζί με το Μεσολόγγι. Η ξηρά ήταν όλη στα χέρια των Τούρκων· μόνη συγκοινωνία έμενε πια από τη θάλασσα.
Βιάζουνταν να φθάσει στο Μεσολόγγι για να κάνει Χριστούγεννα με τους δικούς του και για ν’ αποχαιρετήσει τους αρχηγούς Τσόγκα, Γρίβα και Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που έφευγαν με τα καράβια το ίδιο εκείνο βράδυ. Πεντακόσιοι άντρες διαλεγμένοι έφευγαν μαζί τους για επιχείρηση μυστική.
Από τότε που είχαν ξεφορτώσει τα Υδρέικα καράβια άντρες, τουφέκια και τροφές, οι Τούρκοι είχαν σταματήσει τις επιχειρήσεις τους· το καταλάβαιναν πως από χορτασμένους δεν το παίρνουν το Μεσολόγγι, και τους άφηναν ήσυχους ώσπου να πεινάσουν πάλι.
Χαμογέλασε ο Θανάσης. Πείνα το Μεσολόγγι δε φοβούνταν πια όσο βαστούσαν τη θάλασσα τα Υδρέικα καράβια…
Μ’ αφού τους άφηναν οι Τούρκοι ελεύθερα τα χέρια, καλό ήταν να δουν αν δε γίνεται τίποτα από το Βραχώρι…
Έξαφνα, στην ακρογιαλιά είδε ο Θανάσης έναν άνθρωπο που με το μαντίλι τού έγνεφε να πλησιάσει.
Γύρισε τη βάρκα του κατά την ξηρά.
– Ποιος είσαι; φώναξε, και τι θέλεις;
– Έλα, μη φοβάσαι… είμαι φίλος, του αποκρίθηκε ο άλλος.
Ο Θανάσης σίμωσε και ξεχώρισε καλά τον άνθρωπο.
Είχε σκυφτούς τους ώμους και φαίνουνταν κατάκοπος· τα ρούχα του ήταν πιτσιλισμένα λάσπες, σα να είχε κάνει μακριά πορεία, και στο χέρι βαστούσε τουφέκι κυνηγού.
Ο Θανάσης έσπρωξε το μονόξυλό του στην αμμουδιά, κοντά του.
-Τι θέλεις; τον ρώτησε από μέσα από τη βάρκα. Ο άλλος έριξε πίσω του μια ματιά, βεβαιώθηκε πως είναι μόνος, και σκύβοντας είπε γρήγορα:
– Τρέξε στο Μεσολόγγι, πες τους πως τα χαράματα θα γίνει γιουρούσι· ξέρουν πως φεύγουν οι αρχηγοί, πως παίρνουν πεντακόσιους άντρες, και την ώρα της λειτουργίας θα σας ρι-χθούν οι Τούρκοι.
Ο Θανάσης πήδηξε στην ξηρά.
– Ποιος είσαι; ρώτησε τον άγνωστο, και ποιος σου τα ‘πε όλα αυτά;
-Είμαι ο κυνηγός του Ομέρ Βρυώνη, και είμαι από τα Γιάννινα, Χριστιανός.
Ο Θανάσης τον έσπρωξε με αηδία, κι έκανε να ξαναμπεί στη βάρκα· μα ο άλλος τον βάσταξε από το μανίκι.
– Μη με υποψιάζεσαι και μη με αποδιώχνεις, είπε βραχνά. Τρέξε να τους τα πεις, αλλιώς πάει το Μεσολόγγι.
Η φωνή του μαρτυρούσε τέτοια αγωνία, που ο Θανάσης ταράχθηκε.
-Πώς τα ‘μαθές αυτά που λες; ρώτησε.
-Τα λέγανε οι πασάδες αναμεταξύ τους, ήμουν εκεί και τ’ άκουσα.
– Ποιοι ήταν οι πασάδες;
Ο άγνωστος τους ονόμασε και του εξήγησε με δυο λόγια σε ποιο μέρος θα χτυπούσαν οι Τούρκοι, γιατί ήξεραν πως ήταν το πιο αδύνατο.
– Θα κάνουν ψεύτικο γιουρούσι απ’ αλλού, μην τους πιστέψετε.
Ο Θανάσης τον άκουε, αλλά δίσταζε ακόμα.
– Αν είσαι Χριστιανός, γιατί δεν πολεμάς μαζί μας, παρά δουλεύεις τον Τούρκο; ρώτησε.
Ο ξένος έκανε ν’ απαντήσει, το στόμα του τεντώθηκε νευρικά, μα καμιά φωνή δε βγήκε, κι έσμιξε τα χέρια. Ο Θανάσης τον λυπήθηκε.
– Έλα μαζί μου, του είπε, τι ανάγκη τους έχεις; Έπειτα αν γυρίσεις τώρα θα σε σκοτώσουν.
Ο ξένος σήκωσε το πρόσωπο του, η όψη του ήταν αναλυμένη.
– Το τι θα γίνω εγώ, δεν πειράζει, έκανε, μα έχει στα χέρια του τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου…
Τα μάτια του ξαφνικά γέμισαν δάκρυα· πέταξε πάνω τα χέρια του και γύρισε και χάθηκε στο σουρούπωμα.
Ο Θανάσης δε δίστασε πια. Πήδηξε στο μονόξυλό του, και βιαστικά έκανε για το Μεσολόγγι.
Ήταν νύχτα βαθιά σαν έφτασε. Τρεχάτος πήγε στου Μάκρη και του είπε όσα άκουσε, κι ευθύς φώναξε κείνος τους άλλους αρχηγούς, που αμέσως σταμάτησαν τα καράβια, έτοιμα για να σαλπάρουν. Κατά διαταγή του Μαυροκορδάτου, ο Γρίβας αποβίβασε βιαστικά εκατό του άντρες, και με τον Τσαλαφτίνο και τον Κουμουντουράκη έτρεξαν κι έπιασαν τα οχυρώματα· την ίδια ώρα ο αρχιεπίσκοπος μάζεψε τους παπάδες και διέταξε να κλείσουν όλες οι εκκλησίες, και να ειδοποιηθούν τα ποίμινια πως λειτουργία χριστουγεννιάτικη δε θα γίνει, παρά θ’ αγρυπνήσουν οι Χριστιανοί όλοι στους τοίχους απάνω.
Ο Μάρκος Μπότσαρης και ο Λόντος, με τετρακόσια τους παλικάρια, είχαν πιάσει το κέντρο όπου ήταν η πύλη του οχυρώματος· ο Ζαΐμης με άλλους εξακόσιους πήραν τη δυτική μεριά, και μεγάλη δύναμη από χίλιους διακόσιους άντρες, με τον Γρίβα, τον Μακρή, τον Ροζοκότσικα και τον Δελιγιάννη, σκορπίστηκαν στο ανατολικό μέρος όπου ήταν να γίνει το γιουρούσι, ενώ άλλοι έπιαναν τα χαμηλά σπίτια εμπρός, κατά τον κάμπο, και άλλοι, κρυμμένοι στη σκιά, στα πόδια του τοίχου, περίμεναν σιωπηλά. Σύννεφα πυκνά σκέπαζαν τον ουρανό. Παντού σκοτάδι.
