Πρόσκληση στα μέλη και φίλους του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ για δράσεις ουσιαστικής προετοιμασίας για τα Χριστούγεννα.
Το ερχόμενο Σάββατο, 18/12/2021, στις 15.45′, θα συναντηθούμε στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου, στο πάρκο της υπαίθριας αγοράς του Θησείου,για να μοιράσουμε όσα τρόφιμα μαζευτούν, στους αστέγους της περιοχής. Προτείνουμε όσοι θέλετε και μπορείτε να φέρετε μία τσάντα τρόφιμα (ή περισσότερες αν μπορείτε), για να καλύψουν μία εβδομάδα για κάθε άστεγο, που να περιλαμβάνουν: χυμούς, κρουασάν, γάλατα εβαπορέ, και κονσέρβες με ζαμπόν, κεφτεδάκια, μωρομάντηλα κλπ. Όσοι μπορείτε φέρτε και μαγειρεμένο φαγητό σε μερίδες. Χρήσιμα είναι επίσης υπνόσακκοι και κουβέρτες. Τη διανομή θα την κάνουμε οι ίδιοι σε όσους αστέγους βρεθούν στην ευρύτερη περιοχή (υπολογίζονται γύρω στα 20 άτομα). Μετά τη διανομή θα μεταβούμε στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων – Μετόχιο του Παναγίου Τάφου στην Πλάκα, για την παρακολούθηση του εσπερινού, καθώς πλησιάζουμε στην ύψιστης πνευματικής σημασίας Εβδομάδα των Χριστουγέννων, για ανάγνωση κειμένων της πνευματικής μας παράδοσης και στη συνέχεια για μία ανοικτή συζήτηση, που θα ωφελήσει όλους, όσους αναζητούν τον Άρτον τον Επιούσιον!
Με λίγα τρόφιμα, με πολύ ενδιαφέρον, με διάθεση προσφοράς και δράσης για συλλογική έμπρακτη αποκατάσταση της ανισορροπίας, που φαίνεται να κυριαρχεί, με προσευχή, πνευματική νήψη, διάλογο, μοίρασμα ουσιαστικών γνώσεων, θετικών συναισθημάτων και του υψηλού μας οράματος για μια ζωή με Θεία σκοπιμότητα, οι ΚΌΣΜΟ-ΠΟΛΙΤΕΣ εκδράμουμε φέρνοντας ανακούφιση, χαρά, συντροφικότητα, μοίρασμα και νόημα Ζωής!
Σας περιμένουμε, χωρίς καμμία προϋπόθεση, παρά μόνον ανοιχτή καρδιά και διψασμένο πνεύμα! Μοιράστε το μήνυμα κι ελάτε μαζί μας, για να μάθετε τί σημαίνει να ΖΕΙΣ τα Χριστούγεννα!
Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Η Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ , συνεχίζει την κοσμική της δράση, με νέο φιλοσοφικό περίπατο, το πρώτο Σάββατο του Ιουλίου, 3/7/2021, πέντε χρόνια μετά την έναρξη της εγκόσμιας δράσης μας, με τον υψηλό σκοπό αναγέννησης ανθρώπων, ανθρωπότητας και σύμπαντος κόσμου, σε ένα ενιαίο οργανικό Συνειδητό Οργανισμό, με επίσκεψη στο συγκλονιστικό χώρο της Πλατωνικής Ακαδημίας, στον ιερό χώρο, όπου εδώ και χιλιάδες χρόνια Ζωοδοτήθηκε και Ο-μορφοποιήθηκε ο ανήσυχος ανθρώπινος νους με τις ιδέες, που είχε ανάγκη και αναζητούσε, στη διαδρομή της επανόδου του στην Πηγή της Αλήθειας και του Αγαθού.
Θα συναντηθούμε στις 18.30’στο εκκλησάκι του Αγ. Τρύφωνα Ακαδημίας Πλάτωνος, για την εσπερινή μας δέηση, απ’ όπου μετά θα κινηθούμε στον ευρύτερο χώρο της Ακαδημίας, θα διαβάσουμε σημαντικά τμήματα από το ΦΑΙΔΡΟ του Πλάτωνα και θα συζητήσουμε για τη ζωογόνο φύση του Έρωτα, τη Φύση της Ανθρώπινης Ψυχής, το μύθο του Ηνιόχου και τη Ρητορική και Διαλεκτική μέθοδο, ως εργαλείων αναζήτησης και επικοινωνίας με τον Κόσμο, του μεριδίου της Αληθείας, που καθένας βιώνει. Παράλληλα θα ασκηθούμε ομαδικά σε όσα βοηθούν στη βιωματική προσέγγιση και εφαρμογή όσων θα ακουστούν και συζητηθούν, στα πλαίσια της μεταμορφωτικής πορείας επανόδου μας προς την Πηγή!
