https://ardin-rixi.gr/archives/222590?fbclid=IwAR1uexkmwFEnKKkT_XiVKGObvYixT1VOlF_3LJurIi94ymJiC0aZtgAkiWAστο Γνώμες / Διεθνή — Συγγραφέας: Της Σύνταξης — 11 Ιουλίου 2020

Το κάτωθι κείμενο υπογράφεται από πολλούς διακεκριμένους Αμερικάνους διανοούμενους, συγγραφείς και καθηγητές πανεπστημίου οι οποίοι κατά καιρούς έχουν διαφωνήσει και συγκρουστεί μεταξύ τους για πάμπολλα ζητήματα: Ο Φράνσις Φουκουγιάμα και ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Μαρκ Λιλά και ο Μάικλ Ιγκνάτιεφ. Επίσης το υπογράφουν και άλλες επιφανείς προσωπικότητες, ο Γκάρι Κασπάρωφ, ή η Τζ. Κ. Ροούλινγκ, επίσης, συγγραφέας της παιδικής σειράς βιβλίων Χάρι Πότερ, που πρόσφατα έπεσε θύμα ενός σφοδρού κύματος ορθοπολιτικής λογοκρισίας.

Το αντικείμενο της διαμαρτυρίας τους, είναι ακριβώς αυτό: Η εγκαθίδρυση ενός ασφυκτικού κλίματος μισαλλοδοξίας, που εγκαθιδρύεται όχι μόνον στην αμερικάνικη εναλλακτική ή/και ριζοσπαστική δεξιά, αλλά κυρίως στην φιλελεύθερη κουλτούρα, με την πολιτική ορθότητα και τους ‘ασφαλείς’ (διάβαζε ιδεολογικά ομογενοποιημένους) χώρους που θέλει να εγκαταστήσει μέσα στα πανεπιστήμια και τις πόλεις. Γι’ αυτό ακριβώς οι συγγραφείς και διανοούμενοι αυτοί, μετριοπαθείς φωνές και από τις δυο πλευρές του αμερικάνικου πολιτικού φάσματος,  ενώνουν τη φωνή τους για να προστατέψουν κάτι που πιστεύουν ότι ακόμα (πρέπει να) βρίσκεται στα θεμέλια μιας σύγχρονης κοινωνίας, η έμφαση στην ελευθερία της γνώμης και της άποψης…

Οι πνευματικοί μας θεσμοί αντιμετωπίζουν μια στιγμή δοκιμασίας. Μαζικές διαδηλώσεις υπέρ της φυλετικής και κοινωνικής δικαιοσύνης θέτουν ξανά στην ατζέντα διαχρονικά αιτήματα για μεταρρύθμιση της αστυνομίας, και ευρύτερες εκκλήσεις για μεγαλύτερη ισότητα και συμπεριληπτικότητα μέσα στην κοινωνία μας, και ιδίως στην ανώτατη εκπαίδευση, την δημοσιογραφία, τις τέχνες και την φιλανθρωπία. Αλλά αυτή η αναγκαία αναθεώρηση έχει επίσης εντείνει την άνοδο ενός συνόλου νέων ηθικών στάσεων και πολιτικών δεσμεύσεων που τείνουν να αποδυναμώνουν τους κανόνες που έχουμε υιοθετήσει υπέρ του ανοιχτού διαλόγου και της ανοχής της διαφορετικότητας προς όφελος μιας ιδεολογικής ομοιομορφίας. Καθώς χαιρετίζουμε την πρώτη εξέλιξη, ορθώνουμε την φωνή μας εναντίον της δεύτερης. Οι αντιφιλελεύθερες δυνάμεις κερδίζουν έδαφος σε όλον τον κόσμο, και έχουν βρει έναν ισχυρό σύμμαχο στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αντιπροσωπεύει μια πραγματική απειλή για την δημοκρατία. Αλλά δεν θα πρέπει να επιτραπεί στην αντίθεση που εκφράζεται εναντίον του να αποκτήσει και εκείνη χαρακτηριστικά δόγματος και επιβολής –στοιχεία που ήδη, οι ακροδεξιοί δημαγωγοί εκμεταλλεύονται. Ο δρόμος για την δημοκρατική συμπερλιπτικότητα που αποζητούμε μπορεί να υπάρξει μόνο εάν καταγγείλουμε το κλίμα μηδενικής ανοχής που έχει εγκαθιδρυθεί σε όλες τις πλευρές.