Από την άλλη μεριά του τοίχου οκτακόσιοι Τούρκοι τοιχοπηδηχτάδες, όλοι άντρες διαλεγμένοι και γεροί, με σκοινιά, μπήκαν σιωπηλά στο χαντάκι που περιτριγύριζε το οχύρωμα και κρύφθηκαν μες στα βούρλα, στο ανατολικό μέρος, όπου τα φρούρια ήταν πιο ευκολοπήδηχτα. Δυο χιλιάδες πεζικό, περπατώντας στα νύχια, σίμωσαν κρυφά, έτοιμοι να τους υποστηρίξουν. Πίσω τους, άλλες οκτώ χιλιάδες περίμεναν τη χαραυγή για να ορμήσουν στα οχυρώματα με το πρώτο σύνθημα.
Όλη νύχτα, από τα δύο μέρη του τοίχου, Έλληνες και Τούρκοι παραμόνευαν κρυμμένοι, χωρίς να υποψιάζονται ούτε τούτοι ούτ’ εκείνοι, πόσο κοντά αγρυπνούσε ο εχθρός. Οι εκκλησίες ήταν κλειστές, τα κεράκια σβηστά.
Απάνω στα οχυρώματα, οι παπάδες ψιθυριστά εγκαρδίωναν κι ευλογογούσαν τους άντρες, και σιωπηλά τους έδιναν την ευχή τους.
Έξαφνα, στη νυχτερινή σιωπή, όλα μαζί τα σήμαντρα σήμαναν τη λειτουργία.
Και τότε άρχισε το πανηγύρι.
Από τη μίαν άκρη στην άλλη του τοίχου, φωνές και αλαλαγμοί σχίζουν τον αέρα’ με τα σπαθιά στα δόντια ορμούν του Ομέρ Βρυώνη οι τοιχοπηδηχτάδες, ρίχνουν τις σκάλες, σκαρφαλώνουν στις επάλξεις, μπήγουν δυο σημαίες. Μα τα παλικάρια αγρυπνούσαν.
Σαν τοίχο ζωντανό προβάλλουν τα στήθη τους στο ανθρώπινο κύμα που ανεβαίνει με λύσσα σιωπηλά, αρπάζουν τους ξαφνιασμένους Τούρκους, τους σηκώνουν από το χώμα, τους γκρεμίζουν στο χαντάκι· τρίζοντας τα δόντια τσακίζουν τις σημαίες, ρίχνονται στους καινούριους που σκαρφαλώνουν, τους γκρεμίζουν και αυτούς· τα σπαθιά σφυρίζουν θερίζοντας κεφάλια, βροντούν τα τουφέκια σκορπώντας όλεθρο και τρόμο, τα πόδια γλιστρούν στο γλιτσιασμένο από το αίμα χώμα.
Τρεις ώρες βαστά το πανδαιμόνιο.
Κουρασμένοι, πατώντας στα πτώματα, αποτραβιούνται οι Τούρκοι. Δεκατισμένοι, νικημένοι, αποθαρρυμένοι, υποχωρούν και φεύγουν.
Πηδούν από τους τοίχους οι δικοί μας, τους παίρνουν κατά πόδι και τους σκορπούν αλαλιασμένους στον κάμπο. Δώδεκα σημαίες κείτονται στη λάσπη, πεντακόσιοι πεθαμένοι φράζουν το χαντάκι.
Μετριούνται οι δικοί μας, λείπουν έξι παλικάρια.
Η λειτουργία είχε γίνει, αλλά με μπαρούτι και με αίμα.
Τ’ ακούν οι οπλαρχηγοί απάνω στα βουνά, και κλειούν το Μακρυνόρος.
Τ’ ακούν και οι Τούρκοι, πως Μαυρομιχάλης και Τσόγκας έπεσαν στην Κατοχή και χάλασαν τους δικούς τους, και τρόμος τους πιάνει. Σαν από μαύρο σύννεφο βροντοκυλά το άκουσμα πως Καραϊσκάκης και Οδυσσέας τραβούν για το Μεσολόγγι, και πανικός τους ταράζει. Παραμονή Άη-Βασίλη, νύχτα, σηκώνουν οι πασάδες το στρατό, και με τέτοια βία φεύγουν, που όλα τους τα κανόνια, πολεμοφόδια, τροφές, και έπιπλα ακόμη των πασάδων, μένουν στα χέρια των Ελλήνων, που το άλλο πρωί, ξαφνικά, βλέπουν τον κάμπο έρημο από εχθρούς.
Έτσι εόρτασε το Μεσολόγγι τα Χριστούγεννα του 1822.
Κάπου στην Κλεισούρα μέσα, όπου περνά ο δρόμος που από το Μεσολόγγι πηγαίνει στο Βραχώρι, άσπριζε ένα ερημοκλήσι, η Παναγία η Ελεούσα. Ο διαβάτης, που κουρασμένος στέκουνταν ν’ ανασάνει ή έμπαινε στο εκκλησιδάκι ν’ ανάψει ένα κεράκι, ήξερε πως θα βρει ένα ποτήρι κρύο νερό να σβήσει τη δίψα του, ή μια φωτιά να στεγνώσει τα ρούχα του, αν τον είχε πιάσει μπόρα στο δρόμο.
Φτωχό ήταν το ερημοκλήσι, φτωχό και το κελί του μοναχού που το φύλαγε, γιατί φτωχοί ήταν και οι Χριστιανοί που του είχαν δώσει από το στέρημά τους για να τα χτίσει.
Μα φεύγοντας, ο διαβάτης μελετούσε τη φιλοξενία του ερημίτη, και απορούσε με τη θλιμμένη του ηρεμία και τη σαν απόμακρη φωνή του.
Χρόνια πολλά κάθουνταν εκεί μέσα ο μοναχός, μα κανένας δεν τον γνώριζε, γιατί δεν ήταν από τον τόπο· ούτε τον άκουσε ποτέ κανείς να πει από που ήταν και ποιες φουρτούνες τον είχαν ρίξει εκεί. Λόγια πολλά δεν ήξερε ο ερημίτης· τα είχε ξεμάθει στη μοναξιά του.
Σκυφτός πάντα και σιωπηλός, κάθουνταν ώρες στην πόρτα του κελιού του, αφηρημένος σε βαθιά θλιμμένη συλλογή, ή βυθισμένος στην ατέλειωτη προσευχή του.
Μόνος και αποτραβηγμένος ζούσε εκεί μέσα, απείραχτος και άγνωστος, μνημονεύοντας την πεθαμένη του αγάπη και τα σφαγμένα του αγγελούδια. Δάκρυα ποτέ δεν είδε κανείς στα μάτια του· τα είχε χύσει όλα σαν έμαθε την εκδίκηση του αφέντη του που, με το αίμα της καρδιάς του δούλου του, είχε πληρώσει την απελευθέρωση του Μεσολογγίου.