Με τη συνάντησή μας αυτή το ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, η Ακαδημία του και η Περιπατητική Φιλοσοφική Σχολή ξεκινά μία σειρά εκπαιδεύσεων, οι οποίες μέσω αναγνώσεων και συζητήσεων, αρχικά των πλατωνικών και αργότερα και άλλων έργων, ασκήσεων και δράσεων, θα αποκαλύψουν, σταδιακά και βιωματικά, το πρώτο επίπεδο του Προγράμματος Ολιστικής Οργανικότητας (Total Οrganicity Project – TOP), που παρέχεται δωρεάν στους συνεπείς φίλους μας και αναζητητές της τελειότητας , της πληρότητας και συνεχούς βελτίωσης.
Το πρόγραμμα αποσκοπεί στο να καταστήσει ξεκάθαρη τη σκοπιμότητα ύπαρξης του Ανθρώπου, της Φύσης αυτού ως Ατόμου και ως Κοινωνίας, να αναδείξει την οδό επιδίωξης εκπλήρωσης κάθε αγαθού σκοπού του και των πρακτικών μέσων και ασκήσεων, που ενδυναμώνουν καθένα μας, καθώς τον βαδίζει, με συνέπεια, βούληση και ισχύ. Απαντήσεις και ασκήσεις που θα λάβουν χώρα, αναζητηθούν και βιωθούν ατομικά και ομαδικά!
Το πρόγραμμα αποτελεί μία σειρά γνωστικών, συναισθηματικών και αισθητικών εμπειριών και βαθέων κατανοήσεων, ικανών να βοηθήσουν καθένα μας να ξεκινήσει , να συνεχίσει και ολοκληρώσει με επιτυχία και αίσθημα εσωτερικής πληρότητας, την άνοδο στα διαδοχικά σκαλοπάτια της εξελικτικής κλίμακας, εντός της οποίας αποκαλύπτονται και παρέχονται τα κλειδιά χρήσης των Κρουνών της Αφθονίας, της Ευτυχίας και της Ευδαιμονίας.
Παρακαλούμε να είστε στην ώρα σας, για να μπορεί να τηρηθεί το πρόγραμμα χωρίς καθυστερήσεις.
Καλό είναι να έχετε μαζί σας καπέλο και νερό.
Σας ενημερώνουμε ότι κατά την επίσκεψη αυτή δεν θα χρειαστεί να πληρώσετε εισιτήριο κι ότι είναι μία ευκαιρία να φέρετε μαζί σας φίλους και συγγενείς κι ιδίως τα παιδιά, που δεν είχαν στο παρελθόν ευκαιρία να έχουν την εμπειρία αυτή.
Μετά την σύντομη περιήγησή μας στο χώρο, θα αναγνώσουμε αποσπάσματα του Φαίδρου και στη συνέχεια θα επακολουθήσει συζήτηση και σύντομες τοποθετήσεις όσων επιθυμούν.
Υπενθυμίζουμε ότι κι αυτή η συνάντησή μας γίνεται με φιλική και φιλοσοφική διάθεση κι ότι είστε όλοι καλεσμένοι.
Η ενεργοποίηση καθενός από εμάς κι ο συντονισμός όλων μας , στη βάση κοινών αρχών κι αξιών και προς την επίτευξη συλλογικών στόχων, αποτελεί το κρίσιμο διακύβευμα των ημερών … Γι’ αυτό μην αμελείτε. Η συμμετοχή σας είναι αναγκαία για να σηκώσουμε μαζί τον Κόσμο μας Ψηλά!!!
Η συμμετοχή στους φιλοσοφικούς μας περιπάτους και τις εκδηλώσεις μας εν γένει είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία ευχάριστη βόλτα ή συνάντηση. Είναι μέσο ψυχ-αγωγίας, με τη γνήσια έννοια του όρου. Όλοι φεύγουμε πλουσιότεροι κι αποφασισμένοι να δράσουμε από κοινού, για το καλό της κοινότητάς μας.
ΠΛΑΙΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΠΕΡΙΠΑΤΩΝ • Η συμμετοχή είναι ελεύθερη. • Περπατάμε παρέα σε μέρη της πόλης ή και εκτός αυτής, που προανακοινώνονται κι έχουν μια ιδιαίτερη αξία, την οποία αναζητούμε. Η συλλογικότητα κι η από κοινού δράση επαυξάνει την αξία αυτή. • Η διάρκεια του περιπάτου είναι 2 ώρες το μέγιστο. • Η συζήτηση έχει έναν συγκεκριμένο άξονα : Είναι το θέμα, που έχει ανακοινωθεί. • Υπάρχει ένας συμποσιάρχης, που διευθύνει την συζήτηση και ένας κεντρικός εισηγητής του θέματος. Η κεντρική εισήγηση έχει διάρκεια συνήθως έως 20 λεπτά. • Μετά λαμβάνουν τον λόγο οι παριστάμενοι. Αυτό είναι προαιρετικό, αλλά συνήθως αποδεικνύεται πολύ ουσιαστικό και καλό είναι να μιλήσουν όλοι. • Ο χρόνος αυτών των πρωτομιλιών των παρευρισκομένων είναι συνήθως 3-4 λεπτά, άρα είναι σημαντικό ο λόγος να είναι μεστός, περιεκτικός και εντός θέματος. • Ακολουθούν οι δευτερομιλίες (και του εισηγητού), που διαρκούν λιγότερο (1-2 λεπτά). • Την σειρά των ομιλητών την καθορίζει ο συμποσιάρχης από την αρχή (κατά κανόνα γίνεται με σειρά δεξιόστροφα). • Ο συμποσιάρχης μπορεί να επιλέξει να γίνει ευέλικτος με τους γενικούς κανόνες -σε κάποιο βαθμό – πάντοτε με γνώμονα να διευκολύνει και να προάγει την συζήτηση με αμερόληπτο τρόπο. • Δεν μοχθούμε να καταλήξουμε σε κάποιο κοινό συμπέρασμα, ούτε να επιβάλλουμε την γνώμη μας στους άλλους. • Εξυπακούεται ότι όταν κάποιος λαμβάνει τον λόγο, δεν διακόπτει κανείς (παρά μόνον ο συμποσιάρχης και εφ’ όσον είναι απολύτως απαραίτητο). • Μέσω της συμμετοχής βιώνουμε την ελευθερία στην πράξη, τον αλληλοσεβασμό, το μοίρασμα του πνεύματος και της ψυχής, διευρύνοντας τα στενά όρια συνείδησης της ατομικότητας, μέσα από τη βίωση της συλλογικότητας της ομάδας, διαφορετικής κάθε φορά, συνδιαμορφώνοντας ένα υγιές κοινωνικό πρότυπο λειτουργίας, που μπορούμε να μεταφέρουμε μετά στη δική μας καθημερινότητα (στην οικογένεια, στους φίλους, στην εργασία κι αλλού). • Όλη η ουσία του εγχειρήματος περικλείεται στην εσωτερική μας προετοιμασία για να ακούσουμε και όχι μόνον να μιλήσουμε! Εκεί εδράζεται η πνευματική εξέλιξη κι η σοφία … στον αρμονικό συνδυασμό αποδοχής και προσφοράς, στον ιερό νόμο της πνευματικής αμοιβαιότητας, της κβαντικής συμπληρωματικότητας! • Μέσω των φιλοσοφικών μας περιπάτων αναζητούμε τον κοινό ψυχοπνευματικό μας τόπο, το συγκερασμό των διαφορετικών μονοπατιών και προσεγγίσεων, σε έναν κοινό δρόμο προς την αντικειμενική αλήθεια και την κοινή αναζήτηση της συλλογικής ευημερίας, τον οποίο ονομάσαμε «ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑ» . Τη συνείδηση της ενότητας των ανθρώπων, όχι μόνον ως κεκρυμμένο κοσμικό νόμο, αλλά κι ως αναγκαιότητα για να καταστούμε όντως άνθρωποι, αναζητούντες την ΟΔΟ της ευημερίας για όλους.
H ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ-Κίνηση Οργανικότητας /COSMOPOLIS-Organicity Movement είναι ο καταλύτης του παγκόσμιου ρεύματος ΕΝΟΤΗΤΑΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΙ ΑΡΕΤΗΣ, που διαπνέεται από την ΙΔΕΑ της ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑΣ .
Υγιείς Προσωπικότητες, ως κύτταρα κοινωνικών και πολιτικών Συλλογικοτήτων, αποτελούν τη μόνη Οδό για την ευημερία ανθρώπων και λαών. Η συνειδητοποίηση της διασύνδεσης όλων των ανθρώπων μεταξύ τους και της αναγκαίας αλληλεπίδρασής τους, είναι το μυστικό για να περάσουμε από τα συγκρουσιακά μοντέλα διακυβέρνησης κι οργάνωσης, σε νέα πρότυπα ενότητας και συνεργασίας.