Η ελεύθερη ανταλλαγή πληροφορίας και ιδεών, που αποτελεί την ψυχή της φιλελεύθερης κοινωνίας, περιορίζεται μέρα με την ημέρα. Ενώ κάποιος θα μπορούσε να περιμένει κάτι τέτοιο από την ριζοσπαστική αριστερά, η ροπή προς την λογοκρισία εξαπλώνεται γρηγορότερα μέσα στη δική μας κουλτούρα: Έλλειψη ανοχής απέναντι στις αντίθετες απόψεις, μια ροπή προς την δημόσια διαπόμπευση και τον εξοστρακισμό, και μια τάση για την επίλυση πολύπλοκων πολιτικών ζητημάτων μέσω της καταφυγής σε τυφλές ηθικολογικές βεβαιότητες. Συμμεριζόμαστε την αξία του να απαντάει κάποιος έντονα, ακόμα και καυστικά στις επικρίσεις που δέχεται. Αλλά πλέον, είναι πλέον πολύ συνηθισμένο να απευθύνονται εκκλήσεις που ζητούν την άμεση και ταχύτατη τιμωρία περιστατικών που αντιμετωπίζονται σαν αδικήματα λόγου και σκέψης. Ακόμα πιο ανησυχητικό, επικεφαλής των θεσμών επιβάλουν βιαστικές και δυσανάλογες τιμωρίες με ένα πνεύμα πανικόβλητης απώλειας ελέγχου, αντί να προχωρήσουν στις ζητούμενες μεταρρυθμίσεις. Αρχισυντάκτες απολύονται επειδή επέτρεψαν την δημοσίευση αμφιλεγόμενων άρθρων· δημοσιογράφοι αποτρέπονται να ασχοληθούν με ευαίσθητα ζητήματα· καθηγητές πανεπιστημίου τίθενται υπό έρευνα γιατί παρέπεμψαν σε συγκεκριμένη βιβλιογραφία μέσα στα αμφιθέατρα, ερευνητές απολύονται γιατί διακίνησαν μελέτες που ήταν ακόμα υπό αξιολόγηση, ενώ επικεφαλής των οργανισμών χάνουν τη θέση τους, για τα πιο ασήμαντα λάθη. Όποια κι αν είναι τα επιχειρήματα που συνδέονται με το κάθε ένα περιστατικό από αυτά, το αποτέλεσμα είναι να περιορίζονται σταθερά τα όρια πάνω στο τι μπορεί να ειπωθεί δίχως να προκαλέσει τα αντίποινα της άλλης πλευράς. Ήδη πληρώνουμε το τίμημα, καθώς συγγραφείς, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι αυτολογοκρίνονται φοβούμενοι ότι θα χάσουν τα προς το ζην αν αμφισβητήσουν την επικρατούσα συναίνεση, ή ακόμα, αν δεν επιδείξουν την απαιτούμενη θέρμη κατά την υποστήριξή της. 

Αυτή η πνιγηρή ατμόσφαιρα θα πλήξει εν τέλει τους πιο ζωτικούς σκοπούς του καιρού μας. Ο περιορισμός της συζήτησης, είτε προέρχεται από μια καταπιεστική κυβέρνηση είτε από μια μισαλλόδοξη κοινωνία, πλήττει αδιακρίτως εκείνους που δεν έχουν πρόσβαση στην εξουσία, και αμβλύνει την ικανότητα όλων για δημοκρατική συμμετοχή. Για να αντιμετωπίσουμε τις κακές ιδέες, θα πρέπει να τις εκθέσουμε με τα επιχειρήματα και την πειθώ, και όχι να προσπαθούμε να τις φιμώσουμε, ή να τις εξαλείψουμε. Απορρίπτουμε το ψεύτικο δίλημμα  μεταξύ δικαιοσύνης και ελευθερίας, καθώς αυτά τα δυο πράγματα δεν μπορούν να υπάρξουν το ένα δίχως το άλλο. Ως συγγραφείς, έχουμε ανάγκη από μια κουλτούρα που μας αφήνει χώρο για πειραματισμούς, ρίσκα, ακόμα και λάθη. Έχουμε ανάγκη να προστατέψουμε την καλόπιστη διαφωνία, να μην θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την επαγγελματική ζωή οποιουδήποτε. Εάν δεν υπερασπιστούμε το σημαντικότερο πράγμα από το οποίο εξαρτάται η δουλειά μας, δεν θα πρέπει να περιμένουμε ότι θα το κάνει για λογαριασμό μας η κοινή γνώμη ή το κράτος.

Πηγή: Harpers Magazine

Την παρέμβαση υπογράφουν οι:

Elliot Ackerman Saladin Ambar, Rutgers University Martin Amis Anne Applebaum Marie Arana, author Margaret Atwood John Banville Mia Bay, historian Louis Begley, writer Roger Berkowitz, Bard College Paul Berman, writer Sheri Berman, Barnard College Reginald Dwayne Betts, poet Neil Blair, agent David W. Blight, Yale University Jennifer Finney Boylan, author David Bromwich David Brooks, columnist Ian Buruma, Bard College Lea Carpenter Noam Chomsky, MIT (emeritus) Nicholas A. Christakis, Yale University Roger Cohen, writer Ambassador Frances D. Cook, ret. Drucilla Cornell, Founder, uBuntu Project Kamel Daoud Meghan Daum, writer Gerald Early, Washington University-St. Louis Jeffrey Eugenides, writer Dexter Filkins Federico Finchelstein, The New School Caitlin Flanagan Richard T. Ford, Stanford Law School Kmele Foster David Frum, journalist Francis Fukuyama, Stanford University Atul Gawande, Harvard University Todd Gitlin, Columbia University Kim Ghattas Malcolm Gladwell Michelle Goldberg, columnist Rebecca Goldstein, writer Anthony Grafton, Princeton University David Greenberg, Rutgers University Linda Greenhouse Rinne B. Groff, playwright Sarah Haider, activist Jonathan Haidt, NYU-Stern Roya Hakakian, writer Shadi Hamid, Brookings Institution Jeet Heer, The Nation Katie Herzog, podcast host Susannah Heschel, Dartmouth College Adam Hochschild, author Arlie Russell Hochschild, author Eva Hoffman, writer Coleman Hughes, writer/Manhattan Institute Hussein Ibish, Arab Gulf States Institute Michael Ignatieff Zaid Jilani, journalist Bill T. Jones, New York Live Arts Wendy Kaminer, writer Matthew Karp, Princeton University Garry Kasparov, Renew Democracy Initiative Daniel Kehlmann, writer Randall Kennedy Khaled Khalifa, writer Parag Khanna, author Laura Kipnis, Northwestern University Frances Kissling, Center for Health, Ethics, Social Policy Enrique Krauze, historian Anthony Kronman, Yale University Joy Ladin, Yeshiva University Nicholas Lemann, Columbia University Mark Lilla, Columbia University Susie Linfield, New York University Damon Linker, writer Dahlia Lithwick, Slate Steven Lukes, New York University John R. MacArthur, publisher, writer