Με αφορμή τα 200 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης και 190 από τη δολοφονία του Κυβερνήτη,η«Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ» με πρόεδρο τον εν Αθήναις Κορίνθιο Δικηγόρο Κυριάκο Κόκκινο, ο Σύνδεσμος Απανταχού Λακώνων «Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ», με πρόεδρο τον ιστορικό ερευνητή Αντώνη Ξεπαπαδάκο και ο Σύλλογος «ΠΡΟΝΑΙΑ ΑΘΗΝΑ», με πρόεδρο τη Σοφία Μιχαλοπούλου, πραγματοποίησαν, με μεγάλη επιτυχία, την Κυριακή, 31 Οκτωβρίου 2021, στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, μία Εσπερίδα, που έριξε φως στη δολοφονία του πρώτου Έλληνα Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια και στα ψεύδη και τη χάλκευση των ιστορικών δεδομένων και αποδεικτικών μέσων, που συνδέονται με τη δήθεν φόνευσή του από τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη, την οποία και συντόνισε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Γιαννόπουλος. Αναλύθηκαν οι σκοτεινοί ανταγωνισμοί της επαναστατικής περιόδου, οι συγκρούσεις ισχύος, οι τάσεις της ύλης και του πνεύματος, φωτίστηκαν τα αληθή γεγονότα με βάση τις πηγές, που μετά από δεκαετίες, αποδεικνύουν τη διαστρέβλωση, που υπέστη η ιστοριογραφία, χάριν και πάλι δράσεως δυνάμεων της άρνησης, αλλά και μισάνθρωπων συμφερόντων, που πάντα εκδηλώνονται στους κόλπους της Ανθρωπότητας.
Όλη η ομιλία του Κυριάκου Κόκκινου, Δικηγόρου και Προέδρου του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ στην εσπερίδα για τη μη δολοφονία του Καποδίστρια από τους Μαυρομιχαλαίους ΕΔΩ
Εμφορούμενοι από αγάπη για την Αλήθεια, τη Δικαιοσύνη, την Ελευθερία, και την Ισονομία (Α ΔΕΙ), οι διοργανωτές και ομιλητές τόλμησαν να ανοίξουν την ιστορική πληγή του Ελληνισμού, να φωτίσουν τα μουχλιασμένα και σκοτεινά υπόγεια της δολιότητας και να φέρουν πνεύμα αισιοδοξίας, ελπίδας, δύναμης και ενότητας σε όλον τον Ελληνισμό, που εορτάζει τα 200 χρόνια της έναρξης των αγώνων του, “ερήμην του”, καταπιεσμένος αυτή τη φορά ελέω κοροναϊού!!!
Κυρίως αποκαλύφθηκαν τα στοιχεία της δικογραφίας του Γεωργίου Μαυρομιχάλη, στη βάση της 40ετούς έρευνας του μακαριστού στρατιωτικού και ερευνητή Δημητρίου Κοκκινάκη, που απαλλάσσουν τους Μαυρομιχαλαίους κι ανατρέπουν την ιστορία, που μας δίδαξαν.
Χαιρετισμό απηύθυναν κατά σειρά η Πρόεδρος του Συλλόγου Προναία Αθηνά Σοφία Μιχαλοπούλου, η Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής Ευγενία Μπαρμπαγιάννη κι εκπρόσωπος κι απόγονος της οικογένειας του Πιέρρου Μαυρομιχάλη.
Ομιλητές ήσαν οι:
Κυριάκος Κόκκινος – Δικηγόρος, Coach, CSAP, Εκπαιδευτής Ενηλίκων, Διαπραγματευτής, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, εισαγωγικά, με τίτλο «Γεφυρώνοντας τους πυλώνες του Ελληνισμού με Ιστορικό Φως» και κλείνοντας, με τίτλο “Η δικογραφία της δίκης του Γεωργίου Μαυρομιχάλη κι η προσπάθεια επανάληψης της ποινικής διαδικασίας, ως χρέος ευθύνης προς τους δύο δραματικούς ηγέτες του Ελληνισμού”.
Ο Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης, Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής, Διευθυντής Κέντρου Ανατολικών Σπουδών για τον Πολιτισμό και την Επικοινωνία – Πάντειο Πανεπιστήμιο με τίτλο “Ο Καποδίστριας και το μέλλον του Ελληνισμού”.
Ο Γιώργος Παύλος – Καθηγητής Φυσικής και Φιλοσοφίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Συγγραφέας, Ιδρυτής του Δικτύου Ελληνισμού, με τίτλο “Το Πολιτειακό μοντέλο του Καποδίστρια ως ο μονόδρομος να σωθεί η Ελλάδα, αλλά και η Δημοκρατία, παγκόσμια”.
Ο Νίκος Ντούβας – Οικονομολόγος, Επικοινωνιολόγος και Ιστορικός Ερευνητής, με τίτλο “Το διεθνές και εγχώριο περιβάλλον, που αντιμετώπισε ο Καποδίστριας”.
Ο Γιώργος Κόκκας – Δικηγόρος, Συντονιστής του Δημοβουλίου Πολιτών, με τίτλο “Τα αίτια της διαφορετικής θεσμικής αντιμετώπισης Ελλάδος – Ελβετίας από τον Καποδίστρια”.
Ο Αντώνης Ξεπαπαδάκος – Ιστορικός, Θεατρικός Συγγραφέας, με τίτλο “Έρευνα και ανατρεπτικά συμπεράσματα για τη δολοφονία του Καποδίστρια”.
Ο Γιώργος Δημακόγιαννης – Εκδότης (ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ), Δημοσιογράφος, Δημοτικός Σύμβουλος Α. Μάνης, με τίτλο “Αν οι Μανιάτες έλειπαν το 1821”.
Η εσπερίδα διανθίστηκε καλλιτεχνικά με ένα μικρό αφιέρωμα στην μνήμη του μεγάλου Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη, με επίκαιρα τραγούδια του, που απέδωσε η σοπράνο – ηθοποιός Δέσποινα Τσολάκη και με την παρουσίαση αποσπασμάτων από το επετειακό cd του συγκροτήματος ΕΡΩΣ ΕΛΛΑΣ, που επιμελήθηκε η Προναία Αθηνά, με τον τίτλο ΕΛΛΑΔΑ ΕΜΠΡΟΣ!
Μετά από δεκαετίες ιστορικής έρευνας, είδαν το φως οι κρυμμένες επιμελώς ιστορικές αλήθειες για τη δολοφονία, που άλλαξε το ρου της ιστορίας του νεοσύστατου κράτους των Ελλήνων, που αντί να εδραιώσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους, ξαφνικά, μετά από αυτήν τη δόλια και επαίσχυντη πράξη, βρέθηκε ξανασκλαβωμένο στο Βαυαρικό ζυγό, ένα κράτος συνεχώς υποζύγιο των ισχυρών της εποχής και μειωμένης κυριαρχίας έως και σήμερα…!!! Η ιστορία όμως δεν αποτελεί κτήμα των ισχυρών, για να μπορεί να χειραγωγείται με ιδιοτελή κριτήρια, ενώ η ανάγκη των ανθρώπων για Αλήθεια, καθιστά αυτήν πάντα λαμπερή και διαυγή, για όσους την αναζητούν με ειλικρίνεια και στο μεγάλο αυτό Έργο είναι συντονισμένη κι η προσπάθεια αυτή, μέσω της οποίας αποδείχθηκε ότι οι Μαυρομιχαλαίοι είναι αθώοι του αίματος κι ότι άλλοι ήσαν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος!