Η ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, ως πνευματική κίνηση, έχει ως σκοπό να διαχύσει στην κοινωνία το όραμα της Οργανικότητας, μιας ιδέας αναμορφωτικής και γνήσια επ-αναστατικής, που έρχεται να γιατρέψει τις αρνητικές και συγκρουσιακές αντιλήψεις, από τις οποίες πάσχει ο σύγχρονος άνθρωπος, αναφορικά με τη σχέση του κάθε πολίτη με τους υπόλοιπους, αλλά και τον τρόπο δόμησης υγιών συλλογικοτήτων, είτε αυτές λέγονται οικογένεια, είτε επιχείρηση, είτε πόλη, είτε πολιτεία, είτε ανθρωπότητα. Μέσω της μεταμορφωτικής δράσεως της οργανικής αντίληψης δημιουργούνται πολίτες, που κοσμούν τις πόλεις τους, πόλεις που κοσμούν πολιτείες και πολιτείες που κοσμούν τον Κόσμο! Η ιδέα της Οργανικότητα όπως την μελετούμε, βιώνουμε και καλλιεργούμε είναι ταυτόχρονα μία σύγχρονη προσφορά μας στον Κόσμο, που έχει όμως βαθιές ρίζες στην φιλοσοφία και τη θρησκεία. Γι’ αυτήν έχουν αναφερθεί στην αρχαιότητα οι Στωικοί φιλόσοφοι, ο Πλάτωνας, Σωκράτης κι Αριστοτέλης, ενώ οι θρησκευτικές της ρίζες εκκινούν από την αντίληψη της υποστατικής ενότητας της Αγίας Τριάδος, όπου οι τρεις Θείες υποστάσεις, είναι ταυτόχρονα διακριτές, όσο κι αξεδιάλυτα ενωμένες σε ΕΝΑ, ιδέα η οποία εκφράζεται εν συνεχεία και σε όλες τις διαστάσεις των ανθρωπίνων κοινωνιών. Οι κοινωνίες κι οι συλλογικότητες αντιμετωπίζονται ως ευρύτεροι οργανισμοί, όπου κάθε άνθρωπος βρίσκει τη μοναδική του θέση εντός της συλλογικότητας, χωρίς να χάνει τη δική του ατομικότητα, άρα κι υπευθυνότητα τόσο για τον ίδιο όσο και για τη συμβολή του στην ποιοτική κατάσταση της συλλογικότητας, στην οποία ανήκει. Με τον τρόπο αυτό μπορεί καθένας να αντιληφθεί το ρόλο των ανθρώπων – κυττάρων στη δημιουργία ευρύτερων συλλογικοτήτων – οργάνων, εντός της κοινωνίας κι ακόμη ευρύτερων οργανισμών – πολιτειών, έως τη δόμηση της ίδιας της ανθρωπότητας, στο σύνολό της, όπου ο ρόλος καθενός είναι μοναδικός και αναγκαίος για τη συνολική ευημερία κι όπου η όποια σύγκρουση, αντιμετωπίζεται ως ασθένεια. Η φυσική κατάσταση ανθρώπων και συλλογικοτήτων απαιτεί ενότητα, συνεργασία, δικαιοσύνη και απόλυτο σεβασμό στο ρόλο καθενός, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα κύτταρα κι όργανα ενός ανθρώπινου οργανισμού. Η Οργανικότητα είναι η μόνη ιδέα, που έλκοντας την έμπνευσή της από την ίδια τη Θεία Δημιουργία, μπορεί να προσδώσει ένα πραγματικά υγιές νόημα σε υποκειμενικές ανθρώπινες θεωρήσεις , όπως ιδεολογίες, πολιτικές κι οικονομικές θεωρίες, αφαιρώντας από αυτές τις αρνητικές και συγκρουσιακές τους διαστάσεις, καθαίροντας αυτές, διυλίζοντας και διατηρώντας μόνον τα ενωτικά και δημιουργικά τους στοιχεία, αναδεικνύοντας την πραγματική ελπίδα δημιουργίας ένθεων κοινωνιών συνειδητών ανθρώπων. Υπ’ αυτή τη θεώρηση είναι αυτή που θέτει στη σωστή της βάση την αρετής της Φιλοπατρίας, ως αναγκαία συνθήκη, υπό τις ανωτέρω παραδοχές, για όλους τους ανθρώπους, για την όποια ευρύτερη συνεργασία επιδιώκεται σε διεθνές επίπεδο, είτε αυτή λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε ΝΑΤΟ είτε ΟΗΕ είτε BRICS. Αν οι σχέσεις που διαμορφώνονται δεν προωθούν το συλλογικό καλό, με δικαιοσύνη, σεβασμό κι αρμονία, δηλαδή ΟΡΓΑΝΙΚΑ, προωθούν την ασθένεια κι είναι καταδικασμένες να διαιωνίζουν τη δυσαρμονία κι ας πλανώνται οι άνθρωποι για το αντίθετο.
Το παρακάτω άρθρον δημοσιεύθηκε στο περιοδικόν «Ελληνική Αγωγή», έτος 7ο, Αρ. Φύλλου 15/68, Δεκεμβρίου 2002.
«Ότι παλαιός ο λόγος, Ορφικός τε γαρ και Πυθαγόρειος, ο πάλιν άγων τας ψυχάς εις το σώμα και πάλιν από του σώματος ανάγων και τούτο κύκλω πολλάκις». (Ορφικόν Απόσπασμα 29).
Η αέναος κυκλική εναλλαγή ζωής/θανάτου των επανενσαρκώσεων της ψυχής είναι «ο παλαιός λόγος» των Ορφικών, τον οποίον ενεστερνίσθησαν οι Πυθαγόρειοι και διεξοδικώς ανέλυσεν ο Πλάτων εις τους Διαλόγους του «Μένων», «Φαίδρος», «Φαίδων», «Πολιτεία» κ.ά. Εξ αυτού («του παλαιού λόγου») απορρέει η Θεωρία της Αναμνήσεως. Αύτη υπάρχει καταγεγραμμένη εις πινακίδας, που ευρέθησαν εις τάφους, προφανώς μεμυημένων, εις την Πετηλίαν της Κάτω Ιταλίας, εξ τον αριθμόν, και μία εις τας Ελευθέρνας της Κρήτης.
Το κείμενον της πινακίδας της Πετηλίας είναι το εξής:
«Θα βρης μία κρήνη στα αριστερά του οίκου του Άδη• δίπλα σ’ αυτήν λευκό βρίσκεται κυπαρίσσι. Σ’ αυτήν την κρήνη μην πλησίασης κοντά. Αλλά θα βρης μιάν άλλη κοντά στης Μνημοσύνης την λίμνη, πού κρύο νερό αναβρύζει και φύλακες την φυλάνε. Πες: της γης παιδί είμαι και του έναστρου ουρανού αλλά το γένος μου είναι βεβαίως (μόνον) ουράνιο. Αυτό το γνωρίζετε και σεις οι ίδιοι. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι• δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την λίμνη. Και αυτοί θα σου δώσουν να πιής από την ιερή κρήνη Και τότε μαζύ με τους άλλους ήρωες θα βασιλεύης…». (ΟΡΦΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, Jane Helen Harrison,, aπόδ. Eλ. Παπαδοπούλου, σελ. 142).
Τα Ορφικά ταφικά έθιμα ώριζαν όπως τοποθετηθή εις τον τάφον του μεμυημένου νεκρού η ανωτέρω πινακίς από φύλλον χρυσού εις εξαγωνικόν κύλινδρον και να κρεμασθή από χρυσήν άλυσιν εις τον λαιμόν του ως φυλακτόν.
Το εξαγωνικόν σχήμα του κυλίνδρου περιέγραφε την ουσίαν της ψυχής, διότι, κατά τους Πυθαγορείους, ο αριθμός έξι ήτο ο αριθμός, ο οποίος είχε φθάσει εις την εμψύχωσιν των όντων. Ταυτοχρόνως ο Νόμος της Συμπαντικής Εξελίξεως εκφράζεται δια του αριθμού τούτου. Η συνύπαρξις του αριθμού της εμψυχώσεως μετά του Νόμου της Εξελίξεως υποδηλοί την αέναον εξέλιξιν της Παγκοσμίου Ψυχής εις τους μορφικούς σχηματισμούς. Πράγματι Αφροδίτην και Γάμον ωνόμαζον οι Πυθαγόρειοι τον αριθμόν τούτον (Orphicorum Fragmenta, 309). Θεά της μορφοποιήσεως η Αφροδίτη και Γάμος η λειτουργία εκ της οποίας εξυπακούεται ότι απορρέουν αι γεννήσεις, αι νέαι έμψυχοι μορφαί, αι προερχόμεναι εκ των δύο φύλων της φύσεως, έχουν την έδραν των εις την ουσίαν και ποιότητα του αριθμού εξ.
Χρυσαί δε, άλυσις και πινακίς, απεικόνιζαν την αθανασίαν της ψυχής. Η άλυσις δια των κρίκων υπαινίσσετο τας επανενσαρκώσεις. Η πινακίς έφερε τας οδηγίας, που ώφειλε να ακολουθήση η ψυχή του μεμυημένου προ της νέας του ενσαρκώσεως κατά τον κατάλληλον χρόνον. Τότε μεθ’ όλων των άλλων ψυχών, αι οποίαι επρόκειτο να ενσαρκωθούν, η ψυχή του μεμυημένου έφθανε εις τόπον, όπου ήσαν παρούσαι μία κρήνη εις την αριστεράν πλευράν και δίπλα μία λευκή κυπάρισσος. Αύτη ήτο η κρήνη της Λήθης, η οποία δεν κατωνομάζετο και δεν εφυλάσσετο. Ό,τι δεν κατονομάζεται, δεν έχει νοητήν υπόστασιν, εφ’ όσον είναι αδύνατον να καταγραφούν από τον νουν αι ιδιότητες του και να αποτυπωθούν εις την μνήμην με σημείον αναφοράς συγκεκριμένον όνομα. Εις την δεξιάν πλευράν υπήρχεν η λίμνη της Μνημοσύνης, η οποία κατωνομάζετο και εφρουρείτο.
Το ύδωρ εις τον συμβολισμόν είναι το κατ’ εξοχήν σύμβολον της μνήμης ή της απουσίας της, αναλόγως της προελεύσεως και της σχέσεως του με τον περιβάλλοντα χώρον. Η διαφορά έγκειται πρώτον εις την φύσιν του ύδατος (καθαρόν/ακάθαρτον) δεύτερον εις την θέσιν (δεξιά/αριστερά), εκ της οποίας τούτο αναβλύζει και τρίτον εκ της πρώτης αρχής και γενέσεώς του, της φύσεως της πηγής του.