Η προσπάθεια συνεχίζεται με τη συγκέντρωση στοιχείων, που αφορούν τη δολοφονία και τη δίκη του Γεωργίου Μαυρομιχάλη, με απώτερο στόχο να προκληθεί η επανάληψη της ποινικής διαδικασίας της δίκης του και η θεσμική παράδοση στην Ελληνική Πολιτεία από τη Μεγάλη Βρετανία του μόνου φακέλου του αντιβασιλέα του Όθωνα Μάουερ, που μέχρι σήμερα παραμένει ερμητικά κλειστός στα χέρια της και αφορά τη δολοφονία του Κυβερνήτη! Στη διερεύνηση αυτή η συμβολή όλων σας είναι καθοριστική, δεδομένου ότι μεγάλο μέρος της δικογραφίας έχει «χαθεί», έχει περιληφθεί σε διάφορες ιδιωτικές ιστορικές συλλογές και συνεπώς χρειάζεται μεγάλο αγώνα η ανάκτησή της!
Αν υπάρχει ελπίδα στον Κόσμο, θα γεννηθεί από τη διασύνδεση όλων μας για τέτοιους ευγενείς σκοπούς, που δεν αποσκοπούν στο να αναγεννήσουν μία διεθνική αντιπαλότητα στη βάση της ιστορικής ευθύνης, ούτε να χαϊδέψουν τα αυτιά μας και τη ματαιοδοξία μας, δεδομένου ότι για τις αρνητικές εξελίξεις του βίου μας ευθύνη έχουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ, μικρότερη ή μεγαλύτερη, αλλά στο να αναδείξουν τα εγκλήματα και λάθη του παρελθόντος, ως μέσο συναδέλφωσης και μη επανάληψής τους, σε μία διεργασία υπευθυνότητας και ολικής ποιοτικής αναβάθμισης της Ανθρωπότητας και του Ελληνισμού ως ιδιαιτέρως σημαντικού και συμβολικού μέρους της!
Μία στάση Οργανικής αντίληψης στην πορεία ανέλιξης της Ανθρωπότητας, του υπεροργανισμού, μέλη του οποίου είμαστε όλοι μας κι ο οποίος θα εξακολουθεί να ασθενεί, όσο τα ψεύδη, η εγκληματικότητα στο όνομα πάσης φύσεως συμφερόντων, η εικονικότητα του βίου, η δολιότητα κι οι πάσης φύσεως διαστρεβλώσεις κυριαρχούν στο δημόσιο χώρο, όπου ζούμε και βιώνουμε, όλοι μας, ως μοναδικά ψυχοπνευματικά όντα!
Ιδιαίτερες ευχαριστίες σε όλους τους αρωγούς φορείς: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΕΟΠΟΛΙΤΩΝ ΜΑΝΗΣ «ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ», ΠΑΛΛΑΚΩΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΕΝΩΣΗ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΑΝΙΑΤΩΝ, ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΛΑΚΩΝΙΑΣ «ΟΙ ΛΑΚΑΙΝΕΣ», ΛΕΣΧΗ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΩΝ, ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΑΤΡΑΧΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΙΩΝΙΔΕΣ, ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ και ιδιαιτέρως στο ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, για τη χορήγηση του αμφιθεάτρου και στο CATERING ΔΕΛΗΟΛΑΝΗΣ για τους καφέδες και εδέσματα.
Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Πρόεδρος της Εσπερίδας
Δεν υπάρχει πιο συγκλονιστικό γεγονός της επαναστατημένης Ελλάδος της περιόδου του 1821, από τη δολοφονία του άριστου Κυβερνήτη μας Ιωάννη Καποδίστρια και την απόδοση του εγκλήματος στους Γεώργιο και Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη.
Μετά από δεκαετίες ιστορικής έρευνας, έφθασε η ευλογημένη ώρα ανάδειξης της ιστορικής αλήθειας για τη δολοφονία, που άλλαξε το ρού της ιστορίας του νεοσύστατου κράτους των Ελλήνων, που αντί να εδραιώσουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους, ξαφνικά μετά από αυτήν τη δόλια και επαίσχυντη πράξη, βρέθηκαν ξανασκλαβωμένοι στο Βαυαρικό ζυγό, με ένα κράτος συνεχώς υποζύγιο των ισχυρών της εποχής και μειωμένης κυριαρχίας έως και σήμερα…!!!
Η ιστορία όμως δεν αποτελεί κτήμα των ισχυρών, ούτε των νικητών των συγκρούσεων ισχύος, για να μπορεί να χειραγωγείται με ιδιοτελή κριτήρια.
Η πρωταρχική ανάγκη των ανθρώπων να τραφούν με Αλήθεια, καθιστά αυτήν πάντα λαμπερή και διαυγή, για όσους την αναζητούν με ειλικρίνεια!Στις 31 Οκτωβρίου 2021, ημέρα Κυριακή και στις 17.00′, στο Πολεμικό Μουσείο, τρεις συλλογικοί φορείς, εμφορούμενοι από αγάπη για την Ελευθερία, τη Δικαιοσύνη και την Αρετή, οργανώνουν μία Εσπερίδα, που φιλοδοξεί να ρίξει ακόμη περισσότερο φως στους σκοτεινούς ανταγωνισμούς της επαναστατικής περιόδου, στις συγκρούσεις ισχύος, στις τάσεις της ύλης και του πνεύματος, στα αληθή γεγονότα, που μετά από δεκαετίες, αποδεικνύουν τη διαστρέβλωση, που υπέστη η ιστοριογραφία, χάριν και πάλι δράσεως δυνάμεων της άρνησης, αλλά και μισάνθρωπων συμφερόντων, που πάντα εκδηλώνονται στους κόλπους της Ανθρωπότητας.
Η Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, ο Σύνδεσμος Απανταχού Λακώνων ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ και ο Σύλλογος ΠΡΟΝΑΙΑ ΑΘΗΝΑ, τολμούν να ανοίξουν την ιστορική πληγή του Ελληνισμού, να φωτίσουν τα μουχλιασμένα και σκοτεινά υπόγεια της δολιότητας και να φέρουν πνεύμα αισιοδοξίας, ελπίδας, δύναμης και ενότητας σε όλον τον Ελληνισμό, που εορτάζει τα 200 χρόνια της έναρξης των αγώνων του, «ερήμην του» και χωρίς αναφορές ουσίας!!!
Το πρόγραμμα της εκδήλωσης είναι πυκνό και ουσιαστικό και θα πλουτίσει καθέναν, που διψά για την αλήθεια και αναζητά νόημα ζωής, σε μία εποχή στεγνή από όραμα και ευκαιρίες ουσιαστικής δράσης.