Από την αριστεράν κρήνην πίνουν ακάθεκτοι το ύδωρ της λήθης «αι πολλαί» προς ενσάρκωσιν ψυχαί. Προφανώς δεν γνωρίζουν ότι πρόκειται να απολέσουν την μνήμην των, επειδή η κρήνη δεν κατονομάζεται. Άλλωστε αι ψυχαί «των πολλών» είναι πολύ διψασμέναι, διότι επείγονται να ενσαρκωθούν, επομένως δεν καθυστερούν εις την δεξιάν λίμνην, πού φρουρείται. Η λευκή κυπάρισσος πλησίον της αριστεράς κρήνης, σημειοδοτεί, δια της απουσίας χρώματος, την απουσίαν της μνήμης. Στόχος της αριστεράς κρήνης, πού δεν κατονομάζεται δι’ ευνοήτους λόγους, είναι να σβήση από την ψυχή «των πολλών» τας προγενεστέρας μνήμας του γένους και των εμπειριών της.
Η όλη εικών φέρει εις το προσκήνιον τον στόχον των 2.000 τελευταίων ετών. Ο στόχος απέβλεπεν εις την εξάλειψιν της μνήμης της αρχαίας προγονικής λατρείας και κυρίως την κατάργησιν της εδραιωμένης πεποιθήσεως των επανενσαρκώσεων της ψυχής.
Εις την δεξιάν πλευράν υπάρχει κρήνη, η οποία προέρχεται από την φυλασσομένην λίμνην της Μνημοσύνης, το ύδωρ της οποίας είναι άφθονον. Ο μεμυημένος, ο οποίος αξιοί να πιή από ταύτην την λίμνην της Μνημοσύνης, δεν θα στερηθή τας μνήμας του. Διότι μεμυημένος είναι ο έχων κατακτήσει την γνώσιν της αιτίας των πραγμάτων και δεν αρκείται εις τα φαινομενικά αποτελέσματα, τα παρουσιαζόμενα εις τον κόσμον των αισθήσεων. Η γνώσις του ονόματος εις την Ελληνικήν Γλώσσαν ενεργοποιεί τας ουσιαστικάς ιδιότητας του πράγματος.
Η λίμνη φρουρείται από ισχυρούς, αγρύπνους φύλακας. Από την δεξιάν κρήνην είναι απηγορευμένον να πίουν αι ψυχαί, πλην των μεμυημένων, οι οποίοι δηλώνουν εις τους φύλακας την ουρανίαν των καταγωγήν λέγοντες:
«Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος, αυτάρ εμοί γένος ουράνιον. τόδε δ’ ίστε και αυτοί. Διψίη δ’ ειμί αύη και απόλλυμαι. Αλλά δότ’ αίψα ψυχρόν ύδωρ προρρέον της Μνημοσύνης από λίμνης».
(Της Γης παιδί είμαι και του έναστρου Ουρανού• το γένος μου είναι βεβαίως ουράνιο. Αυτό το γνωρίζετε και οι ίδιοι. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι• δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την λίμνη).
Η ψυχή του μεμυημένου κατονομάζει Μνημοσύνην την εκ δεξιών λίμνην. Γνωρίζει δηλαδή ότι, εφ’ όσον πίη εξ αυτής, δεν θα απολέση την Μνήμην του. Το ύδωρ, το οποίον εις την περίπτωσιν της λήθης είναι αίτια της αφαιρέσεως της μνήμης, εις την κρήνην της Μνημοσύνης είναι αιτία αναδύσεως των αναμνήσεων των προγενεστέρων της βίων από το βάθος της λίμνης. Άγνωστον το βάθος της (Ηράκλειτος, απ. 45).
Η αυτοσυνείδητος, μεμυημένη ψυχή αρνείται να παρασυρθή από το αίσθημα της δίψης της επιγείου ζωής, η οποία βρίθει λαθών και φαντασιώσεων, ακριβώς διότι δεν επιθυμεί να λησμονήση τόσον την καταγωγήν, όσον και τα βιώματα των παλαιών της ενσαρκώσεων. Διαισθάνεται ότι αυτά υπάρχουν ακόμη «δυνάμει» εις το βάθος της λίμνης — του υποσυνειδήτου της θα ήτο η σημερινή έκφρασις.
Δικαίωμα να πίουν από την κρήνην της Μνημοσύνης έχουν μόνον αι ψυχαί, πού γνωρίζουν την προέλευσιν της ουρανίας των καταγωγής.
Ταύτην φαίνεται ότι δεν απώλεσαν ακόμη όλοι οι Έλληνες. Η Ορφική Θεωρία της αναμνήσεως, πλήρως ανεπτυγμένη εις τους διαλόγους του Πλάτωνος, επιβεβαιοί ότι, εφ’ όσον αι αρχαίαι μεμυημέναι ψυχαί θα επιστρέφουν εις την γην, θα έχουν και την δυνατότητα προσπελάσεως εις τας αρχαίας, προγονικάς των μνήμας, ούσαι ενσυνειδήτως αρχαίαι Ελληνικαί ψυχαί. (Πλάτωνος «Πολιτεία» 498C, θεωρία των μετενσαρκώσεων).
Η μυστική κλεις, την οποίαν παραδίδουν αι Ορφικαί Πινακίδες, είναι η επίγνωσις του γένους της διπλής των καταγωγής: εκ της Γης και του Ουρανού, εις την οποίαν εντάσσεται το όλον είναι του όντος, το φθαρτόν σώμα και η αθάνατος ψυχή του.