Θα μιλήσουν:
Ο Κυριάκος Κόκκινος – Δικηγόρος, Coach, CSAP, Εκπαιδευτής Ενηλίκων, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, εισαγωγικά, με τίτλο «Γεφυρώνοντας τους πυλώνες του Ελληνισμού με Ιστορικό Φως» και κλείνοντας, με τίτλο «Η δικογραφία της δίκης του Γεωργίου Μαυρομιχάλη κι η προσπάθεια επανάληψης της ποινικής διαδικασίας, ως χρέος ευθύνης προς τους δύο δραματικούς ηγέτες του Ελληνισμού».
Ο Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης, Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής, Διευθυντής Κέντρου Ανατολικών Σπουδών για τον Πολιτισμό και την Επικοινωνία – Πάντειο Πανεπιστήμιο με τίτλο “Ο Καποδίστριας και το μέλλον του Ελληνισμού”.
Ο Γιώργος Παύλος – Καθηγητής Φυσικής και Φιλοσοφίας Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Συγγραφέας, Ιδρυτής του Δικτύου Ελληνισμού, με τίτλο “Το Πολιτειακό μοντέλο του Καποδίστρια ως ο μονόδρομος να σωθεί η Ελλάδα, αλλά και η Δημοκρατία, παγκόσμια”.
Ο Νίκος Ντούβας – Οικονομολόγος, Επικοινωνιολόγος και Ιστορικός Ερευνητής, με τίτλο «Το διεθνές και εγχώριο περιβάλλον, που αντιμετώπισε ο Καποδίστριας».
Ο Γιώργος Κόκκας – Δικηγόρος, Συντονιστής του Δημοβουλίου Πολιτών, με τίτλο «Τα αίτια της διαφορετικής θεσμικής αντιμετώπισης Ελλάδος – Ελβετίας από τον Καποδίστρια».
Ο Αντώνης Ξεπαπαδάκος – Ιστορικός, Θεατρικός Συγγραφέας, με τίτλο «Έρευνα και ανατρεπτικά συμπεράσματα για τη δολοφονία του Καποδίστρια».
Ο Γιώργος Δημακόγιαννης – Εκδότης (ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ), Δημοσιογράφος, Δημοτικός Σύμβουλος Α. Μάνης, με τίτλο «Αν οι Μανιάτες έλειπαν το 1821».
Χαιρετισμό θα απευθύνει στην εκδήλωση ο Περιφερειάρχης Αττικής Γιώργος Πατούλης, η Πρόεδρος του Συλλόγου Προναία Αθηνά Σοφία Μιχαλοπούλου, η Περιφερειακή Σύμβουλος Ευγενία Μπαρμπαγιάννη κι όσοι εκπρόσωποι της Πολιτείας μας τιμήσουν με την παρουσία τους.
Η εσπερίδα θα διανθιστεί καλλιτεχνικά με ένα μικρό αφιέρωμα στην μνήμη του μεγάλου Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη, με επίκαιρα τραγούδια του, που θα αποδώσει η σοπράνο Δέσποινα Τσολάκη, ενώ θα κλείσουμε με την παρουσίαση αποσπασμάτων από το επετειακό cd του συγκροτήματος ΕΡΩΣ ΕΛΛΑΣ, που επιμελήθηκε η Προναία Αθηνά, με τον τίτλο ΕΛΛΑΔΑ ΕΜΠΡΟΣ!Συντονίζει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Γιαννόπουλος.
Το αναλυτικό πρόγραμμα μπορείτε να το δείτε στις συνημμένες εδώ φωτογραφίες.
Αξίζει να αφιερώσετε λίγες ώρες για να μάθετε το γιατί είμαστε πεπεισμένοι ότι οι Μαυρομιχαλαίοι είναι αθώοι του αίματος, να αναζητήσετε μαζί μας τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος, να θωρακιστείτε έναντι όσων μεθοδεύονται για την Ελλάδα και τον Κόσμο, από τότε, αλλά και πολύ νωρίτερα, χωρίς οι λαοί να μετέχουν των εξελίξεων και να αντιλαμβάνονται τις αφανείς δράσεις των ισχυρών, ώστε να συμβάλλετε στην μετέπειτα προσπάθειά μας να προκαλέσουμε την επανάληψη της ποινικής διαδικασίας της δίκης του Γεωργίου Μαυρομιχάλη και τη θεσμική παράδοση στην Ελληνική Πολιτεία από τη Μεγάλη Βρετανία του μόνου φακέλου, που μέχρι σήμερα παραμένει ερμητικά κλειστός στα χέρια της και αφορά τη δολοφονία του Κυβερνήτη των Ελλήνων Ιωάννη Καποδίστρια!!!
Αν υπάρχει ελπίδα στον Κόσμο, θα γεννηθεί από τη διασύνδεση όλων μας για τέτοιους ευγενείς σκοπούς, που δεν αποσκοπούν στο να αναγεννήσουν μία διεθνική αντιπαλότητα στη βάση της ιστορικής ευθύνης, ούτε να χαϊδέψουν τα αυτιά μας και τη ματαιοδοξία μας, αλλά στο να αναδείξουν τα εγκλήματα και λάθη του παρελθόντος, ως μέσο συναδέλφωσης και μη επανάληψής τους, σε μία διεργασία υπευθυνότητας, και ολικής ποιοτικής αναβάθμισης της Ανθρωπότητας και του Ελληνισμού ως ιδιαιτέρως σημαντικού και συμβολικού μέρους της!
Μία στάση Οργανικής αντίληψης στην πορεία ανέλιξης της Ανθρωπότητας, του υπεροργανισμού, μέλη του οποίου είμαστε όλοι μας κι ο οποίος θα εξακολουθεί να ασθενεί, όσο τα ψεύδη, η εικονικότητα του βίου, η δολιότητα κι οι πάσης φύσεως διαστρεβλώσεις κυριαρχούν στο δημόσιο χώρο, όπου ζούμε και βιώνουμε, όλοι μας, ως μοναδικά ψυχοπνευματικά όντα!
Εκ της Διοργανωτικής Επιτροπής
Κυριάκος Κόκκινος, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Αντώνης Ξεπαπαδάκος, Πρόεδρος του Συνδέσμου Απανταχού Λακώνων ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ
Σοφία Μιχαλοπούλου, Πρόεδρος του Συλλόγου ΠΡΟΝΑΙΑ ΑΘΗΝΑ
Σημ. Παρακαλούμε κοινοποιείστε την εκδήλωση στις σελίδες και τις ομάδες σας, ώστε το μήνυμα να διαδοθεί σε όσους γίνεται περισσότερους!
Λόγω των ισχυόντων μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού παρακαλούμε για τη δήλωση συμμετοχής σας στο cosmopolis.organicity@gmail.com Η είσοδος θα γίνεται με τη χρήση μάσκας και επίδειξη κατά την είσοδο πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης ή αρνητικού test covid.
Μία ενημερωτική εσπερίδα, που κάθε Έλληνας και Ελληνίδα πρέπει να παρακολουθήσει!
Γιορτάζουμε τα 200 χρόνια, τιμώντας την μνήμη των ηρώων μας, με Αλήθεια και Φως!
Μάθετε την αλήθεια για τη δολοφονία του Καποδίστρια!
Βάλτε την στο ημερολόγιό σας και κοινοποιείστε την σε φίλους σας με ανάλογη ευιασθησία και ανάγκη για ιστορική Αλήθεια!
Δεν υπάρχει πιο συγκλονιστικό γεγονός της επαναστατημένης Ελλάδος της περιόδου του 1821, από τη δολοφονία του άριστου Κυβερνήτη μας Ιωάννη Καποδίστρια και την απόδοση του εγκλήματος στους Γεώργιο και Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη. Μετά από δεκαετίες ιστορικής έρευνας, έφθασε η ευλογημένη ώρα ανάδειξης της ιστορικής αλήθειας για τη δολοφονία, που άλλαξε το ρού της ιστορίας του νεοσύστατου κράτους των Ελλήνων, που αντί να εδραιώσουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους, ξαφνικά μετά από αυτήν τη δόλια και επαίσχυντη πράξη, βρέθηκαν ξανασκλαβωμένοι στο Βαυαρικό ζυγό, με ένα κράτος συνεχώς υποζύγιο των ισχυρών της εποχής και μειωμένης κυριαρχίας έως και σήμερα…!!! Η ιστορία όμως δεν αποτελεί κτήμα των ισχυρών, ούτε των νικητών των συγκρούσεων ισχύος, για να μπορεί να χειραγωγείται με ιδιοτελή κριτήρια. Η πρωταρχική ανάγκη των ανθρώπων να τραφούν με Αλήθεια, καθιστά αυτήν πάντα λαμπερή και διαυγή, για όσους την αναζητούν με ειλικρίνεια!
Στις 31 Οκτωβρίου 2021, ημέρα Κυριακή και στις 17.00′, στο Πολεμικό Μουσείο, τρεις συλλογικοί φορείς, εμφορούμενοι από αγάπη για την Ελευθερία, τη Δικαιοσύνη και την Αρετή, οργανώνουν μία Εσπερίδα, που φιλοδοξεί να ρίξει ακόμη περισσότερο φως στους σκοτεινούς ανταγωνισμούς της επαναστατικής περιόδου, στις συγκρούσεις ισχύος, στις τάσεις της ύλης και του πνεύματος, στα αληθή γεγονότα, που μετά από δεκαετίες, αποδεικνύουν τη διαστρέβλωση, που υπέστη η ιστοριογραφία, χάριν και πάλι δράσεως δυνάμεων της άρνησης, αλλά και μισάνθρωπων συμφερόντων, που πάντα εκδηλώνονται στους κόλπους της Ανθρωπότητας.
Η Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, ο Σύνδεσμος Απανταχού Λακώνων ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ και ο Σύλλογος ΠΡΟΝΑΙΑ ΑΘΗΝΑ, τολμούν να ανοίξουν την ιστορική πληγή του Ελληνισμού, να φωτίσουν τα μουχλιασμένα και σκοτεινά υπόγεια της δολιότητας και να φέρουν πνεύμα αισιοδοξίας, ελπίδας, δύναμης και ενότητας σε όλον τον Ελληνισμό, που εορτάζει τα 200 χρόνια της έναρξης των αγώνων του, «ερήμην του» και χωρίς αναφορές ουσίας!!!
Το πρόγραμμα της εκδήλωσης είναι πυκνό και ουσιαστικό και θα πλουτίσει καθέναν, που διψά για την αλήθεια και αναζητά νόημα ζωής, σε μία εποχή στεγνή από όραμα και ευκαιρίες ουσιαστικής δράσης.
Θα μιλήσουν: Ο Κυριάκος Κόκκινος – Δικηγόρος, Coach, CSAP, Εκπαιδευτής Ενηλίκων, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, εισαγωγικά, με τίτλο «Γεφυρώνοντας τους πυλώνες του Ελληνισμού με Ιστορικό Φως» και κλείνοντας, με τίτλο «Η δικογραφία της δίκης του Γεωργίου Μαυρομιχάλη κι η προσπάθεια επανάληψης της ποινικής διαδικασίας, ως χρέος ευθύνης προς τους δύο δραματικούς ηγέτες του Ελληνισμού». Ο Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης, Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής, Διευθυντής Κέντρου Ανατολικών Σπουδών για τον Πολιτισμό και την Επικοινωνία – Πάντειο Πανεπιστήμιο με τίτλο “Ο Καποδίστριας και το μέλλον του Ελληνισμού”. Ο Γιώργος Παύλος – Καθηγητής Φυσικής και Φιλοσοφίας Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Συγγραφέας, Ιδρυτής του Δικτύου Ελληνισμού, με τίτλο “Το Πολιτειακό μοντέλο του Καποδίστρια ως ο μονόδρομος να σωθεί η Ελλάδα, αλλά και η Δημοκρατία, παγκόσμια”. Ο Νίκος Ντούβας – Οικονομολόγος, Επικοινωνιολόγος και Ιστορικός Ερευνητής, με τίτλο «Το διεθνές και εγχώριο περιβάλλον, που αντιμετώπισε ο Καποδίστριας». Ο Γιώργος Κόκκας – Δικηγόρος, Συντονιστής του Δημοβουλίου Πολιτών, με τίτλο «Τα αίτια της διαφορετικής θεσμικής αντιμετώπισης Ελλάδος – Ελβετίας από τον Καποδίστρια». Ο Αντώνης Ξεπαπαδάκος – Ιστορικός, Θεατρικός Συγγραφέας, με τίτλο «Έρευνα και ανατρεπτικά συμπεράσματα για τη δολοφονία του Καποδίστρια». Ο Γιώργος Δημακόγιαννης – Εκδότης (ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ), Δημοσιογράφος, Δημοτικός Σύμβουλος Α. Μάνης, με τίτλο «Αν οι Μανιάτες έλειπαν το 1821».
Χαιρετισμό θα απευθύνει στην εκδήλωση ο Περιφερειάρχης Αττικής Γιώργος Πατούλης, η Πρόεδρος του Συλλόγου Προναία Αθηνά Σοφία Μιχαλοπούλου, η Περιφερειακή Σύμβουλος Ευγενία Μπαρμπαγιάννη κι όσοι εκπρόσωποι της Πολιτείας μας τιμήσουν με την παρουσία τους.
Η εσπερίδα θα διανθιστεί καλλιτεχνικά με ένα μικρό αφιέρωμα στην μνήμη του μεγάλου Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη, με επίκαιρα τραγούδια του, που θα αποδώσει η σοπράνο Δέσποινα Τσολάκη, ενώ θα κλείσουμε με την παρουσίαση αποσπασμάτων από το επετειακό cd του συγκροτήματος ΕΡΩΣ ΕΛΛΑΣ, που επιμελήθηκε η Προναία Αθηνά, με τον τίτλο ΕΛΛΑΔΑ ΕΜΠΡΟΣ!