«Η μεν ψυχή τω θείω, το δε σώμα τω θνητώ». (Πλάτωνος «Φαίδων» 80 Α)
Γης παις ειμί: Γη, η μητέρα του, η Γη Μήτρα, η Δήμητρα των Ελευσινίων Μυστηρίων, την οποίαν τιμά, εκ της οποίας εγεννήθη και εις την οποίαν θα επιστρέψη ο φθαρτός του φορεύς, το σώμα του.
Και Ουρανού αστερόεντος: Ουρανός, ο έναστρος νους της αθανάτου φύσεως του πατρός του, του επιτρέπει να αναγνωρίζη την ουρανίαν του καταγωγήν, η οποία οδηγεί εις την αθανασίαν καθ’ ομοίωσιν του πατρός του.
Κατ’ επέκτασιν, συνεπώς, κέκτηται δικαιωματικώς την μνήμην των εμπειριών, αι οποίαι διεμόρφωσαν ιδιότητας και χαρακτηριστικά της φυλετικής ταυτότητος της ψυχής του.
Και εις τας δύο περιπτώσεις, της Λήθης και της Μνημοσύνης, σύνδεσμος και κοινός συμβολικός όρος είναι το ύδωρ. Διότι κατά τον Όμηρον δια του ύδατος έρχεται εις την ζωήν η ψυχή με τον ένσαρκον φορέα της εις το Ζώδιον του Καρκίνου ως προς την Βόρειον Θύραν του Άντρου των Νυμφών, (ν 96—113) και Πορφύριος «Περί του εν Οδυσσεία των Νυμφών Άντρου». Κατά τον Ηράκλειτον προσδιοριστικόν στοιχείον των μετενσαρκώσεων είναι το υγρόν στοιχείον (απ. 12, 36, 76, 117). Επίσης ο Πλάτων εις την Πολιτείαν (621 Β), εις τον μύθον του Ηρός, αναφέρει ότι «όποιος έπινε περισσότερο νερό από τον Αμέλητα ποταμό, λησμονούσε τα πάντα».
Επιπροσθέτως το ύδωρ είναι το στοιχείον της συναισθηματικής έδρας της ψυχής. Ποσειδών, ο άναξ των συναισθηματικών υδάτων, σείει με την τρίαινάν του το τρις-υπόστατον είναι του όντος. Ουδείς φορεύς (επιθυμητικός/σωματικός, θυμικός/ψυχικός, λογιστικός/νοητικός, «Φαίδρος» ο μύθος του Ηνιόχου 246), εξαιρείται της κυριαρχίας του αδελφού του Διός, του Ποσειδώνος. Διότι ούτος είναι ο «δεύτερος εκ Διός ειληχώς πάντεσσιν ανάσσειν» (ο δεύτερος, που του έλαχεν ο κλήρος να βασιλεύη εις πάντας μετά τον Δία), ως προς τον Ορφικόν του Ύμνον. Ως δεύτερος ο Ποσειδών είναι ο άρχων του μέσου χώρου των ενσάρκων όντων. Ζευς, ο πρώτος άναξ του Ολύμπου, είναι ο άναξ της Νοήσεως και των Συλλογισμών.
Ο ένσαρκος φορεύς μετά τον θάνατον επιστρέφει εις το πλέον αργοδονούμενον στοιχείον, το στοιχείον της Γης. Εκεί θα φιλοξενηθή το φθαρτόν σώμα από την Μεγάλην Μητέρα Δήμητρα.
Η ψυχή μεταξύ δύο ενσαρκώσεων «μεταβάλλον αναπαύεται» είπεν ο Ηράκλειτος (Απ. 84α), επεξεργαζομένη τας βιωθείσας εμπειρίας και προετοιμαζομένη δια την μελλοντικήν της νέαν ενσάρκωσιν. Τα απ. 30, 36, 62, 77 του Ηρακλείτου δίδουν την ωλοκληρωμένην εικόνα της αενάου εναλλαγής ζωής/θανάτου των ψυχών, συμφωνών ο Ηράκλειτος μετά του ανωτέρω Ορφικού Αποσπάσματος των σχετικών Πινακίδων.