Συντονίζει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Γιαννόπουλος.
Το αναλυτικό πρόγραμμα μπορείτε να το δείτε στις συνημμένες εδώ φωτογραφίες.
Αξίζει να αφιερώσετε λίγες ώρες για να μάθετε το γιατί είμαστε πεπεισμένοι ότι οι Μαυρομιχαλαίοι είναι αθώοι του αίματος, να αναζητήσετε μαζί μας τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος, να θωρακιστείτε έναντι όσων μεθοδεύονται για την Ελλάδα και τον Κόσμο, από τότε, αλλά και πολύ νωρίτερα, χωρίς οι λαοί να μετέχουν των εξελίξεων και να αντιλαμβάνονται τις αφανείς δράσεις των ισχυρών, ώστε να συμβάλλετε στην μετέπειτα προσπάθειά μας να προκαλέσουμε την επανάληψη της ποινικής διαδικασίας της δίκης του Γεωργίου Μαυρομιχάλη και τη θεσμική παράδοση στην Ελληνική Πολιτεία από τη Μεγάλη Βρετανία του μόνου φακέλου, που μέχρι σήμερα παραμένει ερμητικά κλειστός στα χέρια της και αφορά τη δολοφονία του Κυβερνήτη των Ελλήνων Ιωάννη Καποδίστρια!!!
Αν υπάρχει ελπίδα στον Κόσμο, θα γεννηθεί από τη διασύνδεση όλων μας για τέτοιους ευγενείς σκοπούς, που δεν αποσκοπούν στο να αναγεννήσουν μία διεθνική αντιπαλότητα στη βάση της ιστορικής ευθύνης, ούτε να χαϊδέψουν τα αυτιά μας και τη ματαιοδοξία μας, αλλά στο να αναδείξουν τα εγκλήματα και λάθη του παρελθόντος, ως μέσο συναδέλφωσης και μη επανάληψής τους, σε μία διεργασία υπευθυνότητας, και ολικής ποιοτικής αναβάθμισης της Ανθρωπότητας και του Ελληνισμού ως ιδιαιτέρως σημαντικού και συμβολικού μέρους της! Μία στάση Οργανικής αντίληψης στην πορεία ανέλιξης της Ανθρωπότητας, του υπεροργανισμού, μέλη του οποίου είμαστε όλοι μας κι ο οποίος θα εξακολουθεί να ασθενεί, όσο τα ψεύδη, η εικονικότητα του βίου, η δολιότητα κι οι πάσης φύσεως διαστρεβλώσεις κυριαρχούν στο δημόσιο χώρο, όπου ζούμε και βιώνουμε, όλοι μας, ως μοναδικά ψυχοπνευματικά όντα!
Εκ της Διοργανωτικής Επιτροπής
Κυριάκος Κόκκινος, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Αντώνης Ξεπαπαδάκος, Πρόεδρος του Συνδέσμου Απανταχού Λακώνων ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ
Σοφία Μιχαλοπούλου, Πρόεδρος του Συλλόγου ΠΡΟΝΑΙΑ ΑΘΗΝΑ
Σημ. Παρακαλούμε κοινοποιείστε την εκδήλωση στις σελίδες και τις ομάδες σας, ώστε το μήνυμα να διαδοθεί σε όσους γίνεται περισσότερους! Θα τηρηθούν οι προβλεπόμενοι υγειονομικοί κανόνες .
Η δολοφονία του Καποδίστρια – Ποιοι ήταν οι πραγματικοί αυτουργοί;
Α’ Μέρος
του Βασίλη Σπανού, ιστορικού
βασισμένο στο βιβλίο του Δ. Κοκκινάκη
Ο Ιωάννης Καποδίστριας θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του 19ου αιώνα, που επηρέασε και λάμπρυνε με τη δυναμική του παρουσία όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη. Πολιτικός, διπλωμάτης με ευρωπαϊκή μόρφωση και εμπειρία, διαδραμάτισε σημαντικό σε όλα τα μεγάλα πολιτικά γεγονότα της Ευρώπης. Πρώτος αυτός οραματίσθηκε την ιδέα μιας Ηνωμένης Ευρώπης και τον άνθρωπο στον οποίο οφείλει την κρατική της συγκρότηση και δομή η Ελβετία.
Όταν ο Καποδίστριας έφτασε στο Ναύπλιο τον Ιανουάριο του 1828, η εικόνα της Ελλάδας ήταν τραγική. H χώρα εκτεινόταν ουσιαστικά μόνο στην Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα, τα νησιά του Αργοσαρωνικού και τις Κυκλάδες, αλλά ακόμη και σε αυτά τα ελάχιστα εδάφη την εξουσία δεν ασκούσε το κράτος, αλλά οι τοπικοί αρχηγοί και κοτζαμπάσηδες.
Ο Καποδίστριας ήταν μια από τις ελάχιστες προσωπικότητες εκείνης της εποχής που θα μπορούσε να μεταμορφώσει σε κράτος αυτόν τον σωρό ερειπίων που ήταν τότε η Ελλάδα. Η δολοφονία του, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831, από τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη έφερε τη χώρα στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ-Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΔΟΧΗ
Το πρωινό της 27ης Οκτωβρίου 1831 ο κυβερνήτης με την ολιγάριθμη φρουρά του (τον μονόχειρα Κρητικό Κοζώνη ή Κοκκώνη (1) και ένα στρατιώτη, το όνομα του οποίου ήταν Λέων ή Λεωνίδης) ξεκίνησε, σύμφωνα με την μαρτυρία του Κοζώνη, στις 06.35, προκειμένου να μεταβεί στον ιερό ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, για να παρακολουθήσει την Κυριακάτικη λειτουργία. Οι δύο φρουροί, βάδιζαν λίγα βήματα πιο πίσω από τον Καποδίστρια, ενώ προπορευόταν ο γέρο-Γούτος, ο οποίος και ειδοποιούσε για την άφιξη του κυβερνήτη.
Λίγο πριν από τον ναό (100-150 μ. περίπου πριν την είσοδό του), σε ένα ερημικό σημείο της διαδρομής, ο Κωνσταντίνος και ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης, φορώντας τα γιορτινά τους ρούχα (2) και ερχόμενοι από το σπίτι τους, πλησίασαν τον Καποδίστρια και τη συνοδεία του από πίσω, τον χαιρέτησαν με σεβασμό και τον προσπέρασαν, φθάνοντας πρώτοι στην εκκλησία. O κυβερνήτης, όπως ισχυρίστηκε ο Κοζώνης, (στοιχείο όμως που δεν αναφέρθηκε στη δίκη), ανταπέδωσε τον χαιρετισμό.
Ο Κυριάκος Κόκκινος, η Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ – Πρόγραμμα Νευροδικτύωσης της Ανθρωπότητας – «ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑ – Ο όμορφος δύσκολος δρόμος» κι ο «Σύνδεσμος Ελλήνων Βατραχανθρώπων», αφιερώνουμε σειρά ζωντανών διαδικτυακών εκπομπών αναζήτησης της Αλήθειας επί της οδού της ατομικής και συλλογικής μας Ευδαιμονίας, στα 200 χρόνια αγώνων για την Ελευθερία.
Η σημερινή εκπομπή είναι αφιερωμένη στο δεύτερο μέρος του καταπληκτικού κειμένου της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ, ΠΟΥ ΌΛΟΙ ΘΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ Ή ΑΚΟΥΣΕΤΕ !
Με τον τίτλο Ελληνική Νομαρχία φέρεται ένα κορυφαίο λόγιο έργο του ελληνικού προεπαναστατικού διαφωτισμού που συνέγραψε ο «Ανώνυμος ο Έλλην» και εξέδωσε ο ίδιος, χωρίς να αποκαλύπτεται το πραγματικό όνομά του.
Πρόκειται για ένα έργο κειμήλιο σκέψης και εθνικής αφύπνισης, εθνεγερτικού χαρακτήρα που εκδόθηκε στην Ιταλία το 1806, περιλαμβάνοντας 266 σελίδες. Αφιερωμένο στον Ρήγα Βελεστινλή (1757–1798), το πρώτο κεφάλαιο αποτελεί έναν ύμνο προς την «ιερά ελευθερία», ενώ στη συνέχεια καυτηριάζει έντονα την τυραννία, την κοινωνική ανισότητα, το χρήμα, την κατάσταση του υπόδουλου ελληνικού έθνους, τους προύχοντες και το ιερατείο της εποχής, προβάλλοντας τέλος την αναγκαιότητα της εκπαίδευσης προς αποφυγή κυρίως της ξενοδουλείας.
Η Ελληνική Νομαρχία, μετά το εθνεγερτικό κήρυγμα του Ρήγα Βελεστινλή, αποτελεί, κατά τους ιστορικούς των νεοτέρων χρόνων τον σημαντικότερο πνευματικό κρίκο που οδήγησε στη δημιουργία της Φιλικής Εταιρείας και στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Όλοι μας αποτελούμε εκφράσεις του μυστήριου όντος, που ονομάζεται Άνθρωπος, που υπάρχει στον κόσμο με σκοπιμότητα και όχι τυχαία. Με την κίνησή μας αυτή εκφράζουμε τη δυναμική του Εθελοντισμού και της Ενωτικής Δημιουργικότητας, μέσα στην Ανθρωπότητα, που κοχλάζει από μύρια προβλήματα, αλλά και διψά να βρει νόημα σε όσα αντιμετωπίζει. Αισθανόμενοι την ανάγκη να αναλύσουμε κι εκφράσουμε αυτή τη δυναμική, κατά τρόπο, που να προσφέρει σε καθέναν λύσεις, νόημα, διέξοδο, όραμα και έμπρακτο πεδίο αγαθοποιού δράσης, ξεκινάμε μία ζωντανή διαδικτυακή και διαδραστική εκπομπή με τίτλο «ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑ – Ο δύσκολος Όμορφος δρόμος». Αντικείμενο είναι να φωτίζουμε την πραγματικότητα με ένα διαφορετικού είδους Φως, αναζητώντας, σε όσα συμβαίνουν, την Αλήθεια, αλλά και το Πρακτέον, ήτοι το Δέον, το Πρέπον, το Επίκαιρον και το Μέτρον, ρυθμίζοντας εκ νέου την πυξίδα, που οδηγεί την Ανθρωπότητα στο Πεπρωμένο της!Στόχος μας πάντα να ενεργοποιούμε πρακτικά, ατομικές και κοινωνικές δυνάμεις, ικανές να αναλάβουν την ευθύνη του να δρουν ενωτικά, χάριν επίτευξης του Αγαθού, ως μόνου άξιου σκοπού του ΖΕΙΝ!
Κυριάκος Κόκκινος – Δικηγόρος – Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Μεγάλη δεσποτική εορτή της χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου η διπλή ανεύρεση του Σταυρού πάνω στον οποίο μαρτύρησε ο Ιησούς Χριστός.
Σύμφωνα με την παράδοση, το 326 η γηραιά μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Αυγούστα Ιουλία Φλαβία Ελένη, μετέβη στους Αγίους Τόπους για να φέρει στο φως τα διάφορα μέρη στα οποία έζησε και δίδαξε ο Ιησούς Χριστός. Στα Ιεροσόλυμα πραγματοποίησε μεγάλες ανασκαφές για να βρεθούν οι τόποι της Σταύρωσης και της Ανάστασης στο λόφο του Γολγοθά. Η μετέπειτα Αγία Ελένη οδηγήθηκε στην εύρεση του Τιμίου Σταυρού από ένα αρωματικό φυτό που φύτρωνε στο μέρος εκείνο, τον γνωστό μας βασιλικό. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών. Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Φιλοστόργιος και Νικηφόρος αναφέρουν ότι ο Σταυρός του Κυρίου εντοπίστηκε ύστερα από θαύμα, όταν τοποθετήθηκε πάνω σε νεκρή γυναίκα και αυτή αναστήθηκε. Στη θέση αυτήν υπήρχε ο ναός της Αφροδίτης, που είχε ανεγείρει το 135 ο ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, μετά τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Η Ελένη, αφού διέταξε να τον γκρεμίσουν, έχτισε στη θέση του τον περικαλλή ναό της Αναστάσεως, ο οποίος αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του χριστιανισμού. Ο Σταυρός του Κυρίου παραδόθηκε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο, ο οποίος τον τοποθέτησε στο ναό της Αναστάσεως στις 14 Σεπτεμβρίου 335. Η δεύτερη Ύψωση του Τιμίου Σταυρού σχετίζεται με τους Βυζαντινοπερσικούς Πολέμους (602-628). Το 614 οι Πέρσες κυρίευσαν την Παλαιστίνη και, αφού λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα του χριστιανισμού, πήραν μαζί τους ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό. Οι πυρολάτρες Πέρσες θεώρησαν το Σταυρό μαγικό, εξαιτίας κάποιων θαυμάτων που έγιναν, και τον προσκυνούσαν. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος, μετά την οριστική νίκη του εναντίον των Περσών, το 628, ανέκτησε το ιερό σύμβολο της χριστιανοσύνης και το μετέφερε αρχικά στην Κωνσταντινούπολη (14 Σεπτεμβρίου 629), όπου αποτέλεσε μέρος του θριάμβου του, και στη συνέχεια στα Ιεροσόλυμα. Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού εορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου. Στις εκκλησίες ψάλλεται, μεταξύ άλλων, το πασίγνωστο απολυτίκιο «Σώσον Κύριε τον λαόν σου…» και στους πιστούς μοιράζονται κλώνοι βασιλικού, εκκλησιαστική συνήθεια που πηγάζει από την παράδοση ότι στο μέρος όπου βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός είχε φυτρώσει το αρωματικό αυτό φυτό. Η Εκκλησία επιτάσσει την ημέρα αυτήν αυστηρή νηστεία. (Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr)
<<Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου,
νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος
και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα>>.
Cosmopolis Organicity Movement / Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ 