Ποία είναι η σημασία του προσδιορισμού της θέσεως, ως καθοριστικόν στοιχείον των δύο κρηνών, εις τον χώρον του Άδου, από τας οποίας προέρχεται το ύδωρ;
Η θέσις από την οποίαν θα δεχθή η ψυχή την ροήν του ύδατος, δια να μην απολέση τας μνήμας της, πρέπει να είναι η δεκτική, της δεξιάς κρήνης, εκ του δέχ-ομαι και όχι εκ της ευωνύμου (αριστεράς), εκείνης πού έχει (κατ’ ευφημισμόν;) ωραίον όνομα (ευ+όνομα). Η δεκτική ψυχή έχει την δυνατότητα δια των παλαιών της μνημονικών αποτυπώσεων, των υπαρχουσών «δυνάμει» εις την λίμνην/ψυχήν, να αποδέχεται ενσυνειδήτως τας παλαιάς αποτυπώσεις (τα εκμαγεία του Πλάτωνος εις τον «Θεαίτητον» 194D-197) κατά την νέαν της ενσάρκωσιν. Κατά συνέπειαν η ενσυνείδητος δεκτικότης είναι εκείνη πού επιτρέπει και προωθεί συγκρίσεις «των εκμαγείων» των αλλεπαλλήλων προγενεστέρων της βίων δια της αναμνήσεως (Πλάτωνος «Μένων» 81-83, «Φαίδων» 72Ε-77Β, «Θεαίτητος» 191C-195Β). Αποκτά έτσι την ικανότητα διακρίσεως αντικειμενικής αποδοχής ή απορρίψεως των εμφανιζομένων καταστάσεων του τρέχοντος βίου, προκειμένου να προοδεύση εις την κοπιώδη ανελικτικήν της πορεία. Πώς θα ήτο δυνατόν να κρίνη και να αποφασίζη άνευ βιωματικών συγκρίσεων προγενεστέρων εμπειριών του συνόλου των βίων της;
Εάν έχη συνειδητοποιήσει την σημασίαν των αποτυπώσεων/εκμαγείων αφ’ ενός των προγενεστέρων της εμπειριών και αφ’ ετέρου την σημασίαν της γενεαλογικής της προελεύσεως, θα απαιτήση να της επιτρέψουν οι φύλακες, οι οποίοι και αυτοί γνωρίζουν την ουρανίαν καταγωγήν της, να πιή το ύδωρ εκ της δεξιάς κρήνης. Συμπερασματικώς, κατά την Ορφικήν Παράδοσιν, η εξελικτική πορεία της ψυχής έχει βάσιν την γνώσιν, η οποία αποκτάται από τας εμπειρίας του συνόλου των βίων και δεν βασίζεται εις πίστιν ή δόγμα. Η ψυχή καθίσταται δεκτική και ως δεκτική είναι φύσει δια+λεκτική. Δια+λεκτική η ψυχή δικαιούται
«να πιή από την ιερά κρήνη και να βασιλεύη μαζύ με τους άλλους ήρωες…».
Το Σάββατο, 22/8/2020, η Περιπατητική Φιλοσοφική Σχολή του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, οργάνωσε συνάντηση μνήμης, στο μνημείο του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, για να τιμήσουμε κι εμείς τα 2500 χρόνια από τις μέγιστες μάχες των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας!
Καταθέσαμε λίγα ταπεινά άνθη και διαβάσαμε κείμενα για τη μάχη από το ιστορικό βιβλίο της Πολύμνιας του Ηροδότου και του Διοδώρου του Σικελιώτου, που αναφέρονται στα γεγονότα της θρυλικής μάχης, για να αποκτήσουμε όλοι γνώση των πηγών.
Ακολούθησε ιαματική βουτιά στο θερμό καταρράκτη και τέλος επίσκεψη στο λόφο του Κολωνού, όπου έπεσαν οι τελευταίοι υπερασπιστές της ελευθερίας μετά την προδοσία του Εφιάλτη. Αξίζει να αναλογιστούμε τα γεγονότα κι ότι στην ουσία επρόκειτο για μια ακόμη εμφύλια διαμάχη μεταξύ Ελληνικών φύλων, αφου κι οι Πέρσες μέσω του Έλληνα γενάρχη τους Περσέα είχαν επίσης απώτερη Ελληνική καταγωγή. Το ποιοί άνθρωποι και παράγοντες επέδρασαν στον αλληλοσπαραγμό των ισχυρότερων φύλων της φυλής μας, αποτελεί αντικείμενο άλλης έρευνας και μελλοντικής συζήτησης!
Όσοι δεν το έχετε ζήσει, το οφείλετε στους εαυτούς σας, μια επίσκεψη στα ιερά αυτά χώματα! Όλο το ιστορικό κείμενο του Ηροδότου μπορείτε να το διαβάσετε εδώhttp://www.greek-language.gr/…/library/index.html…
Σ’ αυτά εάν εσύ έχεις κάποια συμμετοχή τηρώντας αυτά που σε διατάσσω,
εξαγνίζοντας δε την ψυχή [σου] από τους πόνους αυτούς, θα την σώσεις.
Αλλά από τα έργα των θνητών για τα οποία μιλήσαμε και για την κάθαρση και για την λύτρωση της ψυχής, κρίνοντας και σκεπτόμενος το κάθε τι, ηνίοχο την γνώμη να τοποθετήσεις, που από πάνω έρχεται και είναι άριστη.
Όταν δε εγκαταλείποντας το σώμα, σε αιθέρα ελεύθερον θα έλθεις,
θα είσαι αθάνατος, θεός άφθαρτος, όχι πια θνητός.
Κυριάκος Κόκκινος-Δικηγόρος-Διαπραγματευτής-Coach
Πρόεδρος Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ – Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
Cosmopolis Organicity Movement / Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ 